Öz
Eğitim yoluyla öğrencilerin bilişsel, duyuşsal ve psikomotor becerileri geliştirilmeye çalışılmaktadır. Eğitimin duyuşsal yönü de son yıllarda daha sık ele alınmaktadır. Öğrencilerin karakterlerini eğitmeye yönelik olan bu çalışmalar doğrultusunda yükseköğretim düzeyinden çok, ilk ve ortaöğretim düzeyinde programlı etkinlikler düzenlenmektedir. Yükseköğretim düzeyinde de öğrencilerin duyuşsal gelişimini destekleyici uygulama çabalarıyla bilimsel araştırmalara yer verilmeye başlandığı görülmektedir. Bu araştırmanın genel amacı, Türkiye’de yükseköğretim kurumlarında yetiştirilmekte olan öğrencilerin duyuşsal gelişimine Türk Dili dersinin katkısının ne olduğunu öğrenmeye çalışmaktır. Bu kapsamda Uludağ Üniversitesinde yapılan uygulamalar ve sonuçları ele alınmıştır. Araştırma kapsamında Türk Dili dersinde bir konu hakkında araştırma yapma, sunum yapma, ortak projelere katılma vb. yollarla ve örtük program yoluyla öğrencilerin duyuşsal gelişimine olumlu katkı sağlandığı tespit edilmiştir
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akbaş, O. (2004). Türk milli eğitim sisteminin duyuşsal amaçlarının ilköğretim 1. kademedeki gerçekleşme derecesinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Altunışık, R., Çoşkun, R., Yıldırım, E. & Bayraktaroğlu, S. (2010). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. 6.Baskı, Sakarya: Sakarya Kitabevi.
- Bacanlı, H. (2006). Duyuşsal davranış eğitimi (3. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
- Bakioğlu, A. & Sılay, N. (2013). Yüksek öğretim ve öğretmen yetiştirmede karakter eğitimi. (2.Basım). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Bayhan, P.S. & Artan, İ. (2005). Çocuk gelişimi ve eğitimi. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
- Cebeci, S. (2012). Dini danışma ve rehberlik. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
- Durdu, M. (2013). Duyuşsal davranış eğitimi programının erinlik dönemi çocuklarının sosyal beceri düzeylerine etkisi. Doktora tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
- Güven, İ. (2002). Yeni gelişmeler ışığında yüksek öğretimde yapısal dönüşümler. Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences, 35(1-2).
- Karasar, N. (2006). Bilimsel araştırma yöntemi, kavramlar-ilkeler-teknikler. Ankara: Nobel Yayıncılık.
- Öcal, M. (2004). Eğitimde rehberlik. Bursa: Düşünce Kitabevi.
- Sakınç S. & Bursalıoğlu A. S. (2012). Yükseköğretimde küresel bir değişim: girişimci üniversite modeli. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 2(2), 92-99.
- Semerci, N. & Özer, B. (2004). Duyuşsal davranışların kazandırılmasında tarih derslerinin öğretiminin önemi. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, Malatya.
- Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2003). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
Öz
Through education, students' cognitive, affective and psychomotor skills are tried to develop. Affective aspect of education is discussed more frequently in recent years. These studies and events related to train students' character are more in primary and secondary level than higher education. Implementation efforts and scientific researches about affective development of the students at the higher education started. The overall objective of this research, is that to learn what the contribution of Turkish language courses is on affective development of students who are grown in higher education institutions in Turkey. In this context, practices and results at the University of Uludağ are discussed. Surveyed in Turkish language courses, etc. to and ways through the students have been It is found that Turkish language courses contribute positively to the affective development of the students by doing research on a topic in, presentations, participating in joint projects etc, and through implicit program
Anahtar Kelimeler
Turkish Language Courses Higher Education Affective Development
Kaynakça
- Akbaş, O. (2004). Türk milli eğitim sisteminin duyuşsal amaçlarının ilköğretim 1. kademedeki gerçekleşme derecesinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
- Altunışık, R., Çoşkun, R., Yıldırım, E. & Bayraktaroğlu, S. (2010). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. 6.Baskı, Sakarya: Sakarya Kitabevi.
- Bacanlı, H. (2006). Duyuşsal davranış eğitimi (3. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
- Bakioğlu, A. & Sılay, N. (2013). Yüksek öğretim ve öğretmen yetiştirmede karakter eğitimi. (2.Basım). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
- Bayhan, P.S. & Artan, İ. (2005). Çocuk gelişimi ve eğitimi. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
- Cebeci, S. (2012). Dini danışma ve rehberlik. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
- Durdu, M. (2013). Duyuşsal davranış eğitimi programının erinlik dönemi çocuklarının sosyal beceri düzeylerine etkisi. Doktora tezi. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
- Güven, İ. (2002). Yeni gelişmeler ışığında yüksek öğretimde yapısal dönüşümler. Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences, 35(1-2).
- Karasar, N. (2006). Bilimsel araştırma yöntemi, kavramlar-ilkeler-teknikler. Ankara: Nobel Yayıncılık.
- Öcal, M. (2004). Eğitimde rehberlik. Bursa: Düşünce Kitabevi.
- Sakınç S. & Bursalıoğlu A. S. (2012). Yükseköğretimde küresel bir değişim: girişimci üniversite modeli. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 2(2), 92-99.
- Semerci, N. & Özer, B. (2004). Duyuşsal davranışların kazandırılmasında tarih derslerinin öğretiminin önemi. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, Malatya.
- Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2003). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 20 Haziran 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 4 Sayı: 1 |