هذا البحث يخص نظام زواج المحارم الذي كان سائداً في في ايران وأطرافها التي كانت تدين بالديانة المجوسية والى مجىء الاسلام بعدة قرون، أثناء حقب الامبراطوريات العديدة التي حكمت تلك البلاد، بدءاً من الاخمينيين- الهخامنشيين )529ق.م – 331ق.م( ومرورا بامبراطورية الاسكندر المقدوني وأسلافه السلوقيين والدولة البرثية – الأشكانية ملوك الطوائف (247ق.م – 226م) وانتهاءً بحكم الفرس الساسانيين (226 – 651م). يعتمد البحث على نصوص الكتاب الزرادشتي المقدس ( الآفستا) وعلى النصوص البهلوية المتأخرة التي أُلفت في القرن التاسع الميلادي/ الثالث الهجري، ككتاب: دينكَرد، والبندهشن وغيرها، بالاضافة الى شهادات المؤرخين اليونان الذين عاصروا الحقبة، فضلاً عن روايات العلماء والمؤرخين النصارى، والمسلمين بشقيهم السني والشيعي على حدٍ سواء. كما لا يمكن نسيان روايات المؤرخين الايرانيين المعاصرين، وكيف أن المجوس المعاصرين من البارسيين الهنود والزرادشتيون الايرانيون ينكرون هذا النوع من الزواج، ويحاولون تأويل نصوصه خوفاً من المسلمين لأنهم أي المسلمون ومعهم النصارى يُحّرمون وينكرون هذا النوع من الزواج الذي ينافي الفطرة البشرية السوية.
This research concerns the incestuous marriage, which was prevalent in Iran and its outskirts, which were loyal to the Magian religion and to the advent of Islam for several centuries, during the eras of the many empires that ruled those countries, starting with the Achaemenids - the Hammansians (529 BC - 331 BC) and passing through the empire of Alexander) the Macedonian and his Seleucid ancestors and the Perthian-Ashkan state, kings of the Taifas (247 BC - 226 AD) and finally the rule of the Sassanid Persians (226 - 651 AD).
The research is based on the texts of the Zoroastrian holy book (Avesta) and on the late Pahlavi texts that were written in the ninth century AD / the third AH, such as the book: Dinkard, Al-Bandahshan and others, in addition to the testimonies of Greek historians who lived through the era, as well as the accounts of Christian scholars and historians, and Muslims with both their Sunni parts. And Shiites alike.
Nor can one forget the accounts of contemporary Iranian historians, and how the contemporary Magi of the Indian Parsis and Iranian Zoroastrians deny this type of marriage, and they try to interpret its texts for fear of Muslims, because Muslims and Christians with them forbid and deny this type of marriage, which contradicts normal human nature.
Ev lêkolîn di derbareyê sîstema zewaca ensestî ye ku berê çend sedsalan di serdemên gelek împaratoriyên ku li Îranê û derdora wê hukum dikirin de belav bûye de ye. Di dema berî Îslamîyetê û heta piştî wê bi çend sedsalan Îranê ola mecûsîtîyê di heband. Desthilatdariya Farisên Sasaniyan (226 - 651 PZ) ji Axamenîsan – Hakamansiyan (529 B.Z. - 331 B.Z.) dest pê dike û ji împaratoriya Îskenderê Makedonî û pêşiyên wî, Selûkîyan û dewleta Perthan – padîşahên Aşkan ên mezheban (247 B.Z. – 226 P.Z.) derbas dibe û bi dawî dibe. Lêkolîn li ser nivîsarên pirtûka pîroz a Zerdeştiyan (Avesta) û li ser nivîsarên paşerojê yên Pehlewî yên ku di sedsala 9'an a zayînî / sêyem hicrî de hatine nivîsandin, wek pirtûka: Dinkard, El-Bendehşan û hwd. Ji bilî şahidiyên dîroknasên Yewnanî yên ku di serdemê de jiyaye, û her weha rîwayetên zanyar û dîroknasên xiristiyan û misilmanên sunnî û şîe. Her weha em nikarin serpêhatiyên dîroknasên îranî yên hevdem ji bîr bikin ku çawa Magiyên hevdem ên parsiyên Hindistanê û Zerdeştiyên Îranî vê cureyê zewacê înkar dikin, û ji tirsa misilmanan hewl didin nivîsarên wê tewîl bikin, ji ber ku misilman û xiristiyan vê cureya zewacê heram dibînin û vê yekê înkar dikin bi hucceta ku ev cure zewac, li dijî xwezaya normal ya mirovî ye.
Bu araştırma, İran ve kenar mahallelerinde yaygın olan ensest evlilik sistemiyle ilgilidir. İran, birçok imparatorluk döneminde İslam'ın gelişine kadar birkaç yüzyıl boyunca Mecusi dinine inanmıştı. Ahamenişlerle başlayan - Hakmansheen (MÖ 529 - MÖ 331) ve Büyük İskender imparatorluğu ve selefleri, Seleukoslar ve Perth devleti - mezheplerin Aşkan kralları (MÖ 247 - MS 226) egemenliğine ve Sasani Persler’e (MS 226 - 651) kadar durum böyle idi. Araştırma, Zerdüşt kutsal kitabı (Avesta) metinlerine ve MS dokuzuncu yüzyılda / H. üçüncü yüzyılda yazılmış olan Dinkard, Al-Bandahshan ve diğerleri gibi geç Pehlevi metinlerine dayanmaktadır. Dönemi yaşayan Yunan tarihçilerinin tanıklıklarının yanı sıra Hıristiyan bilgin ve tarihçilerin ve hem Sünni hem de Şii Müslümanların anlatılarına ek olarak. Çağdaş İranlı tarihçilerin anlatılarını da unutamayız. Hintli Parsis'in çağdaş Magileri ve İranlı Zerdüştler bu tür bir evliliği nasıl inkar ediyorlar ve metinlerini Müslümanlardan korktukları için yorumlamaya çalışıyorlar; çünkü onlar, yani Müslümanlar ve Hıristiyanlar yasaklanmış ve normal insanla çelişen bu tür bir evliliği inkar ediyorlar.
Birincil Dil | Arapça |
---|---|
Konular | Sanat ve Edebiyat |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Aralık 2022 |
Gönderilme Tarihi | 28 Eylül 2022 |
Kabul Tarihi | 16 Kasım 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Sayı: 6 |