KİŞİSEL VERİLERİN KORUNMASI KANUNUNUN 17. MADDESİ VE YARGITAY KARARLARI DOĞRULTUSUNDA, KİŞİSEL VERİLERİN KORUNMASINA İLİŞKİN SUÇ TEŞKİL EDEN FİİLLER AÇISINDAN UYGULANACAK NORM HAKKINDA DEĞERLENDİRME

Yıl 2021, Cilt: 1 Sayı: 2, 256 - 268, 31.10.2021

Muammer Ketizmen Aslıhan Kart

Öz

Kişisel verilerin korunması hakkı ABD hukukunda “yalnız kalma hakkı” ve günümüzde genel olarak “mahremiyet hakkı” kavramları içerisinde, Kıta Avrupası’nda da benzer bir gelişimle özel hayatın gizliliği hakkı ya da özel hayata saygı kavramları içerisinde incelenegelmiştir. Günümüzde ise bu hak, “kişisel verilerin korunması” başlığı altında “kişilerin kendileri hakkındaki verileri kontrol hakkı” olarak şekillendirilmiştir. Ayrıca özel hayatın bütün alt sınıflarına dair bilginin kişisel veri biçiminde işlenir olması ve dolayısıyla veri mahremiyetinin özel hayatın kapsamında değerlendirilen alanları da kapsayacak şekilde genişlemesi sonucu doğmuştur. Bu çalışmada zikredilen bu son husus doğrultusunda, Türk Ceza Kanunu’nda düzenlenen özel hayatın gizliliğini ihlal suçu ile kişisel verilerin korunmasına ilişkin olarak düzenlenen suçlar, tek tek suç incelemesinden ziyade, bilhassa öncelikli olarak Yargıtay kararlarına yansıyan durum açısından ele alınmış; 6698 sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu sonrasında, Yargıtay kararlarına bugüne kadar hakim olan yaklaşım ve aynı Kanun’un 17. maddesindeki atıf hükmü karşısında geçerliliği değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Özel hayatın gizliliği, kişisel verilerin korunması, veri mahremiyeti

EVALUATION ON THE APPLICABLE NORM IN TERMS OF CRIMI-NAL ACTS CONCERNING PERSONAL DATA PROTECTION IN ACCOR-DANCE WITH ART.17 OF THE PERSONAL DATA PROTECTION LAW AND COURT OF APPEAL DECISIONS

Öz

The right to personal data protection is considered within the concepts of the “right to be alone” and then “right to privacy” in US law; with a similar progress in continental Europe, it has been considered within the concepts of “right to privacy” or “right to respect for private life”. These days, this right has been shaped as “the right of individuals to control the data about themselves” under the title of protection of personal data. In addition, it has arisen as a result of the fact that information about all sub-classes of private life is processed in the form of personal data, and therefore data privacy has expanded to include areas considered within the scope of private life. In line with this last point mentioned in this study, the crimes on violation of the privacy of private life regulated in the Turkish Penal Code and the crimes related to the protection of personal data are handled primarily reflected case by case in the Court of Appeal decisions, rather than individually crime elements investigation; after the Law No. 6698 on the Protection of Personal Data, the validity of the approach prevailing in the decisions of the Court of Appeal and the reference provision in Article 17 of the same Law has been evaluated.

Anahtar Kelimeler

Right to privacy, personal data protection, data privacy

Kaynakça

• Bygrave, Lee A., The Place of Privacy In Data Protection Law, University of South Wales Law Journal, Vol: 24, No: 1, 2001. http://www.austlii.edu.au/au/journals/UNSWLJ/2001/6.html).
• Demirbaş, Timur, Ceza Hukuku Genel Hükümler, Ankara, Seçkin Yayıncılık, 2017.
• EPIC and Privacy International, Privacy and Human Rights 2002, An l Survey of Privacy Laws and Developments, 2002.
• Erdoğan, İhsan ve Dilşad Keskin, Türk Medeni Hukuku Başlangıç Hükümleri Kişiler Hukuku, Ankara, Gazi Kitabevi, 2019.
• Göktürk, Neslihan, Fikri İçtima (Suçların İçtimaı), Ankara, Seçkin Yayıncılık, 2013.
• Hafızoğulları, Zeki ve Muharrem Özen, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, Ankara, US-A Yayıncılık, 2015. http://assembly.coe.int/nw/xml/XRef/Xref-XML2HTML-en.asp?fileid=15842&lang=en. (Erişim: Kasım 2020).
• İçel, Kayıhan, “Görünüşte Birleşme (İçtima) Halleri ve Yeni Türk Ceza Kanunu”, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (14), 2008.
• İçel, Kayıhan, Suçların İçtimaı, İstanbul, İstanbul Üniversitesi Yayınları No. 1762, Sermet Matbaası, 1972.
• Ketizmen, Muammer ve Eşref Küçük, TBD Kamu-BİB Kamu Bilişim Platformu X Kişisel Verilerin Korunması 2. Çalışma Grubu Raporu, Ankara, 17.04.2008. https://kvkgunce.files.wordpress.com/2020/06/rp2-2008.pdf
• Ketizmen, Muammer, Türk Ceza Hukukunda Bilişim Suçları, Ankara, Adalet Yayınevi, 2008.
• Koca, Mahmut ve İlhan Üzülmez, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, Ankara, Adalet Yayınevi, 2019.
• Michael, James, Privacy and Human Rights: an International and Comparative Study, with Special Reference to Development in Information Technology, UNESCO, 1994.
• Özbek, Veli Özer, Koray Doğan ve Pınar Bacaksız, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, Ankara, Seçkin Yayıncılık, 2019.
• Özbek, Veli Özer, TCK İzmir Şerhi, Yeni Türk Ceza Kanununun Anlamı (Açıklamalı Gerekçeli-İçtihatlı), 2006.
• Özen, Muharrem, “Ceza Hukukunda Fikri İçtima”, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 73, 2007.
• Özgenç, İzzet, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, Ankara, Seçkin Yayıncılık, 2019. Parliamentary Assembly. Declaration on mass communication media and Human Rights.
• Tahmaz Uzeltürk, Sultan, Özel Hayatın Korunmasına İlişkin Başlıca Sorunlar, İstanbul, (2008) (1) Galatasaray Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi (s. 95 – 129).
• Tezcan, Durmuş, Mustafa Ruhan Erdem ve Oğuz Sancakdar, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Işığında Türkiye'nin İnsan Hakları Sorunu, Ankara, Seçkin Yayıncılık, 2004.
• Tezcan, Durmuş, Mustafa Ruhan Erdem ve R. Murat Önok, Teorik ve Pratik Ceza Özel Hukuku, Ankara, Seçkin Yayıncılık, 2020.
• Toroslu, Nevzat ve Haluk Toroslu, Ceza Hukuku Genel Kısım, Ankara, Savaş Yayınevi, 2018.
• Westin, Alan F., Privacy and Freedom, New York, 1970