SOSYAL MEDYADAN ELDE EDİLEN VERİLERİN İŞ YARGILAMASINDA DELİL OLARAK KULLANILMASI

Yıl 2025, Cilt: 5 Sayı: 2, 705 - 726, 30.10.2025

Nurten Kemer

https://doi.org/10.59909/khm.05.02.009

Öz

Bu çalışmada sosyal medya paylaşımlarının iş hukukunda delil olarak kullanılabilirliğini, Türk ispat hukuku çerçevesinde, Yargıtay içtihatları ve yabancı mahkeme kararları ışığında incelenmektedir. Günümüzde dijitalleşmenin etkisiyle sosyal medya platformları bireylerin düşüncelerini ifade ettikleri ve içerikler paylaştıkları bir alan haline gelmiştir. İşçi-işveren ilişkilerinde yaşanan uyuşmazlıklarda bu platformlar üzerinden yapılan paylaşımlar, giderek artan bir şekilde delil olarak mahkemelere sunulmaktadır. Ancak bu tür içeriklerin delil olarak kabul edilip edilmeyeceği, hukuka uygunluk ve delil elde etme yöntemleri bağlamında değerlendirilmelidir.
Çalışmada, sosyal medya paylaşımlarının delil niteliği kazanabilmesi için öncelikle bu verilerin hukuka uygun şekilde elde edilmiş olması gerektiği vurgulanmaktadır. Hukuka aykırı yollarla elde edilen veriler, Türk Hukuku’nda hukuka aykırı delil niteliğinde olup, kural olarak, mahkemeler tarafından dikkate alınmaz. Ayrıca, bu tür paylaşımların gerçekten ilgili kişiye ait olup olmadığının tespiti de büyük önem taşır.
Bununla birlikte, kapalı hesaplardan veya özel gruplardan alınan içeriklerin yalnızca bu gruba dâhil kişilerce mahkemeye sunulabileceği, aksi takdirde elde edilen verilerin hukuka aykırı sayılacağı belirtilmektedir. Bu nedenle sosyal medya içerikleri, ancak her somut olayın koşullarına göre değerlendirildiğinde delil niteliği taşıyabilir. Sonuç olarak, sosyal medya kaynaklı verilerin iş hukukunda delil olarak kabul edilip edilmeyeceği, hem usul hem de maddi hukuk açısından çok yönlü bir değerlendirme gerektirmektedir.

Anahtar Kelimeler

Elektronik Delil , Sosyal Medya , İspat , İş Yargılaması , Hukuka Aykırı Elde Edilen Delil

USE OF SOCIAL MEDIA DATA AS EVIDENCE IN LABOR PROCEEDINGS

Öz

This study analyzes the admissibility of social media posts as evidence within the scope of civil procedural law in labor disputes, under the framework of Turkish law of evidence and in light of the case law of the supreme court as well as foreign judicial decisions. With the increasing impact of digitalization, social media platforms have become prevalent arenas where individuals express opinions and share content. In disputes arising from employer-employee relationships, posts shared on these platforms are increasingly being submitted to courts as evidentiary material. However, the acceptance of such content as evidence must be assessed in accordance with the principles of legality and proper methods of evidence collection under procedural law.
The study underscores that, for social media posts to qualify as admissible evidence, the data must be obtained lawfully in compliance with procedural regulations. Evidence procured through unlawful means is deemed inadmissible illegally obtained evidence according to Turkish procedural law, and is generally excluded from judicial consideration. Additionally, verifying the authenticity and authorship of such posts is of critical importance.
Moreover, the study highlights that content derived from private accounts or closed groups can only be introduced as evidence by authorized members of those groups; otherwise, the evidence may be considered unlawfully obtained and thus inadmissible. Consequently, social media content can attain evidentiary value only through a case-by-case evaluation considering the specific circumstances of each dispute. Ultimately, the admissibility of social media-sourced evidence in labor law disputes necessitates a comprehensive assessment incorporating both procedural and substantive legal standards.

Anahtar Kelimeler

Electronic Evidence , Social Media , Proof , Labor Judgment , Illegally Obtained Evidence

Kaynakça

• Akkurt, Sinan Sami. “Kişilik Hakkının Sosyal Medya Kullanıcıları Tarafından İhlâli Hâlinde Ortaya Çıkacak Cezaî Sorumluluğa Medenî Hukuk Bağlamında Bir Bakış”. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 25/2, (2017), (s.329-373).
• Arslan, Aziz Serkan. “6100 Sayılı HMK Madde 401 Hükmüne Göre Delil Tespitinde Görevli ve Yetkili Mah-keme”. Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 21/2 (2013), (s. 241-254).
• Atalay, Oğuz. Medeni Usul Hukukunda Menfi Vakıaların İspatı. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Yayını, 2001.
• Avşar, Zakir, Gürsel, Öngören. Bilişim Hukuku. İstanbul: Türkiye Bankalar Birliği Yayınları, 2010.
• Aydın, Fatih. “İşçinin Sosyal Medya Paylaşımlarının İş Sözleşmesinin Feshine Etkisi. Doktora Tezi. Erciyes Üni-versitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2022.
• Başlar, Yusuf. “Elektronik Delil ve Ceza Yargılamasında Kabul Edilebilirliğine İlişkin Bir İnceleme”. Legal Hukuk Dergisi, 16/184, (2018), (s.1655-1687).
• Başözen, Ahmet. Medeni Usul Hukukunda İlk Görünüş İspatı. Ankara: Adalet Yayınevi, 2010.
• Berberoğlu Yenipınar, Filiz. Hukuk Davalarında İspat. Ankara: Seçkin Yayıncılık, 2021.
• Bilen, Elif. “Sosyal Medya Kullanımının İş Hukuku Bakımından Etkileri ve Sonuçları”. Yüksek Lisans Tezi, Ana-dolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2020.
• Burr, Steffen.“Kündigung wegen unternehmensschädlichen Facebook-Postings”. NZA-Beilage 114 (2015), NZA-Beilage 2015, 114 - beck-online, E.T: 08.03.2024.
• Caniklioğlu, Nurşen. “İş İlişkisinin Sona Ermesi ve Kıdem Tazminatı”. Yargıtay’ın İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Kararlarının Değerlendirilmesi 2017, İstanbul: On İki Levha Yayınları, 2019, (s. 185-369).
• Civan, Orhan Ersun.“Bölge Adliye Mahkemelerinin İş Sözleşmesinin Kurulması, Türleri ve Sözleşmeden Doğan Borçlara İlişkin 2023 Yılı Kararlarının Değerlendirilmesi. İş Hukuku Değerlendirme Sempozyumu, 2024, (s.52-173).
• Çiftçi, Pınar. “Boşanma Sisteminin Yargılamada Doğurduğu Temel Hak İhlâlleri Ve İspat Sorunları”. Prof. Dr. Hakan Pekcanıtez’e Armağan, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 16/Özel Sayı (2014), (s. 1741-1821).
• Çiftçi, Pınar. Medenî Yargılama Hukukunda İspat Hakkı ve Sınırlamalar. Ankara: Adalet Yayınevi, 2018.
• Dönmez, Utku, Bilge Okutan. Yargıtay Kararları Işığında Sosyal Medya ve İş İlişkisi. İstanbul:Legal Yayıncılık, 2019.
• Eralp, Özgür. Hukukçular İçin Bilişim Terimleri Sözlüğü. Ankara: Avbil Yayınları, 2007.
• Erbaş, C. Gökhan. “6698 sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu Kapsamında İşçinin Elektronik Ortamda Gözetlenmesi”. Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi, 7/1 (2017), (s. 97-108).
• Ergün, İsmail. Siber Suçların Cezalandırılması ve Türkiye’de Durum. Ankara: Adalet Yayınevi, 2008.
• Erturgut, Mine. Medeni Usul Hukukunda Elektronik İmzalı Belgelerin Delil Olarak Değerlendirilmesi. Ankara: Yetkin Yayınları, 2004.
• Futtu, Elif. Delil Başlangıcı ve Elektronik Belgelerin Delil Başlangıcı Niteliği, Ankara: Seçkin Yayıncılık, 2021.
• Göksu, Mustafa. “6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu Çerçevesinde Senetle İspat Kuralları ve Bunların İstisnaları”. Hacettepe Hukuk Fakültesi Dergisi, 1/1 (2011), (s. 53–65).
• Göksu, Mustafa. “6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu İle İspat ve Deliller Konusunda Yapılan Değişiklikler”. Hukuk Muhakemeleri Kanunu ve Borçlar Kanunu Sempozyumu. Ankara Barosu Yasa İzleme Enstitü-sü, 2011, (s.49-64).
• Göksu, Mustafa. Hukuk Yargılamasında Elektronik Delil. Ankara: Adalet Yayınevi, 2011.
• Gönenç, Ekin. “Adli Bilişim ve Elektronik Delillerin Hukuk Yargılamasındaki Yeri”. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Bilgi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2015.
• Gürsel, İlke. “Kişisel Verilerin Korunması Hakkının İşçi ve İşveren İlişkisine Etkileri”. Legal İSGHD, 13/50, (2016), s.763-848.
• Heper, Hande. “Düşünceyi Açıklama Hakkının Çalışma Yaşamındaki Görünümü: İşçinin İfade Özgürlüğü”. Çalışma ve Toplum, 3/74 (2022), (s. 1901-1934).
• Işıktaç, Yasemin.“Türk Hukuk Devriminin Felsefesi”. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (İLKE) Atatürk’ün Doğumunun 125. Yılı ve Cumhuriyetimizin 83. Yılı Özel Sayısı, (s.117-131).
• Kale, Serdar ve Salih Keser. “Medeni Yargılama Hukukunda Delil Sistemi”. Mehmet Akif Aydın’a Armağan. MÜHFHAD, 21/2 (2015), (s.701-726).
• Kaya, Mine. “Sosyal Medya Ve Sosyal Medyada Üçüncü Kişilerin Kişilik Haklarının İhlali”. TBB Dergisi, 119 (2015), s.277-306.
• Kemer, Nurten. İş Yargılamasında İspat ve Deliller. Ankara: Yetkin Yayınları, 2022.
• Keser, Salih. Medeni Yargılama Hukukunda Delil Başlangıcı. İstanbul: On İki Levha Yayınları, 2016.
• Kılıçoğlu, Evren. Medenî Yargılama Hukukunda Hukuka Aykırı Yoldan Elde Edilmiş Deliller. İstanbul: On İki Levha Yayınları, 2021.
• Knopp, Michael. “İspat Aracı Olarak Dijital Fotoğraflar”. (Çev.:Tolga Akkaya). Haluk Konuralp Anısına Armağan. Ankara: Yetkin Yayınları, 2009, (s. 559-571).
• Konuralp, Haluk. Medeni Usul Hukukunda İspat Kurallarının Zorlanan Sınırları. Ankara: Yetkin Yayınları, 2009.
• Kuru, Baki. “Yazılı Delil Başlangıcı (HMK m.202)”. Prof. Dr. Ejder Yılmaz’a Armağan, C. II, 2014, s. 1383-1391.
• Meyer, Norman H. “Social Media and the Courts: Innovative Tools or Dangerous Fad? A Practical Guide for Court Administrators”, International Journal for Court Administration, 6/1 (2014), (http://www.iacajournal.org, E.T: 13.05.2019.
• Oğuz, Habip.“Elektronik Ortamda Kişisel Verilerin Korunması, Bazı Ülke Uygulamaları ve Ülkemizdeki Du-rum”. Uyuşmazlık Mahkemesi Dergisi, 1/3 (2014), (s.1-38).
• Okur, Zeki. İş Hukuku’nda Elektronik Gözetleme. İstanbul: Legal Yayınevi, 2011.
• Özdemir, Hayrunnisa. Elektronik Haberleşme Alanında Kişisel Verilerin Özel Hukuk Hükümlerine Göre Korunması. Ankara: Seçkin Yayıncılık, 2009.
• Pekcanıtez, Hakan. Medeni Usul Hukuku (Pekcanıtez Usul). İstanbul: On İki Levha Yayıncılık, 2017
• Sargın, İzzet. “Değişim ve Hukuk”. KSÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi, 2 (2003), (s.103-115).
• Sarsıkoğlu, Şenel. “Ceza Muhakemesinde Delil ve İspat Hukuku Açısından Elektronik Delil (E-Delil) Kavramı”. TAAD, 6/22 (2015), s.427-454.
• Solmaz, Başak, Gökhan Tekin, Züleyha Herzem, Muhammed Demir. “İnternet Ve Sosyal Medya Kullanımı Üzerine Bir Uygulama”. Selçuk İletişim, 7/4 (2013), (s.23-32).
• Şen, Ersan. “Twitter Hukuku”. Yargı Dünyası Dergisi, 220 (2014), s.11-22.
• Taneri, Gökhan. “Sosyal Medyada Paylaşım Sorumluluğu”. TAAD, 7/24 (2016), s.433-460.
• Tekergül, Mehmet . “İşyerinde Elektronik Gözetim Uygulamaları”. Yüksek Lisans Tezi, Kadir Has Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2010.
• Tok, Ozan. Medeni Usul Hukukunda Delil Başlangıcı, Ankara: Seçkin Yayıncılık, 2016.
• Umar, Bilge ve Ejder Yılmaz. İspat Yükü. İstanbul: Kazancı Hukuk Yayınları, 1980.
• Üstündağ, Saim. Medeni Yargılama Hukuku. İstanbul: Formül Matbaası, 1984.
• Üstündağ, Saim. Medeni Yargılama Hukuku, İstanbul: Yaylacık Matbaası, 1992.
• Yılmaz, Ejder. Hukuk Sözlüğü. Ankara: Yetkin Yayınları, 2005.