SİNEMADA ETE DÖNÜŞTÜRÜLEN HAYVANIN TEMSİLİ ve ATAERKİLLİĞİN ÜRETİMİ

Yıl 2020, Cilt: 2 Sayı: 1, 47 - 59, 27.04.2020

Ayşe Altun

Öz

Bu çalışmada sinemada hayvanların bağlamından koparılarak birer ete dönüştürülmesi üzerinde durulmuştur. Çalışmanın hareket noktası, sinemada yemeğin nasıl anlatımsal bir öğe olarak yer aldığından yola çıkılarak özelde de et yemenin neyi temsil ettiğine, neyi nasıl ürettiğine dikkat çekmektedir. Özellikle insan merkezli bir bakışla hayvanların birer ete dönüştürülerek tüketilmesiyle beraber bu eti kimin tükettiği de bu çalışmanın amacını oluşturmaktadır. Çalışma boyunca, gündelik hayatta yemek pratiklerine, et yemenin altında yatan farklı noktalara değinilerek yemek kültürün cinsiyetçi yapısına yer verilmiştir. Bu amaç doğrultusunda ulaşılan sonuçlar ise bir hayvanı öldürerek et haline getirmenin ve bunu tüketenin ataerkil düzen olduğu ve sıklıkla da et yemenin erkeklikle ilişkilendirildiği ortaya çıkarılmıştır. Çalışma için Kutluğ Ataman’ın Kuzu(2014) filmi tercih edilmiştir. Bu filmin seçilme sebebi ise, bir sünnet yemeği için mutlak kesilmesi gereken bir kuzuyu işlemesinden dolayı konusu itibariyle uygun bir örnek olmasındadır. Filmi Eleştirel Söylem Analizi metodundan faydalanarak hem işitsel hem görsel öğeleri söylem analizi yardımıyla incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

sinemada yemek

Kaynakça

• Adams, Carol J. (2015). Etin Cinsel Politikası. (G. Tezcan ve M. E. Boyacıoğlu, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Akarçay, E. (2016). Gastronominin Toplumsal Serüveni: Sosyoloji. H. Yılmaz, (Ed.), Gastronomi ve Medya içinde (212-237). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları. Artun, A. (2017). Mümkünü Olmayan Müze. İstanbul: İletişim Yayınları. Arslantepe, M. (2008). Popüler Sinema Filmlerinde Hikaye Anlatımı. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 10(1), 237-256. Ataman, K. (2014). Kuzu [Film]. Barthes, R. (2008). Toward a Psychosociology of contemporary Food Consumtpion. C. Counihan and P. Van Esteri, (Ed.) Food and Culture içinde (28-35). New York: Routledge. Beardsworth, A. ve Keil, T. (2011). Yemek Sosyolojisi. (A. Dede, Çev.). İstanbul: Phoenix Yayınları. Berger, J. (2017). Hayvanlara Niçin Bakarız?. (C. Çapan, Çev.). Ankara: Delidolu Yayınları. Beşirli, H. (2010). Yemek, Kültür ve Kimlik. Milli Folklor, 87, 159-169. De Lauretis, T. (1984). Alice Doesn’t Feminism, Semiotics, Cinema. USA: Indiana University Press. Douglas, M. (1975). Deciphering a Meal. Implicit Meanings: Essays in Anthropology. London: Routledge & Kegan Paul. Eker, G. Ö. (2018). Farklı Görme Biçimiyle Modern Dünya Ritüeli Olarak Yemek Kültürü: Sınanma/Erginlenme ve İntikam Alma Gizli İşlevleri. Milli Folklor, 120, 170-183. Erhat, A. (2012). Mitoloji Sözlüğü. İstanbul: Remzi Kitabevi. Garrard, G. (2016). Ekoeleştiri - Ekoloji ve Çevre Üzerine Kültürel Tartışmalar. (E. Genç, Çev.). İstanbul: Kolektif Kitap. Hall, S. (2017). Temsil Kültürel Temsiller ve Anlamlandırma Uygulamaları. (İ. Dündar, Çev.). İstanbul: Pinhan Yayınları. Kanık, İ. (2018). Gastro Sinema. İstanbul: Alfa Yayınları. Kırel, S. (2010). Kültürel Çalışmalar ve Sinema. İstanbul: Kırmızıkedi Yayınevi. Lawlor, L. (2006). Bu Yeterli Değil: Derrida’da Hayvanlar Sorunu. Cogito 47-48, 186-212. Leghorn, L. ve Roodkowsky, M. (1977). Who Really Starves? Women and World Hunger. New York: Friendship Press. Leppert, R. (2009). Sanatta Anlamın Görüntüsü. (İ. Türkmen, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Mascelli, J. V. (2002). Sinemanın 5 Temel Öğesi. (H. Gür, Çev.). İstanbul: İmge Kitabevi. Meyer, M. (2001). Between Theory, Method and Politics: Positioning of The Approaches To CDA. R. Wodak & M. Meyer (Ed.), Methods of Critical Discourse Analysis içinde (14-31). London: Sage. Monaco, J. (2001). Bir Film Nasıl Okunur?. (E. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Oğlak Yayınları. Mulvey, L. (1997). Görsel Haz ve Anlatı Sineması. (N. Abisel, Çev.). 25.Kare, 21, (38-46). Pollock, G. (2012). Modernlik ve Kadınlığın Mekânları. (E. Soğancılar ve A. Antmen, Çev.). A. Antmen (Ed.), Sanat ve Cinsiyet içinde (187-253). İstanbul: İletişim Yayınları. Poole, G. (2003). Reel Meals: Food and Public Dining, Food and Sex, Food and Revenge. W. Kalaga ve T. Rachwal (Ed.), Viands, Wines And Spirits: Nourishment and (in) Digestion In The Culture of Literacy: Essays In Cultural Practice. Uniwersytetu Slaskiego içinde (9-30). Katowice: Wydawn. Ryan, M. ve Kellner, D. (2010). Politik Kamera. (E. Özsayar, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Sanday, P. (1981). Female Power and Male Dominance: On The Origins of Sexual Inequality. U.K.: Cambridge University Press. Selek, P. (2010). Sürüne Sürüne Erkek Olmak. (4. Baskı). İstanbul: İletişim Yayınları. Singer, P. (2005). Hayvan Özgürleşmesi. (H. Doğan, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Sözen, E. (1994). Söylem. İstanbul: Paradigma Yayınları. Taşıtman, A. (2012). Kutsal Erkekliğin İnşasında Bir Durak: Sünnet Ritüel. N. Gamze Toksoy (Ed.), Bellek İzleri: Kurgudan Kurama Görüntüler içinde (109-129). İstanbul: Kalkedon Yayınları. Tezcan, M. (2000). Türk Yemek Antropolojisi. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Warnick, R. B., Bojanic, D. C. ve Siriangkul, A. (2005). “Movie Effects on The Image of Thailand among College Student Travelers”, Proceedings of The 2005 Northeastern Recreation Research Symposium, April, 10th-12th Bolton, U.S. Van Dijk, T. (2000). Opinions and Idologies in The Press. A. Bell & P. Garrett (Ed.), Approaches to Media Discourse içinde (21-63). Massachusetts: Blackwell. Van Dijk, T. (2003). Critical Discourse Analysis. D.Schiffrin., D. Tannen, & E., H. Hamilton (Ed.), In The Handbook of Discourse Analysis içinde (466-485). Oxford: Blakwell Publishing. Yüksel, N. Aysun Akıncı ve Yılmaz, H. (2016). Gastronomiyi Konu Alan Filmler. Osman N. Özdoğan (Ed.), Yiyecek İçecek Endüstrisinde Trendler içinde (215-235). Ankara: Detay Yayıncılık.