MİKRO ÖĞRETİM TEKNİĞİNİN AKICI KONUŞMA BECERİSİNE ETKİSİ

Oğuzhan Kuru

MİKRO ÖĞRETİM TEKNİĞİNİN AKICI KONUŞMA BECERİSİNE ETKİSİ

Yıl 2017, Cilt: 18 Sayı: 3, 792 - 810, 01.08.2017

Öz

Bu araştırmada, eğitim fakültesi sınıf öğretmenliği anabilim dalında öğrenim görmekte olan öğrencilerin akıcı konuşma becerilerinin mikro öğretim tekniği uygulanarak gelişip gelişmeyeceği tespit edilmeye çalışılmıştır. Araştırmanın amacı, öğretmenlik mesleğinin en temel gereği olan akıcı konuşma becerisinin, öğretmen yetiştirmek için ortaya çıkmış olan mikro öğretim tekniğinin yardımı ile geliştirilmesidir. Araştırmanın çalışma grubunu 2014-2015 eğitim öğretim yılında Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Anabilim Dalı’nda dördüncü sınıfta öğrenim gören öğrenciler oluşturmaktadır. Çalışma grubu amaçlı örnekleme ile seçilmiş 40 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmada veri toplamak amacıyla mikro öğretim tekniğinin aşamaları kullanılmıştır. Mikro öğretim tekniğinin uygulanması sürecinde öğretmen adaylarına tekniğin ilk ve son basamaklarında hazırlıklı ve hazırlıksız konuşmalar yaptırılmıştır. Nicel verilerin analizinde SPSS 22 paket programı kullanılmış, nitel verilerin analizinde ise betimsel analiz yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre, mikro öğretim tekniği hazırlıklı konuşma çalışmalarında olumlu değişiklik sağlamamış, aksine bazı durumlarda negatif düzeyde bir değişiklik vardır. Hazırlıksız konuşma çalışmalarında ise olumlu yönde değişiklik sağlamıştır.

Anahtar Kelimeler

Akıcı konuşma, Mikro öğretim tekniği

Kaynakça

Arhan, S. (2007). Öğretmen Görüşlerine Göre İlköğretim Okulları İkinci Kademede Konuşma Eğitimi (Ankara İli Örneği). T.C. Gazi Üniversitesi eğitim bilimleri enstitüsü türkçe eğitimi ana bilim dalı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi
Arsal, Z. (2014). Mikro öğretimin öğretmen adaylarının sınıf yönetimi tutum ve inançlarına etkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 10, Sayı 3, Aralık 2014, 137- 150
Balcı, A. (2009). Sosyal Bilimlerde Araştırma. Yöntem, Teknik ve İlkeler. Ankara: Pegema Yayıncılık
Görgen, İ. (2003). Mikroöğretim uygulamasının öğretmen adaylarının sınıfta ders anlatımına ilişkin görüşleri üzerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 24 : 56-63
Karadağ, R.; Akkaya, A. (2013). İlk okuma yazma öğretimi dersinde mikro öğretim uygulamalarına İlişkin Öğretmen Adaylarının görüşleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD) Cilt 14, Sayı 2, Ağustos 2013, 39-59
Karataş, F.Ö., Cengiz, C. (2016). Özel öğretim yöntemleri dersinde gerçekleştirilen mikro-öğretim uygulamalarinin kimya öğretmen adaylari tarafindan değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi. Mart 201,6 Cilt 24, No 2, 565-584
Kuran, K. (2009). Mikro ögretimin ögretmenlik meslek bilgi ve becerilerinin kazanilmasina etkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Yıl 2009, Cilt 6, Sayı 11, 384-401
Kuru, O. (2013). Akıcı Konuşma Problemi Yaşayan İlkokul 4. Sınıf Öğrencilerinin Konuşma Becerilerinin Geliştirilmesi. Gazi üniversitesi eğitim bilimleri enstitüsü sinif öğretmenliği eğitimi ana bilim dali. yayimlanmamiş doktora tezi
Küçükahmet, L. (2007). 2006-2007 Öğretim yilinda uygulanmaya başlanan öğretmen yetiştirme lisans programlarinin değerlendirilmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Bahar 2007, 5(2), 203-218
Küçükoğlu, A.; Köse, E.; Taşgın, A.; Yılmaz, B.Y.; Karademir, Ş. (2012). Mikro öğretim uygulamasinin öğretim becerilerine etkisine ilişkin öğretmen adayi görüşleri. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi. Aralık 2012, Cilt 2, Sayı 2, 19-32
Marulcu, İ.; Dedetürk, A. (2014). Fen bilgisi öğretmen adaylarinin mikro-öğretim yöntemini uygulamalari: bir eylem araştirmasi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Yıl 2014, Cilt 11, Sayı 25, 353-372
MEB., (2008). Özel Eğitim Ve Rehabilitasyon Merkezi Dil Ve Konuşma Güçlüğü Destek Eğitim Programı. 23.12.2016 tarihinde
ttps://ookgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2014_02/14114042 _dkbdep.pdf adresinden alınmıştır.
MEGEP, (2007). Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dil ve Konuşma Güçlüğü. TC Milli Eğitim Bakanlığı. 23.12.2016 tarihinde
http://hbogm.meb.gov.tr/modulerprogramlar/kursprogramlari/cocukgelisim /moduller/dilvekonusmaguclugu.pdf adresinden alınmıştır.
Özer, B.; Gelen, İ. (2008). Öğretmenlik mesleği genel yeterliklerine sahip olma düzeyleri hakkinda öğretmen adaylari ve öğretmenlerin görüşlerinin değerlendirilmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Cilt 5, Sayı 9, 39-55
Sargın, M. (2006). İlköğretim Öğrencilerinin Konuşma Becerilerinin Değerlendirilmesi - Muğla İli Örneğinde. Muğla üniversitesi sosyal bilimler enstitüsü türkçe eğitimi ana bilim dali. yayimlanmamiş yüksek lisans tezi.
Semerci, Ç. (2011). Mikro öğretim uygulamalarinin çok-yüzeyli rasch ölçme modeli ile analizi. Eğitim ve Bilim 2011, Cilt 36, Sayı 161
Şişman, M. (2006). Eğitim Bilimine Giriş. Ankara: Pegema Yayınclık
Yıldırım, A.; Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık
Yılmaz, M. (2007). Sınıf Öğretmeni Yetiştirmede Teknoloji Eğitimi. Gazi Üniversitesi, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 27, Sayı 1(2007) 155-167
Yücel, E. (2009). Günlük İletişimde Dil – Davranış İlişkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Sayı: 21, 515-518