BibTex RIS Kaynak Göster

Türkiye'de Yeşil Ekonomi Açısından Yenilenebilir Bir Enerji Kaynağı: Rüzgar Enerjisi

Yıl 2015, , 85 - 93, 07.08.2015
https://doi.org/10.18493/kmusekad.95161

Öz

Sustainable development is defined as aiming to satisfy the needs of the present societies without leading consequences which maybe affect the future generations negatively. This kind of development implies an economic model in the form of green economy and this kind of economic policy has become a common goal of all the countries in the world. For this purpose many countries decided to fulfill energy production by using renewable energy sources instead of fossil fuel. Renewable energy sources are wind, sunlight, hydropower and geothermal and wind is in the lead in order of priorities. Thus we focused on the wind energy concept which is an important factor in the context of the study and in this regard we examined th e current situation of wind energy in Turkey. Consequently we evaluate what we have done and what we can do to reach the future goals for wind energy in Turkey

Kaynakça

  • Acar, E. ve Doğan A. (2008). Türkiye’nin Rüzgar ve Hidroelektrik Potansiyeli ve Çevresel Etkilerinin Değerlendirilmesi. VII. Ulusal Temiz Enerji Sempozyumu (UTES’ 2008).
  • Altuntaşoğlu, Z.T. (2011), “Türkiye’de Rüzgar Enerjisi, Mevcut Durum, Sorunlar”, Mühendis ve Makine Dergisi, 52(617), Ankara.
  • Ata R. (2010), “Yenilenebilir Enerji Kaynaklarından Jeotermal ve Rüzgar Enerjisinin Gelişimi ve Çevresel Değerlendirilmesi”, CBÜ Soma Meslek Yüksek Okulu Teknik Bilimler Dergisi, 2(13).
  • Aydın İ. (2013), “Balıkesir’de Rüzgar Enerjisi” Doğu Coğrafya Dergisi, 18(29).
  • http://edergi.atauni.edu.tr/ataunidcd/article/view/1021009946/10210 07930, (erişim tarihi:29.10.2014)
  • Bayraç H. N. (2011), “Küresel Rüzgar Enerjisi Politikaları ve Uygulamaları”, Uludağ Üniversitesi, İİBF Dergisi, XXX (1):37-57
  • Bozkurt, Y. (2010), Avrupa Birliği’ne Uyum Sürecinde Türkiye’de Çevre Politikalarının Dönüşümü, Birinci Baskı, Ekin Yayınevi, Bursa.
  • BasedEconomic Development” Renewable and Sustainable Energy Reviews, 15(1), ss.282-295.
  • Demirtaş I. (2012). Büyük Durgunluk ve Yeşil Ekonominin Yükselişi: Yeşil Ekonomi, Durgunluktan Çıkış İçin Alternatif Olabilir mi?, Üçüncü Uluslararası Ekonomi Konferansı, Türkiye Ekonomi Kurumu 1-3 Kasım 2012, İzmir. http://teacongress.org/papers2012/DEMIRTAS.pdf (erişim tarihi: 20.10.2014)
  • DPT. (1963). Birinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1963- 1967, Ankara.
  • DPT. (1967). İkinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1968- 1972, Ankara.
  • DPT. (1972). Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1973- 1977, Ankara.
  • DPT. (1978). Dördüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1979- 1983, Ankara.
  • DPT. (1984). Beşinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1985- 1989, Ankara.
  • DPT. (1990). Altıncı Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1990- 1994, Ankara.
  • DPT. (1995). Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1996- 2000, Ankara.
  • DPT. (2000). Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, 2001- 2005, Ankara.
  • DPT. (2006). Dokuzuncu Kalkınma Planı, 2007-2013, Ankara.
  • Global Wind Energy Council (2013), Global Wind Statistics,www.gwec.net,(E.T:30.10.2014).www.gwec.net/wp -content/uploads/2014/04/GWEC-Global-Wind-Report_9- April-2014.pdf
  • Ha,H.(2011).“The Political Economy of EnergyBasedGreenEconomic Development: Policy Tools and Their Use for Local Energy Based Green Economic Development”, The Florida StateUniversity.
  • http://unep.org/publications/ (erişim tarihi: 28.10.2014). http://www.tureb.com.tr/tr/bilgi-bankasi/turkiye-resdurumu, (erişim tarihi:30.10.2014)
  • Kalkınma Bakanlığı. (2013). Onuncu Kalkınma Planı, 2014-2018, Ankara.
  • Karacan, A. R. (2012), Çevre Ekonomisi ve Politikası, Genişletilmiş İkinci Baskı, Ege Üniversitesi Basımevi, İzmir.
  • Karataş, S. (2009). Türkiye’de Yenilenebilir Enerji Kaynakları İçerisinde Rüzgar ve Güneş Enerjilerinin Yeri, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Koçaslan G. (2010), “Sürdürülebilir Kalkınma Hedefi Çerçevesinde Türkiye’nin Rüzgar Enerjisi Potansiyelinin Yeri ve Önemi”, Sosyal Bilimler Dergisi, (4)
  • Kuşat N. (2013). “Yeşil Sürdürülebilirlik İçin Yeşil Ekonomi: Avantaj ve Dezavantajları-Türkiye İncelemesi”, Journal of Yasar University 2013 29(8) 4896-4916.
  • Okumuş, İ. (2013).Yeşil Ekonomi Göstergeleri Açısından Türkiye’nin Sürdürülebilir Kalkınma Performansı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi SBE.
  • Oskay C. (2014). “Sürdürülebilir Kalkınma Çerçevesinde Rüzgar Enerjisinin Önemi ve Türkiye’de Rüzgar Enerjisi Yatırımlarına Yönelik Teşvikler”, Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 7(1)
  • T.C. Anayasası Kanun No: 2709 Kabul Tarihi: 7.11.1982.
  • T.C. Güney Ege Kalkınma Ajansı (2012), Enerji Sektörü Raporu, http://geka.org.tr/yukleme/planlama/Sektörel Araştırmalar/ Enerji Sektörü Raporu.pdf (erişim tarihi: 29.10.2014)
  • Türkiye Rüzgar Enerjisi Birliği, (2014), Türkiye Rüzgar Enerjisi Kongresi, 5-6 Kasım 2014, İstanbul, www.tureb.com.tr (erişim tarihi: 22.12.2014)
  • Uluatam Ela, (2010), “Yenilenebilir Enerji Teşvikleri”, Ekonomik Forum Dergisi, TOBB, Ankara, (ss.34-41).
  • UNEP (2010). Green Economy Developing Countries Success Stories, Genevawww.unep.org/pdf/greeneconomy_successstories. pdf (erişim tarihi:20.10.2014)
  • UNWCED (1987). Our Common Future, http://www.undocuments.net/wced-ocf.htm (erişim tarihi:02.12.2014)
  • http://www.alternaturk.org/ruzgar.php.(erişim tarihi:29.10.2014)
  • http://www.emo.org.tr/ekler/f03c8237bf6d4ab_ek.pdf. (erişim tarihi:01.04.2015)
  • http://www.eie.gov.tr/eieweb/turkce/YEK/ruzgar/ruzgar_ en_hak.html. (erişim:01.04.2015)
  • www.yildiz.edu.tr/~zyumur/duyurular.../ ekoteknolojiler %20sunumu.ppt. (erişim:01.04.2015)
  • 6094 Sayılı Yenilenebilir Enerji Kaynaklarının Elektrik Enerjisi Üretimi Amaçlı Kullanımına İlişkin Kanun

Türkiye'de Yeşil Ekonomi Açısından Yenilenebilir Bir Enerji Kaynağı: Rüzgar Enerjisi

Yıl 2015, , 85 - 93, 07.08.2015
https://doi.org/10.18493/kmusekad.95161

Öz

Günümüz toplumlarının gereksinimlerini, gelecek nesilleri olumsuz etkileyebilecek sonuçlar doğurmadan, karşılamayı hedeflemeleri sürdürülebilir kalkınma şeklinde nitelendirilmektedir. Bu tür kalkınma yeşil ekonomi şeklinde bir ekonomik modeli ifade etmekte olup, bu tür ekonomi politikası dünya genelindeki ülkelerin ortak hedefi haline gelmiştir. Bu amaçla birçok ülke enerji üretimini fosil yakıt yerine, yenilenebilir enerji kaynaklarının kullanılması suretiyle gerçekleştirmeyi politika olarak belirlemiştir. Yenilenebilir enerji kaynakları; rüzgar, güneş ışığı, hidrogüç ve jeotermal olmakla birlikte, içlerinde önem sırasına göre ise rüzgar başta gelmektedir. Nitekim çalışma kapsamında yeşil ekonomi açısından önemli bir faktör olan rüzgar enerjisi kavramı üzerinde durulmuş ve bu bağlamda Türkiye’de rüzgar enerjisinin mevcut durumu incelenmiştir. Netice itibariyle Türkiye’de rüzgar enerji sine yönelik gelecek hedeflerine ulaşma konusunda nelerin yapıldığı ve nelerin yapılabileceği genel çerçevede ele alınmıştır

Kaynakça

  • Acar, E. ve Doğan A. (2008). Türkiye’nin Rüzgar ve Hidroelektrik Potansiyeli ve Çevresel Etkilerinin Değerlendirilmesi. VII. Ulusal Temiz Enerji Sempozyumu (UTES’ 2008).
  • Altuntaşoğlu, Z.T. (2011), “Türkiye’de Rüzgar Enerjisi, Mevcut Durum, Sorunlar”, Mühendis ve Makine Dergisi, 52(617), Ankara.
  • Ata R. (2010), “Yenilenebilir Enerji Kaynaklarından Jeotermal ve Rüzgar Enerjisinin Gelişimi ve Çevresel Değerlendirilmesi”, CBÜ Soma Meslek Yüksek Okulu Teknik Bilimler Dergisi, 2(13).
  • Aydın İ. (2013), “Balıkesir’de Rüzgar Enerjisi” Doğu Coğrafya Dergisi, 18(29).
  • http://edergi.atauni.edu.tr/ataunidcd/article/view/1021009946/10210 07930, (erişim tarihi:29.10.2014)
  • Bayraç H. N. (2011), “Küresel Rüzgar Enerjisi Politikaları ve Uygulamaları”, Uludağ Üniversitesi, İİBF Dergisi, XXX (1):37-57
  • Bozkurt, Y. (2010), Avrupa Birliği’ne Uyum Sürecinde Türkiye’de Çevre Politikalarının Dönüşümü, Birinci Baskı, Ekin Yayınevi, Bursa.
  • BasedEconomic Development” Renewable and Sustainable Energy Reviews, 15(1), ss.282-295.
  • Demirtaş I. (2012). Büyük Durgunluk ve Yeşil Ekonominin Yükselişi: Yeşil Ekonomi, Durgunluktan Çıkış İçin Alternatif Olabilir mi?, Üçüncü Uluslararası Ekonomi Konferansı, Türkiye Ekonomi Kurumu 1-3 Kasım 2012, İzmir. http://teacongress.org/papers2012/DEMIRTAS.pdf (erişim tarihi: 20.10.2014)
  • DPT. (1963). Birinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1963- 1967, Ankara.
  • DPT. (1967). İkinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1968- 1972, Ankara.
  • DPT. (1972). Üçüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1973- 1977, Ankara.
  • DPT. (1978). Dördüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1979- 1983, Ankara.
  • DPT. (1984). Beşinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1985- 1989, Ankara.
  • DPT. (1990). Altıncı Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1990- 1994, Ankara.
  • DPT. (1995). Yedinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, 1996- 2000, Ankara.
  • DPT. (2000). Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, 2001- 2005, Ankara.
  • DPT. (2006). Dokuzuncu Kalkınma Planı, 2007-2013, Ankara.
  • Global Wind Energy Council (2013), Global Wind Statistics,www.gwec.net,(E.T:30.10.2014).www.gwec.net/wp -content/uploads/2014/04/GWEC-Global-Wind-Report_9- April-2014.pdf
  • Ha,H.(2011).“The Political Economy of EnergyBasedGreenEconomic Development: Policy Tools and Their Use for Local Energy Based Green Economic Development”, The Florida StateUniversity.
  • http://unep.org/publications/ (erişim tarihi: 28.10.2014). http://www.tureb.com.tr/tr/bilgi-bankasi/turkiye-resdurumu, (erişim tarihi:30.10.2014)
  • Kalkınma Bakanlığı. (2013). Onuncu Kalkınma Planı, 2014-2018, Ankara.
  • Karacan, A. R. (2012), Çevre Ekonomisi ve Politikası, Genişletilmiş İkinci Baskı, Ege Üniversitesi Basımevi, İzmir.
  • Karataş, S. (2009). Türkiye’de Yenilenebilir Enerji Kaynakları İçerisinde Rüzgar ve Güneş Enerjilerinin Yeri, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Koçaslan G. (2010), “Sürdürülebilir Kalkınma Hedefi Çerçevesinde Türkiye’nin Rüzgar Enerjisi Potansiyelinin Yeri ve Önemi”, Sosyal Bilimler Dergisi, (4)
  • Kuşat N. (2013). “Yeşil Sürdürülebilirlik İçin Yeşil Ekonomi: Avantaj ve Dezavantajları-Türkiye İncelemesi”, Journal of Yasar University 2013 29(8) 4896-4916.
  • Okumuş, İ. (2013).Yeşil Ekonomi Göstergeleri Açısından Türkiye’nin Sürdürülebilir Kalkınma Performansı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi SBE.
  • Oskay C. (2014). “Sürdürülebilir Kalkınma Çerçevesinde Rüzgar Enerjisinin Önemi ve Türkiye’de Rüzgar Enerjisi Yatırımlarına Yönelik Teşvikler”, Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 7(1)
  • T.C. Anayasası Kanun No: 2709 Kabul Tarihi: 7.11.1982.
  • T.C. Güney Ege Kalkınma Ajansı (2012), Enerji Sektörü Raporu, http://geka.org.tr/yukleme/planlama/Sektörel Araştırmalar/ Enerji Sektörü Raporu.pdf (erişim tarihi: 29.10.2014)
  • Türkiye Rüzgar Enerjisi Birliği, (2014), Türkiye Rüzgar Enerjisi Kongresi, 5-6 Kasım 2014, İstanbul, www.tureb.com.tr (erişim tarihi: 22.12.2014)
  • Uluatam Ela, (2010), “Yenilenebilir Enerji Teşvikleri”, Ekonomik Forum Dergisi, TOBB, Ankara, (ss.34-41).
  • UNEP (2010). Green Economy Developing Countries Success Stories, Genevawww.unep.org/pdf/greeneconomy_successstories. pdf (erişim tarihi:20.10.2014)
  • UNWCED (1987). Our Common Future, http://www.undocuments.net/wced-ocf.htm (erişim tarihi:02.12.2014)
  • http://www.alternaturk.org/ruzgar.php.(erişim tarihi:29.10.2014)
  • http://www.emo.org.tr/ekler/f03c8237bf6d4ab_ek.pdf. (erişim tarihi:01.04.2015)
  • http://www.eie.gov.tr/eieweb/turkce/YEK/ruzgar/ruzgar_ en_hak.html. (erişim:01.04.2015)
  • www.yildiz.edu.tr/~zyumur/duyurular.../ ekoteknolojiler %20sunumu.ppt. (erişim:01.04.2015)
  • 6094 Sayılı Yenilenebilir Enerji Kaynaklarının Elektrik Enerjisi Üretimi Amaçlı Kullanımına İlişkin Kanun
Toplam 39 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Ahmet Özen Bu kişi benim

Mahmut Ünsal Şaşmaz Bu kişi benim

Ercan Bahtiyar

Yayımlanma Tarihi 7 Ağustos 2015
Yayımlandığı Sayı Yıl 2015

Kaynak Göster

APA Özen, A., Şaşmaz, M. Ü., & Bahtiyar, E. (2015). Türkiye’de Yeşil Ekonomi Açısından Yenilenebilir Bir Enerji Kaynağı: Rüzgar Enerjisi. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal Ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2015(1), 85-93. https://doi.org/10.18493/kmusekad.95161

     EBSCO        SOBİAD            ProQuest      Türk Eğitim İndeksi

18302 18303   18304  18305