Öz
History and novel have similar concerns as the experience of dealing with and writing about social events in which man is his subject. The construction of history as stories of important events and people since ancient times has kept these two acts of writing close. The words "story" of the English word "history", which come from the same root, are a concrete indicator of this closeness. The fact that people's individual and social life styles, their struggles in the historical process, and all their actions that made it come into being, are being recorded and transmitted to next generations as concrete evidence of collective memory has forced the world of history and literature to operate on common grounds. It is doubtless that the First World War, one of the most important socio-political experiences of Turkish history, deserves literary as well as historical attention in this context. This study is intended to affect our social history and how it is seen by the Ottoman Empire in locating the authors of the war period to leave the Republic of Turkey creates conditions. The novels of the authors who wrote during the war years are analyzed with close readings made on individual, social and political themes. Novels in this period have the potential to disappoint readers who believe in the relationship of literature with society because based on the twenty-nine novels examined, the war in question is not mentioned in the works written during the war years. It is quite interesting that no hero of a novel mentions this war and the authors are more interested in the themes of the Servet-i Fünûn period, even though it is considered reasonable that the events that deeply affect societies did not immediately reflect on literature and especially in the novel. The purpose of this study is to examine the possible reasons for this interesting situation in the thematic plane of the novels.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Adıvar, H. E. (1976). Mev’ut Hüküm. İstanbul: Atlas Kitabevi.
- Celal Nuri. (1918). Merhume. İstanbul: Efkâr-ı Cedide Kütüphanesi.
- Köroğlu, E. (2010). Türk Edebiyatı ve Birinci Dünya Savaşı 1914-1918. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Moralızade Vassaf Kadri. (1330a). Ölüm Habercileri. İstanbul: Cemiyet Kütüphanesi.
- Tek, M. F. (2002). Aydemir. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
- Seval Ş. (2017). Cinai Meseleler Osmanlı-Türk Polisiye Edebiyatında Biçim ve İdeoloji (1884-1928). İstanbul: İletişim Yayınları.
- İzzet Melih. (1915). Sermed. İstanbul: Sabah Matbaası.
- Aka, G. (1332). Katırcıoğlu. İstanbul: Mecmua Kütüphanesi.
Öz
История и роман имеют похожый интерес, когда в них описываются общественные события с акцентом на судьбу человека. Построение истории, как рассказов о важных событиях и о человеке с древних времен, сближало эти два вида письма. Английские слова “history”nin (история) “story” (рассказ), происходящие от одного корня являются конкретным показателем этой близости. Описание индивидуального и социального положения людей, борьба, которую они ведут в историческом процессе и все их действия, желание быть переданным следующим поколениям, как конкретное свидетельство коллективной памяти, заставил историю и мир литературы сотрудничать. Несомненно, что первая мировая война, один из самых важных социально-политических событий в истории Турции. Она, в этом контексте, заслуживает литературного, а также исторического внимания. В нижеследующей статье исследуется точка зрения писателей периода первой мировой войны по поводу развала Османской империи и перехода к республиканской Турции. Были проанализированы романы писателей времени войны и вопросы индивидуального, социального и политического характера. Романы этого периода могут разочаровать читателей, верящих в взаимосвязь между литературой и обществом. Надо отметить, что из 29 романов, изученных нами, нигде не говорится о войне. Довольно интересно, что ни один герой романа не упоминает эту войну и что авторов больше интересуют темы периода Сервет-и-Фюнун и что события, глубоко влияющие на общество, не сразу отразились в литературе, особенно в романах. Цель исследования - изучить возможные причины этой интересной ситуации в тематической плоскости романов.
Kaynakça
- Adıvar, H. E. (1976). Mev’ut Hüküm. İstanbul: Atlas Kitabevi.
- Celal Nuri. (1918). Merhume. İstanbul: Efkâr-ı Cedide Kütüphanesi.
- Köroğlu, E. (2010). Türk Edebiyatı ve Birinci Dünya Savaşı 1914-1918. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Moralızade Vassaf Kadri. (1330a). Ölüm Habercileri. İstanbul: Cemiyet Kütüphanesi.
- Tek, M. F. (2002). Aydemir. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
- Seval Ş. (2017). Cinai Meseleler Osmanlı-Türk Polisiye Edebiyatında Biçim ve İdeoloji (1884-1928). İstanbul: İletişim Yayınları.
- İzzet Melih. (1915). Sermed. İstanbul: Sabah Matbaası.
- Aka, G. (1332). Katırcıoğlu. İstanbul: Mecmua Kütüphanesi.
Öz
İnsanın öznesi olduğu toplumsal olaylarla ilgilenme ve onları yazıya geçirme deneyimi olarak tarihle roman benzer ilgilere sahiptir. Tarihin ilk çağlardan beri önemli olay ve kişilerin hikâyeleri olarak kurgulanması bu iki yazma edimini yakın tutmuştur. İngiliz dilinde aynı kökten gelen “history”nin (tarih) “story” (hikâye) sözcükleri, bu yakınlığın somut bir göstergesidir. İnsanların bireysel ve toplumsal yaşam biçimlerinin, tarihsel süreçte girdiği mücadelelerin, onu var kılan bütün eylemlerinin kayda geçirilmesi ve kolektif belleğin somut kanıtları olarak sonraki kuşaklara iletilmek istenmesi, tarih ile edebiyat dünyasını ortaklaşmaya mecbur bırakmıştır. Türk tarihinin en önemli sosyopolitik deneyimlerinden biri olan Birinci Dünya Savaşı’nın bu bağlamda tarihsel olduğu kadar yazınsal bir ilgiyi hak ettiği kuşkusuzdur. Bu çalışma, toplumsal tarihimizi etkileyen ve Osmanlı İmparatorluğu’nun yerini Türkiye Cumhuriyeti’ne bırakacağı koşulları yaratan savaşın dönem yazarları tarafından nasıl görüldüğünün tespitine yöneliktir. Bireysel, toplumsal ve siyasal temalar üzerinden yapılan yakın okumalarla savaş yıllarında eser veren yazarların romanları incelenmiştir. Bu dönem romanlarının, edebiyatın toplumla ilişkisine inanan okuyucuları hayal kırıklığına uğratma potansiyeli vardır; zira -okunan yirmi dokuz romandan hareketle- savaş yıllarında yazılmış eserlerde söz konusu savaştan hiç bahsedilmemiştir. Toplumları derinden etkileyen olayların aynı süreçte hemen edebiyata ve özellikle romana yansımaması makul karşılansa bile hiçbir roman kahramanının bu savaştan bahsetmemesi ve yazarların daha ziyade Servet-i Fünûn dönemi temalarıyla ilgilenmeleri hayli ilginçtir. Bu çalışmanın amacı, romanların tematik düzleminde bu ilginç durumun muhtemel nedenlerini irdelemektir.
Kaynakça
- Adıvar, H. E. (1976). Mev’ut Hüküm. İstanbul: Atlas Kitabevi.
- Celal Nuri. (1918). Merhume. İstanbul: Efkâr-ı Cedide Kütüphanesi.
- Köroğlu, E. (2010). Türk Edebiyatı ve Birinci Dünya Savaşı 1914-1918. İstanbul: İletişim Yayınları.
- Moralızade Vassaf Kadri. (1330a). Ölüm Habercileri. İstanbul: Cemiyet Kütüphanesi.
- Tek, M. F. (2002). Aydemir. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
- Seval Ş. (2017). Cinai Meseleler Osmanlı-Türk Polisiye Edebiyatında Biçim ve İdeoloji (1884-1928). İstanbul: İletişim Yayınları.
- İzzet Melih. (1915). Sermed. İstanbul: Sabah Matbaası.
- Aka, G. (1332). Katırcıoğlu. İstanbul: Mecmua Kütüphanesi.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Sanat ve Edebiyat |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 15 Aralık 2020 |
| Gönderilme Tarihi | 17 Ağustos 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 |