Türkiye’de
siyasal modernleşmenin gelişimi ile birlikte siyasal arenada muhalefet olgusu
da ortaya çıkmıştır. Ancak siyasal iktidar olgusunun çok güçlü olduğu bir
devlet geleneğinde muhalefetin benimsenmesi kolay olmamıştır. Bu sebeple
iktidar ve muhalefet arasındaki ilişkiler genel anlamda sorunlu olmuştur. İktidarlar
genellikle muhalefetin varlığından rahatsız olmuş, muhalefette bulunanlar ise
yapıcı bir muhalefet hareketi yerine yıkıcı bir muhalefet anlayışını benimsemişlerdir.
Bu anlayış içerisinde iktidar ile muhalefetin birbirini tamamlayıcı ve
dengeleyici işlevinin gerçekleşmesi yerine birbirini yıpratmaya yönelen iktidar
ve muhalefet anlayışları ortaya çıkmıştır. Muhalefet kültürünün yerleşmesinin
uzun ve sancılı bir süreç olarak gelişmesi ise Türkiye’nin siyasal anlamda pek
çok krizle karşılaşmasının sebeplerinden biri olmuştur. Bu çalışmada, Tanzimat döneminden, 1950
yılına kadar geçen süreç içerisinde Türk siyasal hayatında iktidar ile
muhalefet ilişkileri incelenecektir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2019 |
Gönderilme Tarihi | 20 Mayıs 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 5 Sayı: 1 |
.