Effect of European Union Education Policy on Turkish Education System in Scope of European Union-Turkey Relations

Yıl 2022, Cilt: 30 Sayı: 1, 174 - 186, 28.02.2022

Omca Altın

https://doi.org/10.24106/kefdergi.807099

Öz

By unifying on the basis of common culture and values, the European Union (EU) is aiming to develop cooperation and deepen
integration between 27 member countries. Education issue which holds great importance at the point of reaching these targets
also plays a great role at the success of Union’s policies. Turkey, who wants to partake in such a Community, concurrently
realized various regulations in the education field in the scope of the EU harmonization process as well as the other political
fields during the full membership process. In this study; EU education policy was handled within the course of history in the
context of EU-Turkey relations and the effect of EU education policy on the Turkish education system is going to be evaluated.
This is a literature review study conducted on written sources, and it was based on the scanning model of the qualitative
research method. At the result of the study; it was seen that EU education policy is very effective over the Turkish education
system which on its course to the EU full membership process. In this context, Turkey realized significant regulations in the
education field within the frame of criteria designated for candidate countries by the EU. However, it has been observed that
there are deficiencies in the regulations. Thus, Turkey should properly designate the root causes of problems regarding the
education field and strictly accelerate the realization of studies in terms of criteria designated by the EU in this field in order to
be a society with a higher level of development.

Anahtar Kelimeler

European Union, Turkey, Education, European Union Education Policy, European Union Education Policy

Avrupa Birliği-Türkiye İlişkileri Bağlamında Avrupa Birliği Eğitim Politikasının Türk Eğitim Sistemi Üzerindeki Etkisi

Öz

Avrupa Birliği (AB), ortak kültür ve değerler temelinde bütünleşerek 27 üye ülke arasında işbirliğini geliştirmeyi ve aynı zamanda entegrasyonu derinleştirmeyi hedeflemektedir. Bu hedeflere ulaşma noktasında büyük bir öneme sahip olan eğitim konusu, Birlik politikalarının başarısında da oldukça etkin bir rol oynamaktadır. Böyle bir Birlik içerisinde yer almak isteyen Türkiye, tam üyelik sürecinde diğer politika alanlarında olduğu gibi eğitim alanında da AB’ye uyum kapsamında çeşitli düzenlemeler gerçekleştirmiştir. Bu çalışmada; AB- Türkiye ilişkileri bağlamında AB eğitim politikası tarihsel süreç içerisinde ele alınarak, AB eğitim politikasının Türk eğitim sistemi üzerindeki etkisi değerlendirilmeye çalışılacaktır. Araştırmada literatür tarama yöntemi kullanılmış ve konuya ilişkin güncel makale, kitap ve AB raporları incelenmiştir. Çalışmanın sonucunda; AB eğitim politikasının AB tam üyelik sürecinde olan Türk eğitim sistemi üzerinde oldukça etkili olduğu görülmüştür. Bu kapsamda Türkiye, AB tarafından aday ülkeler için belirlenen kriterler çerçevesinde eğitim alanında önemli düzenlemeler gerçekleştirmiştir. Ancak 2019 yılı yıllık ilerleme raporuna bakıldığında Türkiye tarafından gerçekleştirilen bu düzenlemelerin yeterli olmadığı, Türkiye’nin hala eğitim alanında AB üye ülkelerinin gerisinde kaldığı görülmüştür. Dolayısıyla Türkiye, eğitim alanına ilişkin sorunların temel nedenlerini doğru bir şekilde saptamalı, gelişmişlik düzeyi yüksek bir toplum olabilmek adına bu alanda AB tarafından belirlenen kriterleri tam anlamıyla gerçekleştirme çalışmalarını hızlandırmalıdır.

Anahtar Kelimeler

Avrupa Birliği, European Union Education Policy, Education, Turkey, Turkish Education System

Kaynakça

• Akbas, G. ve Apar, A. (2010). Avrupa 2020 Stratejisi: Akıllı, Sürdürülebilir ve Kapsayıcı Büyüme İcin Avrupa Stratejisi. https://www.ab.gov.tr/files/SBYPB/Sosyal%20Politika%20ve%20%C4%B0stihdam/avrupa_2020_stratejisi.pdf. (2020, Eylül 9).
• Atik, K., D. ve Kürüm, D. (2007). Sınıf Öğretmeni Adaylarının “Yaşamboyu Öğrenme” Kavramına Yükledikleri Anlam (Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Örneği). 16. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi’nde Sunulan Bildiri. Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Tokat.
• Avrupa Komisyonu (2019). Komisyon Tarafından Avrupa Parlamentosuna, Konseye, Avrupa Ekonomik ve Sosyal Komitesine ve Bölgeler Komitesine Sunulan Bilgilendirme. AB Genişleme Politikasına İlişkin 2019 Bilgilendirmesi. 2019 Türkiye Raporu. https://www.ab.gov.tr/ilerleme-raporlari_46224.html. (2020, Eylül 9).
• Aygül, E. ve Güvemli, B. (2005). AB-Türkiye ilişkisinde Gelinen Nokta: Müzakere Tarihinin Verilmesi ve Müzakere Konuları. Muhasebe ve Finansman Dergisi, (25): 207-211.
• Bağcı, E. (2011). Avrupa Birliği’ne Üyelik Sürecinde Türkiye’de Yaşam Boyu Eğitim Politikaları. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(2): 139-173.
• Bayrakcı, M. (2005). Avrupa Birliği ve Türkiye Eğitim Politikalarında Bilgi ve İletişim Teknolojileri ve Mevcut Uygulamalar. http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/167/index3-bayrakci.htm. (2020, Eylül 9).
• Blitz, K., B. (2003). From Monnet to Delors: Educational Co-operation in the European Union. Contemporary European History,197-212.
• Brine, J. (1995). Educational and Vocational Policy and Construction of The European Union. International Studies in the Sociology of Education, 5(2): 145-163.
• Brock, C. and Tulasiewicz, W. (2000). Education in a Single Europe (2nd Ed.). London: Routledge.
• Can, H., Balkır, C., Tonus, Ö. vd. (2013). Avrupa Birliği ve Türkiye İlişkileri. Eskişehir: T.C. Anadolu Üniversitesi Yayını.
• Charlier, J., E. and Croche, S. (2005). How European Integration is Eroding National Control ver Education Planning and Policy. European Education, 37(4): 7-21.
• Cankaya, S., Kutlu, Ö. ve Cebeci, E. (2015). The Educational Policy of European Union. Social and Behavioral Sciences, (174):886-893.
• Commission of the European Communities. (1993). Green Paper on the European Dimension of Education. https://op.europa.eu/en/publication-detail/-/publication/ca1f0e1a-7e3c-4093-ac92-b5ffd0c38082. (2020, Eylül 9).
• Çelebi, N. (2007). Avrupa Birliği Eğitim Politikalarının Tarihçesi. Avrupa Araştırmaları Dergisi, 15(2), 59-89.
• Denac, O., Cagran,B., Denac, J. and Sicherl, Kafol, B. (2011). Arts and Cultural Education in Slovenian Primary Schools. The New Educational Review, (24): 121-132.
• Duman, A. (1991 ). Avrupa Birliği, Türkiye ve Eğitim. Mülkiye Dergisi, 26(223): 191-207.
• Duman, T. (2001). Avrupa Birliği Programları “Sokrates Programı”. https://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/149/duman.htm. (2020, Eylül 9).
• Economou, A. (2003). Comparative study of the European dimension in education in England, Scotland and Wales. In Phillips, D. and Ertl, H. eds, Implementing European Union Education and Training Policy :A Comparative Study of Issues in Four Member States. Netherlands: Springer: 117–126.
• European Commission.(2009-2010). Türk Eğitim Sisteminin Örgütlenmesi. http://www.edchreturkey-eu.coe.int/Source/Resources/ORGANISATION_OF_THE_EDUCATION_SYSTEM_IN_TURKEY_TU.pdf. (2020, Eylül 9).
• Ertl, H. (2003). The European Union and Education and Training: An Overview of Policies and Initiatives. In Phillips, D. and Ertl, H., eds. Implementing European Union Education and Training Policy : A Comparative Study of Issues in Four Member States, Netherlands: Springer: 13-39.
• Fredriksson, U. (2003). Changes of Education Policies within the European Union in the Light of Globalization. European Educational Research Journal, 2(4): 522-546.
• Funell, P. and Müller, J.,D. (1991). Vocational Education and the Challenge of Europe: New Developments in Vocational Education. London: Kogan Page.
• Göksoy, S. (2013). Türkiye ve Avrupa Birliği Ülkelerinde Zorunlu Eğitim Uygulamaları. Asya Öğretim Dergisi, 1(1): 30-41. Hoggart, R.and Johnson, D. (1987). An Idea of Europe. London: Chatto&Windus.
• Karluk, R. (2005). Avrupa Birliği ve Türkiye. İstanbul: Beta Basım Yayım.
• Kırkgöz, Y. (2009). Globalization and English Language Policy at Primary Education in Turkey. English as an International Language Journal, (5): 176-181.
• Kısakürek, M., A. (2003). Avrupa Birliği ve Eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları, (129):9-29. Kihtir, A. (2004). Avrupa Birliği’nin Eğitim Politikası. İstanbul: İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları.
• Klauss, S. (2000). European Parliament in the EU External Relations: The Customs Union with Turkey. European Foreign Affairs Review, 5(2), 215–237.
• Köksal, O., Yıldırım, T. ve Özdemir, O. (2013). The Reflection of The Educational Policies of The European Union to Turkish Education System in Terms of Turkey- European Union Integration. Middle-East Journal of Scientific Research,18(6): 803-809.
• Mikl J. (2003). The Education Council Report 2001—an Evaluation Based on the ATEE-RDC19 Scenarios. European Journal of Teacher Education, 26(1): 47-61.
• Özkılıç, R. ve Haspolatlı, E. (2008). Türkiye’nin Avrupa Birliği Eğitim Programlarına Katılım Süreci. Eğitim Fakültesi Dergisi, XXI(1): 151-172.
• Özyılmaz, Ö. (2013). Türk Milli Eğitim Sisteminin Sorunları ve Çözüm Arayışları. (4.baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Phillips, D. and Ertl, H. (2003). Implementing European Union Education and Training Policy: A Comparative Study of Issues in Four Member States (2nd Ed.). Netherlands: Springer.
• Ryba, R. (1992). Toward a European Dimension in Education. Intention and Reality in European Community Policy and Practice. Comperative Education Review, 36(1): 10-24.
• Sağlam, M., Çıray, F. ve Özüdoğru, F. (2011). Türkiye’deki Üniversitelerin Sundukları Yaşamboyu Öğrenme Uygulamaları ve Olanaklarının İncelenmesi. 3. Uluslararası Eğitim Bilimleri Kongresi’nde Sunulan Bildiri. Doğu Akdeniz Üniversitesi, Gazimağusa.
• Sevinç, D. (1996). Avrupa Birliğinde Eğitim Politikaları ve Eğitim Politikaları Açısından Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri. Ankara: Eğitim Ana Planı Destek Raporu.
• Sözen S. and Shaw I. (2003).Turkey and the European Union: Modernizing a Traditional State. Social Policy and Administration, 37(2): 108-120.
• Tekeli, İ ve İlkin, S. (2000).Türkiye ve Avrupa Birliği III. İstanbul: Ümit Yayıncılık.
• Toprakçı, E. (2004). The European Union Action Programme in the Area of Education: A Comparative Analysis. Eğitim ve Bilim, 29(131): 83-92.
• Turan, S. (2005). Öğrenen Toplumlara Doğru Avrupa Birliği Eğitim Politikalarında Yaşam Boyu Öğrenme. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 5(1), 87-98.
• Tuzcu, G. (2002). Avrupa Birliği’ne Giriş Sürecinde Türk Eğitiminin Planlanması. https://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/155-156/tuzcu.htm. (2020, Eylül 9).
• Tuzcu, G.(2006). Eğitimde Vizyon 2023 ve Avrupa Birliği’ne Giriş Süreci. http://portal.ted.org.tr/yayinlar/EgitimdeVizyon2023veAvrupaBirligineGirisSureci.PDF. (2020, Eylül 9).