Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

AWARENESS OF PRIMARY SCHOOL FOURTH GRADE STUDENTS ABOUT RIDDLES

Yıl 2020, Sayı: 47, 484 - 499, 20.09.2020
https://doi.org/10.17498/kdeniz.753331

Öz

Riddles support children in many ways, ranging from their thinking skills to strengthening language skills. They are an entertainment tool for kids as mind games. They also contribute to children's learning by having fun. The aim of this study is to determine the level of awareness among primary school fourth grade students as regards riddles. The research is a descriptive survey study. 100 primary school fourth grade students attending schools in the city center of Ereğli in Zonguldak province have participated in the study. The research data were collected with a questionnaire comprised of nine questions prepared by the researcher. The data obtained are presented in tables containing frequencies and percentages. According to the results of the research, it is determined that primary school fourth grade students love riddles, want to learn and create new riddles, and the reason why they like, learn and create new riddles is that riddles are regarded as funny and entertaining by them. It is also determined that students mostly hear about riddles from their friends, mothers and teachers, tend to ask riddles to their friends and mothers very often, and read riddle books to learn new riddles. It is determined that the primary school fourth grade students participating in the study do not have sufficient knowledge about what riddle means, the characteristics of riddles, or by whom the riddles were created. It can be said that students can have a certain awareness of riddles when they are supported on these issues. In this respect, students and their families can be informed through the programs to be prepared about riddles. Activities can be organized for students to learn and create new riddles. Riddles can be used in all lessons. Students can learn by having fun as they are mostly interested in riddles.

Kaynakça

  • Başaran, U. (2011). Ahmet Şükrü Esen defterlerinde anonim Türk Halk Edebiyatı Ürünleri (atasözü- beddua-bilmece-deyim-dua-tekerleme-fıkra) (İnceleme-Metinler) (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri. Baydar, C. (2019). Gaziantep yöresi bilmece sorma geleneği ve Gaziantep bilmeceleri, (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Çağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin. Çobanoğlu, M. (2017). İlkokul matematik derslerinde bilmece kullanımının öğrencilerin başarı, tutum ve kalıcılık düzeyine etkisi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın. Denny, Aldrin R, Lakshmi, R., Chitra, H. & Devi, N. (2000). Elementary "who am ı" riddles. Journal of Chemical Education, 77 (4), 477. Erişim adresi: https://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/ed077p477. Erdal, K. (2011). Bilmece. Ö. Yılar ve L. Turan (Editör) Eğitim Fakülteleri İçin Çocuk Edebiyatı. (ss.76-79), Ankara: Pegem Akademi. Ezell, H., K., & Jarzynka, M., A. (1996). An intervention for enhancing children's understanding of jokes and riddles.. Child Language Teaching and Therapy, 12(2), 148-163. Erişim adresi: https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/026565909601200205. Kabadayı, A. (2007). Sosyal bir ders materyali olarak bilmecelerin çocukların gelişim alanlarına katkılarının incelenmesi: Konya örneği, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 4(2), 1-17. Erişim adresi: https://core.ac.uk/download/pdf/268072116.pdf. Karakaş, A. (2009). Anonim Türk Halk Edebiyatı ürünlerinden bilmecenin çocuk edebiyatına katkıları, Karadeniz-Blacksea-Черное море, (02), 44-52. Erişim adresi: https://www.ceeol.com/search/article-detail?id=199983. Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınevi. Kartal, H. & Çağlar Özteke, H. (2011). Çocuk gözüyle okuma kültürünü edinememenin kaynağındaki sorunlar, 3. Ulusal Çocuk ve Gençlik Edebiyatı Sempozyumu, Ankara. Kayhan, G., Ç. (2007). Hakkâri /Yüksekova 75.yıl yatılı ilköğretim bölge okulu ilköğretim 7. sınıf düzeyinde öğrenim gören öğrencilerin deyim, atasözü ve bilmece dağarcıklarının belirlenmesi ve bunların öğretilmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. MEB.(2019). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar)”. 16.03.2020. Erişim adresi: http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=663. Maraşlı, A. (2012). Okumayı sevdirme projesi. İstanbul: Timaş Yayınları. Memiş, A. & Bozkurt, M. (2014). İlköğretim okulu 4. sınıf öğrencilerinin kitap okumaya yönelik algıları, Karaelmas Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(2). Erişim adresi: http://ebd.beun.edu.tr/index.php/KEBD/article/view/40. Nas, R. (2006). Metinlerle ilkokuma-yazma öğretimi, Bursa: Ezgi Kitabevi. Rodari, G.(2012). Düş Kurma Kuralları. A. Akbaş (Çeviri) İstanbul: Epsilon Yayınevi. Samur İnce, A. Ö. (2017). Okuma kültürü edinme sürecinde İlkokul Dönemi (6-10Yaş). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 50(1), 209-230. Erişim adresi: https://dspace.ankara.edu.tr/xmlui/. Selek, D.(2010). Çocuk edebiyatı, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi Yayınları, Sever, S. (2003). Çocuk ve edebiyat. Ankara: Kök Yayıncılık. Tanju, E. H. (2015). Bilmeceler, M. Gönen (Editör) Çocuk Edebiyatı. (ss.118) (3. baskı) Ankara: Eğiten Kitap. Tarçın, G. (2015). Çukurova bilmece sorma geleneği ve Çukurova Bilmeceleri (Adana-Osmaniye) (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana. TDK.(2020). Güncel Türkçe Sözlük. Erişim adresi: https://sozluk.gov.tr. Türkyılmaz, D. (2017). Türk dünyasında bilmece (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Uyar Dalkılıç, N. (1999). Okul öncesi eğitimde üniteler, belirli gün ve haftalar. İstanbul: Epsilon Yayınevi. Wilson, P. & Kutiper, K. (1993). Ribtickling literature: educational implications for joke and riddle books in the elementary classroom, Reading Horizons: A Journal Of Literacy And Language Arts, 34(1), 3. Erişim adresi: https://scholarworks.wmich.edu/reading_horizons/vol34/iss1/3/. Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (8. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.

CТЕПЕНЬ ОСВЕДОМЛЁННОСТИ ЧЕТЫРЕКЛАССНИКОВ НАЧАЛЬНОЙ ШКОЛЫ О ЗАГАДКАХ

Yıl 2020, Sayı: 47, 484 - 499, 20.09.2020
https://doi.org/10.17498/kdeniz.753331

Öz

Загадки помогают детям разными способами развить свое мышление, навыки и способности по изучению языков. Это также развлекательный инструмент для детей в виде интеллектуальных игр. Оно способствует обучению детей, получая удовольствие. Целью данного исследования является определение уровня осведомленности учащихся 4-х классников начальной школы о загадках. Исследование, по характеру являетса обзорного и описательного типа. В исследовании приняли участие 100 учеников четвертого класса начальной школы районного центра города Эрегли в провинции Зонгулдак. Данные для исследования были получены на основе анкеты из девяти вопросов, подготовленных со стороны автора данного исследования. Полученные данные представлены в таблицах, содержащие частоты и проценты. По результатам исследования было установлено, что ученики четвертого класса начальной школы любят загадки, желают больше осведомляться и придумывать новые загадки; причиной этого является обучение к новым навыкам, а так же новые загадки, которые бывают забавными и интересными. Было установлено, что ученики, в основном, слышали загадки от своих друзей, матерей и учителей, большую часть времени задавали загадки своим друзьям и матерям и читали литературу о загадках для того, чтобы узнать ещё больше. Следует отметить, что участвовавшие в исследовании ученики четвертого класса начальной школы не обладали достаточными знаниями о том, что означает загадка, об особенностях загадок и о том, кто их создал. Можно сказать, что учащиеся могут иметь определенное представление о загадках, когда их поддерживают в этих вопросах. В связи с этим учащиеся и их семьи могут быть проинформированы с помощью подготовленных программ по поводу загадок. Для учащихся могут быть организованы занятия по изучению и созданию новых загадок. Загадки можно использовать на всех уроках. Учащиеся могут учиться, развлекаясь своим интересом к загадкам.
Ключевые слова: , , , , , .

Kaynakça

  • Başaran, U. (2011). Ahmet Şükrü Esen defterlerinde anonim Türk Halk Edebiyatı Ürünleri (atasözü- beddua-bilmece-deyim-dua-tekerleme-fıkra) (İnceleme-Metinler) (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri. Baydar, C. (2019). Gaziantep yöresi bilmece sorma geleneği ve Gaziantep bilmeceleri, (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Çağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin. Çobanoğlu, M. (2017). İlkokul matematik derslerinde bilmece kullanımının öğrencilerin başarı, tutum ve kalıcılık düzeyine etkisi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın. Denny, Aldrin R, Lakshmi, R., Chitra, H. & Devi, N. (2000). Elementary "who am ı" riddles. Journal of Chemical Education, 77 (4), 477. Erişim adresi: https://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/ed077p477. Erdal, K. (2011). Bilmece. Ö. Yılar ve L. Turan (Editör) Eğitim Fakülteleri İçin Çocuk Edebiyatı. (ss.76-79), Ankara: Pegem Akademi. Ezell, H., K., & Jarzynka, M., A. (1996). An intervention for enhancing children's understanding of jokes and riddles.. Child Language Teaching and Therapy, 12(2), 148-163. Erişim adresi: https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/026565909601200205. Kabadayı, A. (2007). Sosyal bir ders materyali olarak bilmecelerin çocukların gelişim alanlarına katkılarının incelenmesi: Konya örneği, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 4(2), 1-17. Erişim adresi: https://core.ac.uk/download/pdf/268072116.pdf. Karakaş, A. (2009). Anonim Türk Halk Edebiyatı ürünlerinden bilmecenin çocuk edebiyatına katkıları, Karadeniz-Blacksea-Черное море, (02), 44-52. Erişim adresi: https://www.ceeol.com/search/article-detail?id=199983. Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınevi. Kartal, H. & Çağlar Özteke, H. (2011). Çocuk gözüyle okuma kültürünü edinememenin kaynağındaki sorunlar, 3. Ulusal Çocuk ve Gençlik Edebiyatı Sempozyumu, Ankara. Kayhan, G., Ç. (2007). Hakkâri /Yüksekova 75.yıl yatılı ilköğretim bölge okulu ilköğretim 7. sınıf düzeyinde öğrenim gören öğrencilerin deyim, atasözü ve bilmece dağarcıklarının belirlenmesi ve bunların öğretilmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. MEB.(2019). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar)”. 16.03.2020. Erişim adresi: http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=663. Maraşlı, A. (2012). Okumayı sevdirme projesi. İstanbul: Timaş Yayınları. Memiş, A. & Bozkurt, M. (2014). İlköğretim okulu 4. sınıf öğrencilerinin kitap okumaya yönelik algıları, Karaelmas Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(2). Erişim adresi: http://ebd.beun.edu.tr/index.php/KEBD/article/view/40. Nas, R. (2006). Metinlerle ilkokuma-yazma öğretimi, Bursa: Ezgi Kitabevi. Rodari, G.(2012). Düş Kurma Kuralları. A. Akbaş (Çeviri) İstanbul: Epsilon Yayınevi. Samur İnce, A. Ö. (2017). Okuma kültürü edinme sürecinde İlkokul Dönemi (6-10Yaş). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 50(1), 209-230. Erişim adresi: https://dspace.ankara.edu.tr/xmlui/. Selek, D.(2010). Çocuk edebiyatı, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi Yayınları, Sever, S. (2003). Çocuk ve edebiyat. Ankara: Kök Yayıncılık. Tanju, E. H. (2015). Bilmeceler, M. Gönen (Editör) Çocuk Edebiyatı. (ss.118) (3. baskı) Ankara: Eğiten Kitap. Tarçın, G. (2015). Çukurova bilmece sorma geleneği ve Çukurova Bilmeceleri (Adana-Osmaniye) (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana. TDK.(2020). Güncel Türkçe Sözlük. Erişim adresi: https://sozluk.gov.tr. Türkyılmaz, D. (2017). Türk dünyasında bilmece (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Uyar Dalkılıç, N. (1999). Okul öncesi eğitimde üniteler, belirli gün ve haftalar. İstanbul: Epsilon Yayınevi. Wilson, P. & Kutiper, K. (1993). Ribtickling literature: educational implications for joke and riddle books in the elementary classroom, Reading Horizons: A Journal Of Literacy And Language Arts, 34(1), 3. Erişim adresi: https://scholarworks.wmich.edu/reading_horizons/vol34/iss1/3/. Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (8. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.

İLKOKUL DÖRDÜNCÜ SINIF ÖĞRENCİLERİNİN BİLMECELERE İLİŞKİN FARKINDALIKLARI

Yıl 2020, Sayı: 47, 484 - 499, 20.09.2020
https://doi.org/10.17498/kdeniz.753331

Öz

Bilmeceler çocukları düşünme becerilerinden dil becerilerine kadar birçok yönden destekler. Aynı zamanda çocuklar için akıl oyunları olarak eğlence aracıdır. Çocukların eğlenerek öğrenmelerine de katkıda bulunur. Bu araştırmanın amacı ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin bilmecelere ilişkin farkındalık düzeylerinin belirlenmesidir. Araştırma tarama niteliğinde olup betimsel bir çalışmadır. Araştırmaya Zonguldak İli Ereğli İlçe merkezinde öğrenim gören 100 ilkokul dördüncü sınıf öğrencisi katılmıştır. Araştırma verileri, araştırmacı tarafından hazırlanan dokuz sorunun yer aldığı anket ile toplanmıştır. Elde edilen veriler frekans ve yüzdelerin bulunduğu tablolarla sunulmuştur. Araştırma sonuçlarına göre ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin bilmeceleri sevdikleri, öğrenmek ve yeni bilmeceler oluşturmak istedikleri, bilmeceleri sevme, öğrenme ve yeni bilmeceler oluşturma nedenlerinin bilmecelerin eğlenceli ve komik olmasından kaynaklandığı belirlenmiştir. Öğrencilerin en çok arkadaşlarından, annelerinden ve öğretmenlerinden bilmeceler işittikleri, yine en çok arkadaşlarına ve annelerine bilmeceler sordukları ve yeni bilmeceler öğrenmek için de bilmece kitapları okudukları tespit edilmiştir. Araştırmaya katılan ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin bilmecenin ne demek olduğu, bilmecelerin özellikleri, bilmecelerin kimler tarafından oluşturuldukları konularında ise yeterli bilgi düzeyine sahip olmadığı saptanmıştır. Öğrencilerin bu konularda desteklendiğinde bilmecelere yönelik belli bir farkındalığa sahip olabilecekleri söylenebilir. Bu açıdan bilmecelerle ilgili hazırlanacak programlarla öğrenciler ve aileleri bilgilendirilebilir. Öğrencilerin yeni bilmeceler öğrenmesine ve oluşturmasına yönelik etkinlikler düzenlenebilir. Tüm derslerde bilmecelerden yararlanılabilir. Öğrencilerin bilmecelere yönelik ilgisiyle eğlenerek öğrenmeleri sağlanabilir.

Kaynakça

  • Başaran, U. (2011). Ahmet Şükrü Esen defterlerinde anonim Türk Halk Edebiyatı Ürünleri (atasözü- beddua-bilmece-deyim-dua-tekerleme-fıkra) (İnceleme-Metinler) (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri. Baydar, C. (2019). Gaziantep yöresi bilmece sorma geleneği ve Gaziantep bilmeceleri, (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Çağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin. Çobanoğlu, M. (2017). İlkokul matematik derslerinde bilmece kullanımının öğrencilerin başarı, tutum ve kalıcılık düzeyine etkisi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın. Denny, Aldrin R, Lakshmi, R., Chitra, H. & Devi, N. (2000). Elementary "who am ı" riddles. Journal of Chemical Education, 77 (4), 477. Erişim adresi: https://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/ed077p477. Erdal, K. (2011). Bilmece. Ö. Yılar ve L. Turan (Editör) Eğitim Fakülteleri İçin Çocuk Edebiyatı. (ss.76-79), Ankara: Pegem Akademi. Ezell, H., K., & Jarzynka, M., A. (1996). An intervention for enhancing children's understanding of jokes and riddles.. Child Language Teaching and Therapy, 12(2), 148-163. Erişim adresi: https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/026565909601200205. Kabadayı, A. (2007). Sosyal bir ders materyali olarak bilmecelerin çocukların gelişim alanlarına katkılarının incelenmesi: Konya örneği, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 4(2), 1-17. Erişim adresi: https://core.ac.uk/download/pdf/268072116.pdf. Karakaş, A. (2009). Anonim Türk Halk Edebiyatı ürünlerinden bilmecenin çocuk edebiyatına katkıları, Karadeniz-Blacksea-Черное море, (02), 44-52. Erişim adresi: https://www.ceeol.com/search/article-detail?id=199983. Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayınevi. Kartal, H. & Çağlar Özteke, H. (2011). Çocuk gözüyle okuma kültürünü edinememenin kaynağındaki sorunlar, 3. Ulusal Çocuk ve Gençlik Edebiyatı Sempozyumu, Ankara. Kayhan, G., Ç. (2007). Hakkâri /Yüksekova 75.yıl yatılı ilköğretim bölge okulu ilköğretim 7. sınıf düzeyinde öğrenim gören öğrencilerin deyim, atasözü ve bilmece dağarcıklarının belirlenmesi ve bunların öğretilmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. MEB.(2019). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar)”. 16.03.2020. Erişim adresi: http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=663. Maraşlı, A. (2012). Okumayı sevdirme projesi. İstanbul: Timaş Yayınları. Memiş, A. & Bozkurt, M. (2014). İlköğretim okulu 4. sınıf öğrencilerinin kitap okumaya yönelik algıları, Karaelmas Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(2). Erişim adresi: http://ebd.beun.edu.tr/index.php/KEBD/article/view/40. Nas, R. (2006). Metinlerle ilkokuma-yazma öğretimi, Bursa: Ezgi Kitabevi. Rodari, G.(2012). Düş Kurma Kuralları. A. Akbaş (Çeviri) İstanbul: Epsilon Yayınevi. Samur İnce, A. Ö. (2017). Okuma kültürü edinme sürecinde İlkokul Dönemi (6-10Yaş). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 50(1), 209-230. Erişim adresi: https://dspace.ankara.edu.tr/xmlui/. Selek, D.(2010). Çocuk edebiyatı, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi Yayınları, Sever, S. (2003). Çocuk ve edebiyat. Ankara: Kök Yayıncılık. Tanju, E. H. (2015). Bilmeceler, M. Gönen (Editör) Çocuk Edebiyatı. (ss.118) (3. baskı) Ankara: Eğiten Kitap. Tarçın, G. (2015). Çukurova bilmece sorma geleneği ve Çukurova Bilmeceleri (Adana-Osmaniye) (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana. TDK.(2020). Güncel Türkçe Sözlük. Erişim adresi: https://sozluk.gov.tr. Türkyılmaz, D. (2017). Türk dünyasında bilmece (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Uyar Dalkılıç, N. (1999). Okul öncesi eğitimde üniteler, belirli gün ve haftalar. İstanbul: Epsilon Yayınevi. Wilson, P. & Kutiper, K. (1993). Ribtickling literature: educational implications for joke and riddle books in the elementary classroom, Reading Horizons: A Journal Of Literacy And Language Arts, 34(1), 3. Erişim adresi: https://scholarworks.wmich.edu/reading_horizons/vol34/iss1/3/. Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (8. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Metin Bozkurt 0000-0002-7988-1685

Yayımlanma Tarihi 20 Eylül 2020
Gönderilme Tarihi 15 Haziran 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Sayı: 47

Kaynak Göster

APA Bozkurt, M. (2020). İLKOKUL DÖRDÜNCÜ SINIF ÖĞRENCİLERİNİN BİLMECELERE İLİŞKİN FARKINDALIKLARI. Karadeniz Uluslararası Bilimsel Dergi, 1(47), 484-499. https://doi.org/10.17498/kdeniz.753331