Investigation of Work Accidents in Turkey with Time Series Analysis and Neural Network Technique

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 2, 63 - 74, 31.12.2018

Barış Ergül

https://doi.org/10.33720/kisgd.395338

Cited By: 4

Öz

As a result death and permanent absence from work are recorded according to years. Data recorded for several years are modeled by time series analysis. In this study, the result of the number of deaths and the number of permanent absence from work in Turkey, using Box-Jenkins (ARIMA) Technique modeled. The same data are also modeled with Artificial Neural Networks. The models obtained as a result of both methods have been compared in terms of estimation. According to estimates for 2016-2020, the model established with Artificial Neural Networks gave more accurate estimates. According to the ARIMA technique, the number of deaths and number of permanent absence from work in Turkey is expected to decrease for the 2016-2020 period. According to ANN, the number of deaths and number of permanent absence from work in Turkey will increase foreseen for the 2016-2020 period.

 

Anahtar Kelimeler

Work Accident, Death, Absence from work, ARIMA, Turkey

Türkiye’deki İş Kazalarının Zaman Serisi Analiz Teknikleri ve Yapay Sinir Ağları Tekniği İle İncelenmesi

Öz

İş kazaları sonucunda ölüm ve iş göremezlik verileri yıllara göre kaydedilmektedir. Yıllar bazında kaydedilen veriler zaman serisi analizi ile modellenmektedir. Bu çalışmada, Türkiye’deki iş kazaları sonucu ölüm sayıları ve sürekli iş göremezlik sayıları, Box-Jenkins (ARIMA) Tekniği ile modellenmiştir. Ayrıca aynı veriler Yapay Sinir Ağları ile de modellenmiştir. Her iki yöntem sonucunda elde edilen modeller, tahmin bakımından karşılaştırılmıştır. 2016-2020 yılları için yapılan tahminlere göre, Yapay Sinir Ağları ile kurulan model daha doğru tahmin değerleri vermiştir. ARIMA Tekniğine göre, Türkiye’de ölüm sayıları ve iş göremezlik sayılarının 2016-2020 dönemi için azalacağı tahmin edilmiştir. YSA göre, Türkiye’de ölüm sayıları ve iş göremezlik sayılarının 2016-2020 dönemi için artacağı ön görülmüştür.

 

Anahtar Kelimeler

İş Kazası, Ölüm, İş göremezlik, ARIMA, Türkiye

Kaynakça

• Akgül, İ. (2003). Zaman Serilerinin Analizi ve ARIMA Modelleri. Der Yayınları, İstanbul.
• Alper, Y. (2017). Sosyal Güvenlik Reformu (2008-2016): Kapsamla İlgili Gelişmeler. Sosyal Siyaset Konferansları, Sayı: 68.
• Bıyıkçı, E.T. (2010). İş Sağlığı ve Güvenliğinin Sağlanmasında İş Güvenliği Uzmanlığı. Uludağ Üniversitesi SBE, Yüksek Lisans Tezi.
• Ceylan, H. (2012). Türkiye’deki İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimi Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Electronic Journal of Vocational Colleges.
• Ceylan, H. (2016a). Türkiye’de İş Kazalarından Kaynaklanan Ölüm ve Sürekli İş Göremezlik Vakalarının Regresyonla Tahmini. Uluslararası Mühendislik Araştırma ve Geliştirme Dergisi, Cilt:8, Sayı:2.
• Ceylan, H. (2016b). 2014 Yılında Türkiye'de Meydana Gelen Ölümlü İş Kazalarının Analizi. Uluslararası Mühendislik Araştırma ve Geliştirme Dergisi, Cilt:8, Sayı:1.
• Ceylan, H. & Avan, M. (2013). Türkiyede’ki İş Kazalarının Yapay Sinir Ağları ile 2025 Yılına Kadar Tahmini. International Journal of Engineering Research and Development, Vol.4, No.1.
• Çavuş, A. & Taçgın, E. (2015). Türkiye’de İnşaat Sektöründeki İş Kazalarının Sınıflandırılarak Nedenlerinin İncelenmesi. APJES, Vol:4, Issue:2.
• Çetin, M. & Gögül, P. (2015). Türkiye’deki İş Kazaları ve İşçi Ölümlerinin Ekonomik Boyutu ve Politika Önerisi. Sosyoloji Konferansları.
• Erdugan, F. & Türkan, A.H. (2017). Üç Yönlü Kontenjans Tablolarında Log-Lineer Model ile İş Kazası Verilerinin İncelenmesi. Karaelmas Fen ve Müh. Derg., 7(2), 462-468.
• Erginel, N. & Toptancı, Ş. (2017). İş Kazası Verilerinin Olasılık Dağılımı İle Modellenmesi. Journal of Engineering Sciences and Design.
• Hamzaçebi, C. & Kutay, F. (2004). Yapay sinir ağları ile Türkiye elektrik enerjisi tüketiminin 2010 yılına kadar tahmini. Gazi Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt:19, No.3.
• Ilıman, E.Z. (2015). Türkiye’de Meslek Hastalıkları. Uluslararası Sağlık Yönetimi ve Stratejileri Araştırma Dergisi, Cilt:1, Sayı:1.
• İnce, H., İnce, N. & Tüzün, B. (2000). İş Kazaları ve Çalışma Gücü Kayıplarının Türkiye’deki Yasal Düzenlemeleri. Adli Tıp Bülteni, Cilt: 5, Sayı:1.
• Jorgensen, K. (1998), Accidents and Safety Management Chapter 56: Accident Prevention, Concepts of Accident Analysis. Encyclopaedia of Occupational Health and Safety, 4th Ed., Geneva, ILO Publication, Vol: 2, Part VIII.
• Kadılar, C. (2005). SPSS Uygulamalı Zaman Serileri Analizine Giriş. Bizim Büro Basımevi, Ankara.
• Karaatlı, M., Güngör, İ. & Demir, Y. (2005). Hisse Senedi Fiyat Hareketlerinin Yapay Sinir Ağları Yöntemi ile Tahmin Edilmesi. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, Cilt:2, Sayı:3.
• Karadeniz, O. (2012). Dünya’da ve Türkiye’de İş Kazaları ve Meslek Hastalıkları ve Sosyal Koruma Yetersizliği. Çalışma ve Toplum, Cilt:3.
• Karakurt, Ü., Satar, S., Açıkalın, A., Bilen, A, Gülen, M. & Baz, Ü. (2013). Acil Tıp Kliniğine Başvuran İş Kazalarının Analizi. The Journal of Academic Emergency Medicine, Vol:12.
• Karaman, E.A., Çivici, T. & Kale, S. (2011). İşçi Sağlığı ve İş Güvenliğinin İnşaat Sektöründeki Yeri ve Önemi. 3. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Sempozyumu, Çanakkale.
• Kılkış, İ. & Demir, S. (2012). İşverenin İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimi Verme Yükümlülüğü Üzerine Bir İnceleme. Çalışma İlişkileri Dergisi, Cilt:3, Sayı:1.
• Priestley, M.B. (1991). Non-Linear and Non-Stationary Time series Analysis. Academic Press, London.
• Sosyal Güvenlik Kurumu, (2016). İş Kazası ve Meslek Hastalıkları İstatistikleri.
• Tawiah, K. & Mensah, J. (2016). Occupational Health and Safety and Organizational Commitment: Evidence from the Ghanaian Mining Industry. Safety and Health At Work, Vol: 7.
• Topak, O. (2004). İşçiden İş Kavramına Geçiş ve Değişikliğin Gizli İdeolojisi. Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, Türk Tabipler Birliği Yayını.
• Ünsar, S. (2003). Türkiye’de İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Uygulamalarının Mevcut Durumu ve Konuyla İlgili Yapılan Bir Araştırma. İ.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Basılmamış Doktora Tezi, İstanbul.
• World Health Organization, (2007). Declaration on Occupational Health for All.
• Yılmaz, F. (2009a). Avrupa Birliği ve Türkiye’de İş Sağlığı ve Güvenliği: Türkiye’de İş Sağlığı ve Güvenliği Kurullarının Etkinlik Düzeyinin Ölçülmesi. İstanbul Üniversitesi SBE, Basılmamış Doktora Tezi, İstanbul.
• Yılmaz, F. (2009b). Küreselleşme sürecinde gelişmekte olan ülkelerde ve Türkiye’de iş sağlığı ve güvenliği. Uluslararası Bilim Dergisi, Cilt:6, Sayı:1.