Avrupa Birliği Çevre Yönetim Sistemi

Yıl 2018, Cilt: 10 Sayı: 18, 39 - 53, 04.06.2018

Hayriye Şengün Seçil Gül Meydan Yıldız

Öz

1987
yılında Avrupa Birliği’ne tam üyelik için başvuran Türkiye, bütün alanlarda
olduğu gibi çevre ile ilgili düzenlemelerde de Avrupa Birliği müktesebatına
uyum için yoğun mevzuat çalışmaları sürdürmektedir. Bu çalışmada, Avrupa
Birliği’nin çevre yönetim sistemi, Çevre Eylem Programları ve diğer
sürdürülebilir çevre politikaları açısından değerlendirilmektedir. Yöntem
olarak literatür tarama yönteminin kullanıldığı bu çalışmada, araştırmanın
kapsamını sınırlandırmak amacıyla AB’nin çevre konusundaki genel tutumu ve
Çevre Eylem Programlarının ilkeleri incelenerek, Türkiye’nin uyum süreci,
ulusal programlar doğrultusunda değerlendirilmektedir. 

Anahtar Kelimeler

Avrupa Birliği, Çevre Eylem Programı, Avrupa Birliği Müktesebatı, Türkiye

European Union Environmental Management System

Öz

Turkey, which
applied for full membership of the European Union in 1987, continues to work
hard to adjust its legislation on the European Union acquis in the same way
that it is in all areas. This work is evaluated in terms of the European
Union's Environmental Action Programs and other sustainable environmental
policies. In this study, which is used the literature survey method as a
method, Turkey's adaptation process is evaluated in accordance with national
programs by examining the general attitude of the EU on the environment and the
principles of Environmental Action Programs in order to limit the scope of the
research. 

Anahtar Kelimeler

European Union, Environmental Action Program, European Union Acquis, Turkey

Kaynakça

• Akkoyunlu Ertan, K. (1998). Çevre etiği. Amme idaresi Dergisi, 31 (1): 125-139.
• Algan, N. (1995). Çevre gerçeğinin küresel düzeyde ele alınışı. Yeni Türkiye, Yıl: 1, Sayı: 5 (s. 210-219). Ankara.
• Bozkurt, Ö. (1992). Avrupa Topluluğu’nun bütünleşme süreci ve yapısı. Ankara: ATAUM.
• Budak, S. (2000). Avrupa Birliği ve Türk çevre politikası. İstanbul: Büke Yayınları.
• Demirer Göksel N., Torunoğlu, E. (1999). Çevresel/ Ekolojik, yıkıma siyasal bir yaklaşım ve kirlendi dünya. N. Demirer Göksel ve diğerleri (der.), 2. Basım, Ankara: Öteki Yayınları.
• Durmuş, N. (1993). Avrupa Topluluğu ve Türkiye ’de güncel çevre politikaları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: TODAİE.
• Devlet Planlama Teşkilatı. (1994). Çevre yedinci beş yıllık kalkınma planı özel ihtisas komisyonu raporu. Ankara: DPT Yayınları.
• Dura, C., Atik, H. (2003). Avrupa Birliği Gümrük Birliği ve Türkiye. Ankara: Nobel Yayınları.
• Duru, B. (2007). Avrupa Birliği çevre politikası. E. Çağrı ve D. Senemoğlu (Ed.), Avrupa Birliği Politikaları. Ankara: İmaj Yayınları.
• Egeli, G. (1996). Avrupa Birliği ve Türkiye ’de çevre politikaları. Ankara: Türkiye Çevre Vakfı Yayınları.
• Erdoğan, İ. , Ejder, N. (1997). Çevre Sorunları-Nedenler-Çözümler. Ankara: Doruk Yayınları.
• Ertan, B. ve Akkoyunlu Ertan, K. (2006). Avrupa Birliği çevre hukuku ve KKTC. Journal of Cyprus Studies, 12 (31): 93.
• Görmez, K. (1997). Çevre sorunları ve Türkiye. Genişletilmiş 2. Baskı, Ankara: Gazi Kitabevi.
• İktisadi Kalkınma Vakfı Değerlendirme Raporu. (2014). AB’de 7. Çevre Eylem Programı Başladı. 12 Haziran 2017 tarihinde https://www.ikv.org.tr/ikv.asp?ust_id=703&id=708 adresinden erişildi.
• İktisadi Kalkınma Vakfı. (1998). Avrupa Birliği ve Türkiye’nin çevre politikalarının karşılaştırmalı incelemesi. Yayın No: 153 12 Haziran 2017 tarihinde https://oldweb.ikv.org.tr/default.asp adresinden erişildi.
• Karluk, S. R. (2002). Avrupa Birliği ve Türkiye. İstanbul: Beta Yayınları.
• Keleş, R. ve Mengi, A. (2017). Kent hukuku. Ankara: İmge Kitabevi.
• Keleş, R. (2015). Kentleşme politikası. 14. Baskı, Ankara: İmge Kitabevi.
• Keleş, R. (2014). 100 Soruda Türkiye’de kentleşme, konut ve gecekondu. 1. Baskı, İstanbul: Cem Yayınevi.
• Keleş, R. (2013). 100 Soruda çevre: çevre sorunları ve çevre politikası. 1. Baskı, İzmir: Yakın Kitabevi.
• Keleş, R., Hamamcı, C. ve Çoban, A. (2005). Çevre politikası. Ankara: İmge Kitabevi.
• Keleş, R. (1998). Kentbilim Terimleri Sözlüğü. Ankara: İmge Kitabevi.
• Keleş, R. (1987). Kentleşme ve çevre politikaları, şehirleşme ve çevre konferansı. Ankara: Türkiye Çevre Vakfı Yayınları.
• Kıvılcım, İ. (2014). İKV Değerlendirme Notu, İktisadi Kalkınma Vakfı, 12 Haziran 2017 tarihinde http://ikv.org.tr/images/upload/data/files/abde_7nci_cevre_eylem_programi_basladi .pdf adresinden erişildi.
• Meydan Yıldız, S. G. ve Şengün, H. (2018). Dünya Ticaret Örgütü’nün Çevre Koruma Politikaları, Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 25 (1): 233-349.
• Meydan Yıldız, S. G. (2016). Çevre Bilinci ve Eko-Kent Planlaması: Gölbaşı Özel Çevre Koruma Bölgesi Örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Sürücü, G. (1995). Çevre üzerine, Yeni Türkiye, Yıl: 1, Sayı: 5 (s. 168-171). Ankara.
• TÇSV. (2001). Avrupa Birliğinde ve Türkiye’de çevre mevzuatı. Ankara: Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
• TÇSV. (1989). Avrupa Topluluğu’nda ve Türkiye’de çevre mevzuatı. Ankara: Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
• TÜSİAD. (1998). Dış ticarette çevre koruma kaynaklı tarife dışı teknik engeller ve Türk sanayii için eylem planı. Yayın No: TÜSİAD/ 98-233, Ağustos.
• Url-1: http://www.ab.gov.tr/files/SEPB/cevrefaslidokumanlar/7theap.pdf, (12.06.21017).
• Url-2: www.ab.gov.tr, (12.06.2017).
• Url-3: http://www.ikv.org.tr/ikv.asp?ust_id=31&id=227, (13.06.2017).
• Yılmaz, A., Bozkurt, Y. ve Taşkın, E. (2005). Doğal kaynakların korunmasında çevre yönetiminin etkinliği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13:15-30.