Maarif Müfettişleri Başkanlarının Takdir Yetkisi

Yıl 2017, Cilt: 14 Sayı: 2, 207 - 224, 31.10.2017

Süleyman Göksoy

Öz

Milli Eğitim yapısı içerisinde her türlü eğitim kurum ve
kuruluşun faaliyet ve işlemlerinin süreç ve sonuçlarının değerlendirilmesi ile
idari, mali ve hukuki işlemleri hakkında rehberlik, denetim, inceleme, soruşturma görevlerini yürüten maarif
müfettişleri başkanlarının takdir yetkilerinin neler olduğu ve nelerin olması
gerektiğinin belirlemesi
amaçlanan araştırma, nitel
araştırma deseni ile yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubunun
belirlenmesinde amaçlı örnekleme yöntemlerinden ölçüt örnekleme ve maksimum
çeşitlilik örnekleme yöntemi kullanılmıştır. 
Bu kapsamda
2014-2015 eğitim-öğretim yılında Bolu, Kırıkkale, Tekirdağ Ardahan, Çanakkale,
Mardin, Kırklareli, Afyon, Kahramanmaraş ve İstanbul illerinde görev yapan on
maarif müfettişleri başkanı araştırmaya dahil edilmiştir. Araştırma bulgularına
dayalı olarak şu sonuçlara ulaşılmıştır: Maarif
müfettişleri başkanları kendilerinde olduğunu ve kullandıklarını düşündükleri takdir
yetkilerinin; öncelikle ve yoğunlukla inceleme, soruşturma alanında, daha sonra
ise yönetim, rehberlik ve denetim alanlarındadır. Maarif müfettişleri başkanlarının eğitim, öğretim alanında takdir
yetkilerinin olmadığını, kendilerinin uzman oldukları pedagoji alanında eğitimcilere
yeterince liderlik yapamadıklarını düşünmektedirler. Bu nedenle maarif müfettişleri başkanlarının kendilerinde
olmasını istekleri takdir yetkileri ile ilgili istekleri dikkate alınmalı, inisiyatif
kullanabilecekleri alanların genişletilmesi yoluna gidilmelidir.

Anahtar Kelimeler

Maarif müfettişleri başkanı, takdir yetkisi, eğitim

Power of Discretion Utilized by the Head of Education Inspectors

Öz

This qualitative study aimed to identify the existing power of discretion
utilized by Head of Education Inspectors responsible from the assessment of the
processes and products related to activities and procedures implemented by all
types of educational organizations and institutions included in the structure
of the National Education as well as providing guidance, supervision,
investigation and inquiries regarding administrative, financial and legal
matters and also examined the power of discretion desired by Heads of Education
Inspectors. Criterion sampling and maximum variation sampling methods were selected from
among purposive sampling methods to determine the study group.  In this context, ten Heads of Education
Inspectors employed in Bolu, Kırıkkale, Tekirdağ, Ardahan, Çanakkale, Mardin,
Kırklareli, Afyon, Kahramanmaraş and Istanbul Provinces during 2014-2015
academic year were included in the study. Based on findings, following results
were obtained:  The power of discretion
believed to be owned and utilized by the Heads of Education Inspectors
primarily and extensively centered on investigation and inquiries followed by
management, guidance and supervision. They believed that they did not have
power of discretion in the field of education and training and that they could
not provide sufficient leadership to educators in pedagogical areas in their
expertise. Suggestions include that the requests of Heads of Education Inspectors
regarding the power of discretion that they would like to exercise should be
taken into account and the areas that they can take initiative should be
expanded.

Anahtar Kelimeler

Head of education inspectors, power of discretion, education

Kaynakça

• Aydoğan, İsmail. ve Yaylacı, Faruk (2006). “Eğitim Yöneticisinin Takdir Yetkisi”, Millî Eğitim Dergisi, Sayı 171 Yaz.
• Azrak, Ali Ülkü (1985). “İdari Yargı Denetiminin Sınırı Olarak İdarenin Takdir Yetkisi”, İdare Hukuku ve İlimleri Dergisi, Yıl 6, Sayı: 1-3.
• Bolman, Lee G., ve Deal, Terrence, E. (2013). Organizasyonları Yeniden Yapılandırmak, (Çevirenler; Ahmet Aypay,
• AbdurrahmenTanrıöğen). (4. Baskı), Seçkin Yayınları, Ankara.
• Bilge, Necip (2007). Hukuk Başlangıcı, (22.Baskı), Turhan Kitapevi, Ankara.
• Çağlayan, Ramazan (2003). “Anayasa Mahkemesi Kararlarında Hukuk Devleti”, Atatürk Üniversitesi Erzincan Hukuk Fakültesi Dergisi, C: II, No: 1,
• Ekiz, Durmuş (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Anı Yayıncılık, Ankara.
• Ersan, G. (2008). “İdarenin Takdir Yetkisi Ve Takdir Yetkisinin Yargısal Denetimi” Karadeniz Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Trabzon.
• Gerçek, Adnan (2010). “Vergi Hukuku Alanındaki Takdir Yetkisinin Kullanılmasında İdarenin Ve Memurun Sorumluluğu”, Uludağ Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi Cilt xxıx, Sayı 2, S. 23-50.
• Giritli, İsmet ve Akgüner, Tayfun (1993). “İdare Hukuku”, Der Yayınları. İstanbul.
• Gözler, Kemal (2009). “İdare Hukuku”, 2 c. , 2.b.s. , , Ekin Yayınevi, C: I, Bursa.
• Gözübüyük, Şeref (2012). “Yönetim Hukuku”, Turhan Kitapevi, 31.Baskı. Ankara.
• Günday, Metin (1982). “İdarenin Takdir Yetkisi”, Basılmamış Doçentlik Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• MEB, Rehberlik ve Denetim Başkanlığı (2014). 2014-2017 Rehberlik ve Denetim Çalışma Programı ve Yıllık Faaliyet Planı Hazırlama Rehberi.
• Miles, M.B. and Huberman, A.M. (1994). “Qualitative Data Analysis”. Thousand Oaks: Sage.
• Onar, Sıdık Sami (1966). “İdare Hukuku”, Arkadaş Matbaası, İstanbul Üniversitesi Yayınları.
• Örnek, Acar (1992). “Kamu Yönetimi”, Meram Yayın Dağıtım. İstanbul.
• Özdevecioğlu, Mahmut (2002). “Kamu Ve Özel Sektör Yöneticileri Arasındaki Davranışsal Çalışma Koşulları Ve Kişilik Farklılıklarının Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma”. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı: 19. 115-134.
• Thompson, James, D. (1967). “Örgütler Hareket Halinde; Yönetsel Teorinin Sosyal Temelleri”, McGraw-Hill. New York. Yıldırım, Ali ve Şimşek, Hasan (2008). “Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri”, (6. bs.), Seçkin Yayınları. Ankara.
• Yılmaz, Gül Kaleli (2015). “Durum Çalışması”, (Ed. M. Metin), Eğitimde Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (s.261-285), Pegem A Akademi. Ankara.
• Yin, Robert K. (2003). “Case Study Research: Desigin and Methıds” (3rd ed.). Thousand Oaks, CA:Sage.