2023 Türkiye Cumhurbaşkanı Seçimi: İttifakların Seçim Beyannamelerinin Ulusal Kimlik Kavramı Kapsamında Değerlendirilmesi

Yıl 2024, Sayı: 16, 748 - 770, 28.06.2024

Alparslan İkiel , Metehan Bekleviş

https://doi.org/10.51531/korkutataturkiyat.1476964

Öz

Bu çalışmanın amacı, 2023 Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı seçiminde ikinci tura kalan Cumhur ve Millet İttifaklarının seçim beyannamelerinde ulusal kimliğe bakış açılarının karşılaştırılmasıdır. Seçim beyannamelerinin siyasi partinin ortak görüşlerinin yazılı bir biçimde kamuoyuna sunulmasıdır. Siyasi partilerin ideolojilerini, gelecek tahayyüllerini ve kendilerini tanımlayabilmesi için seçim beyannameleri önem arz etmektedir. Bu sebeple araştırmada siyasi partilerin ulusal kimlik kavramına bakış açıları seçim beyannameleri üzerinden karşılaştırılmıştır. Araştırmada öncelikle Türkiye’deki ulusal kimliğe kamu yönetimi tarafından bakış açısının tarihsel süreci incelenmiştir. Devamında ulusal kimliğe dair literatür araştırması sunulmuştur. Gerçekleştirilen araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden doküman inceleme tekniği kullanılarak her iki ittifakın beyannameleri analiz edilmiştir. Beyannamelerde ulusal kimliğe bakış açıları kimlik, eğitim, göç ve kültür kavramları çerçevesinde ele alınmıştır. Elde edilen bulgularda Cumhur İttifakının ulusal kimliği Millet İttifakına göre kamuoyuna sunduğu seçim beyannamesinde daha detaylı olarak ele aldığı tespit edilmiştir. Kimlik, eğitim ve kültür başlıklarında Cumhur ittifakının, göç başlığında ise Millet İttifakının daha etkin bir dil kullandığı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kimlik, ulusal kimlik, seçim beyannamesi, seçim ittifakları, siyaset.

2023 Türkiye Presidential Election: Evaluation of the Election Manifestos of the Alliances in the Context of the Concept of National Identity

Öz

The aim of this study is to compare the perspectives on national identity in the election manifestos of the People's and Millet Alliances, which made it to the second round of the 2023 Republic of Türkiye Presidential election. Election manifestos are the written presentation of a political party's common views to the public. Election manifestos are important for political parties to define their ideologies, future imaginations and themselves. For this reason, this study compares the perspectives of political parties on the concept of national identity through their election manifestos. In the study, firstly, the historical process of the public administration's perspective on national identity in Türkiye is analyzed. Subsequently, a literature review on national identity is presented. In the research, the declarations of both alliances were analyzed using the document analysis technique, one of the qualitative research methods. The perspectives on national identity in the declarations are discussed within the framework of the concepts of identity, education, migration and culture. In the findings obtained, it was determined that the People's Alliance addressed national identity in more detail in the election declaration it presented to the public than the Millet Alliance. It was concluded that the People's Alliance used a more effective language in the titles of identity, education and culture, and the Millet Alliance used a more effective language in the title of migration.

Anahtar Kelimeler

Identity, national identity, election manifestos, alliances, politics.

Kaynakça

• Adalet ve Kalkınma Partisi (2023). Türkiye Yüzyılı İçin Doğru Adımlar Seçim Beyannamesi 2023, https://www.akparti.org.tr/media/bwlbgkif/tu-rkiye-yu-zyılı-ic-in-dog-ru-adımlar-2023-secim-beyannamesi.pdf [Erişim Tarihi: 10.06.2023].
• Ağaoğulları, M. A. (2020). Fransız Devrimi: Halk Sahneye Çıkıyor. Sokrates’ten Jakobenlere Batı’da Siyasal Düşünceler (ed. Mehmet Ali Ağaoğulları) içinde (ss. 597-641). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Ahmad, F. (2020). Modern Türkiye’nin Oluşumu. (Çev. Yavuz Alogan). İstanbul: Kaynak Yayınları.
• Akşin, S. (1971). İttihat ve Terakki Üzerine. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 26(1), 153-182.
• Akyüz, Y. (2001). Başlangıçtan 2001’e Türk Eğitim Tarihi. İstanbul: Alfa Yayınları.
• Althusser, L. (2002). İdeoloji ve Devletin İdeolojik Aygıtları. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Atagenç, İ. Ö. (2020). Kemalizme 12 Eylül “Ayarı”: Atatürk Milliyetçiliği. Türkiye Notları, 3(13), 113-117.
• Atalay, O. (2019). Türk’e Tapmak. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Atasü Topçuoğlu, R. (2012). Düzensiz Göç: Küreselleşmede Kısıtlanan İnsan Hareketliliği. Küreselleşme Çağında Göç Kavramlar, Tartışmalar. (Der. Suna Gülfer Ihlamur-Öner ve N. Aslı. Şirin Öner) içinde (ss. 501-518). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Aytaç, S. E. (2017). Türkiye'de Siyasi Partilerin Seçim Beyannamelerindeki Politika Öncelikleri, 2002–2015. Siyasal: Journal of Faculty of Political Science, 26(2), 7-26.
• Avcı, K. & Hülür, A. B. (2016). Siyasal Seçim Vaatlerinin Seçmenin Oy Verme Kararına Etkisi: 2015 Kasım Seçimleri Bolu Örneği. Journal of International Social Research, 9(43), 1347-1359.
• Baltacı, A. (2019). Nitel Araştırma Süreci: Nitel Bir Araştırma Nasıl Yapılır?. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(2), 368-388.
• Baytal, Y. (2000). Tanzimat ve II. Abdülhamid Dönemi Eğitim Politikaları. Ankara Üniversitesi Osmanlı Tarih Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 11(11), 23-32.
• Beriş, H. E. (2011). AK Parti 2007-2011 Seçim Beyannameleri: Süreklilik ve Değişim. Lider Ülke Türkiye (Der. Hamdi Turşucu ve Hamit Emrah Beriş) içinde (ss. 109-141). Ankara: Adalet ve Kalkınma Partisi AR-GE Başkanlığı Yayınları.
• Birecikli, İ. B. (2008). Yüzüncü Yılında II. Meşrutiyet’in İlanı Üzerine Bir İnceleme. Gazi Akademik Bakış, 2(3), 211-226.
• Bora, T. (1998). Türk Sağının Üç̧ Hali, İstanbul: Birikim Yayınları.
• Borak, S. (1992). 31 Mart Vakasının Çıkış Nedenleri Üzerine Çeşitli Yorumlar ve Atatürk ve Hareket Ordusu Üzerine Orgeneral İzzettin Çalışlar'ın Bir Makalesi. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 8(23), 357-372.
• Cumhuriyet Halk Partisi (2023). Ortak Politikalar Mutabakat Metni, https://chp.org.tr/yayin/ortak-politikalar-mutabakat-metni [Erişim Tarihi: 10.06.2023].
• Demirbaş, O. (2005). Türkiye’de Cumhuriyet Fikrinin Oluşumu. Yakın Dönem Türkiye Araştırmaları, (8), 31-60.
• Demirel, A. (2019). Çok Partili Hayat: Siyaset, Partiler, Seçimler. Türk Siyasal Hayatı (Eds. Ahmet Demirel ve Süleyman Sözen) içinde (ss. 58-89). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, No: 3633.
• Doğan, İ. (2012). Sosyolojik Kavramlar ve Sorunlar. Ankara: Pegem Akademi.
• Downs, A. (1957). An Economic Theory of Democracy. New York, NY: Harper & Row.
• Duru, K. M. (1965). Ziya Gökalp. İstanbul: MEB Yayınları, No: 52.
• Elinder, M.- vd. (2008). Selfish and Prospective: Theory and Evidence of Pocketbook Voting. Aboa Centre for Economics. CESifo WP 2489.
• Erdem, T. (2020). Milliyetçilik. Milliyetçik (Ed. Tevfik Erdem) içinde (ss. 28-52). Antalya: Otorite Kitap.
• Erdemir, F. H. B. (2005). Avrupa Kimliği: Pan-Milletçilikten Post-Milletçiliğe. Ankara: Ümit Yayıncılık.
• Eren, E. (2018). Ulus Devletlerde Toplumsal, Kültürel ve Siyasi Bir Etmen Olarak Kimlik Algısı: Türkiye Bağlamında Ulusal Kimlik Merkezli Dil ve Eğitim Politikaları. Electronic Turkish Studies, 13(22), 225-237.
• Ertürk, K. Ö. & Şeşen, E. (2017). Bir Halkla İlişkiler Aracı Olarak Seçim Beyannameleri: 2000’li Yıllar Üzerine Bir İnceleme. Erciyes İletişim Dergisi, 5(1), 60-80.
• Fiske, J. (1996). İletişim Çalışmalarına Giriş. (Çev. Süleyman İrvan). Ankara: Ark Yayınları.
• İnan, A. (1969). Medeni Bilgiler ve Atatürk’ün El Yazıları. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
• Gellner, E. (1992). Uluslar ve Ulusçuluk. (Çev. Büşra Ersanlı Behar ve Günay Göksu Özdoğan). İstanbul: İnsan Yayınları.
• Gellner, E. (2006). Nations and Nationalism. Oxford: Blackwell Publishing.
• Guibernau, M. (2007). The Identity of Nations. Cambridge: Polity Press.
• Güvenç, B. (1995). Türk Kimliği. İstanbul: Remzi Kitapevi.
• Kadıoğlu, A. (1996). The Paradox of Turkish Nationalism and the Construction of Official Identity. Middle Eastern Studies, 32(2), 177-193.
• Karakaş, M. (2013). Türkiye’nin Kimlikler Siyaseti ve Sosyolojisi. Akademik İncelemeler Dergisi (Journal of Academic Inquiries), 8(2), 1-44.
• Karpat, K. (1995). Kimlik Sorununun Türkiye’de Tarihi, Sosyal ve İdeolojik Gelişmesi. Türk Aydını ve Kimlik Sorunu (Ed. Sabahattin Şen) içinde (ss. 23-38). İstanbul: Bağlam Yayınları.
• Kayıran, M. & Metintaş, M. Y. (2017). Türkiye’de Anayasal Gelişme (1876- 1924). Türk Dünyası Uygulama ve Araştırma Merkezi Yakın Tarih Dergisi, 1(1), 14-41.
• Kekevi, S. & Kılıçoğlu, G. (2012). Uluslararası İlişkilerde Kültür ve Kimlik. Batman Üniversitesi Yaşam Bilimleri Dergisi, 1(1), 1183-1192.
• Kellner, D. (2004). Popüler Kültür ve Postmodern Kimliklerin İnşası. G. Seçkin (Çev.). Doğu Batı Düşünce Dergisi, 4(15), 187-219.
• Kelman, H. (1997). Nationalism, Patriotism and National İdentity: Social-Psychological Dimensions. Chicago: Nelson-Hall Publishers.
• Köşer Akçapar, Ş. (2012). Uluslararası Göç Alanında Güvenlik Algılamaları ve Göçün İnsan Boyutu. Küreselleşme Çağında Göç Kavramlar, Tartışmalar. (Der. Suna Gülfer Ihlamur-Öner ve N. Aslı. Şirin Öner) içinde (ss. 563-575). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Lipset, S. M. & Rokkan, S. (1967). Cleavage Structures, Party Systems, And Voter Alignments: An İntroduction. Party Systems and Voter Alignments: Cross-National Perspectives (Eds. Seymour Martin Lipset ve Stein Rokkan) içinde (ss.1-64). New York: The Free Press.
• Marshall, G. (1999). Sosyoloji Sözlüğü. (Çev. Osman Akınhay ve Derya Kömürcü). Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Nohutçu, A. (2018). Türkiye Siyasetinde ve Hükümet Sisteminde Yeni Dönem. Osmanlı’dan Günümüze Türkiye’nin Siyasal Hayatı. (Eds. Adem Çaylak ve Seyit A. Avcu) içinde (ss. 851-870). Ankara: Savaş Yayınevi.
• Osmanoğlu, E. (2021). Yerel Seçim Beyannamelerinde Kentiçi Ulaşım ve Seçmen Davranışına Etkileri: 31 Mart 2019 Mahalli İdareler Genel Seçimleri Ankara Örneği. Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Polis Akademisi Başkanlığı Trafik Enstitüsü.
• Özdemir, F. & Özkan, T. (2020). Türkiye’de Ulusal Kimlik İnşası ve Siyasi Parti Kimlikleri. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21(38), 525-563.
• Özkan, B. (2019). Türkiye’de Milli Vatanın İnşası. İstanbul: Kırmızı Kedi Yayınevi.
• Paşa, Ş. B. (2021). Yeni Türkiye’de Ulusal Kimlik İnşası. Yüksek Lisans Tezi. Edirne: Trakya Üniversitesi.
• Quinn, T. (2014). Mandates, Manifestos, and Coalitions: UK Party Politics After 2010. London, UK: The Constitution Society.
• Reicher, S. & Hopkins, N. (2001). Self and Nation. London: Sage.
• Resmi Gazete (2022). “7393 Sayılı Kanun”, https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2022/04/20220406-1.htm [Erişim Tarihi: 02.11.2023].
• Resmi Gazete (2018). 7102 Sayılı Kanun”, https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/03/20180316-28.htm [Erişim Tarihi: 02.11.2023].
• Resmi Gazete (2018). “7140 Sayılı Kanun”, https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/04/20180425M2-1.htm [Erişim Tarihi: 02.11.2023].
• Resmi Gazete (2007). “5678 Sayılı Kanun”, https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2007/06/20070616-1.htm [Erişim Tarihi: 02.11.2023].
• Rohrbach, S. (1991). Elections in the Media Age: An Analysis of Political Party Platforms and Tv News Transcripts Covering the 1984 American Election Campaign. Essex: Political Science Publication.
• Semiz, Y. (2014). İttihat ve Terakki Cemiyeti ve Türkçülük Politikası. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 1(35), 217-244.
• Sesli, M. (2020). İngiltere, Fransa, Amerika Birleşik Devletleri, Almanya ve Türkiye’de Laiklik ve Din Eğitimi Üzerine Bir Analiz. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 27(3), 607-625.
• Sızan, B. (2022). Türk-Amerikan İlişkilerinin Kuruluş ve Gelişme Sürecine Bir Bakış (1947-1954). Anadolu Strateji Dergisi, 4(1), 7-16.
• Smith, A. (1991). National Identity. Reno: University Nevada Press.
• Şahnagil, S. (2017). Siyasi Partilerde Milli Kimlik İnşa Stratejileri: Ak Parti Örneği. Route Education and Social Science Journal, (19), 118-131.
• Şeker, D. & Uçan, G. (2016). Göç Sürecinde Kadın. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(1), 199-214.
• Şener, S. (2013). Türkiye’de Gençlik, 4. Baskı, İstanbul: İnkılab Yayınları.
• Şener, B. (2017). Soğuk Savaş Sonrası Dönemde Uluslararası Göç Olgusu ve Ulusal Güvenlik Üzerindeki Etkileri Üzerine Bir Değerlendirme. Güvenlik Bilimleri Dergisi, 6(1), 1-30.
• Şeşen, E. & Ertürk, K. Ö. (2017). Türkiye’de 1990 Sonrası Çevre Politikalarının Seçim Beyannamelerine Yansımaları. Selçuk İletişim, 10(1), 188-215.
• Tayanç, M. & İnce, A. (2020). Türk Ulusal Kimliğinin İnşasında Güneş Dil Teorisinin Rolü ve Önemi. İmgelem, 4(6), 19-39.
• Tekeli, İ. & İlkin, S. (1999). Osmanlı İmparatorluğunda Eğitim ve Bilgi Üretim Sisteminin Oluşumu. Ankara: TTK Yayınları.
• Tekin, Y. & Çiftçi, S. (2007). 1877’den Günümüze Türkiye’de Parlamento 22. Dönem TBMM’nde Parlamento ve Parlamenter Rol Algısı. Ankara: Siyasal Kitapevi.
• Topal, S. (2022). Osmanlıcılık Sonrası Türkçülük Akımının Atatürk Döneminde Türkiye'nin İç Siyasal Gelişmelerine Etkileri. Yüksek lisans tezi. İstanbul: Altınbaş Üniversitesi.
• Tural, E. (2004) II. Meşrutiyet Döneminde Siyasal Partilerin Taşra Politikaları. Amme İdari Dergisi, 37(4), 57-82.
• Uçar, F. (2018). Türk Düşüncesinde Osmanlıcılık Fikrinin Ortaya Çıkışı ve Türk Siyasal Hayatına Etkileri. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 10(18), 81-108