OBJECTIVE: Diabetes mellitus is one of the most challenging global health problems in the 21st century. In this study, we aimed to identify some risk factors by analyzing diabetes mellitus records.
MATERIAL AND METHODS: This is a descriptive and retrospective study. Data were obtained from hospital records. The population of the study consisted of 34.649 cases who applied to three state hospitals between August 1, 2005, and January 9, 2014, and were diagnosed with Diabetes Mellitus according to ICD10.
RESULTS:The average age of the study group (n=34.649), which consisted of 18.653 women (53.8%) and 15.996 men (46.2%) in the records, was found to be 59.08 ± 15.60. The mean age for the diagnosis of diabetes mellitus was determined as 54.76 ± 15.54. In this study, 28.1% (n=9.743) of the cases were diagnosed with diabetes mellitus between the ages of 50-59 and 24.9% (n=8.638) between the ages of 60-69. Most of the treatments (81.35%, n=28.188) were determined to be outpatient and 18.65% (n=6.461) of them were hospitalized. When the individuals diagnosed with diabetes mellitus according to ICD10 were examined; approximately one third (28.8%, n=9.963) of them were found to be "E10-Type 1 diabetes mellitus", one third (29.8%, n=10.334) of them as "E11-non-insulin-dependent diabetes mellitus" and the remaining one third (27.9%, n=9.663) were "E13-Other defined diabetes mellitus".
CONCLUSIONS: The diagnosis of diabetes mellitus was concluded to have increased considerably in recent years and been much more common with women than men. It is also clear that the need for professional health services in primary care has increased since most of the individuals with diabetes mellitus receive outpatient treatment.
AMAÇ: Diabetes mellitus, 21. yüzyılın en zorlu küresel sağlık sorunlarından biridir. Bu çalışmada, diabetes mellitus kayıtlarını analiz ederek bazı risk faktörlerini belirlemeyi amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Tanımlayıcı ve retrospektif bir çalışmadır. Veriler hastane kayıtlarından elde edilmiştir. Çalışmanın evrenini 1 Ağustos 2005 - 9 Ocak 2014 tarihleri arasında, üç devlet hastanesine başvuran ve ICD10'a göre Diabetes Mellitus tanısı alan 34.649 vaka oluşturmuştur.
BULGULAR: Kayıtlarda yer alan 18.653 kadın (%53.8) ve 15.996 erkekten (%46.2) oluşan çalışma grubunun (n=34.649) yaş ortalaması 59.08±15.60 bulunmuştur. Diabetes mellitus tanı alma yaş ortalaması ise 54.76±15.54 olarak belirlenmiştir. Çalışmada vakaların %28.1'inin (n=9.743) 50-59 yaş arasında ve %24.9'unun (n=8.638) 60-69 yaş arasında diabetes mellitus tanısı aldığı görülmüştür. Tedavilerinin çoğunlukla (%81.35, n=28.188) ayaktan yapılmış olduğu, % 18.65'inin (n=6.461) ise hastanede yatarak tedavi edildiği belirlenmiştir. ICD10 göre diabetes mellitus tanısı alan bireyler incelendiğinde; yaklaşık olarak üçte birinin (%28.8, n=9.963) “E10-Tip 1 diabetes mellitus”, üçte birinin (%29.8, n=10.334) “E11-İnsüline bağımlı olmayan diabetes mellitus” ve geri kalan üçte birinin (%27.9, n=9.663) ise “E13-Diğer tanımlanmış diabetes mellitus” olduğu saptanmıştır.
SONUÇ: Son yıllarda diabetes mellitus tanısının oldukça arttığı ve kadınlarda erkeklerden çok daha fazla olduğu görülmektedir. Diabetes mellituslu bireylerin çoğunun ayaktan tedavi görmesi nedeniyle birinci basamaktaki profesyonel sağlık hizmetine olan ihtiyacın da arttığı anlaşılmaktadır.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Klinik Tıp Bilimleri |
Bölüm | Makaleler-Araştırma Yazıları |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 17 Mayıs 2021 |
Kabul Tarihi | 25 Haziran 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 22 Sayı: 3 |