Türkçeyi
verimli ve etkili kullanmanın önemli bir yolu, eserlerde söz varlığından
olabildiğince yararlanmaktan geçer. Bir
toplumun dil kıvraklığını, hazır cevaplılığını anlatan önemli kelime ve kelime
grupları olan söz varlığı; halkın yaşayışını, kültürel, maddi ve manevi
değerlerini içinde barındırır.Buradan hareketle toplumlar hakkında bilgi edinmenin bir yolu da
kullandıkları dilin söz varlığını incelemekten geçer; çünkü bireyler, kullandıkları
sözcüklerde kültürleri ve hayata bakış açıları hakkında önemli ipuçları verirler.Bir
yazarın eserinde kullandığı dil, hem yazarı hem de toplumu temsil eder. Yazar,
eserinde bir taraftan düşünce dünyasını oluşturur ve oradan okuyuculara
kesitler sunarken bir taraftan da hem okuyucuya hem de yazara tanıdık gelen dil
dünyasının ortak paydalarından beslenir. Kullanılan dilin söz veya yazı
aracılığıyla geçmişten günümüze taşıyarak biriktirdiği söz varlıkları adeta bir
kaynak olarak addedilebilir. Bu kaynak, aynı zamanda okuyucu ile yazarı aynı
potada buluşturan ortak noktalardan biri olarak dikkati çeker.Bu çalışmanın
amacı, Orhan Kemal’in “Baba Evi”
romanını söz varlığı açısından incelemektir. Yazarın incelenen romanında söz
varlığı unsurları tespit edilip bu unsurların kitaptaki kullanım sıklığı
belirlenmeye çalışılmıştır. Toplumcu gerçekçilik akımından etkilenen Orhan Kemal’in
eserlerinde söz varlığına dair unsurların çoğunu sıkça kullandığı tespit
edilmiştir. Araştırma nitel araştırma yöntemlerinden olan doküman incelemesi
tekniği ile yürütülmüştür.Çalışma sonunda eserin ikilemeler, deyimler, kalıp
sözler, halk ağzında bulunan sözcükler, Osmanlı Türkçesine ait sözcükler
bakımından zengin olduğu; atasözleri, argo ve terimler bakımından ise çok
zengin olmadığı tespit edilmiştir. Yazarın; eserde kalıp sözler başlığı altında
dinî unsurlardan yararlandığı da görülmüştür.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Aralık 2018 |
Gönderilme Tarihi | 11 Nisan 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Sayı: 40 |