Yıl 2000,
Cilt: 17 Sayı: 1, 42 - 51, 01.01.2000
Öz
Yayına başladığı tarihten günümüze toplumun ilgi odağı olmayı başardığı varsayılan televizyon yayıncılığının günümüzde ulaştığı düzey teknik açıdan batı standartlarını yakalamış görünmekle birlikte içerik açısından bekleneni veremediği yönünde yaygın bir kanaat bulunmaktadır. Özellikle 1990 sonrasında özel televizyon yayınlarının başlamasıyla demokratik bir toplumda gereksinim duyulan çok sesliliğin gerçekleşeceği savları ve kamuoyunun bu yöndeki beklentileri, yaklaşık on yıllık bir geçmişe dayalı olarak değerlendirildiğinde, henüz karşılık bulamamıştır denilebilir. Bu çalışmada Türkiye'de televizyon yayıncılığının gelişim süreci tarihsel boyut düzleminde, analitik bir yaklaşımla ele alınmakta, içerikle ilgili sorunların temel nedenleri gerekçeleriyle ortaya konulmaya çalışılmaktadır. Çalışmanın amacı, konuyla ilgilenenlerin televizyon yayıncılığıyla ilgili sorunları değerlendirip yorumlamalarına katkı sağlamak adına bir temel görüş açısı sunmaktır.
Kaynakça
- Akıllıoğlu, S. (1996). Karmaşa Tİvİ 95. E. Turam (Der.), 2000'li yıllara doğru Türkiye'de TV. İstanbul: Altın Kitaplar.
- Alemdar, K. (1981). Türkiye'de çağdaş haberleşmenintarihsel kökenleri. Ankara: AİTİA. GHİYo. Yay.
- Aziz, A. (1981). Radyo ve televizyona giriş. Ankara: Ankara Ün. SBF yay.
- ---------- (1999). Türkiye'de televizyon yayıncılığının 30. yılı. Ankara: TRT Yay.
- Aziz, A., Öngören, M.T. ve Önen, M. (1990). Yarının radyo ve televizyon düzeni. İstanbul: ilad. DÜSTUR, 359 sayılı TRT kanunu. 5.Tertip, No: 2
- Ekzen, N. (1999). Medya ve ekonomi; Türk basın endüstrisinde yoğunlaşınatoplulaşma - tekelleşme yapısı (1965 - 1995). K. Alemdar (Der.), Medya gücü ve demokratik kurumlar. İstanbul: Afa.
- İçel, K. (1977). Kitle haberleşme hukuku. İstanbul: İstanbul Ün. Hukuk Fak. Yay.
- Kocabaşoğlu, U. (1980). Şirket telsizinden devlet radyosuna. Ankara: Ankara Ü. SBFYay.
- Oskay, Ü. (1978). Toplumsal gelişmede radyo televizyon. Ankara: Ankara Ün. SBF Yay.
- Öngören, M.T. (1982). Televizyonla ilgili çeşitli tarihler. İletişim. Ankara: AİTİA GHİYOYay.
- Resmi Gazete, 22.09.1971, sayı: 13964, s.3 ve 08.03.1972, sayı: 14122, s. 35-38 Sönmez, M. (1995, Kasım). Medya: Amaç kar mı, silah mı? Ekonomik forum. TOBB.
- Taşer; C. (1969). Radyonun organizasyonu ve özerkliği. Ankara: TRT Basılı yayınlar Müd. Yay.
- Tılıç, L.D. (1998). Utanıyorum ama gazeteciyim. İstanbul: İletişim. TRT, 20.12.1984 tarih ve özel kalem müdürlüğü 565 sayılı yazısı.
- Turam, E. (1994). Medyanın siyasi hayata etkileri. İstanbul: İrfan.
- Ünlüer, A. O. (1995). Televizyon yayıncılığının iletişim ortamı, düzen ve doktora politikaları ile Türkiye'deki uygulamanın gelişim boyutları. Yayınlanmamış doktora tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
- Yengin, H. (1994). Ekranın büyüsü. Batıda değişen televizyon yayıncılığının boyutları ve Türkiye'de özel televizyonlar. İstanbul: Der.
Yıl 2000,
Cilt: 17 Sayı: 1, 42 - 51, 01.01.2000
Öz
Kaynakça
- Akıllıoğlu, S. (1996). Karmaşa Tİvİ 95. E. Turam (Der.), 2000'li yıllara doğru Türkiye'de TV. İstanbul: Altın Kitaplar.
- Alemdar, K. (1981). Türkiye'de çağdaş haberleşmenintarihsel kökenleri. Ankara: AİTİA. GHİYo. Yay.
- Aziz, A. (1981). Radyo ve televizyona giriş. Ankara: Ankara Ün. SBF yay.
- ---------- (1999). Türkiye'de televizyon yayıncılığının 30. yılı. Ankara: TRT Yay.
- Aziz, A., Öngören, M.T. ve Önen, M. (1990). Yarının radyo ve televizyon düzeni. İstanbul: ilad. DÜSTUR, 359 sayılı TRT kanunu. 5.Tertip, No: 2
- Ekzen, N. (1999). Medya ve ekonomi; Türk basın endüstrisinde yoğunlaşınatoplulaşma - tekelleşme yapısı (1965 - 1995). K. Alemdar (Der.), Medya gücü ve demokratik kurumlar. İstanbul: Afa.
- İçel, K. (1977). Kitle haberleşme hukuku. İstanbul: İstanbul Ün. Hukuk Fak. Yay.
- Kocabaşoğlu, U. (1980). Şirket telsizinden devlet radyosuna. Ankara: Ankara Ü. SBFYay.
- Oskay, Ü. (1978). Toplumsal gelişmede radyo televizyon. Ankara: Ankara Ün. SBF Yay.
- Öngören, M.T. (1982). Televizyonla ilgili çeşitli tarihler. İletişim. Ankara: AİTİA GHİYOYay.
- Resmi Gazete, 22.09.1971, sayı: 13964, s.3 ve 08.03.1972, sayı: 14122, s. 35-38 Sönmez, M. (1995, Kasım). Medya: Amaç kar mı, silah mı? Ekonomik forum. TOBB.
- Taşer; C. (1969). Radyonun organizasyonu ve özerkliği. Ankara: TRT Basılı yayınlar Müd. Yay.
- Tılıç, L.D. (1998). Utanıyorum ama gazeteciyim. İstanbul: İletişim. TRT, 20.12.1984 tarih ve özel kalem müdürlüğü 565 sayılı yazısı.
- Turam, E. (1994). Medyanın siyasi hayata etkileri. İstanbul: İrfan.
- Ünlüer, A. O. (1995). Televizyon yayıncılığının iletişim ortamı, düzen ve doktora politikaları ile Türkiye'deki uygulamanın gelişim boyutları. Yayınlanmamış doktora tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
- Yengin, H. (1994). Ekranın büyüsü. Batıda değişen televizyon yayıncılığının boyutları ve Türkiye'de özel televizyonlar. İstanbul: Der.
Toplam 16 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Research Article |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2000 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2000 Cilt: 17 Sayı: 1 |