Adult Motivation Scale: A Scale Development Study

Yıl 2019, , 611 - 620, 15.03.2019

Öznur Tulunay Ateş Neslin İhtiyaroğlu

https://doi.org/10.24106/kefdergi.2612

Cited By: 9

Öz

The purpose of this study is to develop a scale
to determine adults’ motivation levels and their tendencies. As a result of exploratory and confirmatory factor analyzes, the scale two major factors
and 21 items was obtained. 27% top and bottom groups were evaluated with
‘independent group t test’ and it was concluded that the difference was
statistically significant. In the analysis for the scale cronbach's Alpha reliability coefficient
is 0,94 and, two components all together have been shown explained 47,95% of
the total variance. Cronbah’s
Alpha reliability coefficient of the scale was found to be 0,94. Two components all together explained 47,95% of the
variance. According to confirmatory factor analysis’ results, GFI (0.85), CFI
(0.96), NFI (0.91), RMSEA (0.06), CFI (0.96), AGFI (0.82) as goodness fit
indices were calculated. The findings indicated the model was fit to observed
structure. Validity
and reliability analyses applied have revealed that the scale can be applied to
female and male individuals who are at least primary school graduates and between the ages of 20-60.

Anahtar Kelimeler

motivation, intrinsic motivation, extrinsic motivation, adult motivation, scale development

Yetişkin Motivasyon Ölçeği: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması

Öz

Çalışmanın
amacı, yetişkinlerin motivasyon düzey ve yönelimlerini belirlemek üzere bir
ölçek geliştirmektir. Yapılan açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi sonucu
iki faktörden ve 21 maddeden oluşan ölçek elde edilmiştir. Ölçeğin iç geçerliği,
%27’lik üst ve alt gruplar ‘bağımsız gruplarda t testi’ ile değerlendirilmiş ve
farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ölçeğin
güvenilirliği için Cronbach alfa güvenilirliği yöntemi kullanılmıştır. Analizlerde ölçeğin, Cronbach
Alpha güvenirlik katsayısı 0,94 olduğu ve iki bileşenin birlikte toplam varyansın %47,95’ini
açıkladığı görülmüştür. Doğrulayıcı faktör analizi çalışmaları sonucuna göre,
önerilen modele ilişkin uyum indekslerinden GFI (0.85), CFI (0.96), NFI (0.91),
RMSEA (0.06), CFI (0.96), AGFI (0.82), SRMR (0.06) olarak hesaplanmıştır. Elde
edilen değerler modelin gözlenen yapıya uygun olduğunu göstermektedir. Yapılan geçerlik ve güvenilirlik analizleri, ölçeğin en az
ilkokul mezunu olan 20-60 yaşları arasındaki kadın ve erkek bireylere
uygulanabileceğini göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

motivasyon, içsel motivasyon, dışsal motivasyon, yetişkin moti-vasyon, ölçek geliştirme

Kaynakça

• Adair, J. (2006). Etkili Motivasyon. (çev. Uyan, S.). İstanbul: Babıali Kültür Yayın-cılığı.
• Ağırbaş, İ., Çelik, Y. ve Büyükkayıkçı, H. (2005). Motivasyon araçları ve iş tatmini: sosyal sigortalar kurumu başkanlığı hastane başhekim yardımcıları üzerinde bir araştır-ma. Sağlık İdaresi Dergisi, 8(3), 325-348.
• Akbaba, S. (2006). Eğitimde Motivasyon. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Der-gisi, 13- 343-361.
• Aydın, M. (2013). Eğitimde Örgütsel Davranış. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Aytürk, N. (2010). Örgütsel ve Yönetsel Davranış. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Baymur, F. (1994). Genel Psikoloji. (11. Baskı). Ankara: İnkılap Kitabevi.
• Byrne, B. M. (2010). Structural equation modeling with AMOS: Basic concepts, applications, and programming. New York: Routledge.
• Byrnes, J. P. (2011) Academic Achievement. In B. B. Brown ve M. J. Prinstein (Eds.) Encyclopedia of Adolescence. Elsevier, San Diego: Acedemic Press.
• Büyüköztürk,Ş. (2011). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. (14. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Coşkun, S. (2015). Kamu Hizmetleri Motivasyon Kuramı: Bir Literatür Taraması. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(1), 61-74.
• Cüceloğlu, D. (1996). İnsan ve Davranışı. (6. Baskı). İstanbul: Remzi Kitabevi. Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik
• SPSS ve LISREL Uygulamaları. (2. Baskı). Ankara: Pegem Aka-demi.
• Deci, E. L., Ryan, R. M., ve Williams, G. C. (1996). Need Satisfaction and the Self-regulation of Learning. Learning and Individual Differences, 8, 165-183.
• Demir, H. ve Okan, T. (2009). Motivasyon Üzerinde Ulusal Kültürün Etkisi. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(1), 121-142.
• Erdem, A. R. (2015). Sınıfta Güdüleme, (Edit. Kıran, H. ve Çelik, K), Sınıf Yöneti-mi (11. Baskı). (203-223). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Eren, E. (2015). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. (15. Baskı). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım.
• Ersarı, G. ve Naktiyok, A. (2012). İşgörenlerin İçsel ve Dışsal Motivasyonunda Stresle Mücadele Tekniklerinin Rolü. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,16(1), 81-101.
• Fındıkçı, İ. (2012). İnsan Kaynakları Yönetimi. (8. Baskı). İstanbul: Alfa Basım Ya-yım Dağıtım.
• Gürgan, U. (2016). Sınıfta Güdüleme. (6. Baskı). (Edit. Sarpkaya, R.). Sınıf Yöne-timi. (295-326), Ankara: Maya Akademi.
• Hitt, M. A., Miller, C. C. ve Colella, A. (2006). Organizational Behaviour: A Strate-gic Approach. Cheapter 6 Work Motivation, 195-232, Hoboken: John Willey Sons.
• Hofstede, G. (1980). Culture’s Consequences, International Differences in Work-Related Values. Sage Publication, London.
• Hoy, W. K. ve Miskel, C. G. (2010). Eğitim Yönetimi. (7. Baskı). (çev. Turan, S.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Hu, L.T. ve Bentler, P.M. (1998). Fit indices in covariance structure modeling: Sen-sitivity to under parameterized model misspecification. Psychological Methods, 3(4), 424-453.
• Keser, A. (2005). Çalışma Yaşamı ile Yaşam Doyumu İlişkisine Teorik Bakış. İs-tanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası, 55(1), 897-913.
• Keleş, H. N. (2011). Y Kuşağı Çalışanlarının Motivasyon Profillerinin Belirlenme-sine Yönelik Bir Araştırma. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri, 3(2), 129-139.
• Kline, Rex. B. (2005) Principles and Practice of Structural Equation Modeling. New York: The Guilford Press.
• Koçel T. (2005). İşletme Yöneticiliği. İstanbul: Arıkan Yayıncılık.
• Leonard, N, H., Beauvais, L. L. ve School, R. W. (1999). Work Motivation: The In-corporation of Self-Concept-Based Processes. Human Relations, 52(8), 969-974. Lower, J. (2008). Brace Yourself Here Comes Generation Y. Critical Care Nurse, 28(5),80-84.
• Mc Shane, S. L. ve Von Glinow, M. A. (2016). Örgütsel Davranış. (çev. Günsel, A. ve Bozkurt, S.) Ankara: Nobel Yayınları.
• Mullins, L. J. (2006). Essentials of Organizational Behaviour. Work Motivation and Rewards (183-216). England: Prentice Hall.
• Onay, M. ve Ergüden, S. (2011). Örgütsel-Yönetsel Motivasyon Faktörlerinin Çalı-şanların Performans ve Verimliliğine Etkilerini İncelemeye Yönelik Ampirik Bir Çalışma: Manisa–Sosyal Güvenlik Kurumu. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 3(2), 221-230.
• Onur, B. (1997). Gelişim Psikolojisi. (4.Baskı). Ankara: İmge Kitabevi.
• Öge, S. (2016). İnsan Kaynakları Yönetimi. (8. Baskı). Konya: Eğitim Yayınevi.
• Ölçer, F. (2005). Departmanlı MAağazalarda Motivasyon Üzerine Bir Araştırma. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 25,1-26.
• Özkalp, E.ve Kırel, Ç. (2016). Örgütsel Davranış. (7. Baskı). Bursa: Ekin Yayınevi.
• Öztürk, Z. (2013). Kamu Kurumlarında Motivasyon, Uzman Bakış Dergisi, 1 (1), 32-41. 28.12.2017 tarihinde http://www.mud.org.tr/uploads/yuklemeler/5_zekaiozturk.pdf adresinden erişilmiştir.
• Ryan, R. M., ve Deci E. L. (2000 a). Intrinsic and Extrinsic Motivations: Classic De-finitions and New Directions. Contemporary Educational Psychology, 25(1), 54-67.
• Ryan, R. M., ve Deci, E. L. (2000 b); Self-Determination Theory and the Facilita-tion of Intrinsic Motivation, Social Development, and Well-being. American Psycholo-gist, 55(1), 68–78.
• Rigby, C. S., Deci, E. L., Patrick, B. C., ve Ryan, R. M. (1992). Beyond the Intrin-sic-extrinsic Dichotomy: Self determination in Motivation and Learning. Motivation and Emotion, 16, 165-185.
• Sabuncuoğlu, Z. ve Tüz, M. (1998). Örgütsel Psikoloji. (3. Baskı). Bursa: Alfa Ak-tüel Yayınları.
• Sabuncuoğlu, Z., ve Vergiliel Tüz, M. (2013). Örgütsel Davranış, Bursa: Alfa Ak-tüel Yayınları.
• Sağır, M. (2016). Sınıfta Motivasyon Süreci. (3. Baskı). (Edit. Argon, T. ve Sezgin Nartgün, Ş.). Sınıf Yönetimi. (121-137). Ankara: Maya Akademi.
• Seçer, İ. (2015). Psikolojik Test Geliştirme ve Uyarlama Süreci. Ankara: Anı Ya-yıncılık.
• Şeker, S. E. (2015). Motivasyon Teorisi. YBS Ansiklopedi, 2(1), 23 – 27.
• Şencan, H. (2005). Sosyal ve Davranışsal Ölçümlerde Güvenilirlik ve Geçerlilik. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Toker, B. (2006). Konaklama İşletmelerinde İşgören Motivasyonu ve Motivasyonun İş Doyumuna Etkileri - İzmir’deki Beş ve Dört Yıldızlı Otellere Yönelik Bir Uygulama. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Tulunay Ateş, Ö. ve Buluç, B. (2015). The Relationship between the Emotional In-telligence, Motivation and Organizational Commitment of Primary School Teachers. Middle Eastern African Journal of Educational Research, 17, 31-49.
• Uğurlu, C. T. (2016). Sınıf Yönetimi, Ankara: Anı Yayıncılık.
• Yavuz, C. ve Karadeniz, B. C. (2009). Sınıf öğretmenlerinin motivasyonunun iş tatmini üzerine etkisi, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(9), 507-519.
• Yücel, C. ve Gülveren, H. (2016). Sınıfta Öğrencilerin Motivasyonu. (13. Baskı). Edit. Şişman, M. ve Turan, S.). Sınıf Yönetimi. Ankara: Pegem Akademi.