AN EXAMINATION ON BACH’S BWV 1004 CHACONNE FOR VIOLIN INTERPRETATION

Yıl 2016, Cilt: 3 Sayı: 2, 45 - 68, 15.12.2016

İmge Tilif

Öz

The last movement of the Partita in D minor BWV 1004, called ‘Chaconne’, which

was one of J.S.Bach’s sonatas for a solo violin, had a revolutionary impact at the time

it was composed, and it has still been performed quite often at the present time. It was

composed in 1720. Chaconne, composed of interconnected variations, has a

separate narrative language in each variation. From the Baroque period onwards,

many composers and performers influenced by Chaconne, interpret the Chaconne in

different styles and made arrangements for some other instruments. Chaconne, a 3/4

dance, has participated in the polyphonic music culture of Europe in the 16th century

and is thought to originate from South America. Over the years, Chaconne has reached

the culmination of development in the 18th century by spreading to other

instruments. Changes were not only for Chaconne but also for instruments of that

period. Baroque violin and bow were used when Bach’s Chaconne was composed.

Although there was no visual difference between baroque and modern violin, the

baroque violin had many differences in terms of technic and sound. These differences

and the structure of baroque music now lead Chaconne to listen to different

interpretations. In this article, the changes in the chaconne and violin in time, effects

of these changes on the modern performances of Chaconne and works to be done

for Chaconne via interpretation and technique are discussed.

Anahtar Kelimeler

Chaconne, Violin Technique

BACH’IN BWV 1004 CHACONNE İSİMLİ ESERİNİN KEMAN YORUMUNA DAYALI İNCELEMESİ

Öz

J.S. Bach’ın solo keman için yazdığı sonatlardan BWV 1004 Re minör Partita’nın son

bölümü olan Chaconne, bestelendiği dönemde fark yaratmış ve günümüze değin sıkça

icra edilmiştir. Eser, 1720 yılında tamamlanmıştır. Birbirine bağlanan varyasyonlardan

oluşan Chaconne, her bir varyasyonda ayrı bir anlatım diline sahiptir. Barok dönemden

itibaren Chaconne’dan etkilenen birçok besteci ve müzisyen, eseri farklı stillerde

yorumlamış ve başka enstrümanlar için düzenlemeler yapmıştır. 3/4’lük bir dans olan

Chaconne, Avrupa’nın çoksesli müzik kültürüne 16. yüzyılda katılmıştır ve

kaynaklarının Güney Amerika’dan geldiği düşünülmektedir. Chaconne, yıllar içinde

enstrümanlara yayılarak 18. yüzyıl’da gelişiminin doruk noktasına ulaşmıştır. Değişim

sadece Chaconne için değil, o dönemin enstrümanları için de geçerlidir. J.S. Bach

Chaconne’u bestelediği dönemde barok keman ve yay kullanılmaktaydı. Görsel açıdan

aralarında büyük fark görünmese de barok keman, modern kemandan teknik ve tınısal

açıdan birçok farklılıklara sahipti. Bu farklılıklar ve barok müziğin yapısı, günümüzde

Chaconne’u farklı yorumlarla dinlememize yol açmaktadır. Bu makalede

Chaconne’un ve kemanın zaman içinde geçirdiği değişimlerden, bu değişimlerin

günümüzde yorumlanan Chaconne üzerindeki etkilerinden, teknik ve yoruma

dayalı çalışma stillerinden bahsedilecektir.

Anahtar Kelimeler

Chaconne, Keman Tekniği

Kaynakça

• 1. Affelder, P. (1971). Bach, J.S. 6 Sonatas and Partitas. New York: International Music Company (Galamian Edition).
• 2. Arıca, E. (2014). Dans Eşliğinde Müzikal Forma Chaconne’un Evrimi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 34, 905-916.
• 3. Beneke, E. (2010). The Ciaccona: Bach’s D-Minor Chaconne a dance?, Muhl 585 Research Paper 3616-843228. https://www.academia.edu/3785447/ RESEARCH_PAPER_The_Ciaccona_Bach_s_D-Minor_Chaconne_a_ dance
• 4. Benward, B. (1985). Music in Theory and Practice. Dubuque: C.Brown Publishers.
• 5. Grossman, D.J. (1998). Dave’s J.S.Bach Page. Manuscripts. http://www.jsbach. net/images/chaconne.html
• 6. Hausswald, G. (2010). Bach, J.S. Three Sonatas and three Partitas for Solo Violin. Kassel: Barenreiter Urtext.
• 7. Hudson, R. (1967). The Development Of Italian Keyboard Variation On The Passacaglio And Ciaccona From Guitar Music In The Seventeenth Century. University of California, Los Angeles: Doktora Tezi.
• 8. Hudson, R. (1980). Chaconne: The New Grove Dictionary of Music and Musicians. London: Macmillian.
• 9. İlyasoğlu, E. (2001). Zaman İçinde Müzik. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• 10. Jahn, J. (1961). Muntu: African Culture and the Western World. New York: Grove Press.
• 11. Mctighe, A. (2013). The Baroque Violin: Technique, Sound and Replication with a modern Set-up. http://annemctighe.yolasite.com/resources/Baroque%20Violin%20-%20 Technique,%20Sound%20and%20Replication.pdf
• 12. Önem, E. O. (2010). Johann Sebastian Bach – Chaconne BWV 1004, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul: Yüksek Lisans Eser Metni.
• 13. Prinz, U. (1985). 300 Jahre Johann Sebestian Bach. Tutzing: Schneider.
• 14. Randel, D.M. (2003). The Harvard Dictionary of Music. London: The Belknap Press of Harvard University Press.
• 15. Say, A. (1997). Müzik Tarihi. Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
• 16. Santos, C.D.L. (2004). Performance-Practice Issues of the Chaconne from Partita II, BWV 1004, by Johann Sebastian Bach. University of Georgia, Georgia: Doktora Tezi.
• 17. Schulze, H. J. (1972). Dokumente zum Nachwirken Johann Sebastian Bachs 1750- 1800. Kassel: Barenreiter.
• 18. Silbiger, A. (1999). Bach and the Chaconne. The Journal of Musicology, Vol.17 No.3 (Summer, 1999), 358-385.
• 19. Silbiger, A. (2003). Passacaglia and Ciaconna: Genre Pairing and Ambiguity from Frescobaldi to Couperin. Journal of Seventeenth-Century Music, Society for Seventeenth- Century Music, 2, No.1.
• 20. Steinhardt, A. (2006). Violin Dreams. New York: Hougton Mifflin Company.