Kamu Yönetiminin Yapısal ve İşlevsel Dönüşümü: Yerel Yönetimlerde Yerelleşme ve Merkezileşme

Yıl 2020, Cilt: 22 Sayı: 39, 250 - 276, 30.12.2020

Bersu Varol , Semanur Demirkaya

Öz

Bu çalışmada kamu yönetiminin dönüşümünde merkezileşme ve yerelleşme konuları iki ana başlık altında ele alınacaktır. Bu başlıklardan ilki dünyadaki kamu yönetiminin tarihsel gelişimidir. Sonrasında yerel yönetimler ele alınarak, dünyadaki merkezi ve yerel yönetimlerin tarihsel süreci karşılaştırılacaktır. İkinci ana başlıkta ise Türkiye’deki kamu yönetiminin gelişim sürecine değinilecektir. Türkiye’de kamu yönetiminin gelişimi Selçuklu Devleti, Osmanlı Devleti ve Türkiye Cumhuriyet olmak üzere üç bölümde incelenecektir. Selçuklu dönemine ait ayrıntılı verilere ulaşılamasa da merkezi yönetim anlayışı benimsendiği bilinmektedir. Osmanlı döneminde, merkezileşmeden yerelleşmeye geçiş sürecine değinilecektir. Cumhuriyet döneminde ise anayasal hükümlerden, uzmanlar tarafından hazırlanan raporlardan ve Avrupa Birliği sürecinde gerçekleşen gelişmelerden yararlanılacaktır. Merkezi yönetimin yerel ve müşterek ihtiyaçları yeterince hızlı karşılayamaması, ihtiyaçların farklılaşması ve sunulan hizmetlerin ihtiyaçlar çerçevesinde değerlendirildiğinde, bölgeler arası eşitsizlik oluşturulabileceği düşünülmektedir. Bu nedenle bu çalışmada hizmetlerin yerine getirilmesinde yerelleşmenin ön plana çıktığı savunulmuştur. Ancak uygulamada yerelleşmenin tam olarak sağlanamadığı bu çalışma sonunda görülecektir.

Anahtar Kelimeler

Kamu Yönetimi, Merkezileşme, Yerelleşme, Avrupa Birliği Süreci

Destekleyen Kurum

KAYFOR

The Structural and Functional Transformation of Public Administration: Centralization and Localization in Local Administrations

Öz

In this study, centralisation and localisation in the transformation of public administration will be discussed into two main topics. The first one is the historical development of public administration. After that, local administration will be mentioned and then the historical process of central and local administrations in the world will be compared. In the second main topic, the development process of public administration in Turkey will be mentioned. The development of public administration in Turkey will be studied into three parts: Seljuks, Ottoman Empire, and the Turkish Republic. Even if it could not be reached to the detailed data belonging Seljuk period, it is known that the central administration view was accepted. In the Ottoman Period, the transformation process from centralisation to localisation will be mentioned. And in the Turkish Republic period, it will be benefitted from constitutional provisions, reports from experts and developments in the European Union process. It is thought that there can be inequality among regions due to the central government’s not satisfying local and common necessities fast enough, changes in necessities and supplied services through necessities. For this reason, in this study, it is argued that localisation stands out in fulfilling the services. However, it will be seen at the end of this study that in practice localisation could not be carried out.

Anahtar Kelimeler

Public Administration, Centralization, Localization, European Union Process

Kaynakça

• Akbulut, M. U. F. (2018). 5302 Sayılı Yasanın Yerelleşme Bağlamında Değerlendirilmesi. R&S Research Studies Anatolia Journal. 1(2), 352-357.
• Akçakaya, M. (2017). Kamu Yönetiminden Yeni Kamu Yönetimine Kamu Yönetimi Disiplininin Gelişimi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(34), 1-31.
• Altunok, M. (2011). Türkiye’de Kamu Yönetimi Disiplininin Temelleri Üzerine. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(3), 231-252.
• Anbarlı Bozatay, Ş. ve Kızılaykaya, K. (2016). Merkezden Yönetim-Yerinden Yönetim Tartışmaları Odağında Bir Düzenleme:6360 Sayılı Yasa Hakkındaki Değerlendirmeler. Çankırı Karatekin Üniversitesi İİBF Dergisi, 6(1), 609-637.
• Apan, A.(2015). Avrupa Birliği’nin. Türkiye’deki Mülki İdareye Etkileri. Türk İdare Dergisi, (481), 305-334.
• Arıkboğa, E. (2018). Büyükşehir Sistemi: Büyükşehir ve İlçe Belediyeleri. K. Görmez. H. Yaylı (Ed.). Yerel Yönetimler (ss.367-409), Ankara: Orion Kitabevi.
• Arıkboğa, E. (2013). Geçmişten Geleceğe Büyükşehir Belediye Modeli. Yerel Politikalar Dergis,. (3), 48-96.
• Arslan, N. T. (2010). Klasik - Neo Klasik Dönüşüm Süreci: Yeni Kamu Yönetimi. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 11(2), 21-38.
• Aslan, S. ve Yılmaz, A. (2001). Tanzimat Döneminde Osmanlı Bürokratik Yapı ve Düşüncesinin Değişimi. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 2(1), 287-297.
• Azaklı, S. ve Tek Turan, H. (2016). İl Özel İdarelerinde Yeniden Yapılan(Ama)Ma Çabaları ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar. Yönetim ve Ekonomi, 23(1), 233-246.
• Barut, E. (2017). Türk Belediye Mevzuatı Bakımından Hizmette Yerellik İlkesi (Yüksek Lisans tezi). İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Bayırbağ, M. K. ve Göksel, A. (2012). Kamu Yönetimi. G. Atılgan ve E.A. Aytekin (Ed.), Siyaset Bilimi Kavramlar. İdeolojiler. Disiplinler Arası İlişkiler (ss.153-169), İstanbul: Yordam Kitabevi.
• Bayrakçı, E. (2018). Belediye Yönetimi. K. Görmez. H. Yaylı (Ed.), Yerel Yönetimler (ss.325-365), Ankara: Orion Kitabevi.
• Biricikoğlu, Hale. (2013). Kamu Yönetimi. “Kamu Yönetiminin Örgütlenmesi: Merkezden Yönetim” Sakarya Üniversitesi. https://studylibtr.com/doc/852477/kamu-y%c3%b6netimi---sabi%cc%87s---sakarya-%c3%bcniversitesi (03.09.2019).
• Bulut, E. Ç. (2015). Devletin Taşradaki Eli: Umumi Müfettişlikler. Cumhuriyet Araştırmaları Dergisi, (21), 83-110.
• Canan, K. (2008). Avrupa Birliği’ne Uyum Sürecinde Türkiye’de Yerelleşme Ve Bölgeselleşme Politikaları (Doktora tezi). Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Manisa.
• Çağdaş, T. (2011). Türkiye’de Yerel Yönetimlerde İdari Özerklik. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 30(1), 391-416.
• Çapar, R. D. (2017). Türkiye’de Büyükşehir Yapılanması ve 6360 Sayılı Kanuna Uygulayıcıların Bakışı. Türk İdare Dergisi, (484), 39-90.
• Çelik, A. (2013). Yerel Özerklik Açısından 5393 Sayılı Belediye Kanununun Genel Bir Değerlendirilmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(1), 17-28.
• Çetin, B. (2018). Türk Hukuk Düzeninde Yetki Genişliği İlkesi. Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 1(2), 94-112.
• Çevik, H. H. (2012). Kamu Yönetimi: Kavramlar-Sorunlar-Tartışmalar. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Çiçek, M. K. (2005). 1924 Anayasasının Hazırlanışı ve Temel Özellikleri (Yüksek Lisans tezi) T.C. Ankara Üniversitesi Türk İnkılap Tarihi, Ankara.
• Çiçek, Y. (2014). Geçmişten Günümüze Yerel Yönetimler. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 53-64.
• Çiftepınar, R. (2006). Yeni İl Özel İdaresi Yasası’na Eleştirel Bir Bakış. Yasama Dergisi, (2), 123-145.
• Çolak, Ç. D. (2016). Osmanlı İmparatorluğu’ndaki İdari Reform Hareketleri Üzerine Bir Değerlendirme. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4 (23), 397-416.
• Demir, K. A. ve Yavaş, H. (2015). Kamu Yönetiminin Geleceği Üzerine Kavramsal Bir Tartışma. Yönetim Bilimi Dergisi, 13(25), 91-113.
• Demir, K. A. (2014). Klasik Kamu Yönetimi Yapısından Yerelleşmeye Geçiş: Yönetişim Kapsamında Bir Değerlendirme. Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(2), 151-171.
• Demirci, M. (2009). Anadolu Selçuklularında Şehirlerin Yönetimi. Anadolu Selçuklu Şehirleri ve Uygarlığı Sempozyumu, Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Demirel, D. (2011). Tanzimat’tan Cumhuriyet’e Kamu Yönetiminde Yeniden Yapılanma (1839 - 1923). Türk İdare Dergisi, (473), 97-111.
• Doğan, K. C. (2014). Türkiye’de 1980 Sonrası Kamu Yönetiminde Reform Politikalarına Yön Veren Kavramsal/Teorik Düşünceler ve Kurumsal Düzenlemeler. Türk İdare Dergisi, (479), 123-154.
• Erdoğan, C. (2016). Türkiye’de Yerel Yönetimlerde Yönetim Yapısı ve Teşkilatlanma (Yüksek Lisans tezi). Namık Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Tekirdağ.
• Eren, V. (2011). Belediye Yöneticilerinin Yerel Yönetim Reformları Hakkındaki Algıları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(16), 89-111.
• Erençin, A. (2004). Türk Yerel Yönetim Sisteminin Kısa Tarihi ve 2004 Yılı Reformu. Yerel Yönetimler Kongresi Dünden Bugüne Yerel Yönetimlerde Yeniden Yapılanma Bildiriler Kitabı, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
• Ergun, T. (1997). Postmodernizm ve Kamu Yönetimi. Amme İdaresi Dergisi, 30(4), 3-15.
• Erkan, E. G. (2014). Merkezi Yönetim İle Yerel Yönetimler Arasında Görev Paylaşımı. Kamu Hizmetlerinin Görülmesinde Etkinlik ve Silifke Belediyesinde Bir Uygulama. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Karaman.
• Ertaş, H. (2016). Türkiye’de Yerel Yönetim Birimlerinin Görev ve Sorumlulukları İle İlgili Mevzuat ve Karşılaştırmalı Analiz. Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Teknik Araştırmalar Dergisi, (11), 87-113.
• Eryılmaz, B. (2013). Temel Kavramlar. S. Sözen (Ed.), Kamu Yönetimi (ss.2-28), T.C. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını, Eskişehir.
• Eryiğit, B. H. (2016). Yerel Kalkınma Bağlamında Yerel Yönetim Birliklerinin Kuruluş Sürecinde Uygulanan Vesayet Denetimi ve Bir Model. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi, 4(1), 195-283.
• Gelekçi, C. (2005). Küreselleşme-Yerelleşme İlişkisi. Istanbul Journal Of Sociological Studiess, (31), 263-277.
• Gençoğlu, M. (2011). 1864 ve 1871 Vilâyet Nizamnamelerine Göre Osmanlı Taşra İdaresinde Yeniden Yapılanma. Çankırı Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(1),29-50.
• Göçoğlu, V., Kurt, İ. D. ve Öktem. M. K. (2019). İdari Reformun Yüz Yılı: Türk Kamu Yönetimi Reformlarının Karar Verme Yaklaşımları Çerçevesinde Değerlendirilmesi. Ombudsman Akademik Dergisi, 5(10), 39-79.
• Gökdeniz, K., Aydemir, V. ve Çağan, S. (2017). Cumhuriyet Sonrası Türk Kamu Yönetimi’nde Liyakat Sistemi Uygulamaları. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 6(2), 200-215.
• Göküş, M. (2010). Osmanlı İmparatorluğu’ndan Modern Türkiye’ye Yöneten-Yönetilen İlişkilerinin Gelişimi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(3), 227-249.
• Gülan, A. (1998). Türkiye’de Kamu Hizmetlerinin Gelişimi. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 1(4), 97-107.
• Güleç, H. B. (2016). 6360 Sayılı Kanunun Büyükşehir Belediyelerine Tarımsal ve Kırsal Hizmetler Konusunda Verdiği Görevler Büyükşehir Belediyeleri Tarımsal ve Kırsal Hizmetlere Hazır Mı? Eskişehir BŞB Örneği. Z.T. Karaman. Y.E. Özer. İ.G. Yontar ve G.Tenikler (Ed.), Büyükşehir Yönetimi ve İl Yönetiminin Yeni Yüzü (ss.27-55), KAYSEM 10 Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Günal, A., Atvur, S. ve Okudan Dernek, K. (2014). 6360 Sayılı Yasanın Yerelleşme Bağlamında Değerlendirilmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(3), 55-70.
• Günal, V. A. (2013). Merkezi Yönetim-Belediye İlişkilerinde Antalya Büyükşehir Belediyesi Örneği. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 5(1),127-134.
• Gürel Üçer, Z. A., Yenigül, S. B. ve Varol, Ç. (2014). Büyükşehir’den ‘Bütünşehir’e: Yerel Yönetim Politikalarındaki Değişimin Kırsal Alana Etkileri. İdeal Kent Dergisi, 5(12), 26-59.
• Güven, A. ve Dülger, B. (2017). Osmanlı’dan Günümüze Yerel Hizmet Sunan Klasik Kurumların Dönüşümü. Enderun Dergisi, 1(1), 44-53.
• Güven, A., Karkacıer, A. ve Şimşek, T. (2017). Merkezileşme Yerelleşme Tartışmaları Kapsamında Yerel Yönetimlerin Denetimi Sorunu. 13. Uluslararası Bilgi Ekonomi Ve Yönetim Kongresi, Bakü.
• Kalağan, G. (2010). Cumhuriyet Dönemi Türk Kamu Bürokrasisinde Yeniden Yapılanma ve Yönetsel Reform Çalışmaları. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi. 2(1), 65-84.
• Kâldy-NAGY, G. (1969). XVI. Yüzyılda Osmanlı İmparatorluğunda Merkezî Yönetimin Başlıca Sorunları. Tarih Araştırmaları Dergisi, 7(12-13), 49-55.
• Kalfa, C. (2011). Kamu Yönetimi Disiplininin Gelişimi ve Kimlik Tartışmaları. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(1), 403-417.
• Kalko, Ü. (2010). Avrupa Birliği’ne Uyum Sürecinin Türkiye’de Yerel Yönetimlere Yansıması (Yüksek Lisans tezi). Kadir Has Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Karaarslan, M. (2007). Türkiye’de Yerel Yönetimler Reformu Bağlamında Yerel Yönetimlerin Özerkliği ve Denetimi (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Karataş, A. (2018). Osmanlı Devletinin Anayasal Nitelikli Belgelerinde Demokrasi Söylemlerinin Demokrasi Modelleri Perspektifinden Değerlendirilmesi. Journal Of Institute Of Economic Development And Social Researchess, 4(13), 609-624.
• Kartal, N. (2010) İl Özel İdarelerinin Yeniden Yapılandırılması: Uygulama Aşaması Üzerine Bir Çözümleme (Doktora Tezi). T.C. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Kaya, F. (2017). Kamu Yönetimi Yaklaşımlarının Karşılaştırmalı Analizi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10 (53), 747-755.
• Kaya, F. (2016). Türkiye Cumhuriyeti’nde Yapılan İdari Reform Çalışmalarının Karşılaştırmalı Analizi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (48), 165-181.
• Kayan, K. (2015). Görev, Yetki ve Sorumluluklar Açısından 5216 Sayılı Büyükşehir Belediye Kanunu’nun Getirdiği Yenilikler ve Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’nin Uygulamaları. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 5(9), 199-224.
• Kılınç, A. (2018). Türkiye’de Kamu Yönetimini Geliştirme Açısından Neumark Raporu. Uluslararası Hakemli Dergi (Assam - Uhad)Assam International Refereed Journal, 5(11), 15-23.
• Kırılmaz, H. ve Kılıç Kırılmaz, S. (2014). Erken Cumhuriyet Dönemi Türk Kamu Yönetimi: Anayasal Sistem. Yönetim Yapısı, Bürokrasi ve Reform Uygulamaları. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (40), 25-44.
• Kırışık, F. ve Sezer, Ö. (2006). Türk Anayasalarında Yerel Yönetimler. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 15(2), 5-30.
• Koçak, S. Y. ve Ekşi, A. (2010). Katılımcılık ve Demokrasi Perspektifinden Türkiye’de Yerel Yönetimler. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, (21), 295-307.
• Koçak, S. Y. ve Kavsara, V. (2012). 5302 Sayılı Kanun Sonrasında İl Özel İdarelerinde Yaşanan Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Yönetim Bilimleri Dergisi, 10(20), 61-92.
• Kolay, E. (2018). Kaybolan Bir Mimari Miras: Ankara Belediye Dairesi. Ankara Araştırmaları Dergisi, 6 (2), 237-248.
• Korkmaz, Z. (2009). Yerel Yönetimlerde Özerklik ve İdari Vesayet Denetimi (Yüksek Lisans tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
• Köseoğlu, M. (2010). Yerel Yönetim Birliklerinin Sorunları ve Çözüm Önerileri. Türk İdare Dergisi, (468), 85-102.
• Kurt, M. ve Yaşar Uğurlu, Ö. (2007). Yeni Kamu Yönetimi ve Yeni Kamu Yönetimi Yaklaşımının Gelişiminde Avrupa Birliği’nin Rolü: İlerleme Raporları. İçerik Analizi. Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 9(2), 81-109.
• Kuzu, B. (1992). Yeni Bir Anayasaya Doğru. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 47(3), 215-235.
• Lamba, M. (2010). Osmanlı’dan Günümüze Türk Kamu Yönetiminde Merkeziyetçilik-Ademi Merkeziyetçilik Üzerine Bir İnceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 2(1), 131-156.
• Mahmutoğlu, A. (2011). Türkiye’de Merkezi Yönetim-Yerel Yönetimler-Mülki İdare İlişkisinin Geleceği. Türk İdare Dergisi, (471-472), 143-168.
• Mamur Işıkçı, Y. (2017). Türkiye’de İdari Reform Çalışmalarının Tarihsel Perspektif Açısından Değerlendirilmesi. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(1), 167-191.
• Memişoğlu. D. (2006). Yeni Kamu Yönetimi ve Yerel Yönetimler Reformu (Yüksek Lisans tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta. Türk ve Orta Doğu Amme İdare Enstitüsü Yayınları. (1996). Merkezi Hükümet Teşkilatı Araştırma Projesi Yönetim Kurulu Raporu (Cilt 2), Ankara.
• Mutlu, A. (2018). İl Özel İdareleri. K. Görmez. H. Yaylı (Ed.), Yerel Yönetimler (ss.293-324), Ankara: Orion Kitabevi.
• Oktay, T. (2008). Belediyenin Tarihsel Gelişimi. R. Bozlağan ve Y. Demirkaya (Ed.), Türkiye’de Yerel Yönetimler (ss.119-156), Ankara: Nobel Basımevi.
• Okur Çakıcı, F. (2016). Osmanlı’dan Türkiye’ye Siyasal Miras: Türk Siyasal Kültürü Üzerine Bir İnceleme. Uluslararası Bilimsel Araştırmalar Dergisi, 1(2), 5-8.
• Öçal, E. U. (2017). Yerel Yönetimlerde Neo-Liberal Dönüşümün Kısa Bir Değerlendirmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(4), (Özel Sayı), 1-8.
• Ökmen, M. ve Canan, K. (2009).Avrupa Birliği’ne Üyelik Sürecinde Türk Kamu Yönetimi. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 16(1), 139-171.
• Ökmen, M. ve Yılmaz, A. (2009). Klasik Dönemden Tanzimat’a Osmanlı Kenti ve Yerel Yönetimler. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (23), 91-112.
• Önen, S. M. ve Kurnaz, S. (2017). Kamu Yönetimi Reformlarında Yeni Perspektifler ve Arayışlar. Assam Uluslararası Hakemli Dergi (Assam - Uhad)Assam International Refereed Journal, 4(8), 51-69.
• Özay, A. (2008). Küreselleşme Sürecinde Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının Türk Kamu Yönetimine ve Güvenliğe Etkisi ve Uygulanabilirliği (Yüksek Lisans tezi). Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Özel, M. (2016). 6360 Sayılı Kanun İle İl Özel İdarelerinden YİKOB’lara Geçiş Süreci-Diyarbakır Örneği, Z.T. Karaman. Y.E. Özer. İ.G. Yontar ve G.Tenikler (Ed.), Büyükşehir Yönetimi ve İl Yönetiminin Yeni Yüzü (ss.589-617), KAYSEM 10. Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Özer, B. ve Ökmen, M. (2013). Türkiye’de Yerel Yönetimler: Yapısal-İşlevsel Görünüm. Sorunlar ve Arayışlar. M.Ökmen ve F.Elma (Ed.), Türk Dünyasında Yerel Yönetimler Yapısal İşlevsel Görünüm ve Dönüşüm Süreci. (ss.15-60), İstanbul: Türk Dünyası Belediyeler Birliği Yayını.
• Özer, M. A. (2013a). Yerel Yönetimler Reformunda Reform: 6360 Sayılı Kanun’un Düşündürdükleri. Yerel Politikalar Dergisi, (3), 97-126.
• Özer, M. A. (2013b). Yerel Yönetimlerin Varlık Nedeni Olarak “Halkla” İlişkiler. Kafkas Üniversitesi İİBF Dergisi, 4(5), 19-50.
• Özeroğlu, A. İ. (2014). Türkiye’de Anakent Yönetimi: Büyükşehir Belediyeleri İtibarıyla Son Durum. İş. Güç, Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 16(4), 108-122.
• Özmen, A. (2012). Osmanlı’dan Cumhuriyet’e Anayasalarda Merkezi̇ Yöneti̇m-Yerel Yönetim İlişkileri. Uluslararası Sosyal ve Ekonomik Bilimler Dergisi, 2(2), 171-175.
• Özmüş, L. (2005). Desantralizasyon (Yerelleşme) ve Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı. TMMOB Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası 10. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı, 1-9.
• Öztürk, K. (2019). Yerel Yönetim Reformunda Yerelleşme-Merkezileşme Dikotomisi:6360 Sayılı Yasa Örneği. Hukuk ve İktisat Araştırmaları Dergisi, 11(2), 133-148.
• Öztürk, N. K. ve Bayram, P. (2015). Osmanlı Devletinde Tanzimat Dönemi İdari Reformlarının XIX. Yüzyıl Romanlarına Yansımaları. Türk İdare Dergisi, (480), 149-178.
• Öztürk, Y. (2014). Kuruluşundan 1950’ye Kadar Bursa Belediyesi ve Hizmetler (Doktora tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Öztürk. K. (2016). AB Koşulluluğunun Türkiye’de Kamu Yönetimi Reformlarına Yansıması Kamu Yönetiminde Değişimin Yönü ve Etkileri. M.A. Çukurçayır. H.T. Eroğlu. H.Sağır. M.Navruz (Ed.), Kamu Yönetiminde Değişimin Yönü ve Etkileri (ss.135-148), KAYFOR 13 Bildiri Kitabı. Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Pustu, Y. (2005). Yerel Yönetimler ve Demokrasi. Sayıştay Dergisi, (57), 121-134.
• Sakal, M. (2000). Türkiye’de Yerel Yönetimlerde Yeniden Yapılanma Sorunu: Tarihsel Perspektiften Bir Değerlendirme. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5(1), 119-140.
• Sezer, Ö. (2018). Köy Yönetimi. K. Görmez. H. Yaylı (Ed.). Yerel Yönetimler (ss.257-290), Ankara: Orion Kitabevi.
• Sezik, M. ve Ağır, O. (2016). Türkiye'nin Kamu Yönetimini Değiştiren Faktörler: Batılılaşma ve Küreselleşme. The Journal of Academic Social Science Studiess, (49), 225-240.
• Sunay, C. (2002). Belediyeciliğin Doğuşu Sürecinde Osmanlı Mirası. Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (3), 113-133.
• Şinik, B. ve Görgün, Ç. (2014). Erken Cumhuriyet Döneminde Türkiye’de Merkezileşme Arayışları: Mülki İdarede Yeniden Yapılanma. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 69(4), 777-805.
• Tek Turan, H. (2015). 5355 Sayılı Yasaya Göre Türkiye’de Birlikler: Hizmet Sunumunda Adem-i Merkeziyetçi ve Katılımcı Yaklaşım. Strategic Public Management Journal. 1(2), 72-87.
• Tuncer, S. (2016). II. Meşrutiyet Döneminde Bir İdari Reform: 1913 İdare-i Umumiye-i Vilayat Kanun-ı Muvakkatı. F. Gedikli (Ed.), II.Türk Hukuk Tarihi Kongresi Bildirileri Cilt:1 (ss.573-599), On İki Levha Yayıncılık. İstanbul.
• Tunç, A., Gökçe, A. F. ve Özbey, B. (2015). Yerelleşme ve Merkezileşme Ekseninde. Türk Kamu Yönetiminde Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakıfları. Ulusal XIII. Kamu Yönetimi Forumu, Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Türkoğlu, İ. ve Demirhan, Y. (2013). Yerel Yönetimlerin Gelir ve Giderleri Bağlamında Türkiye’de İdari Reformlar. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22(2), 315-332.
• Uçar, A. (2011). İl Özel İdarelerinde Demokratik Katılım ve Yönetişim Uygulamaları. Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 613-629.
• Uygun, O. (2015). Yerel Yönetim Reformu için Anayasal İlkeler. Strategic Public Management Journal, (2), 1-27.
• Ünal, F. (2011). Tanzimattan Cumhuriyete Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Yasal ve Yapısal Dönüşümü. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (30), 241-248.
• Yaman, A., Akgül Arslan, E. ve Arslan, C. (2018). Selçuklu Devletinin Yönetim Yapısı. Karadeniz Uluslararası Bilimsel Dergi, (40), 157-171.
• Yaylı, H. ve Yaslıkaya, R. (2012). Türkiye’de Yerel Hizmetlerle İlgili Yasal Düzenlemelerin Gelişimi. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi Dergisi, 2(47), 65-82.
• Yaylı, H. (2018). Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Tarihi Gelişimi. K. Görmez. H. Yaylı (Ed.). Yerel Yönetimler (ss.60-119), Ankara: Orion Kitabevi.
• Yayman, H. (2005). Türkiye’nin İdari Reform Politiği (Doktora tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Yeyrek, M. (2014). Kamu Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar Bağlamında Yerel Yönetimler (Yüksek Lisans tezi). İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Yılmaz, A. (2007). AB’ye Uyum Sürecinde Türk Kamu Yönetiminin Dönüşümü Üzerine Notlar. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (17), 215-140 .
• Yılmaz, M. (2013). Kamu Yönetiminde Katılım: Modeller ve Türkiye’de Yerel Düzeyde Uygulama Örnekleri (Yüksek Lisans tezi). Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
• Yiğit, A. (2017). Avrupa Birliği İle Etkileşim Sürecinde Türkiye De Yerel Yönetimlerde Yerelleşme Eğilimleri ve Demokratik Katılım (Yüksek Lisans tezi). Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
• Yörükoğlu, F. (2008). 5393 Sayılı Belediye Kanunu Bağlamında Türkiye’de Belediye Reformu (Yüksek Lisans tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• Zengin, O. (2003). Kronik: Kamu Yönetimi Temel Kanun Tasarısı Neyi İfade Ediyor?. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 193-203.
• http://sozluk.gov.tr/. 2019
• http://www.mevzuat.gov.tr/mevzuatmetin/1.5.5355.pdf. 2019
• http://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/17844.pdf. 2019
• https://www.tbmm.gov.tr/anayasa/anayasa21.htm . 2019
• https://www.tbmm.gov.tr/anayasa/anayasa61.htm. 2019
• https://www.tbmm.gov.tr/sirasayi/donem22/yil01/ss349m.htm. 2019