Does Employee Empowerment Affect Resistance to Change? A Study on Nurses

Yıl 2024, Cilt: 13 Sayı: 2, 159 - 176, 28.09.2024

Mustafa Erbir

https://doi.org/10.53306/klujfeas.1536578

Öz

The aims of this research is to determine whether employee empowerment activities have an effect on nurses' perceptions of resistance to change. The research was conducted on health sector employees and the research sample consists of 462 nurses participating in public and private sector health institutions in Kayseri. Primary data was used in the research. Survey technique was used as the “data collection method”. The data collected according to the simple random sampling method was “analyzed with the SPSS program”. Relational survey design, one of the “quantitative research methods”, was used in the study. Since the collected data exhibited normal distribution, data analysis was performed using parametric analysis methods. “Correlation analysis” was performed to determine whether there was a relationship between the variables, and “linear regression analysis” was performed to determine whether the independent variable had an effect on the dependent variable. According to the research results, there is a negative correlation between employee empowerment and resistance to change. In addition, personnel empowerment activities as a whole have a negative impact on resistance to change. In other words, thanks to empowerment activities, employees' resistance to change is broken.

Anahtar Kelimeler

employee empowerment, change, resistance to change, healthcare sector, nurses

Personel Güçlendirme Değişime Direnci Etkiler Mi? Hemşireler Üzerinde Bir Araştırma

Öz

Bu araştırmanın amacı hemşirelerin değişime direnç algıları üzerinde personel güçlendirme faaliyetlerinin bir etkisinin olup olmadığının belirlenebilmesidir. Araştırma sağlık sektörü çalışanları üzerinde yapılmıştır ve araştırma örneklemini Kayseri ilinde kamu ve özel sektör sağlık kuruluşlarına katılan 462 hemşire oluşturmaktadır. Araştırmada birincil verilerden yararlanılmıştır. Veri toplama yöntemi olarak anket tekniği kullanılmıştır. Basit tesadüfi örnekleme yöntemine göre toplanan veriler “SPSS programı” ile analiz edilmiştir. Çalışmada “nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama deseni” kullanılmıştır. Toplanan veriler “normal dağılım” sergilediği için “parametrik analiz yöntemleri” kullanılarak veri analizi yapılmıştır. Değişkenler arasında bir ilişkinin olup olmadığını belirleyebilmek için “korelasyon analizi”, bağımsız değişkenin bağımlı değişken üzerinde bir etkisinin olup olmadığının belirlenebilmesi için ise “doğrusal regresyon analizi” yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre “personel güçlendirme” ve “değişime direnç” arasında negatif korelasyon bulunmaktadır. Ayrıca bir bütün olarak personel güçlendirme faaliyetleri değişime olan dirence negatif etki etmektedir yani güçlendirme faaliyetleri sayesinde çalışanların değişime olan direnci kırılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

personel güçlendirme, değişim, değişime direnç, sağlık sektörü, hemşireler.

Kaynakça

• Akat, İ., Budak, G. & Budak, G. (1997). İşletme Yönetimi. İzmir: Üçel Yayıncılık.
• Altındiş, M., Altındiş, S. & Saylı, H. (2011, Aralık). Sağlık Profesyonellerinin Değişim Sürecindeki Tutumlarını Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma, Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 7(14), 75-93.
• Bemmels, B. & Reshef, Y. (1991). Manufacturing Employees and Technological Change. Journal of Labor Research, 12(3), 231-246.
• Blake, I. & Jarvenpara, J. (1991). Applications of global ınformation technology: key ıssues for management. subject: management. MIS Quarterly. 15(1),33-34
• Bruckman, J. C. (2008). Over coming resistance to change: Causal factors, interventions, and critical values. ThePsychologist-Manager Journal, 11, 211-219.
• Çalışkan, A. (2019, Nisan). Değişime Direnç: Bir Ölçek Uyarlama Çalışması. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 24(2), 237-252.
• Çavuş, M. (2012, Haziran). Personel güçlendirme: İmalat Sanayii İşletmelerinde Bir Araştırma. Journal of Yasar University, 3(10), 1287-1300.
• Erbir M. & Yılmaz A. (2020). Sağlık Sektörü Çalışanlarının İç Girişimcilik Düzeyleri. Ekonomi, Siyaset ve Uluslararası İlişkiler Dergisi, 5(2), 110-130.
• Erbir M. (2021). Hemşirelik Mesleğinde Dijital Okuryazarlık: Kayseri İli Örneği. JEBPIR. 7(2), 336-352.
• Eren, E. (2001), Yönetim ve Organizasyon, Beta Yayınları, 5. baskı, İstanbul. Erstad, M. (1996), Empowerment and Organizational Change, International Journal of Contemporary Hospitality Management, 325-333.
• Ertürk, M. (2013). İşletmelerde Yönetim ve Organizasyon, 7. Baskı, İstanbul: Beta Yayınları.
• Ford, J. D, Ford, L. W., & D’Amelio, A. (2008). Resistance to change: the rest of thestory. Academy of Management Review, 33(2), 362-377.
• Genç, N. (2004), Yönetim ve Organizasyon: Çağdaş Sistemler ve Yaklaşımlar, Seçkin Yayınları.
• Griffin, R. W., & Moorhead, G. (1998). Organizational behavior. Boston: Houghton Mifflin Company.
• Gürbüz, S, & Şahin, F. (2018). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık
• Harvey, D. & Bowin, B.R. (1996), Human Resource Management - An Experiential Approach, Prentice Hall İnc., New Jersey.
• Haviland, W. A., Prins, H. E. L., Walrath, D. & Mcbride, B. (2008). Kültürel Antropoloji. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• Helvacı, M. A. (2010). Eğitim örgütlerinde Değişim Yönetimi (2. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları
• Hu, S.L.Y. ve Leung, L. (2003) Effects of Expectancy-Value, Attitudes, and Use of the Internet on Psychological Empowerment Experienced by Chinese Women at the Workplace Telematics and Informatics, 20(4), 365-382.
• İlğan, A. (2008). Örgütsel Değişim/Değişme. Milli Eğitim Dergisi, 177, 21-31.
• İnandı,Y., Tunç., B., & Gılıç, F. (2013). School Administrators’ Leadership Styles And Resistance To Change. International Journal of Academic Research, 5(5), 196-203.
• Koçel, T. (2020). İşletme Yöneticiliği (18. Baskı). İstanbul: Beta Yayınları.
• Olca, S. Tolay, E. & Topoyan, M. (2013). Yapısal Güçlendirme ve Psikolojik Güçlendirme Ölçeklerinin Geçerlilik ve Güvenilirlik Analizleri. Yaşar Üniversitesi E-Dergisi, 8(31), 5371-5391.
• Oreg, S. (2006). Personality, Context, And Resistance To Organizational Change, European Journal of Work and Organizational Psychology, 15(1), 73- 101.
• Özçelik, A. O. (2015). İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Beta Yayınevi.
• Russ, D. E.(1995), Empowerment: A Matter of Degree-Executive Commentary, Academy of Management Executive, 9(3), 29-30.
• Sabuncuoğlu, Z., & Tuz, M. (1998). Örgütsel Psikoloji. (3. Baskı). Bursa: Alfa Yayıncılık.
• Schuler, R. (1995). Managing Human Resources. New York: West Publishing Company.
• Spreitzer, G.M. (1995) Psychological Empowerment in the Workplace: Dimensions, Measurement, and Validation, The Academy of Management Journal, 38(5), 1442-1465.
• Şimşek, M. Ş. & Çelik, A. (2015). Yönetim ve Organizasyon. Konya: Eğitim Akademi.
• Tabachnick, B. G. & Fidell, L.S. (2001), Using Multivariate Statistics (Fourth Edition), Boston: Ally and Bacon.
• Thomas, K. W. & Velthouse, B. A. (1990). Cognitive Elements Of Empowerment: An “İnterpretive” Model Of İntrinsic Task Motivation. Academy of Management Review, 15(4), 666-681.
• Toffler, A. (1981). Üçüncü Dalga. (Çev.Ali SEDEN). Altın Kitaplar Yayınları.
• Trader-Leigh. K. E. (2012). Identifying Resistance İn Managing Change. Journal of Organizational Change Management, 15(2),138-156.
• Tunçer, P. (2013). Değişim Yönetimi Sürecinde Değişime Direnme. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32(1), 373-406.
• Yeşil, A. (2018). Örgütlerde Değişimin Önemi Ve Değişim Yönetimi Üzerine Kavramsal Bir Değerlendirme. Uluslararası Akademik Yönetim Bilimleri Dergisi, 4(5), 307-323.
• Yıldız, K. (2012). Yöneticilerin Değişimi Yönetme Yeterlikleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25(25), 177-198.