Cumhuriyetin Yüzüncü Yılında Eğitim: 2023 Ak Parti Seçim Beyannamesinde Yer Alan Eğitim Konulu Vaatlere İlişkin Bir Değerlendirme

Yıl 2023, Sayı: Özel Sayı 1 (Cumhuriyetin 100. Yılına), 1585 - 1601, 27.10.2023

Davut Gürel

https://doi.org/10.51531/korkutataturkiyat.1359627

Öz

Bu çalışmanın amacı, Ak Parti 2023 Seçim Beyannamesinde yer verilen eğitime ilişkin hedeflerin daha önceki seçim dönemlerine ait Ak Parti seçim beyannameleriyle karşılaştırmalı olarak incelenmesidir. Bu amaçla nitel araştırma yöntemine bağlı olarak doküman incelemesinin kullanıldığı bu çalışmada temel veri kaynağı olarak 2002, 2007, 2011, 2015, 2018 ve 2023 Ak Parti seçim beyannameleri kullanılmıştır. Çalışmada elde edilen bulgulara göre 2023 Seçim Beyannamesinin daha önceki seçim beyannamelerinde yer verilen vaatlerden bir kısmını içerdiği, genel olarak tüm kademelerde eğitimde niteliğin ve uluslararası alanda başarının artırılmasının hedeflendiği, 2023 dönemi için okul öncesi dönem ve ilköğretim kademeleri ile ilgili vaatlerin çok sınırlı kaldığı, lise kademesi için meslek eğitimlerinin, piyasa ihtiyaçlarının gözetildiği, yükseköğretimde farklı kurumlarla işbirliğinin, uluslararası sıralamalarda başarı elde etmenin ve uluslararasılaşmanın öne çıktığı görülmüştür. Hayat boyu öğrenmede dijitalleşme becerilerine, dezavantajlı grupların eğitiminde fırsat eşitliğinin sağlanmasına, öğrenme ortamlarının teknoloji ile desteklenmesine, eğitimde dijitalleşme ve yapay zekaya ayrıca yer verildiği görülmüştür. Müfredat konusunda çağın gereklerine göre değişikliklerin yapılmaya ve öğretmen niteliklerinin artırılması için ihtiyaç duyulan eğitimlere devam edileceği ifade edilmiştir. 2023 seçim beyannamesi genel olarak değerlendirildiğinde eğitim konusuna günümüz dünyası ve ülke ihtiyaçlarının gözetilerek yaklaşıldığı, hedeflerin eğitimin geleceği ile ilgili umut vaat etse de zayıf yönlerinin olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Adalet ve Kalkınma Partisi, Ak Parti, 2023 Seçim beyannamesi.

Etik Beyan

Bu çalışma için etik kurul izni gerekmemektedir.

Education in the Centenary of the Republic: An Assessment of the Educational Promises in the 2023 AK Party Election Manifesto

Öz

This study aims to conduct a comparative analysis of the educational objectives outlined in the AK Party (Justice and Development Party) 2023 Election Manifesto compared to the AK Party’s election manifestos from previous election cycles. This research relies on qualitative research methods and primarily utilizes document analysis. The AK Party election manifestos from the years 2002, 2007, 2011, 2015, 2018, and 2023 serve as the fundamental data sources for this study. The study’s findings reveal that the 2023 Election Manifesto incorporates certain promises made in previous election manifestos. In general, there is an emphasis on enhancing the quality of education and increasing international success at all educational levels. However, the commitments related to early childhood and primary education for the year 2023 are rather limited. At the senior high school level, it is noted that vocational training programs are designed according to market needs. Furthermore, the manifesto underscores collaboration with various institutions in higher education, striving for international recognition, and promoting internationalization. The manifesto also addresses lifelong learning, digital literacy skills, ensuring equal educational opportunities for disadvantaged groups, and improving learning environments through technology. Special attention is given to digitalization and artificial intelligence in education. The manifesto emphasizes making curriculum changes in line with contemporary requirements and the ongoing need for training to enhance teacher qualifications. In summary, when evaluating the 2023 Election Manifesto, it can be concluded that it approaches the issue of education while considering the demands of both the contemporary global landscape and the nation. While the goals hold promises for the future of education, there are notable weaknesses in the provisions of the manifesto.

Anahtar Kelimeler

Education, Justice and Development Party, Ak Party, 2023 Election manifesto.

Kaynakça

• Adalet ve Kalkınma Partisi. (2002). 2002 Genel Seçimleri Seçim Beyannamesi. https://www.akparti.org.tr/media/318780/3-kasim-2002-genel-secimleri-secim-beyannamesi-sayfalar.pdf [Erişim tarihi: 09.07.2023].
• Adalet ve Kalkınma Partisi. (2007). 2007 Genel Seçimleri Seçim Beyannamesi. https://www.akparti.org.tr/media/o0omydr3/22-temmuz-2007-genel-secimleri-secim-beyannamesi-sayfalar.pdf [Erişim tarihi: 09.07.2023].
• Adalet ve Kalkınma Partisi. (2011). 12 Haziran 2011 Genel Seçimleri Seçim Beyannamesi. https://www.akparti.org.tr/media/iesaeuoj/12-haziran-2011-genel-secimleri-secim-beyannamesi.pdf [Erişim tarihi: 09.07.2023].
• Adalet ve Kalkınma Partisi. (2015). 2015 Genel Seçimleri Seçim Beyannamesi. https://www.akparti.org.tr/media/fmypruoa/7-haziran-2015-edited.pdf [Erişim tarihi: 09.07.2023].
• Adalet ve Kalkınma Partisi. (2018). Cumhurbaşkanlığı Seçimleri ve Genel Seçimler Seçim Beyannamesi 2018. https://www.akparti.org.tr/media/271931/secim-beyannamesi-2018.pdf [Erişim tarihi: 09.07.2023].
• Adalet ve Kalkınma Partisi. (2023). Türkiye Yüzyılı İçin Doğru Adımlar: Seçim Beyannamesi 2023. https://www.akparti.org.tr/media/dwyd05pu/tu-rkiye-yu-zyılı-ic-in-dog-ru-adımlar-2023-sec-im.pdf [Erişim tarihi: 03.07.2023].
• Akınoğlu, O. (2005). Türkiye’de Uygulanan ve Değişen Eğitim Programlarının Psikolojik Temelleri. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 22(22), 31-45.
• Akyüz, Y. (2011). Osmanlı Döneminden Cumhuriyete Geçilirken Eğitim-Öğretim Alanında Yaşanan Dönüşümler. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 1(2), 9-22.
• Al, U. (2008). Bilimsel Yayınların Değerlendirilmesi: H-Endeksi ve Türkiye’nin Performansı. Bilgi Dünyası, 9(2), 263-285.
• Aslan, D., & Aydın, H. (2016). Yapılandırmacı Öğretim Kuramın Felsefi Paradigmaları: Bir Derleme Çalışması. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 56-71.
• Avcı, N., & Ersoy, Ö. (1999). Okul Öncesi Dönemde Entegrasyonun Önemi ve Uygulamalarda Dikkat Edilecek Noktalar. Milli Eğitim Dergisi, 144, 68-70.
• Aykaç, M., & Kar, B. B. (2018). Yükseköğretimde Devlet ve Vakıf Üniversiteleri: Sorunlar ve Politika Önerileri. Finans Politik ve Ekonomik Yorumlar, (642), 769-792.
• Balcı, E. (2021). Adalet ve Kalkınma Partisi İktidarı Döneminde Türkiye’de Eğitim Politikaları. İnsan ve İnsan, 8(27), 117-137.
• Bektaş, S., Fidan, Ş., & Keçeci, S. B. (2011). Yükseköğretimde Sorunlar ve Öneriler. TMMOB Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası, 13, 18-22.
• Billington, R., Strawbridge, S., Greensides, L., & Fitzsimons, A. (2010). Kültür”ü tanımlamak. (A. Giddens, Ed.), Sosyoloji (Başlangıç Okumaları) içinde (G. Altaylar, Çev.). İstanbul: Say Yayınları.
• Bowen, G. A. (2009). Document Analysis as A Qualitative Research Method. Qualitative Research Journal ,9, 27-40.
• Bulut, M. & Özdemir, S. (2022). Yükseköğretim Sistemleri Sıralamaları ve Türk Yükseköğretimi Üzerine Değerlendirmeler. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 42(3), 2721-2755.
• Creswell, J.W. (2013). Araştırma Deseni: Nitel, Nicel ve Karma Yöntem Yaklaşımları (S.B. Demir, Çev.). Ankara: Eğiten Kitap.
• Çelik, M. (2022). Erken Çocukluk Eğitimi Çalışmalarının Bibliyometrik Analizi: 1976-2022. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1), 66-81.
• Çepni, S. (2020). Eğitimde “Bir Adım Ötesi” Tartışmalarının Kavramsal Çerçevesini Anlamak: Dijitalleşme ve İnsanileşme (Etik ve Değerler) Kavramlarında Denge Kurma Arayışları. Fen Matematik Girişimcilik ve Teknoloji Eğitimi Dergisi, 3(2), 65-79.
• Durakbaşa, A., & Karapehlivan, F. (2018). Progress and Pitfalls in Women’s Education in Turkey (1839-2017). Encounters in Theory and History of Education, 19, 70-89.
• Dünya Gazetesi. (2023, 4 Nisan). Türkiye’de 1,4 Milyon Çırak ve Kalfa Var. https://www.dunya.com/ekonomi/turkiyede-14-milyon-cirak-ve-kalfa-var-haberi-691483 [Erişim tarihi: 02.09.2023]
• Eğitim Reformu Girişimi (2005). Yeni Öğretim Programlarını İnceleme ve Değerlendirme Raporu. https://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2017/03/ERG_Öğretim-Programları-İnceleme-ve-Değerlendirme-I-.pdf [Erişim tarihi: 13.10.2023].
• Eğitim Reformu Girişimi. (2015). 19. Milli Eğitim Şurası’na İlişkin Bir Değerlendirme. https://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2010/01/19.-Milli-Egitim-Surasina-Iliskin-Degerlendirme.pdf [Erişim tarihi: 29.08.2023]
• Ertürk, S. (1988). Türkiye’de Eğitim Felsefesi Sorunu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(3), 11-16. Eurostat. (2021). Adult Learning Statistics. https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=Adult_learning_statistics [Erişim tarihi: 04.09.2023]
• EYGMH. (2021). Engelli ve Yaşlı İstetiştik Bülteni-Temmuz 2021. https://www.aile.gov.tr/media/88684/eyhgm_istatistik_bulteni_temmuz2021.pdf [Erişim tarihi: 21.08.2023] Ezer, F. (2020). Menderes Dönemi Türkiye’nin Eğitim Politikaları (1950-1960). Turkish Studies- Historical Analysis, 15(1), 135- 149.
• Günay, D. (2011). Türk Yükseköğretiminin Yeniden Yapılandırılması Bağlamında Sorunlar, Eğilimler, İlkeler ve Öneriler-I. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, (3), 113-121.
• Gürcan, A. E. (2015). The Problems of Religious Education in Turkey: Alevi Citizen Action and The Limits of ECTHR. IPC-Mercator Policy Brief. İstanbul Policy Center.
• Gürel, D. & Çetin, T. (2018). Sosyal Bilgiler Dersi ve Kültür Aktarımında Edindiği Rol Üzerine Bir İnceleme. Anadolu Eğitim Liderliği ve Öğretim Dergisi, 6(2), 22-40.
• Gürel, D., & Er, H. (2020). Sosyal Bilgiler Öğretmen Adaylarına Göre Küresel Salgınlar Karşısında Güç Aldığımız Değerler: Covid-19 Örneği. Millî Eğitim Dergisi, 49(1), 573-596.
• HBOGM. (2022). İzleme ve Değerlendirme Raporu 2022. https://hbogm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2023_07/03141649_Yzleme_ve_DeYerlendirme_Raporu_2022.pdf [Erişim tarihi: 10.10.2023]
• Heywood, A. (2018). Siyaset. (F. Bakırcı, Çev). Ankara: BB101 Yayınları.
• Karapehlivan, F. (2019). Eğitim Yoluyla “Yeni Bir Türkiye” Yaratmak: AKP Dönemi Eğitim Politikalarına Bir Bakış. https://tr.boell.org/tr/2019/10/01/egitim-yoluyla-yeni-bir-turkiye-yaratmak [Erişim tarihi: 08.09.2023]
• Kemp, S. (2020). Digital 2020: April Global Statshot. https://datareportal.com/reports/digital-2020-april-global-statshot [Erişim tarihi: 01.09.2023]
• Kil, G., Özkan, M. A., & Aykaç, N. (2021). Yükseköğretimde Yaşanan Sorunların Değerlendirilmesi: Bir Meta-Sentez Çalışması. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (59), 85-109.
• Krippendorff, K. (2013). Content analysis: An Introduction to its Methodology. (3rd. Edition). Thousand Oaks: Sage.
• Lin, C. Y. (2020). Social Reaction Toward The 2019 Novel Coronavirus (Covid-19). Social Health and Behavior, 3(1), 1-2.
• MEB. (2022). MEB, Güncel Okullaşma Oranlarını Açıkladı. https://www.meb.gov.tr/meb-guncel-okullasma-oranlarini-acikladi/haber/27838/tr [Erişim tarihi: 27.08.2023]
• Mehmet, A. K., & Gülmez, A. (2006). Türkiye’nin Uluslararası Yayın Performansının Analizi. Akademik İncelemeler Dergisi, 1(1), 22-49.
• Smith, B. A., Palmer, J. J., & Correia, S. T. (1995). Social Studies and The Birth of NCSS. Social Education, 59(7), 393-398. https://www.socialstudies.org/social-education/59/7/social-studies-and-birth-ncss-1783-1921 [Erişim tarihi: 01.09.2023]
• Şentürk, İ. & Turan, S. (2012). Foucault’un İktidar Analizi Bağlamında Eğitim Yönetimine İlişkin Bir Değerlendirme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 2(2), 243-272.
• Tamtekin Aydın, O. (2021). Uluslararası Yükseköğretim Alanında Daha Görünür Olabilmek: Araştırma Performansı Faktörü. Turkish Studies-Social, 16(1), 59-68.
• Tamtekin-Aydın, O. (2017). Research Performance of Higher Education İnstitutions: A Review on The Measurements and Affecting Factors of Research Performance. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 7(2), 312-320.
• Tangülü, Z. (2012). Demokrat Parti Dönemi Eğitim Politikaları (1950-1960). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(2), 389-410.
• Tangülü, Z., Karadeniz O. & Ateş, S. (2014). Cumhuriyet Dönemi Eğitim Sistemimizde Yabancı Uzman Raporları (1924-1960). Turkish Studies, 9(5),1895-1910.
• Tarhan, S., Fatma, Ü. N. A. L., Köksal, E. Ç., & Büyükşahin, Y. (2023). Yükseköğretimde Akademik Danışmanlık: Öğretim Elemanlarının Perspektifinden Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 22(87), 776-795.
• Tezcan, M. (2015). Gençlik, Kültür ve Toplum. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Tılıç, G. (2020). Eğitimde Dijitalleşme Kapsamında Oyunlaştırma Kavramı. Sanat ve Tasarım Dergisi, (26), 671-695.
• Tozlu, N. (2005). Necmettin Tozlu ile Eğitim Meselelerimiz Üzerine. Muhafazakâr Düşünce Dergisi, 2(6),141-154.
• Tunçel, ö. (2017). AKP Dönemi Eğitim Politikalarına İlişkin Bir Örnek: Değerler Eğitimi. Kültür ve Siyasette Feminist Yaklaşımlar, (33), 3-26.
• Tuzgöl Dost, M. & Cenkseven, F. (2007). Devlet ve Vakıf Üniversitelerinde Çalışan Öğretim Elemanlarının Mesleki Sorunları. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(2), 203-218.
• Ulubey, Ö., & Aykaç, N. (2005). Türkiye Cumhuriyetin İlanından 2005’e Eğitim Felsefelerinin İlkokul Programlarına Yansıması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(3), 1173-1202.
• Ulus, L. & Çetin, M. (2022). Türkiye’de Okul Öncesi Eğitim Politikaları ve Yeni Politika Önerileri. Liberal Düşünce, (107), 129-165.
• Ural, O. & Ramazan, O. (2007). Türkiye’de Okul Öncesi Eğitimin Dünü ve Bugünü. (S. Özdemir, H. Bacanlı, M. Sözer, Ed.). Türkiye’de Okul Öncesi Eğitim Ve İlköğretim Sistemi Temel Sorunlar ve Çözüm Önerileri içinde (ss. 11-61), Ankara: Türk Eğitim Derneği.
• Usta, M. E. (2015). Siyasi Parti Programlarına Göre Eğitim Politikaları. TYB AKADEMİ Dil Edebiyat ve Sosyal Bilimler Dergisi, 13, 55-73.
• Yeşiltuna, D. Ç. (2003). Hükümet Programlarında Gençlik. Sosyoloji Dergisi, (10), 115-124.
• Yılmaz, Z. (2013). Effects Of Idealism and Realism on The Development of Republican Period Turkish Educational System. Turkish Studies, 8(12), 1435-1442.
• Yüksek Planlama Kurulu. (2014). Türkiye Hayat Boyu Öğrenme Strateji Belgesi. http://hbogm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2015_04/20025555_hbostratejibelgesi_2014_2018.pdf [Erişim tarihi: 07.10.2023]