Öğretmen Adaylarının Aktif Öğrenmeye Yönelik Algılarının Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi

Yıl 2015, Cilt: 7 Sayı: 03, 31 - 49, 15.02.2016

Serhat Süral

Öz

Günümüz eğitim anlayışında yapılandırmacı eğitim felsefesi benimsenmektedir. Bu anlayışın her boyutunda ifade edilen, öğrencinin aktif olarak süreçte yer alması, öğretmenin ise rehber pozisyonunda bulunması gerektiği bilinmektedir. Aktif öğrenme modelini ve bu modelin getirdiği birçok yöntem ve tekniği...

Anahtar Kelimeler

Aktif Öğrenme, Öğretmen Adayı, Yapılandırmacılık, Öğrenci

Kaynakça

• Açıkgöz, K. (2003). Etkili öğrenme ve öğretme. Eğitim Dünyası Yayınları. İzmir.
• Açıkgöz, K. (2006). Aktif öğrenme. Biliş Yayınevi. İzmir.
• Açıkgöz, K. Ü. (2011). Aktif öğrenme. (12. Baskı), Biliş Yayınları, İzmir.
• Aydede, M. N. ve Kesercioğlu, T. (2012). Aktif öğrenme uygulamalarının öğrencilerin kendi kendine öğrenme becerilerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 43, 37-49.
• Baştürk, R. (2010). Bütün yönleriyle spss örnekli non parametrik istatistiksel yöntemler. Anı Yayıncılık, Ankara
• Bilha, K. K. (1989). The relationship between attitude toward mathematics and active participation in the mathematics class. Dissertation Abstract International, 50, 1, 117.
• Bonwell, C. C. ve Eison, J. A. (1991). Active learning: creating excitement in the classroom. Washington, DC: The George Washington University, School of Education and Human Development.
• Boztaş, H. (2012). İlköğretim 8. Sınıf matematik dersi üçgenler alt öğrenme alanının öğretiminde aktif öğrenme yaklaşımının öğrencilerin başarısına ve kalıcılığına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Butler, A., Phillmann, K. B., ve Smart, L. (2001). Active learning with in a lecture: assessing the ımpact of short, ın-class writing exercises. Teaching of Psychology, 28, 257–259.
• Büyüköztürk, Ş. (2006). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Cenk, Ö. (2005). Aktif öğrenme yaklaşımının çarpım cetvelinin öğretiminde kullanılmasının öğrenci başarısına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• Çalışkan, F. (2005). İlköğretim 4. sınıf sosyal bilgiler dersinde aktif öğrenme yöntemlerinden çözümlemeli öykü yönteminin öğrencilerin akademik başarılarına, tutumlarına ve aktif öğrenme düzeylerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay.
• Çetin, P. (2011). İlköğretim hayat bilgisi dersinde probleme dayalı öğrenme yöntemi uygulamalarının öğrencilerin öğrenme ürünlerine etkisi, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Dilmaç, O. (2011). Sanat tarihi derslerinde aktif öğrenme ortamının oluşturulmasının görsel sanatlar öğretmeni adaylarının akademik başarılarına etkisi. Başkent Üniversitesi Güzel Sanatlar Tasarım Ve Mimarlık Fakültesi 1. Sanat Ve Tasarım Eğitimi Sempozyumu- Dün Bugün Gelecek, Denizbank Yayınları. (298- 301). Ankara.
• Felder, R. M. ve Brent, R. (1996). Navigating the bumpy road to student-centered ınstruction. College Teaching. 44, 2, 43-47.
• Gökçe, E. (2004). İlköğretimde aktif öğrenme sürecine ilişkin öğrenci ve öğretmen görüşleri. Akdeniz Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 53-64.
• Güleç, E. (2014). Aktif öğrenme modeliyle oluşturulan öğrenme ortamının ortaokul öğrencilerinin akademik başarısına ve ingilizce dersine yönelik tutumlarına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans Tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Afyon
• Güven, M. (2004). Öğrenme stilleri ile öğrenme stratejileri arasındaki ilişki. Anadolu Üniversitesi Yayınları. Eskişehir.
• Işık Gözlükaya, S. (2014). Resim iş öğretmenliği sanat atölye derslerinde aktif öğrenme tekniklerinin sanatsal öğrenmeye katkısı. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Denizli.
• Kalem, S. ve Fer, S. (2003). Aktif öğrenme modeliyle oluşturulan öğrenme ortamının öğrenme, öğretme ve iletişim sürecine etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri 3, 2, 433- 461.
• Koçak, S. (2010). Aktif öğrenme yönteminin öğrencilerin bilişim teknolojileri dersindeki başarıları ve öğrenme strateji düzeyleri üzerindeki etkileri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Köseoğlu, C. (2005). Kesirlerin öğretiminde aktif öğrenme yönteminin öğrenci başarısına etkisi, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Lake, D. A. (2000). Active learning: student performance and perceptions compared with lecture. In J. A. Chambers (Ed.), Selected papers from the 11th International Conference on College Teaching and Learning (119–124).
• Lonka, K. ve Ahola, K. (1995). activating ınstruction:how to foster study and thinking skills in higher education. European Journal of Psychology of Education, 10, 351–368.
• Memnun, D. S. (2003). Sekizinci sınıf olasılık konularında aktif öğrenme yöntemi ile öğretimin öğrenci başarısı açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• Önder, N. K. (1993). Öğretimde program, ilke ve yöntemler. İstanbul.
• Öner, A. (2007). Sınıf öğretmenlerinin matematik derslerinde aktif öğrenme etkinliklerini uygulama durumları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Öztürk, H.İ. (2014). Ortaokul fen ve teknoloji öğretmenlerinin aktif öğrenmeye ilişkin algı prollerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Niğde Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Niğde.
• Pekin, H. (2000). İlköğretim 5. sınıf matematik öğretiminde aktif etkileşimli öğrenme modelinin öğrenci başarısına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• Schwartz, D. L. ve Bransford, J. D. (1998). A time for telling. cognition and ınstruction. 16, 475–522.
• Seyhan, G. (2003). İlköğretim II. kademe 7. sınıf matematik öğretiminde aktif öğrenme ve geleneksel öğrenme metotlarının karşılaştırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Balıkesir.
• Sökmen, N. (2000). Ön lisans öğrencilerinin kimya dersinde uygulanan aktif eğitim yöntemleri. Eğitim ve Bilim, 25, 117, 29-34.
• Şahin, O. (2005). İlköğretim 6. sınıf matematik dersinde aktif öğrenme teknikleri ile anlatılan ölçüler ünitesinin öğrenci başarısına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Talaz, G. (2013). Sınıf öğretmenlerinin fen ve teknoloji dersinde aktif öğrenme etkinliklerini uygulama durumları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İzmir.
• Tandoğan, R Ö. (2006). Fen eğitiminde probleme dayalı aktif öğrenmenin öğrencilerin başarılarına ve kavram öğrenmelerine etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Taş, A. M. (2005). Öğretmen eğitiminde aktif öğrenme. Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 6, 2, 177-184.
• Tezbaşaran, A. (1996). Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu. Tük Psikologlar Derneği Yayınları. Ankara.
• Tombe, V. K. (1989). Selected community staff development programs in Maryland and Virginia. Dissertation Abstract International, 51, 6, 163-164.
• Uşun, Y.A. (2004). İlköğretim 2. sınıf matematik dersi çarpım tablosunun öğretiminde aktif öğrenme yaklaşımı ile öğretimin öğrenci başarısına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
• Ünal, S. (1999). Aktif öğrenme, öğrenmeyi öğrenmek ve probleme dayalı öğrenme. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 11, 373-378.
• Ünal, A, (2004). İlköğretim 6. sınıf matematik dersi nokta, doğru, düzlem, doğru parçası, uzay ve ışın konusunun aktif öğrenme ile öğretiminin öğrenci başarısına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Yılmaz, A. (1995). Lise 2. sınıf zik dersinde aktif yöntemin öğrenci başarısına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.