Political Communication Strategies of Political Parties in the Local Election Process: An Analysis on Political Advertising Discourses

Yıl 2025, Sayı: 14, 278 - 305, 27.06.2025

Onur Tos

https://doi.org/10.56676/kiad.1550286

Cited By: 1

Öz

Political communication practices emerged from the needs of societies to maintain order, defend themselves, and create sacred discourses. In addition, the regulation of trade and economic activities, money management, and accumulation processes have contributed to the development of these practices. In addition, today, leaders, political parties, and candidates carry out political communication practices. Political parties publish advertisements with many different types of content, especially during election periods, considering the campaign processes. Designing political advertisements that aim to persuade voters in the election campaigns of political parties in accordance with the social and political conjuncture can increase the campaign's success. This strategy increases the likelihood of attracting the attention and support of voters by establishing more effective communication with the target audience. This study focuses on the local elections held in Turkey on 31 March 2024. In this context, the political advertisements of the Republican People's Party (CHP) and the Justice and Development Party (AKP), which received the highest number of votes in Turkey in the local elections, are analyzed. Criterion Sampling is used in the research, and the Document Analysis Technique is used as a data collection tool. The analysis method used in the research is content analysis, which is used in qualitative research processes. In the research, the MAXQDA package program is used to determine the prominent themes and messages in the political advertisements of both political parties, to reveal the strategic categories, to determine the language and rhetorical techniques, and to understand which values and messages are given to the voters. The findings revealed that both parties addressed the voters by presenting different themes during the election process and that the content of political advertisements differed.

Anahtar Kelimeler

Political Communication , Political Advertising , Local Elections , Discourse , Content Analysis.

Yerel Seçim Sürecinde Siyasal Partilerin Politik İletişim Stratejileri: Politik Reklam Söylemleri Üzerine Bir Analiz

Öz

Politik iletişim uygulamaları, toplumların düzenini koruma, kendini savunma ve kutsal söylemler oluşturma gibi ihtiyaçlardan doğmuştur. Ayrıca, ticaretin ve ekonomik faaliyetlerin düzenlenmesi, para yönetimi ve birikim sağlama süreçleri de bu uygulamaların gelişimine katkıda bulunmuştur. Bunun yanı sıra günümüzde politik iletişim uygulamaları liderler, siyasal partiler ve adaylar tarafından gerçekleştirilmektedir. Siyasal partiler özellikle seçim dönemlerinde kampanya süreçlerini de göz önünde bulundurarak farklı türde birçok içerikle politik reklam yayınlamaktadır. Siyasi partilerin seçim kampanyalarında seçmenleri ikna etmeyi amaçlayan reklamların, toplumsal ve siyasal konjonktüre uygun şekilde tasarlanması, kampanyanın başarısını artırabilmektedir. Bu strateji, hedef kitle ile daha etkili bir iletişim kurarak seçmenlerin ilgisini çekme ve destek sağlama olasılığını yükseltmektedir. Bu çalışma, 31 Mart 2024 tarihinde Türkiye’de gerçekleşen yerel seçimleri konu edinmektedir. Bu kapsamda yerel seçimlerde Türkiye genelinde en çok oy alan Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) ile Adalet ve Kalkınma Partisi’nin (AKP) seçim sürecinde yayınladıkları politik reklamlar incelenmektedir. Araştırmada Ölçüt Örneklemeden yararlanılmakta ve veri toplama aracı olarak Doküman İncelemesi Tekniği kullanılmaktadır. Araştırmada yararlanılan analiz yöntemi ise nitel araştırma süreçlerinde kullanılan İçerik Analizidir. Araştırmada her iki siyasal partinin politik reklamlarında öne çıkan tema ve mesajların belirlenmesi, stratejik kategorilerin ortaya konması, dil ve retorik tekniklerinin neler olduğunun saptanması ile seçmenlere hangi değer ve mesajların verildiğinin anlaşılması için MAXQDA paket programından yararlanılmaktadır. Elde edilen bulgular her iki partinin de seçim sürecinde farklı temaları ortaya koyarak seçmenlere seslendiğini, bunun yanı sıra politik reklam içeriklerinin farklılık taşıdığını ortaya koymuştur.

Anahtar Kelimeler

Politik İletişim , Politik Reklam , Yerel Seçim , Söylem , İçerik Analizi.

Kaynakça

• AKP. (nd). Ana Sayfa [YouTube kanalı]. YouTube. 9 Eylül 2024’de https://www.youtube.com/@akparti adresinden erişildi
• Anadolu Ajansı. (2024, 5 Haziran). Mahalli idareler genel seçimleri'nin kesin sonuçları açıklandı. https://www.aa.com.tr/tr/gundem/mahalli-idareler-genel-secimlerinin-kesin-sonuclari-aciklandi/3211498
• Aziz, A. (2021). Siyasal iletişim. Nobel Akademik Yayıncılık.
• Balcı, Ş. (2006). Seçmenleri etkileme sürecinde siyasal reklamcılık olgusu (1999 genel seçimleri örneği). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (16), 139-157.
• Batu, M., Yanık, A., & Tos, O. (2021). İdeolojik bir söylem olarak slogan üzerine düşünmek: Türkiye'de mart 2019 yerel seçimlerinde kullanılan parti sloganları üzerine kıyaslayıcı bir analiz. Erciyes İletişim Dergisi, 8(1), 257-275.
• Bene, M., Petrekanics, M., & Bene, M. (2023). Facebook as a political marketing tool in an illiberal context. Mapping political advertising activity on Facebook during the 2019 Hungarian European Parliament and local election campaigns. Journal of Political Marketing, 22(3-4), 248-266.
• Bennett, L., & Segerberg, A. (2018). The logic of connective action: Digital media and the personalization of contentious politics. Cambridge University Press.
• Bennett, W. L. (2016). News: The politics of illusion - tenth edition. The University of Chicago Press.
• Bennett, W. L., & Pfetsch, B. (2018). Rethinking political communication in a time of disrupted public spheres. Journal of Communication, 68(2), 243-253.
• Benoit, W. L. (2014). A functional analysis of political television advertisements. Lexington Books.
• Bittner, A., & Peterson, D. A. (2018). Introduction: Personality, party leaders, and election campaigns. Electoral Studies, 54, 237-239.
• Blumler, J. G. (2015). Core theories of political communication: Foundational and freshly minted. Communication Theory, 25(4), 426-438.
• Boeije, H. R. (2010). Analysis in qualitative research. Sage Publications.
• Bowen, G. A. (2009). Document analysis as a qualitative research method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27-40.
• Castells, M. (2013). Communication power. Oxford University Press.
• CHP. (nd). Oynatma Listeleri [YouTube kanalı]. YouTube. 9 Eylül 2024’de https://www.youtube.com/@chpgenelmerkezi adresinden erişildi
• Çankaya, E. (2018). Siyasal iletişim: Dünyada ve Türkiye’de. İmge Kitabevi.
• Damlapınar, Z., & Balcı, Ş. (2014). Siyasal iletişim sürecinde seçimler, adaylar, imajlar. Literatürk Academia.
• Davis, A. (2010). Political communication and social theory. Routledge.
• Denton, R. E., & Kuypers, J. A. (2008). Politics and communication in America: campaigns, media, and governing in the 21st century. Waveland Press.
• Earl, J. (2019). Symposium on political communication and social movements: Audience, persuasion, and influence. Information, Communication & Society, 22(5), 754-766.
• Edelman, M. (2020). The politics of misinformation: Election campaigns and the media. Oxford University Press.
• Farrand, B. (2024). Regulating misleading political advertising on online platforms: An example of regulatory mercantilism in digital policy. Policy Studies, 45(5), 730-749.
• Fowler, E. F., Franz, M., & Ridout, T. (2021). Political advertising in the United States. Routledge.
• Giddens, A., & Sutton, P. W. (2021). Sosyoloji. (E. A. Kayhan, Çev.) Kırmızı Yayınları.
• Holliday, A., Hyde, M., & Kullman, J. (2021). Intercultural communication: An advanced resource book for students. Routledge.
• İnceismail, E., & Yalçın, S. (2021). Pandemi döneminde reklam, kss ve sürdürülebilirlik değişimi: Türkiye’deki temizlik sektörüne ilişkin bir analiz. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, (38), 73-95.
• Jarding, S., Bouchard, S., & Hartley, J. (2017). Modern political advertising and persuasion. Routledge.
• Jensen, M. J. (2017). Social media and political campaigning: Changing Terms of engagement? The International Journal of Press/Politics, 22(1), 23-42.
• Kahan, D. M. (2021). Campaigns and elections: The theory and practice of political advertising. Sage Publications.
• Kaid, L. L. (2004). Handbook of political communication research. Routledge.
• Kaid, L. L., & Holtz-Bacha, C. (2021). Encyclopedia of political communication. Sage Publications.
• Kapani, M. (2019). Politika bilimine giriş. Serbest Akademi.
• Kenski, K., & Jamieson, K. H. (2017). The Oxford handbook of political communication. Oxford University Press.
• Kışlalı, A. T. (2018). Siyaset bilimi. Kırmızı Kedi Yayınevi.
• Krippendorff, K. (2019). Content analysis: An introduction to its methodology. Sage Publications.
• Kuckartz, U. (2014). Qualitative text analysis: A guide to methods, practice & using software. Sage Publications.
• Larsson, A. O. (2023). The rise of Instagram as a tool for political communication: A longitudinal study of European political parties and their followers. New Media & Society, 25(10), 2744-2762.
• Lilleker, D. G. (2012). Key concepts in political communication. Sage Publications.
• Marshall, C., & Rossman, G. B. (2010). Designing qualitative research. Sage Publications.
• McChesney, R. W. (2015). Rich media, poor democracy: Communication politics in dubious times. The New Press.
• McKay, M., Davis, M., & Fanning, P. (2009). Messages: The communication skills book. New Harbinger Publications.
• McNabb, D. E. (2020). Research methods for political science: Quantitative, qualitative and mixed method approaches. Routledge.
• McNair, B. (2020). An introduction to political communication. Routledge.
• Metelska, A. (2022). Image of the political leader in the context of the presidential election campaign. Cuestiones Políticas, 40(72), 608-629.
• Meydan, C. H., Dirik, D., & Eryılmaz, İ. (2018). Liderin güç kaynakları ve iş performansı arasındaki ilişkide pelz etkisinin düzenleyici rolü. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 25(1), 75-92.
• Middleton, A. (2015). The effectiveness of leader visits during the 2010 British general election campaign. The British Journal of Politics and International Relations, 17(2), 244-259.
• Negrine, R., & Papathanassopoulos, S. (2010). The transformation of political communication. Routledge.
• Neuendorf, K. A. (2017). The content analysis guidebook. Sage Publications.
• Özkan, A. (2007). Siyasal iletişim stratejileri. Tasam Yayınları.
• Perloff, R. M. (2021). The dynamics of political communication: Media and politics in a digital age. Routledge.
• Pfetsch, B., & Esser, F. (2012). Comparing political communication. Routledge.
• Pole, A. (2009). Blogging the political: Politics and participation in a networked society. Routledge.
• Ranjan, A., & Upadhyay, A. K. (2024). Exploring the continuity and change in political advertising research: A systematic literature review. Cogent Social Sciences, 10(1), 1-18.
• Rasul, A., & Asim, M. M. (2023). Identification and political advertising: Exploring the role of ethnic identification in political advertising campaigns. Communication and the Public, 8(3), 206-221.
• Ridout, T. N., Franz, M. M., & Fowler, E. F. (2014). Advances in the study of political advertising. Journal of Political Marketing, 13(3), 175-194.
• Ryfe, D. M. (2001). History and political communication: An introduction. Political Communication, 18(4), 407-420.
• Scammell, M., & Langer, A. I. (2006). Political advertising: Why is it so boring? Media, Culture & Society, 28(5), 763-784.
• Street, J. (2022). Media, politics and democracy. Bloomsbury Publishing.
• Tokgöz, O. (2020). Siyasal iletişimi anlamak. İmge Kitabevi.
• Trent, J. S., & Friedenberg, R. V. (2008). Political campaign communication: Principles and practices. Rowman & Littlefield Publishers.
• Urgan, S., & Yalçın, S. (2024). Yeni medya ve sanal organizasyonlar. Sosyal Bilimler Dergisi, 11(72), 94-104.
• Vaccari, C., & Valeriani, A. (2015). Follow the leader! Direct and indirect flows of political communication during the 2013 Italian general election campaign. New Media & Society, 17(7), 1025-1042.
• Veneti, A., Jackson, D., & Lilleker, D. G. (2019). Visual political communication. Palgrave Macmillan.
• Wahl-Jorgensen, K. (2019). Emotions, media and politics. Polity Press.
• Yaşın, C. (2006). Siyasal kampanya yönetiminde bütüncül yaklaşım. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (15), 631-650.
• Yavaşgel, E. (2004). Siyasal iletişim: kavramlar ve ardındakiler. Ebabil Yayıncılık.
• Yin, R. K. (2018). Case Study research and applications: Design and methods. Thousand Sage Publications.