Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Consisting of Modern Subject Approach as Founder Element

Yıl 2018, Sayı: 31, 128 - 144, 30.10.2018
https://doi.org/10.20981/kaygi.474645

Öz

Philosophical
foundation of subject approach, which regards all being as knowledge object and
generate their semantic world starting from this assumption, was constituted
with modern thought. In modern thought Descartes is the most important
philosopher who considers of that subject is seperate from being conditions,
but still specifying this being. We can say that his subject approach has an
impact on ethic, art, politics, religion, economy etc. after itself. The most
important feature of this approach is that it regards being as occur for
oneself, quantativeable and keeps under at hand. This point of view degrades
all beings into categories and tires to interprets in this way. Thus, being’s
all-round sturcture of meaning dependent time and space become lost and
discrete, mechanic meaning arise. In this paper, Descartes’ subject approach,
that is effective nowadays and develops quite problematic viewpoint, and its
primary issues are dealt with.

Kaynakça

  • ALTUĞ, Taylan (2008). Dile Gelen Felsefe, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • BERNSTEIN, Richard J. (2009). Objektivizm ve Rölativizmin Ötesi, çev. Feridun Yılmaz, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • BEYSSADE, Jean-Marie (1997). “Descartes: Felsefi Bir Devrim Mi?”, çev. Tülin Bumin, Cogito, Sayı:10, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • BOZKURT, Nejat (1997). “Descartes Gerçekten Modern Çağın Öncüsü müdür?”, Cogito, Sayı:10, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • COPLESTON(1994). A History of Philosophy, vol IV, From Descartes to Leibniz, New York: Image Books.
  • ÇÜÇEN, A. Kadir (2003). Heidegger’de Varlık ve Zaman, Bursa: Asa Kitabevi.
  • ÇÜÇEN, A. Kadir (2004). “Bilim ve Teknoloji: Husserl, Heidegger ve Gadamer”, Anlama ve Yorum Doğan Özlem Armağan Kitabı, İstanbul: İnkılâp Kitabevi.
  • DENKEL, Arda (2011). Bilginin Temelleri, İstanbul: Doruk Yayınları.
  • DESCARTES, Rene (1966). Tabiat Işığı İle Hakikati Arama, çev. Mehmet Karasan, İstanbul: M.E.B. Yayınları.
  • DESCARTES, Rene (1998). İlk Felsefe Üzerine Metafizik Düşünceler, çev. Mehmet Karasan, İstanbul: M.E.B. Yayınları.
  • DESCARTES, Rene (2007). Meditasyonlar, çev. İsmet Birkan, Ankara: Bilgesu Yayınları.
  • DESCARTES, Rene (2010). Metot Üzerine Konuşma, çev. Atakan Altınörs, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • ELIAS, Norbert (2000). Zaman Üzerine, çev. Veysel Ataman, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • ERİŞİRGİL, Mehmet Emin (2006). Descartes ve Kartezyenler, Konya: Çizgi Kitabevi.
  • GADAMER, Hans Georg (2008). Hakikat ve Yöntem, 1. Cilt, çev. Hüsamettin Arslan & İsmail Yavuzcan, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • GUIGNON, Charles B. (2002). “Heidegger ve Bilgi Problemi”, İnsan Bilimlerine Prolegomena, çev. Hüsamettin Arslan, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • HEGEL, Friedrich Georg Wilhelm (1997). “Descartes”, Cogito, çev. Doğan Şahiner, Sayı:10, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • HEIDEGGER, Martin (2001). Nietzsche’nin Tanrı Öldü Sözü ve Dünya Resimleri Çağı, çev. Levent Özşar, Bursa: Asa Kitabevi.
  • HEIDEGGER, Martin (2014). “Metafiziğin Üstesinden Gelmek”, Heidegger Paris’te, çev. Birdal Akar, der. Sadık E. Er, İstanbul: Otonom Yayıncılık.
  • LACOMBE (1943). Descartes, çev. Mehmet Karasan, Ankara: AÜ Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Yayınları.
  • MANSFIELD, Nick (2006). Öznellik, çev. H. Çetinkaya & R. Durnaz, İstanbul: Ara-lık Yayınları.
  • NIETZSCHE, Frederich (1968). Will To Power, trans. Walter Kaufmann & R. J. Hollingdale, ed. Walter Kaufmann, Vintage Books Edition.
  • ÖZCAN, Muttalip (2006). İnsan Felsefesi: İnsanın Neliği Üstüne Bir Soruşturma, İstanbul: Bilim ve Sanat Yayınları.
  • ÖZLEM, Doğan (1998). Tekniğe İlişkin Soruşturma, İstanbul: Paradigma yayınları.
  • RICOEUR, Paul (1992). Oneself as Another, trans. Kathleen Blamey, The University of Chicago Press.
  • RORTY, Richard (2005). “Bedenden Ayrı Var Olma Yetisi”, Cogito, çev. Doğan Şahiner, Sayı: 10, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • RORTY, Richard (2006). Felsefe ve Doğanın Aynası, çev. Funda Günsoy Kaya, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • SCHELER, Max (1998). İnsanın Kosmostaki Yeri, çev. Harun Tepe, Ankara: Ayraç Yayınevi.
  • SCHRIFT, Alan D. (2002). “Metafor, Dil ve Retorik”, İnsan Bilimlerine Prolegomena, çev. Hüsamettin Arslan, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • SPİNOZA, Benedictus (2014). Descartes Felsefesinin İlkeleri ve Metafizik Düşünceler, çev. Coşkun Şenkaya, Ankara: Dost Yayınevi.
  • TÜZEN, M.Ahmet (2017). “John Rawls’un Birey Anlayışı Ve Michael Sandel’in Yükümsüz Benlik Eleştirisi”, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Doktora Tezi.
  • VENN, Couze (2000). Occidentalism: Modernity and Subjectivity, London: Sage Publications Ltd..
  • WACHTERHAUSER, Brice R. (2002). “Anlamada Tarih ve Dil”, İnsan Bilimlerine Prologomena, çev. Hüsamettin Arslan, İstanbul: Paradigma Yayınları.

Kurucu Öğe Olarak Modern Özne Anlayışının Teşekkülü

Yıl 2018, Sayı: 31, 128 - 144, 30.10.2018
https://doi.org/10.20981/kaygi.474645

Öz

Tüm varlığı
kendisine ait bilgi nesnesi olarak gören ve anlam dünyasını bu varsayımdan
hareket ederek oluşturan özne yaklaşımının felsefi temeli modern düşünce ile
birlikte atılmıştır.Modern düşüncede özneyi tüm varlık koşullarından ayrı,
bağımsız fakat bu varlığı belirleyen olarak değerlendiren en önemli düşünür
Descartes’tır. Descartes’ın teorik zeminini oluşturduğu bu özne anlayışının
kendisinden sonraki etik, sanat, siyaset, din, ekonomi vb. yapılanmalarda da
etki ettiğini söyleyebiliriz. Bu yaklaşımın en önemli vasfı varlığı kendisi
için meydana gelmiş, nicelleştirilebilen ve el altında tutulabilen alan olarak
görmesidir. Bu bakış açısı tüm varlığı kategorilere indirgeyerek yorumlama
çabasını da beraberinde getirmektedir. Böylece varlığın zamana ve mekana bağlı
olan çok yönlü anlam yapısı kaybolmakta, soyut, kuru, mekanik bir anlam ortaya
çıkmaktadır. Bu çalışmada günümüzde halen etkisini devam ettiren ve oldukça
sorunlu bir bakış açısı geliştirdiğini düşündüğümüz Descartes’ın kurucu vasıflı
özne yaklaşımı ve bu yaklaşımın temel sorunları ele alınmıştır.

Kaynakça

  • ALTUĞ, Taylan (2008). Dile Gelen Felsefe, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • BERNSTEIN, Richard J. (2009). Objektivizm ve Rölativizmin Ötesi, çev. Feridun Yılmaz, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • BEYSSADE, Jean-Marie (1997). “Descartes: Felsefi Bir Devrim Mi?”, çev. Tülin Bumin, Cogito, Sayı:10, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • BOZKURT, Nejat (1997). “Descartes Gerçekten Modern Çağın Öncüsü müdür?”, Cogito, Sayı:10, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • COPLESTON(1994). A History of Philosophy, vol IV, From Descartes to Leibniz, New York: Image Books.
  • ÇÜÇEN, A. Kadir (2003). Heidegger’de Varlık ve Zaman, Bursa: Asa Kitabevi.
  • ÇÜÇEN, A. Kadir (2004). “Bilim ve Teknoloji: Husserl, Heidegger ve Gadamer”, Anlama ve Yorum Doğan Özlem Armağan Kitabı, İstanbul: İnkılâp Kitabevi.
  • DENKEL, Arda (2011). Bilginin Temelleri, İstanbul: Doruk Yayınları.
  • DESCARTES, Rene (1966). Tabiat Işığı İle Hakikati Arama, çev. Mehmet Karasan, İstanbul: M.E.B. Yayınları.
  • DESCARTES, Rene (1998). İlk Felsefe Üzerine Metafizik Düşünceler, çev. Mehmet Karasan, İstanbul: M.E.B. Yayınları.
  • DESCARTES, Rene (2007). Meditasyonlar, çev. İsmet Birkan, Ankara: Bilgesu Yayınları.
  • DESCARTES, Rene (2010). Metot Üzerine Konuşma, çev. Atakan Altınörs, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • ELIAS, Norbert (2000). Zaman Üzerine, çev. Veysel Ataman, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • ERİŞİRGİL, Mehmet Emin (2006). Descartes ve Kartezyenler, Konya: Çizgi Kitabevi.
  • GADAMER, Hans Georg (2008). Hakikat ve Yöntem, 1. Cilt, çev. Hüsamettin Arslan & İsmail Yavuzcan, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • GUIGNON, Charles B. (2002). “Heidegger ve Bilgi Problemi”, İnsan Bilimlerine Prolegomena, çev. Hüsamettin Arslan, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • HEGEL, Friedrich Georg Wilhelm (1997). “Descartes”, Cogito, çev. Doğan Şahiner, Sayı:10, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • HEIDEGGER, Martin (2001). Nietzsche’nin Tanrı Öldü Sözü ve Dünya Resimleri Çağı, çev. Levent Özşar, Bursa: Asa Kitabevi.
  • HEIDEGGER, Martin (2014). “Metafiziğin Üstesinden Gelmek”, Heidegger Paris’te, çev. Birdal Akar, der. Sadık E. Er, İstanbul: Otonom Yayıncılık.
  • LACOMBE (1943). Descartes, çev. Mehmet Karasan, Ankara: AÜ Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Yayınları.
  • MANSFIELD, Nick (2006). Öznellik, çev. H. Çetinkaya & R. Durnaz, İstanbul: Ara-lık Yayınları.
  • NIETZSCHE, Frederich (1968). Will To Power, trans. Walter Kaufmann & R. J. Hollingdale, ed. Walter Kaufmann, Vintage Books Edition.
  • ÖZCAN, Muttalip (2006). İnsan Felsefesi: İnsanın Neliği Üstüne Bir Soruşturma, İstanbul: Bilim ve Sanat Yayınları.
  • ÖZLEM, Doğan (1998). Tekniğe İlişkin Soruşturma, İstanbul: Paradigma yayınları.
  • RICOEUR, Paul (1992). Oneself as Another, trans. Kathleen Blamey, The University of Chicago Press.
  • RORTY, Richard (2005). “Bedenden Ayrı Var Olma Yetisi”, Cogito, çev. Doğan Şahiner, Sayı: 10, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • RORTY, Richard (2006). Felsefe ve Doğanın Aynası, çev. Funda Günsoy Kaya, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • SCHELER, Max (1998). İnsanın Kosmostaki Yeri, çev. Harun Tepe, Ankara: Ayraç Yayınevi.
  • SCHRIFT, Alan D. (2002). “Metafor, Dil ve Retorik”, İnsan Bilimlerine Prolegomena, çev. Hüsamettin Arslan, İstanbul: Paradigma Yayınları.
  • SPİNOZA, Benedictus (2014). Descartes Felsefesinin İlkeleri ve Metafizik Düşünceler, çev. Coşkun Şenkaya, Ankara: Dost Yayınevi.
  • TÜZEN, M.Ahmet (2017). “John Rawls’un Birey Anlayışı Ve Michael Sandel’in Yükümsüz Benlik Eleştirisi”, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Doktora Tezi.
  • VENN, Couze (2000). Occidentalism: Modernity and Subjectivity, London: Sage Publications Ltd..
  • WACHTERHAUSER, Brice R. (2002). “Anlamada Tarih ve Dil”, İnsan Bilimlerine Prologomena, çev. Hüsamettin Arslan, İstanbul: Paradigma Yayınları.
Toplam 33 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Yakup Kahraman 0000-0003-0152-9136

Yayımlanma Tarihi 30 Ekim 2018
Gönderilme Tarihi 25 Ekim 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Sayı: 31

Kaynak Göster

APA Kahraman, Y. (2018). Kurucu Öğe Olarak Modern Özne Anlayışının Teşekkülü. Kaygı. Bursa Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi(31), 128-144. https://doi.org/10.20981/kaygi.474645
AMA Kahraman Y. Kurucu Öğe Olarak Modern Özne Anlayışının Teşekkülü. Kaygı. Ekim 2018;(31):128-144. doi:10.20981/kaygi.474645
Chicago Kahraman, Yakup. “Kurucu Öğe Olarak Modern Özne Anlayışının Teşekkülü”. Kaygı. Bursa Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, sy. 31 (Ekim 2018): 128-44. https://doi.org/10.20981/kaygi.474645.
EndNote Kahraman Y (01 Ekim 2018) Kurucu Öğe Olarak Modern Özne Anlayışının Teşekkülü. Kaygı. Bursa Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi 31 128–144.
IEEE Y. Kahraman, “Kurucu Öğe Olarak Modern Özne Anlayışının Teşekkülü”, Kaygı, sy. 31, ss. 128–144, Ekim 2018, doi: 10.20981/kaygi.474645.
ISNAD Kahraman, Yakup. “Kurucu Öğe Olarak Modern Özne Anlayışının Teşekkülü”. Kaygı. Bursa Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi 31 (Ekim 2018), 128-144. https://doi.org/10.20981/kaygi.474645.
JAMA Kahraman Y. Kurucu Öğe Olarak Modern Özne Anlayışının Teşekkülü. Kaygı. 2018;:128–144.
MLA Kahraman, Yakup. “Kurucu Öğe Olarak Modern Özne Anlayışının Teşekkülü”. Kaygı. Bursa Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, sy. 31, 2018, ss. 128-44, doi:10.20981/kaygi.474645.
Vancouver Kahraman Y. Kurucu Öğe Olarak Modern Özne Anlayışının Teşekkülü. Kaygı. 2018(31):128-44.

e-ISSN: 2645-8950