Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

“A Popular Experience”/Gossip as the Mediator of Power and Resistance: The Discursive Analyses of Gossip on Turkish Television

Yıl 2008, Cilt: 11 (2) Sayı: 22, 9 - 39, 26.01.2009

Öz

In the world, academic researches deal with gossip in terms of psychology, sociology, anthropologyand linguistics. Feminist linguistic studies, which use case studies and text analyses, provide rich empiric data and the issue of gossip is understood as a political matter. There are number of studies mentioning gossip as a social concept in the electronic media, especially by means of internet spaces. In Turkey, as a social phenomenon, gossip is not considered academically. This article approaches a certain set of issues about gossip and an overall perspective is unfolded. The “mediated gossip” of various Turkish television programs are analyzed as a form of media narrative. By this way, the political aspect of gossip is questioned and the traditional forms of gossip are compared with the mediated versions

Kaynakça

  • Ağakay, Mehmet Ali (1955). Türkçe Sözlük. Ankara: Yeni Matbaa.
  • Bakhtin, Mikhail (2001). Karnavaldan Romana. Çev., Sibel Irzık. İstanbul: Ayrıntı.
  • Belge, Murat (1997). Tarihten Güncelliğe. İstanbul: İletişim.
  • Bok, Sissela (1984). Secrets. New York: Vintage.
  • Brooks, Alicia (2002). “Sex and Confessions in Queer Academia.” Bad Subjects 62. http://bad.eserver.org/issues/2002/62/brooks.html. Erişim tarihi: 21.02.2004.
  • Brown, Mary Ellen (1990). Television and Woman's Culture. London: Sage.
  • Bryson, Valerie (2003). Feminist Political Theory. London: Palgrave.
  • Butler, Judith (1997). Excitable Speech: A Politics of the Performative. London: Routledge.
  • Cameron, Deborah (1990). Feminist Critique of Language. London: Routledge.
  • Çaplı, Bülent (2002). Medya ve Etik. Ankara: İmge.
  • Capp, Bernard (2003). When Gossips Meet. New York: Oxford University Press.
  • Coates, Jennifer (1996). Women Talk. Oxford: Blackwell Publishers.
  • Coates, Jennifer (1998). “Gossip Revisited.” Language and Gender. Jennifer Coates (der.) içinde. New York: Oxford University Press. 226-254.
  • Çelik, Nur Betül (der.) (2000). Televizyon Kadın ve Şiddet. Ankara: KİV Yayınları.
  • Devellioğlu, Ferit (1962). Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lügat. Ankara: Doğuş Matbaası.
  • Devellioğlu, Ferit ve Neval Kılıçkını (1975). En Yeni Büyük Türkçe Sözlük. İstanbul: Rafet Zaimler Kitabevi.
  • Dunbar, Robin (1998). Grooming, Gossip, and The Evolution of Language. Cambridge: Harvard University Press.
  • Dursun, Çiler (2001). TV Haberlerinde İdeoloji. Ankara: İmge.
  • Eckert, Penelope ve Sally McConnell-Ginet (2003). Language and Gender. Cambridge University Press.
  • Ehrlich, Paul R. (2000). Human Natures. New York: Penguin Books.
  • Eley, Geoff (1992). “Nations, Publics and Political Cultures.” Habermas and Public Sphere. Craig Calhoun (der.) içinde. Cambridge: M.I.T. Press. 289-340.
  • Eyüboğlu, İsmet Zeki (1991). Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü. İstanbul: Sosyal Yayınlar.
  • Foucault, Michel (1993). Cinselliğin Tarihi. Cilt I-II-III. İstanbul: Afa.
  • Gencel Bek, Mine (2003). “Televizyon Haberciliği ve Tabloidleşme.” İletişim Araştırmaları (2)1: 9-39.
  • Georgeon, François ve Paul Dumont (2000). Osmanlı İmparatorluğu'nda Yaşamak. İstanbul:

“Popüler Bir Tecrübe”/ Tahakküm ve Direnişin Aracı Olarak Dedikodu: Türkiye Televizyonlarında Dedikodunun Söylemsel Analizi

Yıl 2008, Cilt: 11 (2) Sayı: 22, 9 - 39, 26.01.2009

Öz

Dedikodu dünyada, akademik çalışmalarda kavramsal olarak psikoloji, sosyoloji, antropoloji ve dilbilimin sunduğu olanaklarla incelenmiş, feminist dilbilim araştırmalarının örnek olay ve metin çözümlemeleri, dedikodunun politik yönünün anlaşılması ve konunun ampirik dayanaklarla irdelenmesi açısından büyük katkı sağlamıştır. Son dönemlerde elektronik medya ve özellikle internet ortamlarından dedikoduya dair sınırlı sayıda da olsa çalışmalara rastlanmaktadır. Ancak Türkiye'de dedikodu toplumsal bir mesele olarak görülüp değerlendirilmemiştir. Bu makalede hem dedikodu üzerine farklı alanlarda yapılan araştırmalara yer verilmekte ve literatür tanıtılmakta hem de Türkiye televizyonlarındaki magazinsel içeriğe sirayet eden dedikodunun medyada bir anlatı biçimi olarak analizi yapılmaktadır. Böylelikle medyadaki dedikodunun politik yönü sorgulanmakta, geleneksel dedikodu formları ile farklılıkların görülebildiği bir tablo sunulmaktadır.

Kaynakça

  • Ağakay, Mehmet Ali (1955). Türkçe Sözlük. Ankara: Yeni Matbaa.
  • Bakhtin, Mikhail (2001). Karnavaldan Romana. Çev., Sibel Irzık. İstanbul: Ayrıntı.
  • Belge, Murat (1997). Tarihten Güncelliğe. İstanbul: İletişim.
  • Bok, Sissela (1984). Secrets. New York: Vintage.
  • Brooks, Alicia (2002). “Sex and Confessions in Queer Academia.” Bad Subjects 62. http://bad.eserver.org/issues/2002/62/brooks.html. Erişim tarihi: 21.02.2004.
  • Brown, Mary Ellen (1990). Television and Woman's Culture. London: Sage.
  • Bryson, Valerie (2003). Feminist Political Theory. London: Palgrave.
  • Butler, Judith (1997). Excitable Speech: A Politics of the Performative. London: Routledge.
  • Cameron, Deborah (1990). Feminist Critique of Language. London: Routledge.
  • Çaplı, Bülent (2002). Medya ve Etik. Ankara: İmge.
  • Capp, Bernard (2003). When Gossips Meet. New York: Oxford University Press.
  • Coates, Jennifer (1996). Women Talk. Oxford: Blackwell Publishers.
  • Coates, Jennifer (1998). “Gossip Revisited.” Language and Gender. Jennifer Coates (der.) içinde. New York: Oxford University Press. 226-254.
  • Çelik, Nur Betül (der.) (2000). Televizyon Kadın ve Şiddet. Ankara: KİV Yayınları.
  • Devellioğlu, Ferit (1962). Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lügat. Ankara: Doğuş Matbaası.
  • Devellioğlu, Ferit ve Neval Kılıçkını (1975). En Yeni Büyük Türkçe Sözlük. İstanbul: Rafet Zaimler Kitabevi.
  • Dunbar, Robin (1998). Grooming, Gossip, and The Evolution of Language. Cambridge: Harvard University Press.
  • Dursun, Çiler (2001). TV Haberlerinde İdeoloji. Ankara: İmge.
  • Eckert, Penelope ve Sally McConnell-Ginet (2003). Language and Gender. Cambridge University Press.
  • Ehrlich, Paul R. (2000). Human Natures. New York: Penguin Books.
  • Eley, Geoff (1992). “Nations, Publics and Political Cultures.” Habermas and Public Sphere. Craig Calhoun (der.) içinde. Cambridge: M.I.T. Press. 289-340.
  • Eyüboğlu, İsmet Zeki (1991). Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü. İstanbul: Sosyal Yayınlar.
  • Foucault, Michel (1993). Cinselliğin Tarihi. Cilt I-II-III. İstanbul: Afa.
  • Gencel Bek, Mine (2003). “Televizyon Haberciliği ve Tabloidleşme.” İletişim Araştırmaları (2)1: 9-39.
  • Georgeon, François ve Paul Dumont (2000). Osmanlı İmparatorluğu'nda Yaşamak. İstanbul:
Toplam 25 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular İletişim ve Medya Çalışmaları, Radyo-Televizyon, Kültürel çalışmalar, Kadın Araştırmaları
Bölüm Araştırma Makalesi
Yazarlar

Emek Çaylı Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 26 Ocak 2009
Yayımlandığı Sayı Yıl 2008 Cilt: 11 (2) Sayı: 22

Kaynak Göster

APA Çaylı, E. (2009). “Popüler Bir Tecrübe”/ Tahakküm ve Direnişin Aracı Olarak Dedikodu: Türkiye Televizyonlarında Dedikodunun Söylemsel Analizi. Kültür Ve İletişim, 11 (2)(22), 9-39.