İşbirliğine Dayalı Öğrenme Yaklaşımının Türkçe Dersinde Akademik Başarıya Etkisi ve Öğrencilerin Derse İlgisi

Yıl 2007, Cilt: 49 Sayı: 49, 7 - 30, 01.10.2007

Oğuzhan Gümüş Bekir Buluç

Öz

Bu çalışma, Türkçe öğretiminde işbirliğine dayalı öğrenme yaklaşımının ilköğretim dördüncü sınıf öğrencilerinin akademik başarılarına etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmada öğrencilerin akademik başarılarını ölçmek için bir başarı testi ve deney grubu öğrencilerinin bu yöntemle ilgili görüşlerini belirlemek için bir anket uygulanmıştır. Araştırmada deneysel yöntem kullanılmıştır. Deneysel yöntemin, ön test – son test kontrol gruplu deseni kullanılmıştır. Deney ve kontrol grupları otuz kişiden oluşmuştur. Deney grubunda işbirliğine dayalı öğrenme yaklaşımı, kontrol grubunda ise geleneksel yöntem kullanılmıştır. Araştırmaya katılan gruplara deneysel işlem öncesi ön test, işlem sonrasında ise son test uygulanmıştır. Ayrıca deney grubu öğrencilerine, görüş belirleme anketi uygulanmıştır. Verilerini analizi SPSS istatistik programı ile yapılmış, verilerin analizinde istatistiki işlemlerden t-testi, aritmetik ortalama, standart sapma, frekans ve yüzdeler kullanılmıştır. Elde edilen veriler .05 anlamlılık düzeyinde test edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, işbirliğine dayalı öğrenme yaklaşımı ile ders işleyen deney grubu öğrencilerinin bu yaklaşımla ders işlemekten hoşlandıkları ve dersi daha iyi anladıkları, grup içinde görev almaktan zevk aldıkları, derste daha aktif oldukları, diğer dersleri de bu yaklaşıma uygun şekilde işlemek istedikleri görülmüştür. Araştırmanın; Türkçe öğretiminde, işbirliğine dayalı öğrenme yaklaşımına uygun şekilde öğrenim gören deney grubu öğrencileri ile geleneksel yaklaşıma uygun şekilde öğrenim gören kontrol grubu öğrencilerinin, deneysel işlem öncesi ve sonrası başarıları arasında anlamlı bir fark var mıdır? şeklinde düzenlenen alt problemi ile ilgili olarak ise, ön test sonuçlarına göre gruplar arasında anlamlı bir farklılık bulunamamış, son test sonuçlarına göre ise deney grubu lehine anlamlı bir farklılık bulunmuştur

Anahtar Kelimeler

işbirliğine dayalı öğrenme , öğrenci başarısı , Türkçe öğretimi

The Effecst of Cooperative Learning Approach On Students; Achievements and Interests Towards the Turkish Course

Öz

The purpose of this study is to examine the effect of cooperative learning on academic achievement of fourth grade students in primary education. An achievement test was used for assessing student's academic achievement and a questionnaire was used to collect data on the opinions of the experimental group about cooperative learning. This study employed the experimental method using pre-test and post-test design with control group. Two classrooms at fourth grade with thirty students in each were randomly assigned as control and experimental groups. Cooperative learning method was used in the experimental group and traditional method was used in the control group. The achievement test was administered to each group before and after experimentation, and the questionnaire was administered to experimental group after experimentation. Data were analyzed by using t-test to compare pre-test - post-test and control group – experimental group differences. Results indicated that students in experimental group enjoyed learning and working in groups, students became more active in learning activities and preferred cooperative learning activities in other courses. There were no significant differences in pre-test Turkish achievement test scores between the control group and the experimental group. However, post-test Turkish achievement scores for the experimental group was significantly higher than post-test Turkish achievement scores for the control group, indicating a significant increase in Turkish achievement as result of the cooperative learning experience. Summary Turkish Ministry of National Education has been struggling to reform primary and secondary education curriculum with an increased focus on constructivist teaching and learning. Constructivist approach emphasizes the active role of students in teaching and learning process through processes such as cooperative learning. There has been considerable body of research examining effectiveness of cooperative learning on achievement. Over the past 90 years, hundreds of studies have been conducted comparing the relative effectiveness of cooperative, competitive, and individualistic learning. Most of these studies indicated that cooperative learning significantly improves achievement and retention, creates more positive relationships among students, and promotes students` psychological health and self-esteem (Roger ve Johnson, 2006). Cooperative learning is an instructional strategy that simultaneously addresses academic and social skill learning by students. It is a well-researched instructional strategy and has been reported to be highly successful in the classroom. There is an ever increasing need for interdependence in all levels of our society. Providing students with the tools to effectively work in a collaborative environment has been a priority. Cooperative Learning is one way of providing students with a well defined framework in which to learn from each other. Students work towards fulfilling academic and social skill goals that are clearly stated. It is a team approach where the success of the group depends upon everyone pulling his or her weight (ISO, 2006). The purpose of cooperative learning is to make each group member a stronger individual in his or her own right. There should be a pattern and flow to classroom learning-learn it together, perform it alone. Cooperative learning differs from traditional classroom grouping in that it requires that teachers carefully structure the group so that students believe that they (Roger ve Johnson, 2006); • sink or swim together, • assist and encourage others to achieve, • are individually accountable for doing their part of the group`s work, • have to master the required interpersonal and small group skills to be an effective group member, and • should discuss how well the group is working and what could be done to improve the group work. According to the Cooperative Learning Center at the University of Minnesota, cooperation is working together to accomplish shared goals. Within cooperative activities individuals seek outcomes that are beneficial to themselves and beneficial to all other group members. Cooperative learning is the instructional use of small groups so that students work together to maximize their own and each other`s learning. The idea is simple. Class members are organized into small groups after receiving instruction from the teacher. They then work through the assignment until all group members successfully understand and complete it. Cooperative efforts result in participants striving for mutual benefit so that all group members gain from each other`s efforts (your success benefits me and my success benefits you), recognizing that all group members share a common fate (we all sink or swim together here), knowing that one`s performance is mutually caused by oneself and one`s colleagues (we can not do it without you), and feeling proud and jointly celebrating when a group member is recognized for achievement (Minnesota University, 2006). According to Johnson et al., (1991) cooperative learning provides opportunities to students to learn better through studying as a group. Students first gather data and share this knowledge with their friends and discuss findings (Sharan, 1980). With using this approach, some of the skills such as problem solving, creative thinking are expected to develop on students (Yılmaz, 2001). Turkish course has very important role for socio-cultural developments of students at primary level. The skills gained through cooperative learning can also be valid for students in this course, because the course requires some skills such as good communication, effective listening and writing. The purpose of this study is to examine the effect of cooperative learning approach on student achievement through comparing the traditional teaching approach and cooperative learning approach. Method This study employed the experimental method using pre-test and post-test design with control group. Two classrooms at fourth grade with 30 students in each were randomly assigned as control and experimental groups. Cooperative learning method was used in the experimental group and traditional method was used in the control group. The achievement test was administered to each group before and after experimentation, and the questionnaire was administered to experimental group after experimentation. Data were analyzed by using t-test to compare pre-test - post-test and control group – experimental group differences. Findings Results indicated that students in experimental group enjoyed learning and working in groups, students became more active in learning activities and preferred cooperative learning activities in other courses. Students in experimental group developed positive attitudes towards learning. There were no significant differences in pre-test Turkish achievement test scores between the control group and the experimental group. However, post-test Turkish achievement scores for the experimental group was significantly higher than post-test Turkish achievement scores for the control group, indicating a significant increase in Turkish achievement as result of the cooperative learning experience.

Anahtar Kelimeler

cooperative learning , student achievement , Turkish teaching.

Kaynakça

• Açıkgöz, Ü.K., K. Sucuoğlu., M. Gökdağ (1999). Öğretmenlerin etkin öğrenmenin acemilik döneminde karşılaştıkları sorunlar ve baş etme stratejileri. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, İzmir, DEÜ Yayınları, Özel Sayı:1, 301-312.
• Aksakal, Ö.D. (2002). İşbirlikli öğrenme yönteminin anadili (Türkçe) eğitimine etkisi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Artz, A. and C.Newman. (1990). How to use cooperative learning in the mathematics class. Reston, VA: National Council of Teachers of Mathematics.
• Bayraktar, O. (2002). Ortaöğretim matematik dersinde işbirliğine dayalı öğrenme yaklaşımı hakkında öğretmen ve öğrenci görüşleri. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Bilen, S. (1995). İşbirlikli öğrenmenin müzik öğretimi ve güdüsel süreçler üzerindeki etkileri. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Yayımlanmamış Doktora Tezi.
• Çelik, V. (1998). Bilgi toplumunun eğitim sistemi ve geleceğe yönelik eğilimler. Yeni Türkiye Dergisi, Yıl 4. sayı 19, s.829-836, Ankara.
• Erçelebi, E. (1995). Geleneksel öğretim yöntemleri ile işbirlikli öğrenme yönteminin matematik öğretimi üzerindeki etkileri. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Ertekin, B. (2001). Geleneksel öğretim yöntemleri ile işbirlikli öğrenme yönteminin fen bilgisi öğretimi üzerindeki etkileri. Denizli: Pamukkale Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Gök, A. (2004). Tarih öğretiminde işbirliğine dayalı öğrenme tekniğinin kullanımı. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Gömleksiz, M. (1995). Kubaşık öğrenme teknikleri. Ç. Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, Temmuz 1995.
• Gömleksiz, M. (1997). Kubaşık öğrenme temel eğitim 4. sınıf öğrencilerinin matematik başarısı ve arkadaşlık ilişkileri üzerine deneysel bir çalışma. Adana: Kemal Matbaası.
• Gömleksiz, M.(2001). Kubaşık öğrenme. Öğrenmenin oluşumu. Modül 1. Ankara: MEB. Projeler Koordinasyon Merkezi Başkanlığı.
• Gümüşeli, A.İ. (2005). Eğitimde kalite kaliteli yönetici yetiştirme ile sağlanır. Artı Eğitim Dergisi, Aralık 2005 Sayı.11. sayfa 6.
• ISO (2006). Instructional strategies online. http://olc.spsd.sk.ca/DE/PD/instr/ strats/ coop/ index.html. 24.7.2006.
• Johnson, D.W., R.T. Johnson, and K. Smith. (1991). Cooperative learning: Increasing college faculty instructional productivity. ASHE-ERIC Higher Education Report No. 4, Washington, DC: The George Washington University.
• Minnesota University. (2006). What is cooperative learning? http://www.co- operation.org/ pages /cl.html. 24.7. 2006.
• Öncü, H. (1994). Eğitimde ölçme ve değerlendirme. Ankara: Matzer Matbaası.
• Öz, M. F. (2001). Uygulamalı Türkçe öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Özden, Y. (2003). Öğrenme ve öğretme. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Özden, Y; H. Şimşek.(1998). Davranışçılıktan oluşturmacılığa: “Öğrenme” paradigmasının dönüşümü ve Türk eğitimi. Bilgi ve Toplum Dergisi. Nisan 1998. C.1.
• Özder, H. (1996). Tam öğrenmeye dayalı işbirlikli öğrenme modelinin etkililiği. Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi.
• Özer, Ö. (1999). İşbirlikli öğrenme ve öğrencilerin güdülenmesi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Özkal, N. Ş. (2000). İşbirlikli öğrenmenin sosyal bilgilere ilişkin benlik kavramı, tutumlar ve akademik başarı üzerindeki etkileri. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Yayımlanmamış Doktora Tezi.
• Roger, D; D.Johnson (2006). Cooperative learning and conflict resolution. http://www. newhorizons.org/strategies/cooperative/johnson.htm. 25.7.2006.
• Sharan, S. (1980). Learning in teams: A critical review of recent methods and effects on achievement, attitudes and race ethnic relations. Review Of Educational Research, 50, 241-273.
• Senemoğlu, N. (2001). Öğrenme nasıl oluşmaktadır? Öğrenmenin oluşumu. Modül 1. Ankara: MEB. Projeler Koordinasyon Merkezi Başkanlığı.
• Sever, S. (2001). Öğretim dili olarak Türkçe’nin sorunları ve öğretme-öğrenme sürecindeki etkili yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 34 (1-2), s.14-17.
• Slavin, E. R. (1988). Developmental and motivational perspective on cooperative learning. Child Development.
• Slavın, E. R.(1994). Student team learning. Published by NEA. National Education Association. Washington D.C. v22, p.91-93.
• Stainer, S., L.K. Stromwall., S. Brzuzy., and K. Gerdes. (1999). Using cooperative learning strategies in social work education. Journal of Social Education. 35, (2), p254.
• Steven, J.R.; E.R. Slavin (1995). The cooperative elementary school effects on student achievement. American Educational Research Journal, 31, (2), 312-51.
• Sünbül, A.M. (1996). İşbirliğine dayalı öğretim. Eğitim ve Bilim, 20 (102).
• Tan, Ş. (2005). Öğretimi planlama ve değerlendirme. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Titiz, T. (1999). Ezbersiz eğitim “yol haritası”. İstanbul: Beyaz Yayınları.
• Yıldırım, C. (1988). Eğitim önlisans programı eğitim bilimleri. Editör: A.Hakan. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 184.
• Yılmaz, A. (2001). İş birliğine dayalı öğrenme: Etkili ancak ihmal edilen ya da yanlış kullanılan bir metot. Milli Eğitim Dergisi. Nisan, Mayıs, Haziran. Sayı:150