There are two kinds of thinking within Heidegger:
Instrumental thinking and reflective thinking. Both are appearances of destiny.
Alongside this, technical thinking handles by enframing beings. In this
thinking, beings are designed as raw materials. The look over here is shroud,
because it imposes itself on the beings. Reflective thinking is hosted on
openness of Being. So that the beings will have the opportunity to become open
as themselves. Here, generally language, particularly poem comes forward.
Therefore these two thinking can be interpreted near and distant to destiny
compatible with the relationship between hidden and open in truth/the secrecy
and openness bond. Thus, both thinkings' meanings alternately transforms in
their bond with destiny. Here, that
technical thinking seems as, “to think it because it should happen”. And
reflective thinking can be seen as “to think it because it is”.
Heidegger’de
iki tür düşünme vardır: Teknik düşünme ve kökensel düşünme. Her ikisi de
yazgının görünümlerindendir. Bununla birlikte teknik düşünme varolanları
çerçeveleyerek ele alır. Bu düşünmede varolanlar hammadde olarak tasarlanır.
Buradaki bakış örtücüdür; çünkü varolanlara kendisini dayatır. Kökensel düşünme
ise Varlığın açıklığında ikamet eder. Böylece varolanlar kendileri olarak açığa
çıkma imkânına kavuşurlar. Burada genel olarak dil, özel olarak da şiir öne
çıkar. Dolayısıyla bu iki düşünme hakikatteki gizli ile açık
ilişkisiyle/gizlilik ile açıklık bağıyla uyumlu olarak yazgıya yakın ile uzak
olarak yorumlanabilirler. Böylece iki düşünmenin anlamları, yazgıyla bağında
değişerek dönüşür. Burada teknik düşünme “bir şeyin olması gerektiği için
olduğunu düşünme” olarak görünür. Kökensel düşünme de “bir şeyin olduğu için
olduğunu düşünme” diye görülebilir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Ekim 2018 |
Gönderilme Tarihi | 24 Ekim 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 |
e-ISSN: 2645-8950