JOHANNES BRAHMS’IN OPUS 38 Mİ MİNÖR VİYOLONSEL SONATI’NIN ÜÇÜNCÜ BÖLÜMÜNÜN YAPISAL, TARİHSEL VE YORUMLAMA TEKNİKLERİ AÇISINDAN İNCELENMESİ
Öz
Alman
Romantizmi’nin en önemli bestecilerinden ve bu döneme kazandırmış olduğu bestecilik teknikleri ve çok kültürlü üslup
açısından bir mihenk taşı olan Johannes Brahms’ın Op. 38 Mi minör
Viyolonsel-Piyano Sonatı’nın romantik dönem viyolonsel repertuvarına yansıması
bestecinin dönem için arz ettiği önem kadar büyüktür. Bu anlamda eserin
tarihsel, biçimsel ve yorumsal olarak akademik bir çalışmada ele alınması
vesilesiyle eser hakkında bilgi sahibi olmak isteyen müzik araştırmacılarına,
eseri yorumlayacak çellist ve piyanistlere kaynak oluşturulması
amaçlanmıştır. Brahms’ın yarattığı özgün
müzikal dili öncüllerinden miras kalan besteleme tekniği ve formlar olan füg
stili ve sonat formuna yerleştirerek armonik hareketlilik ve ezgisel akıcılığı
farklı bir boyuta taşıdığı sonucuna varılmıştır. Konu ile ilgili İngilizce ve
Almanca dillerinde yazılmış kitaplar ve makaleler kaynak olarak kullanılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AKTÜZE, İ. (2003), Müziği Anlamak, Pan Yayıncılık, İstanbul
- BUDMEN, L., (2005)
Ayrıntılar
| Bölüm | Özgün Makale |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2017 |
| Gönderilme Tarihi | 7 Eylül 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 4 Sayı: 2 |