Evaluation Of Mothers’ Views Regarding Children’s Use Of Digital Game

Yıl 2016, Cilt: 24 Sayı: 5, 2263 - 2278, 15.12.2016

Mehmet Toran , Zeynep Ulusoy Büşra Aydın Tuğba Deveci Aslınur Akbulut

Öz

It is thought that the adults in children’s environment play a certain role, yet among adults
it is particularly the mothers who play a crucial role in children’s game preferences. For this
reason, the current study aims to assess mothers’ views regarding children’s use of digital
games. In this research, qualitative research method was used. The research working group was
composed of mothers, volunteered to participate in research with 5-years-old children that have
been attending private and state-owned kindergartens. In this study, Interviews were adopted
as data collection method, and by employing semi-structured interviews, face to face interviews
were carried out with mothers. The data obtained as a result of the research’s analysis revealed
that the children’s interest, mother’s sparing time for themselves and household chores, using it
with ease, and especially, having fun are among the reasons why digital games are preferred
by children

Anahtar Kelimeler

Child, Mother, Digital Game, Dijital Toys

Çocukların Dijital Oyun Kullanımına İlişkin Annelerin Görüşlerinin Değerlendirilmesi

Öz

Çocukların oyun tercihlerinde çocukların çevrelerindeki yetişkinlerin rolü olmakla birlikte
annelerinin de büyük bir rolü olduğu düşünülmektedir. Bu sebeple çocukların dijital oyunları
kullanımına ilişkin annelerin görüşlerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırmada nitel
araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu 5 yaş çocuğa sahip çocukları
İstanbul’da özel ve devlete bağlı anaokullarına devam eden araştırmaya gönüllü olarak
katılan anneler oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama yöntemi olarak görüşme yöntemi
benimsenmiştir. Araştırmada yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak annelerle yüz
yüze görüşme yapılmıştır. Araştırmanın analizleri sonucu elde edilen bulgulara göre çocukların
ilgileri, annelerin kendilerine ya da ev işlerine zaman ayırması, oyun aracı olarak kolaylıklar
kullanılması ve özellikle eğlenceli olması dijital oyunların tercih edilme nedenleri arasında
görülmektedir. 

Anahtar Kelimeler

Çocuk, Anne, Dijital Oyun, Dijital Oyuncaklar

Kaynakça

• Akkoyunlu, B., & Tuğrul, B. (2002). Okul öncesi çocukların ev yaşantısındaki teknolojik etkileşimlerinin bilgisayar okuryazarlığı becerileri üzerinde etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,23:12-21.
• Aydoğdu Karaaslan, İ. (2015). Dijital oyunlar ve dijital şiddet farkındalığı: ebeveyn ve çocuklar üzerinde yapılan karşılaştırmalı bir analiz, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(36):806-818
• Bassiouni, D. H., & Hackley, C. (2014). ‘Generation Z’ children’s adaptation to digital consumer culture: A critical literature review. Journal of Customer Behaviour, 13(2):113-133.
• Başal, H. A. (2007). Geçmiş yıllarda Türkiye’de çocuklar tarafından oynanan çocuk oyunları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(2):243-266
• Batı, U. (2011). Sekizinci Sanatın İnşası: “Dijital Oyunlar Kesişiminde Postmodenizm, Tüketim Kültürü, Üst Gerçeklik, Kimlik ve Olağan Şiddet”. İçinde G. Terek Ünal ve U. Batı (ed). (s.3-33). Dijital Oyunlar: Kendi Dünyanda Yaşa, Bizimkinde Oyna, İstanbul: Der Kitapevi.
• Bird, J., & Edwards, S. (2015). Children learning to use technologies through play: A Digital Play Framework. British Journal of Educational Technology,46(6):1149-1160.
• Björk-Willén, P., & Aronsson, K. (2014). Preschoolers’“animation” of computer games. Mind, Culture, and Activity, 21(4):318-336.
• Bodrova, E., & Leong, D. J. (2003). Chopsticks and Counting Chips: Do Play and Foundational Skills Need To Compete for the Teacher’s Attention in an Early Childhood Classroom?. Young Children, 58(3): 10-17.
• Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş., Demirel, F., & Kılıç, E. (2016). Bilimsel araş- tırma yöntemleri. (20. Baskı) Ankara:PegemA
• Casby, M. W. (2003). The development of play in infants, toddlers, and young children. Communication Disorders Quarterly, 24(4):163-174.
• Charlier, N., Zupancic, N., Fieuws, S., Denhaerynck, K., Zaman, B., & Moons, P. (2016). Serious Games for improving knowledge and self-management in young people with chronic conditions: A systematic review and meta-analysis.Journal of the American Medical Informatics Association, 23(1): 230-239.
• Çetin, E. (2013). Temel tanımlar ve kavramlar. Mehmet Akif Ocak (Ed.), Eğitsel dijital oyunlar kuram, tasarım ve uygulama içinde (s. 2-6 ). Ankara: Pegem.
• Egemen, A., Yılmaz, Ö., & Akil, İ. (2004). Oyun, oyuncak ve çocuk. ADÜ Tıp Fakültesi Dergisi, 5(2): 39-42.
• Fjørtoft, I. (2004). Landscape as playscape: The effects of natural environments on children’s play and motor development. Children Youth and Environments, 14(2), 21-44.
• Fleer, M. (2014). The demands and motives afforded through digital play in early childhood activity settings. Learning, Culture and Social Interaction, 3(3):202-209.
• Genç, Z. (2014). Parents’ Perceptions about the Mobile Technology Use of Preschool Aged Children. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 146:55-60.
• Gürcan, A., Özhan, S., & Uslu, R. (2008). Dijital oyunlar ve çocuklar üzerindeki etkileri. Ankara: Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Yayınları
• Haake, M., Axelsson, A., Clausen-Bruun, M., & Gulz, A. (2015). Scaffolding mentalizing via a play-&-learn game for preschoolers. Computers & Education, 90:13-23.
• Huber, B., Tarasuik, J., Antoniou, M. N., Garrett, C., Bowe, S. J., Kaufman, J., & Team, T. S. B. (2016). Young children’s transfer of learning from a touchscreen device. Computers in Human Behavior, 56: 56-64.
• İnan, M. & Dervent, F. (2016). Making a digital game active: examining the responses of students to the adapted active version. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 6(1), 113-132.
• Kabakçı Yurdakul, I., Dönmez, O., Yaman, F., & Odabaşı, H. F. (2013). Dijital Ebeveynlik ve Değişen Roller. University of Gaziantep Journal of Social Sciences, 12(4):883-896.
• Kennedy-Behr, A., Rodger, S., & Mickan, S. (2015). Play or hard work: unpacking well-being at preschool. Research in developmental disabilities, 38, 30-38.
• Kerckaert, S., Vanderlinde, R., & van Braak, J. (2015). The role of ICT in early childhood education: Scale development and research on ICT use and influencing factors. European Early Childhood Education Research Journal,23(2), 183-199.
• Kim, Y., & Smith, D. (2015). Pedagogical and technological augmentation of mobile learning for young children interactive learning environments. Interactive Learning Environments, 1-13. DOI:10.1080/10494820.2015.1087411
• Lieberman, D.A, Fisk M.C., & Biely, E. (2009). Digital games for young children ages three to six: from research to design. Computers in the Schools,26(4):299-313
• Lillard, A. S., Lerner, M. D., Hopkins, E. J., Dore, R. A., Smith, E. D., & Palmquist, C. M. (2013). The impact of pretend play on children’s development: A review of the evidence. Psychological bulletin, 139(1), 1-34.
• Lin, Y. H., & Hou, H. T. (2015). Exploring young children’s performance on and acceptance of an educational scenario-based digital game for teaching route-planning strategies: a case study. Interactive Learning Environments, 1-14.
• Mesman, G. R., Kuo, D. Z., Carroll, J. L., & Ward, W. L. (2013). The impact of technology dependence on children and their families. Journal of Pediatric Health Care, 27(6), 451-459.
• Özdoğan, B. (2008). Çocuk ve oyun: çocuğa oyunla yardım. 5.Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık Plowman, L., Stevenson, O., Stephen, C., & McPake, J. (2012). Preschool children’s learning with technology at home. Computers & Education, 59(1), 30-37.
• Przybylski, A.K., & Weinstein, N. (2016). How we see electronic games. PeerJ 4:1-22. Rosen, L. D., Lim, A. F., Felt, J., Carrier, L. M., Cheever, N. A., Lara-Ruiz, J. M., Mendoza,
• J.S., & Rokkum, J. (2014). Media and technology use predicts ill-being among children, preteens and teenagers independent of the negative health impacts of exercise and eating habits. Computers in human behavior, 35, 364-375.
• Somyürek, S .(2014). Öğrenme sürecinde Z kuşağının dikkatini çekme: artırılmış gerçeklik. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama,4(1):63-80.
• Sormaz, F., & Yüksel, H. (2012). Değişen çocukluk, oyun ve oyuncağın endüstrileşmesi ve tüketim kültürü. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(3): 985 -1008
• Şenol, S. (2006). Çocuk ve gençlik ruh sağlığı. Ankara: HYB.
• Tuğran, F. (2016). Dijital yerlilerin siber-uzamda çoklu kimlik kullanımı ve oyun oynama pratikleri. Orta Karadeniz İletişim Çalışmaları Dergisi,1(1):8-17.
• Tuğrul, B. (2015). Oyunun gücü, Ayşe Belgin Aksoy (Ed.) Okul öncesi eğitimde oyun içinde (s.9-30)Ankara:HedefCS Yayıncılık
• Tuğrul, B., Ertürk, G ., Özen, Ş., & Güneş, G. (2014). Oyunun üç kuşaktaki değişimi. The Journal of Academic Social Science Studies,27,1-16.
• Türnüklü, A. (2000). Eğitimbilim Araştırmalarında Etkin Olarak Kullanılabilecek Nitel BirAraştırma Tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi, 6(4), 543-559.
• Uğurlu, Ö. (2010). Elektronik dünyanın çocuk dünyasına yansıması: “temassız oyun” kavramı bağlamında eleştirel bir inceleme. 7. Uluslararası Çocuk ve İletişim Kongresi, Ankara, 20-22 Ekim 2010.
• Wilson, S. (2016). Digital technologies, children and young people’s relationships and selfcare. Children’s Geographies, 14(3):282-294
• Yavuzer, H. (1993). Ana baba ve çocuk. (7. baskı). İstanbul: Remzi.
• Yavuzer, H. (2003). Doğal harika bir tedavi oyun: evde ve okulda mutlu çocuk yetiştirmenin temelleri. (4. Baskı). İstanbul: Çocuk ve aile kitapları
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (9. Baskı). Ankara:Seçin Yayıncılık.
• Yıldırım, K. (2010). Nitel araştırmalarda niteliği arttırma. İlköğretim Online, 9(1):79-92.