Bu çalışma, Cengiz Aytmatov’un Gün Olur Asra Bedel, Elveda Gülsarı ve Beyaz Gemi adlı eserlerini kültürel hafıza ve toplumsal travma kuramları bağlamında incelemektedir. Jan Assmann’ın kültürel bellek ve Pierre Nora’nın hafıza mekânları kavramlarıyla kuramsal temeli oluşturulan çalışmada, II. Dünya Savaşı sonrası Sovyetler Birliği’nin Orta Asya'daki kültürel asimilasyon politikalarının edebi anlatılardaki yansımaları analiz edilmiştir. Aytmatov’un anlatılarında mit, efsane ve folklorik ögeler; kültürel kimliğin aktarımı, unutmaya karşı direniş ve kolektif hafızanın korunması amacıyla işlevselleştirilmiştir. Mankurt motifi, ölen at simgesi ve geyik figürü, bu üç romanda kültürel hafıza kaybının ve kuşaklar arası kopuşun metaforları olarak öne çıkmaktadır. Eserlerde bireysel karakterlerin taşıdığı hafıza, baskıcı rejimlerin silmeye çalıştığı tarihsel kimliğe karşı bir direniş biçimi olarak değerlendirilmiştir. Sonuç olarak Aytmatov’un eserleri, Sovyet modernitesine karşı edebi bir hafıza mekânı ve kültürel direniş aracı olarak yorumlanmakta; kültürel belleğin ideolojik baskılara rağmen nasıl korunduğunu gözler önüne sermektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Türk Dili ve Edebiyatı (Diğer), Sanat Tarihi, Teori ve Eleştiri (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 18 Eylül 2025 |
Gönderilme Tarihi | 11 Temmuz 2025 |
Kabul Tarihi | 15 Eylül 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 5 |