Şehirlerin Rekabetinde Sosyal Sermayenin Önemi Üzerine Bir Araştırma

Yıl 2019, Cilt: 21 Sayı: 36, 19 - 33, 27.06.2019

Abdullah Zübeyr Akman Mustafa Atilla Arıcıoğlu

Öz

Rekabet kavramı, günümüzün işletme dünyası
için oldukça hayati bir konudur. Rekabet etme, artık şirketleri ilgilendirdiği
kadar şehirleri ve ülkeleri de ilgilendirmektedir. Şehirlerin rekabet etmesi, geçmişte
olduğu gibi günümüzde de yadsınamaz bir olgu haline gelmiştir. Sosyal sermaye
kavramı ise, öneminin anlaşılmaya başlamasıyla birlikte, son yıllarda tüm
dünyada ve ülkemizde gözde bir kavram haline gelmeye başlamıştır. Bu kavram
sosyolojiden işletmeye kadar birçok disiplini bünyesinde barındırmaktadır. Bu
çalışmada şehirlerin rekabet etmesi sürecinde sosyal sermayenin bir rolünün
olup olmadığı ele alınmıştır. Bu çerçevede ikincil veri kullanılarak Türkiye
genelinde seçilen 20 ilin rekabet etme sürecinde sahip oldukları sosyal sermaye
güçlerine bakılmıştır. Bu doğrultuda 20 ile ait bir endeks çalışması ve
yoğunlaşma tablosu hazırlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Rekabet, Şehir Rekabeti, Sosyal Sermaye

Kaynakça

• Referans1: Amin, A. ve Thrift, N. (2002). Cities: Reimagining the Urban. Polity Press, Blackwell Publishers, Cambridge.
• Referans2: Bikker, A. ve Haaf, K., (2000). “Measures of Competition and Concentration in The Banking Industry: a Review of The Literature, Economic and Financial Modelling”, De Nederlandsche Bank Research Series Supervision, No: 27.
• Referans3: Bjornskov, C. (2006). “The Multiple Facets of Social Capital”, European Journal of Economy, 22, 22-40.
• Referans4: Collier, P. (1998). “Social Capital and Poverty”, Social Capital Initiative Working Paper No.4, Washington (http://www.worldbank.org/socialdevelopment Erişim tarihi: 18.03.2018).
• Referans5: Çalışkan, D. (2010). “Yenilikçi Oluşumlarda Sosyal Sermayenin Rolü ve Burdur İli Üzerine Bir Araştırma”, Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Enstitüsü Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
• Referans6: Eraydın, A. (2002). “Yeni Sanayi Odakları: Yerel Kalkınmanın Yeniden Kavramlaştırılması”, ODTÜ Mimarlık Fakültesi Basım İşbirliği, Ankara.
• Referans7: Field, J. (2008). Sosyal Sermaye, (Çev: Bahar Bilgen- Bayram Şen), 2.Baskı, İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Referans8: Fine, B. (2010). Theories of Social Capital Researchers Behaving Badly, New York, Pluto Press.
• Referans9: Florida, R. (2011). Yaratıcı Sınıf Adres Değiştiriyor: Yetenek İçin Küresel Rekabet, (Çev: Zeynep Kökkaya Chalar), İstanbul: MediaCat.
• Referans10: Gömleksiz, M. (2012). “Bölgesel İnovasyon Sistemleri ve Türkiye: İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması Düzey 2 Bölgeleri İnovasyon İndeksi”, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Referans11: Hansen-Nord, N. S., Skar, M., Finn, Kjaerulf, J. A., Bähr, S., Sosa, Ó., Castro, J., Andersen, A. M. N. A., Modvig, J. (2014). “Social Capital and Violence In Poor Urban Areas of Honduras”, Aggression and Violent Behavior, 19, 643-648.
• Referans12: Harris, J ve de Renzio P. (2010), “Sosyal Sermaye Kavramı: 'Kayıp Halka' mı? Yoksa Analitik Olarak mı Kayıp?”, Sosyal Sermaye-Kuram, Uygulama, Eleştiri-, (Derleyenler: M. M. ŞAHİN ve A. Z. ÜNAL), Değişim Yayınları, İstanbul.
• Referans13: Insead: The Business School for The World (2010). Global Innovation Index 2009-10. Erişim Tarihi: 15.04.2018.
• Referans14: Iyer, S., Kitson, M., Toh, B. (2005). “Social Capital, Economic Growth and Regional Development”, Regional Studies, 39(8), 1015-1040.
• Referans15: Kara, M. (2008). “Bölgesel Rekabet Edebilirlik Kavramı ve Bölgesel Kalkınma Politikalarına Yansımaları”, Uzmanlık Tezi, Kalkınma Bakanlığı Ekonomik Modeller ve Stratejik Araştırmalar Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Referans16: Koo, B. H. ve Perkins, D.H. (1995). Social Capability and Long-Term Economic Growth, 1. Edition, London: Macmillan Press Ltd.
• Referans17: Marshall, B. D., Astone, N., Blum, R. W., Jejeebhoy, S., Delany-Moretlwe, S., Brahmbhatt, H., Olumide, A., Wang, Z. (2014). “Social Capital and Vulnerable Urban Youth in Five Global Cities”, Journal of Adolescent Health, 55, 21-30.
• Referans18: Pezzini, M. (t.y.). “Main Trends and Policy Challenges In OECD Regions: Metropolitan Regions In A Global Context”, OECD, (http://www.oecd.org/cfe/regional-policy/6098449.pdf). Erişim tarihi: 09.02.2019.
• Referans19: Pirenne, H. (2016). Ortaçağ Kentleri (Çev: Şadan Karadeniz), İletişim Yayınları: İstanbul.
• Referans20: Seki, İ. ve Karataş, İ. (2016). Kalkınma Zincirinin Kayıp Halkası: Sosyal Sermaye, 1.Baskı, Bursa: Dora Yayınları.
• Referans21: Torsvik, G. (2000). “Social Capital and Economic Development: A Plea For The Mechanizms”, Rationality and Society, 12 (4), 451-476.
• Referans22: Uluslararası Rekabet Araştırmaları Kurumu (URAK) (2016). “İller Arası Rekabetçilik Endeksi 2013-2014”, İstanbul, www.urak.org.
• Referans23: Woolcock, M. (1998). “Social Capital and Economic Development: Toward a Theoretical Synthesis and Policy Framework”, Theory and Society, 27(2), 151-208.
• Referans24: Woodhause, A. (2006). “Social Capital and Economic Development in Regional Australia:A Case Study”, Journal of Rural Studies, 22(1),83-94.