NİĞDE İLİ ÖRNEĞİNDE ÇOCUK SUÇLULUĞU

Yıl 2018, Sayı: 39, 46 - 64, 28.09.2018

Bülent Kara

https://doi.org/10.17498/kdeniz.432267

Cited By: 1

Öz

    Bu araştırmada
Niğde ilindeki çocuk suçluluğunun toplumsal nedenlerinin neler olduğu
sosyolojik bir boyutla ele alınmıştır. Niğde ilindeki çocuk suçluluğuna yönelik
bilimsel açıdan analizi üç ayrı bölümde -biyolojik, psikolojik ve sosyolojik-
ele alınarak incelenmiştir. Araştırma Niğde’nin bulunduğu coğrafi konumu,
toplumsal yapısı dikkate alınarak hazırlanmıştır.  Genellikle suça karımış veya sürüklenmiş
çocuklarda erkek çocuklarının daha fazla suç işlemiş olduğu ve özellikle 11-18
yaş arasında bu oranların daha fazla olduğu görülmektedir. Suça karışmış veya
sürüklenmiş çocuklarda Niğde emniyet müdürlüğü çocuk şube verilerine bakarak
mağdur çocuk sayısı diğer cins ve yaş değişkenlere göre daha fazladır. Niğde
ili kendi içinde muhafazakâr bir toplum yapısına sahiptir. Coğrafi koşulları
ekonomik gelişimi ile çok fazlasıyla memur alan bir kenttir. Bu da kente göç
olaylarının çok olduğunu, üniversite çoğunluğunun olma nedeniyle toplumsal yapı
değişime uğramıştır. Kentin sürekli göç alması, buna karşılık göç edenlere
yeterli sosyal, ekonomik altyapı sunamamasından kaynaklanan sorunlar çocukları
suça yöneltebilmektedir. Çocuk suçluluğu sadece hukuki bir sorun değil;
psikolojik, sosyolojik, sosyo-ekonomik nedenlerle ilişkili bir toplumsal
olgudur. Çocuk doğuştan suçlu olarak gelmez onun çevresi, ailesi, bulunduğu
ortam gibi etkenler çocuğun suç işlemesine sebep olabilir.

Anahtar Kelimeler

çocuk, suç, kentleşme, eğitim, göç

Kaynakça

• BAL, H. (2004). Çocuk Suçluluğu, Isparta: Fakülte Kitabevi.
• BAL, Hüseyin. (2016). Suç Sosyolojisi. İstanbul: Sentez.
• Demirbaş, Timer (2001). Kriminoloji. Ankara: Seçkin Yay.
• Dönmezer, Sulhi (1994). Kriminoloji, İstanbul: Beta Yay. (8. Baskı)
• Gölcüklü, F. (1962). Türkiye’de Çocuk Suçluluğu Hakkında Bir Araştırma,Ankara: Sevinç Matbaası.
• GÖLCÜKLÜ, F. (1963). Türkiye’de Çocuk Suçluluğu Hakkında Bir Araştırma, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
• KANER, S. (1992). “Suçluluğu Açıklayan Yaklaşımlar”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Cilt:25, Sayı:2, Ankara.
• ÖZBAY, ÖZDEN. (2018). “Suç Teorilerine Giriş”.Dilek Ofset Matbacılık.
• ÖZKAN, Ö. (1994). Hukuki ve Sosyolojik Açıdan Ülkemizde Çocuk ve Çocuk Suçluluğu, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Sevük, H.Y. (1998). Uluslararası Sözleşmelerdeki İlkeler Açısından Çocuk Suçluluğu İle Mücadelede Kurumsal Yaklaşım,İstanbul: Beta Basım.
• Malik, H.A. (1931). Türkiye’de Suçlu Çocuk, Hakimiyeti. Ankara: Milliye Matbaası.
• Sulhi DÖNMEZER. (1994). Kriminoloji. Sekizinci Baskı. İstanbul: Beta Basım Yayım. s.46.
• UNICEF, International Child Development Centre, JuvenileJustice, Florence, USA 1998’den aktaran, AKALIN, a.g.e., s.3-4.
• T.C.K. Kanun No. 5237 MADDE 31, Kabul Tarihi: 26.9.2004
• Türkiye İstatistik Kurumu
• http://acikerisim.deu.edu.tr/xmlui/bitstream/handle/12345/7217/253628.pdf?isAllowed=y&sequence=1
• https://tr.wikisource.org/wiki/%C3%87ocuk_Haklar%C4%B1_Bildirgesi
• http://www.tabancatufek.com/forum2/showthread.php?tid=11869
• http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21544
• http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21547
• https://prezi.com/-ktbdvhuvibe/suca-itilmis-cocuklar/