AVRUPA YARGI YETKİSİ DÜZENLEMESİ’NDE DAVALI ÇOKLUĞU

Yıl 2013, Cilt: 3 Sayı: 8, 71 - 107, 01.01.2013

Zheng Sophia Tang Mahmut Erdemli

Öz

Birden çok davalısı olan davalar yargı yetkisi konusunda özel ilgi çekmektedir: Davacı, tüm davalılar aleyhindeki yargılamaları tek bir davada birleştirebilir mi? Eğer bu mümkünse, yargı yetkisi hangi mahkemeye ait olacaktır? Brüksel I, adaletin güçlü işleyişini kolaylaştırmayı, kesinliği artırmayı ve usul ekonomisini temin etmeyi amaçlayan 6 1 . maddesiyle yargı yetkisine ait bir kural getirmiştir. Bununla birlikte, bu amaçlara, pratikte başarılı şekilde ulaşılamamıştır. Bu makale, 6 1 . maddeyi ve bu maddenin Brüksel I’in diğer hükümleriyle bağlantılarını sistematik olarak analiz etmekte ve düzenlemenin gelecekteki gözden geçirilmesi ve reformu aşamasında hizmet etmek üzere öneriler sunmaktadır. Çok davalısı olan davalar yönünden belirsizliğe yol açabilecek alternatif yasal dayanakların kabulüne gerek bulunmadığı, bununla birlikte, hali hazırdaki hükmün, bu hükmün kötüye kullanılmasının önlenmesi, zayıf taraf yönünden esneklik sağlanması, çelişkili kararların önüne geçilmesi ve düzenlemedeki yargı yetkisine ilişkin diğer kurallar ile uyumlu olması bakımından daha uygun şekilde yorumlanması gerektiği ileri sürülecektir.

Anahtar Kelimeler

Davalılar, AB Hukuku, Yorum, Yargı yetkisi

Kaynakça

• 1. Hukuk ve ticaret davalarında yargı yetkisi, kararların tanınması ve tenfizi hakkındaki Düzenleme 44/2001 [2001] OJ L12/1.
• 2. Hukuk ve ticaret davaları hakkındaki kararların tanınması ve tenfizi hakkındaki 1968 yılında imzalanan Sözleşme [1972] OJ L 299/32. Bu sözleşme, Danimarka, İrlanda ve Birleşik Krallığının ve Kuzey İrlanda’nın üyeliğe girişine ilişkin [1978] OJ L304/77 1978, Yunanistan Cumhuriyeti’nin birliğe girişine ilişkin [1982] OJ L388/1 1982 , İspanya Krallığı ve Portekiz Cumhuriyeti’nin üyeliğe girişine ilişkin [1989] OJ L285/1 1989 ve Avusturya, Finlandiya ve İsveç Krallığı’nın üyeliğe girişine ilişkin [1997] OJ C15/1 1996 yıllarında imzalanan sözleşmelerle değiştirilmiştir.
• 3. Hukuk ve ticaret davalarında yargı yetkisi, kararların tanınması ve tenfizi hakkında Sözleşme [1988] OJ L319/9. Bu, Brüksel Sözleşmesi’ne paralel bir sözleşmedir.
• 4. Düzenleme 1 Mart 2002 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Brüksel Sözleşmesi Danimarka’ya doğrudan uygulanamamaktadır. Fakat 2007 yılında bunun etkisi, Hukuk ve ticaret davalarında yargı yetkisi, kararların tanınması ve tenfizi hakkındaki Avrupa Topluluğu ve Danimarka Krallığı arasında 1 Temmuz 2007 tarihinde yapılan Anlaşma’nın [2005] OJ L299/62 sonucu olarak Danimarkayı da kapsamıştır.
• 5. Brüksel I Sözleşmesi madde 5 ve 19 gerekçeleri.
• 6. Brüksel I Sözleşmesi madde 11 ve 2 gerekçeleri.
• 7. Brüksel I Sözleşmesi madde 5.
• 8. Bununla birlikte, makalenin sınırlı kapsamı ve niteliği nedeniyle Brüksel I Düzenlemesi’nin 6(1). maddesinin prensip mütalaası, daha geniş AB hukuku ile ilgili olarak ancak kısaca değerlendirilebilir. Daha detaylı tartışma için bkz: A. Layton ve H. Mercer, Avrupa Hukuk Pratiği, 2. baskı (Sweet & Maxwell, 2004), s.285-317; J. Bomhoff, Yargı Yetkisi Çatışmalarına ilişkin Avrupa Hukuku Hakkında Yargısal Takdir Hakkı (Hague: SDU Basımevleri, 2005).
• 9. Bkz md.65 AB ve Brüksel I Sözleşmesinin 3. madde gerekçesi.
• 10. Brüksel I Sözleşmesinin 1. madde gerekçesi.
• 11. Tampere Avrupa Konseyi Ekim 15 ve 16, 1999: Başkanlık kanaatleri, para.33.
• 12. Brüksel I Sözleşmesi madde 15 gerekçesi. Bkz. ayrıca A. Briggs ve P. Rees, Hukuk Davalarında Yargı Yetkisi ve Kararlar, 4. baskı (LLP, 2005), s.29.
• 13. Tampere Başkanlık Kanaatleri, para.28: “Gerçek bir Avrupa Adalet Alanı içinde, bireyler ve iş camiası, üye ülkelerdeki idari sistemlerin yetersizliği veya karmaşıklığından dolayı haklarını kullanması engellenmemeli ve kullanmasından caydırılmamalıdır.” Bkz. ayrıca, özgürlük, güvenlik ve adalet konularındaki Amsterdam Anlaşması hükümlerinin en iyi ne şekilde uygulanabileceği hususunda Komisyon ve Konsey’in Hareket Planı (Vienna Action Plan), Adalet ve İç İşleri Konseyi tarafından 3 Aralık 1998 tarihinde kabul edilmiştir. [1999] OJ C19/1 paragraflar 15-16.
• 14. 1950 yılında imzalanan Avrupa İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerinin Korunmasına ilişkin Sözleşmesi. Bu prensip, madde 6 kapsamında, Brüksel I Sözleşmesi’nin üye ülkelerdeki pratik uygulanmasının değerlendirilmesi konusundaki Avrupa Komisyonu’nun çalışmasında dikkate alınmıştır. Bkz Araştırma JLS/C4/2005/03, Anket No.3: Hukuki Problem Analizi, para.2.2.1.2.
• 15. Viyana Hareket Planı, para.16. Brüksel I Düzenlemesi’nin 11. madde gerekçesi.
• 16. H.M. Watt ileten: U. Magnus ve P. Mankowski (editörler), Brüksel I Düzenlemesi (Sellier: European Law Publishing, 2007), s.239.
• 17. Brüksel I Düzenlemesi’nin 12. madde gerekçesi
• 18. Brüksel I Düzenlemesi’nin 11. madde gerekçesi
• 19. Mulox IBC Ltd/ Geels (C-125/92) [1993] E.C.R. I-4075 para [11]; Benincasa/Dentalkit Srl (C-269/95) [1997] E.C.R. I-3767 para [26]; Fonderie Officine Meccaniche Tacconi SpA/ Heinrich Wagner Sinto Maschinenfabrik GmbH (HWS) (C-334/00) [2002] E.C.R. I-7357 para [20]; Danmarks Rederiforening/ LO Landsorganisationen i Sverige (C-18/02) [2004] E.C.R. I-1417 para [36]; Owusu v Jackson (C-281/02) [2005] E.C.R. 1383 para [40].
• 20. B. Hess, T. Pfeiffer and P. Schlosser, Brüksel I Düzenlemesi’nin Uygulanmasına ilişkin Rapor, Araştırma JLS/C4/2005/03 (September 2007), para. 226-227. Bkz ayrıca A. Nuyts, Bakiye Yargı Yetkisine İlişkin Çalışma Hakkında Genel Rapor: Hukuk ve Ticaret Davalarında Üye Ülkelerin Kendi Mahkemelerinin Bakiye Yargı Yetkisi Hakkındaki Kurallarının Gözden Geçirilmesi (Eylül 2007), para 157-159. (Tercüme edenin notu: Bakiye yargı yetkisi tabiriyle inceleme konusu Brüksel Düzenlemesinin yargı yetkisine ilişkin düzenleme kapsamına girmeyen hususlarda yargı yetkisinin bu Düzenleme dışındaki uluslararası sözleşmeler veya ulusal hukuka göre tespit edilen yargı yetkisi kastedilmektedir) Bunlar Avrupa Birliği Komisyonu tarafından talimatı verilen Düzenlemenin uygulanması konusunda ilerideki incelenmesi ve ilerideki gözden geçirilmesi ve geliştirilmesine hazırlık amaçlı çalışmalardır.
• 21. Örn. adı geçen ülke Brüksel I Düzenlemesi’nin 5. Maddesi kapsamında uyuşmazlık ile bağlantısı olan yerdir, Brüksel I Düzenlemesi’nin 22. maddesi gereğince zorunlu yargı yetkisine sahiptir, Brüksel I Düzenlemesi’nin 23 (1) maddesi gereğince davanın taraflarınca seçilen yargı yeridir veya davalı bu yargı yerini kabul etmiştir.
• 22. Bu, Brüksel I Düzenlemesi’nin 22, 23 ve 24 maddeleri kapsamında yargı yetkisi temeli olabilir veya yargı yerinin ulusal hukuku yargı yetkisi verebilir.
• 23. Petrotrade Inc/Smith [1999] 1 W.L.R. 475.
• 24. Petrotrade Inc/ Smith [1999] 1 W.L.R. 475, 464.
• 25. Petrotrade Inc/Smith ; Canada Trust Co/Stolzenberg (No.2) [1998] 1 W.L.R. 547, 564.
• 26. P. Kaye, Hukuki Konularda Yargı Yetkisi ve Yabancı Kararların Tenfizi (Abingdon: Profesyonel Kitaplar 1987), s.269-270.
• 27. Petrotrade [1999] 1 W.L.R. 475, 463, ileten: Thomas J.
• 28. Brüksel I Düzenlemesi madde.6(1); Kalfelis/Bankhaus Schroder (C-189/87) [1988] E.C.R. 5565 para [12]-[13].
• 29. Reisch Montage AG/Kiesel Baumaschinen Handels GmbH (C-103/05) [2006] E.C.R. 6827 para. [28].
• 30. Bkz. yukarıda “Adalete eşit erişim” altında.
• 31. Kalfelis [1988] E.C.R. 5565 para. [10].
• 32. J.J. Fawcett, “Uluslararası Özel Hukukunda çok taraflı dava” (1995) 44 I.C.L.Q. 744, 751.
• 33. Örn. Daly/Irish Group Travel Ltd (t/a Crystal Holidays) [2003] I.L. Pr. 38; Watson/First Choice Holidays and Flights Ltd [2001] EWCA Civ 972.
• 34. Réunion européenne SA/Spliethoff’s Bevrachtingskantoor BV (C-51/97) [1998] E.C.R. I-6511. Bu davada, Avustralya’dan Fransa’ya teslim edilen bir kargodaki zararın tespiti üzerine, Réunion ve diğer sigorta edenler, deniz taşımacılığı yapan iki Hollanda’lı ve mal teslimi yapan bir Avustralya’lı şirket aleyhine olarak bir Fransız şirketinin haklarını Fransa’da devraldılar. Avutralya’lı şirket aleyhine yapılacak talep sözleşmeden kaynaklanmışken, Hollandalı şirketler aleyhine yapılacak talep sadece haksız fiilden kaynaklanabilirdi..
• 35. Réunion européenne [1998] E.C.R. I-6511 para. [50]. Bu içtihat, bazı ulusal mahkemelerin kararları tarafından da uygulandı. Örn. Shahar/Tsitsekkos [2004] EWHC 2659; VI/Carrelages Menuiserie Produits de Batiment (CMPB) [2007] I.L. Pr. 26 (French Cour de Cassation).
• 36. Briggs ve Rees, Hukuk Yargı Yetkisi ve KARARLAR, s.208.
• 37. Daly [2003] I.L. Pr. 38.
• 38. Watson [2001] EWCA Civ 972.
• 39. Watson [2001] EWCA Civ 972 para [29].
• 40. Daly [2003] I.L. Pr. 38 para [39]; Andrew Weir Shipping Ltd/Wartsila UK Ltd [2004] EWHC 1284 para [68]; Casio/Sayo [2001] I.L. Pr.43 para [33]; ET Plus SA/Welter [2005] EWHC 2115 (Comm); [2006] 1 Lloyd’s Rep. 251 para [57].
• 41. Freeport Plc/Arnoldsson (C-98/06) [2007] E.C.R. I-3819.
• 42. Freeport [2007] E.C.R. I-3819 at [38]-[46]. Bu üç sebep ikna edici değildir. Réunion [1998] E.C.R. I-6511 kararının lafzi yorumu daha açık savunmaktadır ki paragraf [50] geniş bir prensip sunma niyetinde olup açıkça yanlıştır.
• 43. Freeport para [47].
• 44. Bu yaklaşım ilk baştaki bazı Hollanda mahkemesi kararları tarafından 1990’ların başında kullanılmıştır. Örn., Hague temyiz mahkemesi, 16 Haziran 1992 BIE 1993.44, ancak daha sonra Hollanda Mahkemeleri tarafından reddedilmiştir. Örn. Hague Bölge Mahkemesi, Aralık 23, 1997, BIE 1999.55, ve hiçbir durumda Brüksel I Düzenlemesi’nin 6 (1) maddesinin yorumunda kullanılmamalıdır.
• 45. Fort Dodge Animal Health Ltd/Akzo Nobel NV [1998] I.L. Pr. 732; [1998] F.S.R. 222; Coin Controls Ltd/Suzo International (UK) Ltd [1999] Kısım. 33; [1997] F.S.R. 660 Ch D; Landgericht Düsseldorf, InstGE 1, 146.
• 46. Roche Nederland BV/ Primus (C-539/03) [2006] E.C.R. 6535.
• 47. Roche Nederland BV [2006] E.C.R. 6535 para [27], [35].
• 48. Roche Nederland BV para [27]-[33].
• 49. Benzer vakıalardaki gerçek davalar için, bkz Estate in Bankruptcy of the International Credit Insurance/Pohjola [2003] I.L. Pr. 3 Ösveç Yargıtayı.
• 50. Inte.rnational Credit Insurance Corp (Estate in Bankruptcy/Pohjola Insurance Co Ltd [2003] I.L. . 3 davasında, İsveç Yargıtayı, dava belgelerindeki ve/veya hukuki problemlere yaklaşımdaki benzerliklerin, madde 6 (1)in uygulanması için tek başına yeterli temel oluşturmayacağı nedeniyle (para [9]) Lugano Sözleşmesi’nin 6 (1) maddesinin böyle bir davada uygulanamayacağına hükmetti. Fakat Hastad J. ve Gregow J., vakıaların tamamen bağlantısız olmadığı ve farklı yargılamalardan bağdaşmaz kararlar çıkabileceğine işaret ederek farklı görüş sergilediler.
• 51. Bu yaklaşım, 1990’ların sonunda Hollanda mahkemeleri tarafından keşfedilen “ağda örümcek” yaklaşımından farklıdır. Davalılar arasındaki bağlantı şartı yaklaşımı yanında, Hollanda yaklaşımı ayrıca, “anahtar” davalının ikametgâhında birleştirilmiş davanın açılmasını gerektirmektedir. Boston Scientific BV/Cordis Corp [2000] E.N.P.R. 87 CA; Augustine Medical/ Medeco (BIE 1999.241) 11 Kasm 1998 Hague bölge mahkemesi; Sython/SKB IR.DI.2003.301 30 Temmuz 2001 Brüksel ilk derece mahkemesi. Dikkat etmek gerekir ki, birden çok benzer IP haklarının ihlali davalarında “ağda örümcek” yaklaşımının uygulanması Hess, Pfeiffer ve Schlosser tarafından önerilmiştir, Brüksel I Düzenlemesi’nin Uygulanması hakkında Rapor, para. 852-854, 920-922. Bu makale, IP hakları ihlali haricindeki davalarda”anahtar” davalı seçeneği lehinde görüş bildirmemektedir. bkz “Diğer Yargı Yetkisi Kuralları ile Etkileşim” aşağıda
• 52. bkz Brüksel I Düzenlemesi maddeler 27, 28, 34(3) ve34(4).
• 53. Masri/Consolidated Contractors Group SAL [2005] EWCA Civ 1436; [2006] 1 Lloyd’s Rep. 391, per Sir Anthony Clarke; Briggs ve Rees, Hukuk Davalarında Yargı Yetkisi ve Kararlar, para.2.175; Layton ve Mercer, Avrupa Hukuk Davaları Uygulaması, s.507. Ayrıca bkz. Alman davası, Oberlandesgericht Saarbrücken (5 W 159/03) Henüz rapor edilmemiştir. 29 Ağustos 2003.
• 54. Hukuk ve Ticaret Davalarının Tenfizi ile Yargı Yetkisine İlişkin Sözleşme hakkında rapor. [1979] OJ C59/1 (“Jenard Raporu”), s.41; Owners of Cargo Lately Laden on Board the Tatry/ Owners of the Maciej Rataj (The Tatry) (C-406/92) [1994] E.C.R. I-5439 at [51]-[52] ve A.G. Tesauro’s Opinion para [28].
• 55. The Tatry [1994] E.C.R. I-5439.
• 56. Kalfelis [1988] E.C.R. 5565 para [11]; Casio [2001] I.L. Pr.43; The Tatry [1994] E.C.R. I-5439; Gascoigne/Pyrah [1994] I.L. Pr. 82; Coin Controls [1997] F.S.R. 660 Ch D. See Watt, Brussels I Regulation, s.239-240.
• 57. Roche [2006] E.C.R. 6535.
• 58. Roche [2006] E.C.R. 6535, ileten: A.G. Leger at [71]-[106]. Adalet Divanı bu soruyu cevaplamamıştır
• 59. Roche, per A.G. Leger para [81]-[87].
• 60. Roche, per A.G. Leger para [92]-[96].
• 61. Brussels I Regulation Art.34(3).
• 62. Brussels I Regulation Art.34(4).
• 63. Brussels I Regulation Art.28(2).
• 64. Bkz. The Tatry [1994] E.C.R. I-5439, A.G. Tesauro’ın görüşü para [28].
• 65. Owusu [2005] E.C.R. 1383.
• 66. Boston Scientific B.V. [2000] E.N.P.R. 87 CA para [25].
• 67. Roche para [39].
• 68. Roche, per A.G. Leger 129.
• 69. Reisch Montage AG / Kiesel Baumaschinen Handels GmbH (C-103/05) [2006] E.C.R. 6827. See also Freeport [2007] E.C.R. I-3819.
• 70. Bkz Alman Hükûmetinin Görüşü Reisch Montage [2006] E.C.R. 6827 para [37]-[38].
• 71. Reisch Montage para [42]-[43].
• 72. Reisch Montagepara [28]-[30].
• 73. Düzenleme hükümleri kapsamında bağlantılar olabilir. Örn. ana davalının ikametgâhı ikinci davalı aleyhindeki haksız fiile dayalı talebin nedenini oluşturan zararlı olayların yeridir.
• 74. ET Plus SA [2005] EWHC 2115 (Comm) para [59]; Canada Trust [1998] 1 W.L.R. 547 para [13]; Qingdao Ocean Shipping Co/Grace Shipping Establishment Transatlantic Schiffahrtskontor GmbH Klaus Ode ) (The “Xing Su Hai ”) [1995] 2 Lloyd’un Raporu 15; Andrew Weir Shipping Ltd/Wartsila UK Ltd [2004] EWHC 1284.
• 75. Bkz J. Fawcett ve J. Carruthers, Cheshire, North ve Fawcett: Private International Law, 14th edn (OUP, 2008), s.373.
• 76. National Report İngiltere/Galler Ulusal Raporu, Brussels I Gözden Geçirmesi için sunulmuştur, Araştırma JLS/C4/2005/03, Avrupa Komisyonu için hazırlanmıştır, Anket 3, s.74; Owners of Cargo Lately Laden on Board the Rewia/Caribbean Liners (Caribtainer) Ltd [1991] 2 Lloyd’un Raporu. 325.
• 77. cf. Freeport [2007] E.C.R. I-3819. Bakınız Ayrıca “Sonuç” aşağıda.
• 78. Kalfelis [1988] E.C.R. 5565 para [8]-[9]; Jenard Report, s.26; Reisch [2006] E.C.R. 6827 para [32].
• 79. Freeport [2007] E.C.R. I-3819.
• 80. Bkz “Diğer yargı yetkisi kuralları ile etkileşim” yukarıda.
• 81. Freeport para [51]-[54].
• 82. Freeport para [52]-[53].
• 83. cf. Reisch [2006] E.C.R. 6827. Ayrıca bkz. Avusturya Ulusal Raporu (Oberhammer/Domej), Araştırma JLS/C4/2005/03, s.32.
• 84. cf. Valerie Gannon/B &I Steam Packet Co Ltd [1994] I.L. Pr.405. (İrlanda Yargıtayı birlikte davalılar hakkındaki yargı yetkisini, ana davalının sorumluluğunu yerine getirmemesinin davanın konusu hakkında küçük bir etkiye sahip olduğu gerekçesiyle reddetmiştir. Bununla birlikte bu karar çok kısıtlayıcıdır.
• 85. Bkz “Diğer yargı yetkisi kuralları ile etkileşim” yukarıda.
• 86. Glaxosmithkline ve Laboratoires Glaxosmithkline/Jean-Pierre Rouard (C462/06) Henüz rapor edilmemiştir. Mayıs 2008.
• 87. Glaxosmithkline para [18]-[23].
• 88. Glaxosmithkline para [19].
• 89. Glaxosmithkline para [20]-[22].
• 90. Glaxosmithkline para [28]-[31].
• 91. Glaxosmithkline para [32].
• 92. Glaxosmithkline, ileten: A.G. Poiare Maduro para [21].
• 93. Brüksel I Düzenlemesi’nin 9, 16(1) ve 19. maddeleri
• 94. İspanyol şirketi koruyucu yargı yetkisi kapsamında sözleşmeye taraf değildir. Bkz. Ayrıca Daly [2003] I.L. Pr. 38; Watson [2001] EWCA Civ 972.
• 95. Brussels I Regulation Arts 12, 16(2) ve 20.
• 96. ET Plus SA [2005] EWHC 2115 (Comm).
• 97. Roche [2006] E.C.R. 6535, ileten A.G. Leger para [52]; Boston [2000] E.N.P.R. 87 CA; Fort [1998] F.S.R. 222.
• 98. Brüksel I Düzenlemesi madde 22(4).
• 99. Duijnstee (Liquidator)/Lodewijk Goderbauer (C-288/82) [1983] E.C.R. 3663; [1985] 1 C.M.L.R. 220; Gesellschaft fur Antriebstechnik mbH & Co KG (GAT)/ Lamellen und Kupplungsbau Beteiligungs KG (LuK) (C-4/03) [2006] E.C.R. 6509; Fort [1998] F.S.R. 222.
• 100. Roche [2006] E.C.R. 6535, A.G. Leger para [132]-[137]; Fort [1998] F.S.R. 222, 233, ileten Lord Woolf M.R.; Boston [2000] E.N.P.R. 87 CA para [31].
• 101. Overseas Union Insurance/New Hampshire Insurance Co (C-351/89) [1991] E.C.R. I-3317; Eric Gasser GmbH v MISAT Srl (C-116/02) [2003] E.C.R. I-14693.
• 102. Owusu [2005] E.C.R. 1383.
• 103. Konuyla ilgili daha fazlası için genel olarak bkz. A. Briggs, “Savunmalar ve bağlantılı talepler üzerine yargı yetkisi” (2006) Lloyd’s Maritime & Commercial Law Quarterly 447.
• 104. Estasis Salotti di Colzani Aimo e Gianmario Colzani/RUWA Polstereimaschinen GmbH (C-24/76) [1976] E.C.R. 1831; [1977] 1 C.M.L.R. 345 para [7]; Meeth/ Glacetal Sarl (23/78) [1978] E.C.R. 2133; [1979] 1 C.M.L.R. 520 para [5].
• 105. Owusu [2005] E.C.R. 1383; Görüş 1/03, Topluluğun hukuk ve ticaret davalarının tanınması ve tenfizi ile yargı yetkisi hakkında yeni Lugano Sözleşmesi imzalamak konusundaki yetkisi [2006] E.C.R. I-01145 para [143]-[151]. Bkz. ayrıca Fawcett ve Carruthers, Cheshire, North ve Fawcett, s.328.
• 106. AB’nin Mahkeme Seçimi Sözleşmesi’ni onaylamasından sonra, Sözleşmeci taraf olması şartıyla seçilen AB dışı ülke mahkemesinin etkisi sağlanacaktır; Bkz Hague Sözleşmesi’nin 6. maddesi. Avrupa Topluluğu’nun pozisyonu için, bkz. Avrupa Komisyonu, Mahkeme-Seçimi- Anlaşmaları Hakkında Sözleşmenin Avrupa Topluluğu tarafından imzalanması konusunda bir Konsey kararı için öneri. COM(2008) 538 final.
• 107. Deforche (Societe)/Tomacrau (Societe) [2007] I.L. Pr. 25 French Cour de Cassation; Dicey, Morris ve Collins Hukuki düzenlemelerin çatışması hakkında, 14. baskı (Londra: Sweet &Maxwell, 2006), s.427.
• 108. Gasser [2003] E.C.R. I-14693.
• 109. Brüksel I Düzenlemesi’nin 23 ve 3. maddelerinin metni ile karşılaştırınız. Seçilmeyen bir mahkeme zorunlu yargı yetkisi kuralları kapsamında veya davalının kabulü halinde kesinlikle yetkilidir.
• 110. Nuyts, Bakiye Yargı Yetkisi Üzerine Araştırma Hakkında Rapor, para.68. Ammerlaan Agro Projecten/Les Serres de Cosquerou [1999] I.L. Pr. 627, davasında Fransız Yargıtayı zorunlu yargı yetkisi anlaşmasının, davanın bölünemez olduğu durumlarda, Brüksel I Düzenlemesi’nin 6 (1). maddesinin uygulanmasına hiçbir şekilde engel olamayacağına karar vermiştir. Bu davada hem dava kendisine açılan hem de seçilen mahkeme aynı hukuk sistemi içinde olmasına rağmen, kararın lafzi yorumu, mahkemenin genel bir yorum yapma niyetinde olduğunu ve bu kabulün diğer davalara da uygulanabileceğini göstermektedir.
• 111. Bu görüşe destek, 6. maddesi, seçilmeyen yargı yerinin yargılamayı askıya alması veya reddetmesini öngören Hague Mahkeme Seçimi Sözleşmesi’nde bulunabilir.
• 112. The Tatry [1994] E.C.R. I-5439, 5474-5480.
• 113. Brüksel I Düzenlemesi’nin 28. maddesi.
• 114. Hess, Pfeiffer ve Schlosser, Brüksel I Düzenlemesi’nin Üye Ülkelerde Uygulanması Hakkında Rapor, para.896.
• 115. Hess, Pfeiffer ve Schlosser, Brüksel I Düzenlemesi’nin Üye Ülkelerde Uygulanması Hakkında Rapor, para 226-227.
• 116. Roche Nederland BV [2006] E.C.R. 6535 para [26]; “Esası itibariyle benzer fakat bağlantısız vakıalar” yukarıda.
• 117. Hague Sözleşmesi md.6.
• 118. Coreck Maritime GmbH/ Handelsveem BV (C-387/98) [2000] E.C.R. I-9337.