Ulumu’l-Kur'ân kaynaklarından hadis şerhlerine varıncaya kadar geniş bir yelpazeye yayılan İslâmî yazında vahyin keyfiyetine ilişkin bir teori dillendirilmiştir. Söz konusu teori, beşerî düzlemde iletişimin gerçekleşmesi için olmazsa olmaz iki temel şarta; dil birliğine ve aynı kategoriye mensup varlık olma esasına dayanmaktadır. Hz. Peygamber (s.a.v.) ile vahiy meleği arasındaki iletişimde bu esasa dayanarak geliştirilen bu teoride vahiy sırasında ya melek insan suretine bürünür, ya da peygamber beşer suretinden sıyrılıp melekleşir. Bu makalede tarihte ve günümüzde dile getirilen ve savunulan bu teori, delilleri ile birlikte ele alınacak ve kritik edilecektir.
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 14 Ocak 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Cilt: 5 Sayı: 10 |