Child Movement Between Siblings as a Traditional form of Adoption: “Order Babies”

Yıl 2022, Sayı: 8, 794 - 814, 30.08.2022

Ayşe Yıldırım

https://doi.org/10.51531/korkutataturkiyat.1131616

Cited By: 1

Öz

In Turkey, child is one of the important complementary actors of the family. Therefore for most couples who cannot have children biologically, the best way to become a family is through adoption. The focus of this study is the couples who cannot have children and want child from their relatives group, especially from their siblings. The subject of the study has been discussed through two main arguments: The first is, with infertility enabling such movement of children, the main motivation behind wanting and giving children is being the unequal power relations between relatives. The other is the compelling effect of kinship in solving problems in contexts such as the continuation of marriage, continuity of lineage, transfer of inheritance. Following these arguments, the study consists of two parts. The first chapter deals specifically with the cultural prevalence of adoption, its functions, and discussions in kinship studies. In the second part, the adoption practice in Turkey is included on the basis of field data and the main motivation behind the adoption is clarified.
The research data of the study, which was based on field research, were obtained by conducting in-depth interviews. People with a genetic relationship, adoptive parents and other family members are the key actors of the study. As a result, the social and religious emphasis of the kinship/lineage relationship in Turkey directs the preference of childless couples to sibling children, and the basic motivation for the family that gives their child is the economic conditions.

Anahtar Kelimeler

Lineage, kinship, virtual kinship, adoption, ancille.

Geleneksel Bir Evlat Edinme Biçimi Olarak Kardeşler Arasındaki Çocuk Dolaşımı: “Sipariş Bebekler”

Öz

Türkiye’de çocuk, ailenin önemli tamamlayıcı aktörlerinden biridir. Bu nedenle biyolojik olarak çocuk sahibi olamayan çoğu çift için aile olabilmenin en iyi yolu evlat edinmedir. Bu çalışmanın ilgi odağı, çocuğu olmayan çiftlerin akraba grubundan, özellikle kardeşlerinden birinin çocuğunu istemesidir. Çalışmanın konusu iki temel argüman üzerinden ele alınmıştır: Bunlardan ilki, infertilitenin bu tür çocuk dolaşımını mümkün hale getirmesiyle birlikte çocuk istemenin ve vermenin ardındaki temel motivasyonun akrabalar arasındaki eşitsiz güç ilişkileri olduğudur. Diğeri ise evliliğin sürdürülmesi, soyun devamlılığı, miras aktarımı gibi bağlamlardaki sorunların çözümünde akrabalığın zorlayıcı etkisidir. Bu argümanlar izleğinde çalışma iki bölümden oluşmuştur. Birinci bölüm özellikle evlat edinmenin kültürel olarak yaygınlığı, işlevleri ve akrabalık çalışmalarındaki tartışmalara ilişkindir. İkinci bölümde ise saha verileri izleğinde Türkiye’de evlat edinme uygulamasına yer verilmiş ve evlat edinmenin ardındaki temel motivasyona açıklık getirilmiştir.
Saha araştırmasına dayalı olarak gerçekleşen çalışmanın araştırma verileri ise derinlemesine görüşmeler yapılarak elde edilmiştir. Genetik ilişkiye sahip olan kişiler, evlatlık alan ebeveynler ile ailenin diğer üyeleri çalışmanın kilit aktörlerini oluşturmuştur. Sonuç olarak Türkiye’de nesep/soy bağı ilişkisinin toplumsal ve dini vurgulara sahip olması, çocuksuz çiftlerin tercihini kardeş çocuklarına yönlendirmekle birlikte, çocuğunu veren aile için temel motivasyon ise ekonomik koşullar oluşturmaktadır. 

Anahtar Kelimeler

Soy, akrabalık, sanal akrabalık, evlat edinme, besleme.

Kaynakça

• Berman, E. (2014). Holding On: Adoption, Kinship Tensions, and Pregnancy in the Marshall Islands. American Anthropologist, 116(3), 578-590.
• Duran, R. (2021). Türkiye Aile Yapısında Evlat Edinme Üzerine Bir Değerlendirme. Türkiye Sosyal Hizmet Araştırmaları, 5(1), 19-31.
• Gökçe, H. (2017). Bir Sosyal Politika Olarak Evlat Edindirmenin Toplumsal Direnç Kaynakları. Uluslararası Beşerî ve Sosyal Bilimler İnceleme Dergisi, 1(1), 19-38.
• Fioole, J. C. C. M. (2014). Give Me Your Child: Adoption Practices in a Small Moroccan Town. The Journal of North African Studies, 20(2), 247-264.
• Gezgin, Y. E. (2021). İslam Hukuku Perspektifinden Eşcinsel Bireylerin Çocuk Edinme/Sahip Olma Problemi. İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi, 37, 215-236.
• Goody, J. (1969). Adoption in Cross-Cultural Pespective. Comparative Studies in Society and Histories. 11(1), 55-78. doi.10.1017/S001047500005156
• Holly, L. (2016). Antropolojinin Akrabalık Yaklaşımları. (Çev. Çağlar Enneli). Ankara: Heretik.
• Howel, S. (2009). Adoption of the Unrelated Child: Some Challenges to the Anthropological Study of Kinship. Annual Review of Anthropology, 38(1), 149-166.
• Jones, C. ve Hackeet, S. (2021). Redefining Family Reletionships Following Adoption: Adoptive Parents’ Perspectives on the Changing Nature of Kinship between Adoptees and Birth Reletives. The British Journal of Social Work, 42(2), 283-299.
• Kağıtçıbaşı, Ç. (1981). Çocuğun Değeri: Türkiye’de Değerler ve Doğurganlık. Boğaziçi Üniversitesi, İdari Bilimler Fakültesi.
• Kasapoğlu, A. (2019). Türkiye’de Aile Yapısı. Türkiye’nin Toplumsal Yapısı içinde. Atatürk Üniversitesi.
• Kenny, Michael G. ve Smille, K. (2015). Antropolojiye Giriş-Kültür ve Mekân Hikayeleri. (Çev. Soner Torlak). Ankara: Dipnot
• Leinaweaver, J. (2018). Adoption. Cambridge Encyclopedia of Anthropology, https://www.anthroencyclopedia.com/entry/adoption#wrapped-content [Erişim tarihi: 06.07.2021].
• Logan, J. (2013). Contemporary adoptive kinship: a contribution to new kinship studies. Child and Family Social Work, 18, 35–45.
• Özbay, F. (2012). Özbay “Evlerde Elkızları. Cariyeler, Evlatlıklar, Gelinler”. L. Davidoff -Feminist Tarihyazımında Sınıf ve Cinsiyet. (Yayına hazırlayan: A. Durakbaşa) İstanbul: İletişim.
• Özbay, F. (1999). Türkiye’de Evlatlık Kurumu: Köle mi Evlat mı? İstanbul: Boğaziçi.
• Sahlins, M. (2014). Akrabalık Nedir, Ne Değildir? (Çev. Asena Pala). Ankara: Dipnot.
• Sarı, T. (2014). Öznellik Kapasitesi Bağlamında Biyolojik Annelik: Üremeye Yardımcı Teknolojileri Kullanan Kadınların Deneyimleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi.
• Silk, J. B. (1980). Adoption and Kinship in Oceania. American Anthropologist, 82(4), 799-820.
• Şahbaz, M. (2019). Eski Türk Devletlerinde Aile ve Evlat Edinme (Tutuncu Oğul) Meselesi. Tarih Okulu, 39, 248-265.
• Terrell, J. ve Modell, J. (1994). Anthropology and Adoption. American Anthropologist, New Series, 96(1), 155-161
• Wegar, K. (2000). Adoption, Family Ideology, and Social Stigma: Bias in Community Attitudes, Adoption Research, and Practice. Family Relations, 49(4), 363-369.
• Weismantel, M. (1995). Making Kin: Kinship Theory and Zumbagua Adoptions. American Ethnologist, 22(4), 685-704.
• Yıldız, L. vd. (2015). Evlat Edinme Süreci İçerisinde Yer Alan Ailelerde Yalnızlık. Sosyal Hizmet Sempozyumu 26-28 Kasım-Tam Metin Bildiriler, Celal Bayar Üniversitesi, 111-118.