ARGÜMANTASYON TABANLI BİLİM ÖĞRENME YAKLAŞIMININ ÖĞRETMEN ADAYLARININ ELEŞTİREL DÜŞÜNME BECERİLERİNE VE TARTIŞMAYA İSTEKLERİNE OLAN ETKİSİ: GAZİ ÜNİVERSİTESİ ÖRNEĞİ

Yıl 2018, Cilt: 19 Sayı: 1, 555 - 577, 01.08.2018

Pınar Bilasa Mehmet Taşpınar

Öz

ARGÜMANTASYON TABANLI BİLİM ÖĞRENME YAKLAŞIMININ ÖĞRETMEN ADAYLARININ ELEŞTİREL DÜŞÜNME BECERİLERİNE VE TARTIŞMAYA İSTEKLERİNE OLAN ETKİSİ: GAZİ ÜNİVERSİTESİ ÖRNEĞİ

Öz

Bu araştırmada argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının İngilizce öğretmen adaylarının eleştirel düşünme becerilerine ve tartışmaya olan isteklerine etkisi incelenmiştir. Deney grubu 2016-2017 eğitim öğretim güz yarıyılında Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi, Yabancı Diller Eğitimi Bölümünde öğrenim görmekte olan ve “Öğretim İlke ve Yöntemleri” dersini alan, ikinci sınıfta okuyan on sekiz öğretmen adayından oluşturulmuştur. Araştırmada karma yöntem kullanılmıştır. Araştırmada on üç haftalık eğitim sürecinin beş haftası haftada üç saat, toplamda on beş saat öğretim ilke yöntemleri anlatılmıştır. Altıncı hafta ders saatinde öğrencilere argümantasyon konusu ve argümantasyon soruları anlatılmıştır. Yedinci hafta tüm öğrencilere eleştirel düşünme becerilerini ölçmek için “Kaliforniya Eleştirel Düşünme Eğilimi Envanteri” ve “Tartışmaya Karşı İsteklilik Envanteri” öntest olarak uygulanmıştır. Sekizinci haftadan itibaren her hafta bir grup bir ders saatinde teknik uygulaması yapmış ve argümantasyon sorularını yanıtlamıştır. Uygulama beş hafta sürmüştür. On üçüncü haftada ise öğrencilere tekrar “Kaliforniya Eleştirel Düşünme Eğilimi Envanteri” ve “Tartışmaya Karşı İsteklilik Envanteri” son test olarak uygulanmıştır. Araştırma sonucunda araştırmada kullanılan argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının öğrencilerin konuya ilgilerini artırdığı, eleştirel düşünme becerileri ile tartışmaya isteklerinde artış olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Öğretim teknikleri, Karma araştırma yöntemi., Argümantasyon tabanlı öğrenme, Eleştirel düşünme, Tartışmaya isteklilik

Kaynakça

• Akbaş, M. (2017). İlköğretim düzeyindeki üstün yetenekli öğrencilerin çeşitli sosyobilimsel konulara ilişkin argümantasyon kalitesinin ve informal düşünme becerisinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
• Aslan, S. (2010). Tartışma esaslı öğretim yaklaşımının öğrencilerin kavramsal algılamalarına etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 18 (2), 467-500.
• Aşcı, V. (2014). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının fen bilgisi öğretmen adaylarının pedagojik alan bilgisine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ahi Evran Üniversitesi, Kırşehir.
• Aytaçlı, B. (2012). Durum çalışmasına ayrıntılı bir bakış. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi. 3 (1), 1-9.
• Berland, L. K.ve Reiser, B. J. (2011). Classroom communities’ adaptations of the practice of scientific argumentation. Science Education. (95), 191-216. DOI 10.1002/sce.20420
• Billig, M. (1989). The argumentative nature of holding strong views: a case study. European Journal of Social Psychology, (19), 203–223. DOI: 10.1002/ejsp.2420190303
• Ceylan, K. E. (2012). İlköğretim 5. sınıf öğrencilerine dünya ve evren öğrenme alanının bilimsel tartışma (argümantasyon) odaklı yöntem ile öğretimi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for the behavioral sciences. Hillsdale, NJ: Lawrance Erlbaum Associates, Inc.
• Crawford, T.ve Kelly, G. J.ve Brown, C. (2000). Ways of knowing beyond facts and laws of science: an ethnographic ınvestigation of student engagement in scientific practices. Journal of Research in Science Teaching, (3), 237-258. DOI: 10.1002/(SICI)1098-2736(200003)37:33.0.CO;2-6
• Creswell, J. W. ve Tashakkori, A. (2007). Developing publishable mixed methods manuscripts. Journal of Mixed Methods Research, (1), 107-111. http://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.1177/1558689806298644
• Çelik, Y. A. (2010). Bilimsel tartışma (argümantasyon) esaslı öğretim yaklaşımının lise öğrencilerinin kavramsal anlamaları, kimya dersine karşı tutumları, tartışma isteklilikleri ve kalitesi üzerine etkisinin incelenmesi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Demir, F. B. (2017). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının argümantasyona dayalı eğitim sürecine göre argüman düzeylerinin belirlenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kastamonu Üniversitesi, Kastamonu.
• Demirel, Ö. (2015). Öğretim ilke ve yöntemleri öğretme sanatı. 22. Baskı. PegemA Yayıncılık. Ankara.
• Driver, R. ve Newton, P. ve Osborne, J. (2000). Establishing the norms of scientific argumentation in classrooms. Science Education, 84(3), 287-312. https://doi.org/10.1111/j.1365-2524.2008.00777.x
• Duschl, R.A.ve Osborne, J. (2002). Supporting and promoting argumentation discourse in science education. Studies in Science Education, (38), 39-72.
• Gillham, B. (2000). Case study research methods. Bodmin, Cornwall: MPG Books.
• Golden, B.W. (2011). Middle school students’ conceptual change in global climate change: using argumentation to foster knowledge construction. Doctoral Dissertation, Florida State University, USA.
• Greene, J. C.ve Caracelli,V. J., ve Graham,W. F. (1989). Toward a conceptual framework for mixedmethod evaluation designs. Educational Evaluation and Policy Analysis, (11), 255-274. http://www.jstor.org/stable/1163620
• Johnson, R.B. ve Onwuegbuzie, A.J. (2004). Mixed methods research: a research paradigm whose time has come. Educational Researcher. 33(7), 14–26.
• Kabataş Memiş, E. (2011). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme (atbö) yaklaşımının ve öz değerlendirmenin ilköğretim öğrencilerinin fen başarısına etkisi. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Kaya, O. N. (2005). Tartışma teorisine dayalı öğretim yaklaşımının öğrencilerin maddenin tanecikli yapısı konusundaki başarılarına ve bilimin doğası hakkındaki kavramalarına etkisi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Kaya, O. N.ve Kılıç, Z. (2008). Etkin bir fen eğitimi için tartışmacı söylev. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, (3), 89-100. http://dergipark.gov.tr/download/article-file/15603
• Kıngır, S. (2011). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının öğrencilerin kimyasal değişim ve karışım kavramlarını anlamalarını sağlamada kullanılması. Doktora Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Kitcher, P. (1988). The child as parent of the scientist. Mind and Language, 3(3), 215-228. http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1468-0017.1988.tb00144.x/abstract
• Kökdemir, D. (2003). Belirsizlik durumlarında karar verme ve problem çözme. Doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Kuhn, D. (1993). Science argument: ımplication for teaching and learning scientific thinking. Science Education, (77), 319–337. Küçükahmet, L. (2017). Öğretim ilke ve yöntemleri. 27. Baskı. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Mercan, E. (2015). Fonksiyonlar konusunun öğretiminde argümantasyon tabanlı öğrenme yaklaşımının etkisinin farklı değişkenler açısından incelenmesi. Doktora tezi, Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Niaz, M.ve Aguilera, D.ve Maza, A.ve Liendo, G. (2002). Arguments, contradictions, resistances, and conceptual change in students’ understanding of atomic structure. Science Education, (86), 505–525. http://dergipark.gov.tr/download/article-file/15603
• Ozan, C. (2017). Biçimlendirici değerlendirmenin öğrencilerin akademik başarı, tutum ve öz düzenleme becerilerine etkisi. Doktora Tezi. Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
• Öztürk, A. (2013). Sosyo-bilimsel konularla argümantasyon becerisi ve insan haklarına karşı tutum geliştirmeye yönelik bir eylem araştırması. Doktora Tezi. Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Polat, H. (2014). Atomun yapısı konusunda argümantasyon yönteminin ilköğretim 7. Sınıf öğrencilerinin başarısı üzerine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İnönü Üniversitesi, Malatya.
• Simon, S.ve Erduran, S.ve Osborne J., (2006). Learning to teach argumentation: research and development in the science classroom. International Journal of Science Education, 28: 235–260.
• Sönmez, V. (2007). Öğretim ilke ve yöntemleri. 7.Baskı. PegemA Yayıncılık. Ankara.
• Tan, Ş. (2016). Öğretim ilke ve yöntemleri. 13.Baskı. PegemA Yayıncılık, Ankara.
• Taşpınar, M. (2017). Kuramdan uygulamaya öğretim ilke ve yöntemleri. 1. Baskı. PegemA Yayıncılık, Ankara.
• Teddlie, C., ve Tashakkori, A. (2003). Major issues and controversies in the use of mixed methods in the social and behavioral sciences. In A. Tashakkori and C. Teddlie (Eds.), Handbook of mixed methods in social and behavioral research (pp. 3-50). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Torun, F. (2015). Sosyal bilgiler dersinde argümantasyon temelli öğretim ve karar verme becerisi arasındaki ilişki düzeyi. Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Toulmin, S. (1958). The uses of argument. Cambridge: Cambridge University Press. New York.
• ________ (2003). The uses of argument. Cambridge University Press (Updated edition). New York.
• Tümay, H. ve Köseoğlu, F. (2011). Kimya öğretmen adaylarının argümantasyon odaklı öğretim konusunda anlayışlarının geliştirilmesi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 8(3), 105-119.
• Untereiner, B. (2013). Teaching and learning the elements of argumentation. Degree of Master, University of Victoria Department of Curriculum and Instruction. Kanada.