Dünya tarihi bir anlamda modernin de tarihidir. Modern kavramı beraberinde farklı kullanım ve içerikleri de getirmektedir. Modernizm, bir kültürel olgu olarak modern çağın sanat hareketleri olan izlenimci, dışavurumcu, gerçeküstücü, Dadaist ve avangart hareketleri betimlemek için kullanılabilen özel bir kültürel ve estetik biçimler dizisidir. Modern sinema anlayışı ise 1940’lı yıllarda Avrupa’da ortaya çıkar. Farklı modernist hareketlerin etkisiyle gelişen modern sanat sineması auteurün kültürel birikimiyle farklı biçimler alır. Postmodernizm ise edebiyat eleştirisiyle başlayıp mimariyle görünürlük kazanırken çok sayıda sanat akımının ve biçemin bir araya getirilmesiyle bölük pörçük ve heterojen bir yapı sergiler. Sinema söz konusu olduğunda çoğulculuk bir anlamda yüzeysellik öne çıkar. Postmodern filmlerde bütün yerine parça yüceltilir, teklik değil çokluk kutsanır, gösterilen yerine gösteren öne çıkar. Bu bağlamda çalışmanın amacı Sıcak Vücutlar Body Heat, Lawrance Kasdan, 1981 , 20. Yüzyılım Benim My Twentieth Century, Ildikό Enyedi, 1988 , Vahşi Duygular Wild at Heart, David Lynch, 1990 , Komşunun Karısı Consenting Adults, Alan J. Pakula, 1992 , Balıkçı Kral The Fisher King, Terry Gilliam 1992 filmlerinde yönetmenlerin postmodern anlatıyı nasıl tasarladıkları ve kurduklarının, sinematografik dil ve içerik açısından araştırılmasıdır
History of the world is the history of the modern, in a sense. The term ‘modern’ includes different uses and contents. Modernism, as a cultural fact, is a special series of cultural and aesthetic forms which might be used to describe impressionist, expressionist, surrealist, Dadaist, and avant-garde movements, as the art movements of the modern age. Modernist cinema flourished in Europe in 1940s. The modern art cinema developed with the impact of different modernist movements took various forms depending on the cultural background of the auteur. Postmodernism began with literary criticism and manifested itself through architecture, employing a fragmentary and heterogeneous structure based on unification of many art movements and forms. When it comes to the cinema, multiplicity -in a sense, superficiality- comes to the fore. Postmodern films glorify the part, rather than the whole, multiplicity rather than singularity, and the focus is on the indicator rather than the indicated. Within this context, the study aims to search how the directors designed and set up the postmodern narration in terms of cinematographic language and content in the films Body Heat Lawrance Kasdan, 1981 , My Twentieth Century Ildikό Enyedi, 1988 , Wild at Heart David Lynch, 1990 , Consenting Adults Alan J. Pakula, 1992 , and The Fisher King Terry Gilliam, 1992
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Derlemeler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 24 Haziran 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: 4 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.