New media environments that emerged as a result of developments in information and communication technologies have become an indispensable part of daily life by transforming the modern world into a network society. This situation led to an increase in the importance of academic studies on new media with the 2000s, when the developments in new communication technologies gained momentum. The high number of postgraduate thesis studies on new media makes it difficult to systematically examine the literature in this field and to see the deficiencies. In this context, the aim of the study is to examine the graduate thesis studies prepared on new media in Turkey between the years 2018-2022 within the framework of different variables. 350 theses prepared on new media in the thesis center of the Higher Education Council (YÖK) constitute the sample of the research. The studies researched within the scope of the research were examined with the document/text analysis technique, which is among the qualitative research methods, within the framework of the year they were published, the university they were prepared, the institute and the main branch of science they were affiliated with, the type of thesis and the subjects they were associated with. It is thought that the findings of the postgraduate theses examined within the scope of the research will provide an overview of the new media literature, reveal the deficiencies in the field and guide the researchers for current studies.
Akyazı, A. (2007). Bilgi Toplumunda Dijital Bölünme ve Yeni Medya Kavramının Dijital Bölünmeye Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Aktaş, S. G. (2021). Yeni Medya ve Gazetecilik: Marka Gazeteciliği Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Alexander, B. (2006). Web 2.0: A New Wave of Innovation for Teaching and Learning?, EDUCAUSE, 41(2), 33-44.
Baltacı, A. (2019), Nitel Araştırma Süreci: Nitel Araştırma Nasıl Yapılır? Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (AEÜSBED), 5(2), 368-388.
Batu, M. & Yapıcıoğlu Ayaz, Y. (2018). Bilimsel Araştırmalarda Sosyal Medya İle İlgili “Yeniyi” Bulmak: Lisansüstü Tezlere Yönelik Bir İnceleme. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (29), 284-301.
Bayır, Ç. (2021). Yeni Medya Ortamlarındaki Ticari Gözetimin Tüketim Alışkanlıklarına Etkisinin Araştırılması, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
Baxter, P. & Jack, S. (2008). Qualitative Case Study Methodology: Study Design and Implementation for Novice Researchers. The Qualitative Report, 13(4), 544-559.
Bowen, G. A. (2009). Document Analysis as a Qualitative Research Method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27-40.
Buluş, B. (2017). Yetişkin Yeni Medya Okuryazarlığı: Avrupa Birliği ve Türkiye Örnekleri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Anakara.
Castells, M. (2010). The rise of the network society (2nd Edition), USA: Wiley-Blackwell Publishing.
Creswell, J. W. (2002). Educational Research: Planning, Conducting, and Evaluating Quantitative. Upper Saddle River NJ: Prentice Hall.
Çakır, A. (2009). Yeni İletişim Ortamlarıyla Değişen Gazeteler ve Gazetecilik Anlayışı, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Darı, A. B. & Yalçın, D. (2022). Türkiye’de Medya Okuryazarlığı Konusunda Yapılmış Olan Lisansüstü Tez Çalışmaları Üzerine Bir Araştırma. Anadolu Akademi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(2), 366-382.
Dijk, J. V. (2018). Ağ Toplumu (Ö. Sakin, Çev.), İstanbul: Kafka Kitap.
Erçin, D. (2018). Yeni Medya ve Gazetecilik Kimliğindeki Dönüşüm, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Arel Üniversitesi, İstanbul.
Erkan, E. (2000). Yeni Medya Düzeni ve Kültürel Küreselleşme, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Ezberci, B. (2020). Yeni Medya ve Siyasete Katılım, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Frydenberg, M. & Shelly, G. B. (2010). Web 2.0: Concepts and Applications, USA: Course Technology
Güngör, N. (2018). İletişim: Kuramlar ve yaklaşımlar, Ankara: Siyasal Kitabevi
Isaacson, W. (2014). The Innovators: How a Group of Hackers, Geniuses, and Geeks Created the Digital Revolution, New York: Simon & Schuster.
Jenkins, H. (2016). Cesur Yeni Medya Teknolojiler ve Hayran Kültürü (Çev.: Ö. N. Yeğengil), İstanbul: İletişim Yayınları.
Keskinbıçkı, B. (2019). Yeni Medya ve Demokrasi İlişkisi: Yeni Medyanın Demokrasiyi İşlevselleştirme Potansiyeli Üzerine Bir Çalışma, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
Kırık, A. M. (2017). Yeni Medya Aracılığıyla Değişen İletişim Süreci: Sosyal Paylaşım Ağlarında Gençlerin Rolü. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 5(1), 230- 261.
Kürkçü Dumanlı, D. (2015). Yeni Medyanın Gençlerin Medya Alışkanlıkları Üzerine Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
McLuhan, M. (1994). Understanding Media. London: The MIT Press Cambridge.
Omur, S. & Uyar, M. (2020). Disiplinlerarası Yaklaşım Olarak Medya Okuryazarlığı: Türkiye’de Üretilen Tezler Üzerine Bir İnceleme. PESA Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(3), 277-290.
Özgül, G. E. (2012). Bir Görme Biçimi Olarak Yeni Medya: Kamusal Bir Alan İmkanının Araştırılması. Journal of Yasar University, 26(7), 4526-4547.
Pasos Devrani, A. E. & Kesici, İ. (2020).Yeni Medya Araştırmalarında Yöntemler ve Araçlar Ne Kadar Yeni? Türkiye’deki Lisansüstü Tezlere Dair Bir Meta Analiz Çalışması. Selçuk İletişim, 13(1), 273-293.
Pavlik, J. V. (2013). Yeni Medya ve Gazetecilik (Çev.: M. Demir & B. Kalsın), Ankara: Phoenix.
Sak, R., Şahin Sak, İ. T., Öneren Şendil, Ç. & Nas, E. (2021). Bir Araştırma Yöntemi Olarak Doküman Analizi. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 4(1), 227-250.
Sönmez, G. (2017). Türkiye’de Şiddet Olgusuna İlişkin Medya ve İletişim Alanındaki Lisansüstü Tezler. Marmara İletişim Dergisi, (28), 157-172.
Şahin, M. & Görgülü Aydoğdu, A. (2020). Twitter Gazeteciliği ile İlgili Yapılan Lisansüstü Tezlerin İncelenmesi. Etkileşim, (6), 10-35.
Yavuz, C. & Ilgın, H. Ö. (2023). Medya ve Kadın; İsminde Toplumsal Cinsiyet, Kadın ve Dizi Kelimeleri Geçen Lisansüstü Tezler Üzerine Bir Araştırma. İletişim Bilimi Araştırmaları Dergisi, 3(2), 95-107.
Yılmaz, S. (2022). Yeni Medya Ekolojisinde Heykel Sanatının Dijitalleşmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Zengin, B. & Serdaroğlu, Y. (2020). Sosyal Medya Pazarlaması Konusundaki Lisansüstü Tezlerin İçerik Analiziyle Değerlendirilmesi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(4), 1562-1579.
https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/giris.jsp
Türkiye'de Yeni Medya Konusunda Hazırlanan Lisansüstü Tezlere Yönelik Bir Analiz (2018-2022)
Enformasyon ve iletişim teknolojilerindeki gelişmelerin bir sonucu olarak ortaya çıkan yeni medya ortamları, modern dünyayı ağ toplumuna dönüştürerek gündelik hayatın vazgeçilmez bir parçası haline gelmiştir. Bu durum yeni iletişim teknolojilerindeki gelişmelerin hız kazandığı 2000’li yıllarla birlikte, yeni medya konusunda yapılan akademik çalışmaların öneminin artmasına sebep olmuştur. Yeni medya konusunda üretilen lisansüstü tez çalışmalarının sayıca fazlalığı, bu alandaki literatürün sistemli bir şekilde incelenmesini ve eksiklerin görülmesini zorlaştırmaktadır. Bu bağlamda çalışmanın amacı, Türkiye’de 2018-2022 yılları arasında yeni medya konusunda hazırlanan lisanüstü tez çalışmalarının farklı değişkenler çerçevesinde incelenmesidir. YÖK (Yükseköğretim Kurulu)’ün tez merkezinde yer alan yeni medya konusunda hazırlanmış 350 tez araştırmanın örneklemini oluşturmaktadır. Araştırma kapsamına araştırılan çalışmalar yayınlandığı yıl, hazırlandığı üniversite, bağlı olduğu enstitü, ana bilim dalı, tezin türü ve ilişkilendirildiği konular çerçevesinde nitel araştırma yöntemleri arasında yer alan doküman/metin analizi tekniği ile incelenmiştir. Araştırma kapsamında incelenen lisansüstü tezlere yönelik bulguların, yeni medya literatürüne genel bir bakış sağlayacağı, alanla ilgili eksikleri ortaya koyacağı ve güncel çalışmalar için araştırmacılara yol göstereceği düşünülmektedir.
Akyazı, A. (2007). Bilgi Toplumunda Dijital Bölünme ve Yeni Medya Kavramının Dijital Bölünmeye Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Aktaş, S. G. (2021). Yeni Medya ve Gazetecilik: Marka Gazeteciliği Örneği, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Alexander, B. (2006). Web 2.0: A New Wave of Innovation for Teaching and Learning?, EDUCAUSE, 41(2), 33-44.
Baltacı, A. (2019), Nitel Araştırma Süreci: Nitel Araştırma Nasıl Yapılır? Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (AEÜSBED), 5(2), 368-388.
Batu, M. & Yapıcıoğlu Ayaz, Y. (2018). Bilimsel Araştırmalarda Sosyal Medya İle İlgili “Yeniyi” Bulmak: Lisansüstü Tezlere Yönelik Bir İnceleme. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (29), 284-301.
Bayır, Ç. (2021). Yeni Medya Ortamlarındaki Ticari Gözetimin Tüketim Alışkanlıklarına Etkisinin Araştırılması, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
Baxter, P. & Jack, S. (2008). Qualitative Case Study Methodology: Study Design and Implementation for Novice Researchers. The Qualitative Report, 13(4), 544-559.
Bowen, G. A. (2009). Document Analysis as a Qualitative Research Method. Qualitative Research Journal, 9(2), 27-40.
Buluş, B. (2017). Yetişkin Yeni Medya Okuryazarlığı: Avrupa Birliği ve Türkiye Örnekleri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Anakara.
Castells, M. (2010). The rise of the network society (2nd Edition), USA: Wiley-Blackwell Publishing.
Creswell, J. W. (2002). Educational Research: Planning, Conducting, and Evaluating Quantitative. Upper Saddle River NJ: Prentice Hall.
Çakır, A. (2009). Yeni İletişim Ortamlarıyla Değişen Gazeteler ve Gazetecilik Anlayışı, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Darı, A. B. & Yalçın, D. (2022). Türkiye’de Medya Okuryazarlığı Konusunda Yapılmış Olan Lisansüstü Tez Çalışmaları Üzerine Bir Araştırma. Anadolu Akademi Sosyal Bilimler Dergisi, 4(2), 366-382.
Dijk, J. V. (2018). Ağ Toplumu (Ö. Sakin, Çev.), İstanbul: Kafka Kitap.
Erçin, D. (2018). Yeni Medya ve Gazetecilik Kimliğindeki Dönüşüm, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Arel Üniversitesi, İstanbul.
Erkan, E. (2000). Yeni Medya Düzeni ve Kültürel Küreselleşme, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.
Ezberci, B. (2020). Yeni Medya ve Siyasete Katılım, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Frydenberg, M. & Shelly, G. B. (2010). Web 2.0: Concepts and Applications, USA: Course Technology
Güngör, N. (2018). İletişim: Kuramlar ve yaklaşımlar, Ankara: Siyasal Kitabevi
Isaacson, W. (2014). The Innovators: How a Group of Hackers, Geniuses, and Geeks Created the Digital Revolution, New York: Simon & Schuster.
Jenkins, H. (2016). Cesur Yeni Medya Teknolojiler ve Hayran Kültürü (Çev.: Ö. N. Yeğengil), İstanbul: İletişim Yayınları.
Keskinbıçkı, B. (2019). Yeni Medya ve Demokrasi İlişkisi: Yeni Medyanın Demokrasiyi İşlevselleştirme Potansiyeli Üzerine Bir Çalışma, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
Kırık, A. M. (2017). Yeni Medya Aracılığıyla Değişen İletişim Süreci: Sosyal Paylaşım Ağlarında Gençlerin Rolü. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 5(1), 230- 261.
Kürkçü Dumanlı, D. (2015). Yeni Medyanın Gençlerin Medya Alışkanlıkları Üzerine Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
McLuhan, M. (1994). Understanding Media. London: The MIT Press Cambridge.
Omur, S. & Uyar, M. (2020). Disiplinlerarası Yaklaşım Olarak Medya Okuryazarlığı: Türkiye’de Üretilen Tezler Üzerine Bir İnceleme. PESA Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6(3), 277-290.
Özgül, G. E. (2012). Bir Görme Biçimi Olarak Yeni Medya: Kamusal Bir Alan İmkanının Araştırılması. Journal of Yasar University, 26(7), 4526-4547.
Pasos Devrani, A. E. & Kesici, İ. (2020).Yeni Medya Araştırmalarında Yöntemler ve Araçlar Ne Kadar Yeni? Türkiye’deki Lisansüstü Tezlere Dair Bir Meta Analiz Çalışması. Selçuk İletişim, 13(1), 273-293.
Pavlik, J. V. (2013). Yeni Medya ve Gazetecilik (Çev.: M. Demir & B. Kalsın), Ankara: Phoenix.
Sak, R., Şahin Sak, İ. T., Öneren Şendil, Ç. & Nas, E. (2021). Bir Araştırma Yöntemi Olarak Doküman Analizi. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 4(1), 227-250.
Sönmez, G. (2017). Türkiye’de Şiddet Olgusuna İlişkin Medya ve İletişim Alanındaki Lisansüstü Tezler. Marmara İletişim Dergisi, (28), 157-172.
Şahin, M. & Görgülü Aydoğdu, A. (2020). Twitter Gazeteciliği ile İlgili Yapılan Lisansüstü Tezlerin İncelenmesi. Etkileşim, (6), 10-35.
Yavuz, C. & Ilgın, H. Ö. (2023). Medya ve Kadın; İsminde Toplumsal Cinsiyet, Kadın ve Dizi Kelimeleri Geçen Lisansüstü Tezler Üzerine Bir Araştırma. İletişim Bilimi Araştırmaları Dergisi, 3(2), 95-107.
Yılmaz, S. (2022). Yeni Medya Ekolojisinde Heykel Sanatının Dijitalleşmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Zengin, B. & Serdaroğlu, Y. (2020). Sosyal Medya Pazarlaması Konusundaki Lisansüstü Tezlerin İçerik Analiziyle Değerlendirilmesi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(4), 1562-1579.
https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/giris.jsp
Toplam 36 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
Birincil Dil
Türkçe
Konular
Sosyal Medya Çalışmaları, İletişim ve Medya Çalışmaları (Diğer)
Aktaş, S. G. (2023). Türkiye’de Yeni Medya Konusunda Hazırlanan Lisansüstü Tezlere Yönelik Bir Analiz (2018-2022). Kritik İletişim Çalışmaları Dergisi, 5(2), 126-143. https://doi.org/10.53281/kritik.1372023