BibTex RIS Kaynak Göster

OLD AGE SECOND SPRING PROGRAMS IN TURKISH RADIO STATIONS

Yıl 2017, Cilt: 25 Sayı: 3, 120 - 135, 01.06.2017

Öz

Kaynakça

  • Aközer, M., Cenao N., Say Ş. (2011). (Türkiye’de Yaşlılık Dönemine İlişkin Beklentiler Araştırması, Aile ve Toplum, (12)7, 27 Ekim-Kasım-Aralık,103-127
  • Aziz, A. (2002). Radyo yayıncılığı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Bulduk, E. (2014). Yaşlılık ve toplumsal değişim, TSA, (18)2, 54-59.
  • Cankaya, Ö. (1997). Bir kitle iletişim kurumunun tarihi, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Kayador, V.(1999). Türkiye’de radyo yayın tekeli döneminde siyasal, toplumsal yapı- radyo programcılığı, yayıncılığı etkileşimi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul
  • Marmara Üniversitesi. Koçak, A., Terkan B., Balcı Ş. (2009). Yaşlıların medya kullanım alışkanlıkları ve motivasyonları. 107K257 nolu TÜBİTAK projesi. Nisan 2009. Konya.
  • Kocabaşoğlu, U.(1980). Şirket telsizinden devlet radyosuna. Ankara: S.B. F. Basın ve Yayın Yüksek Okulu Basımevi.
  • Keleş, R.(1976). Toplum biliminde araştırma ve yöntem. Ankara:TODAİ
  • Özkul M., Kalaycı I. (2015). Türkiyede yaşlılık çalışmaları, Sosyoloji Konferansları No: /259-290.
  • Öztürk, Ş.(2013). Türk kültüründe yaşlılığın yeri ve medyayla yaşlılığın değişen konumu. Milli Folklor Dergisi, 25(100), 110-119.05
  • Tekedere H., Arpacı F. (2016). Orta yaş ve yaşlı bireylerin internet ve sosyal medyaya yönelik görüşleri. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 377-392.
  • Tekinalp, Ş.(2011). Karşılaştırmalı radyo ve televizyon. İstanbul: Beta Yayınevi.
  • Yıldırım, A. Şimşek, H. (2000). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9. Basım)
  • Ankara: Seçkin Yayıncılık. Radyo Dinleme Eğilimleri Araştırması 2014 (www.rtuk.org.tr)
  • TUİK 2015 (www. tuik.gov.tr)

OLD AGE SECOND SPRING PROGRAMS IN TURKISH RADIO STATIONS

Yıl 2017, Cilt: 25 Sayı: 3, 120 - 135, 01.06.2017

Öz

Radio, is one of the oldest amongst traditional media. Naturally, it is one of the mass media, which is highly used by old people. The target audience for today's radio is youth, and programs are based on popular music culture. On the other hand, young people have a different media consumption habits with changing and developing technology. The only way to listen to music is not radio. With the Internet, young people's media outlook has changed completely and the radio has remained one of the alternatives of the multi-media environment. This point of view shows that the loyal listeners of the radio are older people than the young. The basic problem of this research is that what the radio that needs young people to survive, do for the elderly people. In Turkey, radio broadcasting continues its existence with two different management models. TRT radios, which broadcast via state broadcasting, are the most common radio channels today. It has technology and economical power that can broadcast every city in Turkey. Another broadcasting model is private radio stations. Economically, special radios that are not as powerful as TRT can make regional broadcasts, and are far behind TRT in terms of listener numbers. There are also problems in terms of program diversity in the Turkish radio society, which is stuck between state and private broadcasting. Women, children, people with disabilities and elderly people cannot find a place in Turkish radio. Radio programs are calling a young, dynamic crowd working. In this study, aged radio programs and contents was compiled in Turkish radio. They were interviewed with the program's producers from TRT and selected commercial radios. The research was conducted by making interviews with program producers from both TRT and private radios in order to gather information about these programs contents, durations, the channels they use for broadcasting, topics, their choices of music and language. The study is important in terms of the visibility of the elderly, one of the less represented groups in the media, on the radios.

Kaynakça

  • Aközer, M., Cenao N., Say Ş. (2011). (Türkiye’de Yaşlılık Dönemine İlişkin Beklentiler Araştırması, Aile ve Toplum, (12)7, 27 Ekim-Kasım-Aralık,103-127
  • Aziz, A. (2002). Radyo yayıncılığı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Bulduk, E. (2014). Yaşlılık ve toplumsal değişim, TSA, (18)2, 54-59.
  • Cankaya, Ö. (1997). Bir kitle iletişim kurumunun tarihi, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
  • Kayador, V.(1999). Türkiye’de radyo yayın tekeli döneminde siyasal, toplumsal yapı- radyo programcılığı, yayıncılığı etkileşimi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul
  • Marmara Üniversitesi. Koçak, A., Terkan B., Balcı Ş. (2009). Yaşlıların medya kullanım alışkanlıkları ve motivasyonları. 107K257 nolu TÜBİTAK projesi. Nisan 2009. Konya.
  • Kocabaşoğlu, U.(1980). Şirket telsizinden devlet radyosuna. Ankara: S.B. F. Basın ve Yayın Yüksek Okulu Basımevi.
  • Keleş, R.(1976). Toplum biliminde araştırma ve yöntem. Ankara:TODAİ
  • Özkul M., Kalaycı I. (2015). Türkiyede yaşlılık çalışmaları, Sosyoloji Konferansları No: /259-290.
  • Öztürk, Ş.(2013). Türk kültüründe yaşlılığın yeri ve medyayla yaşlılığın değişen konumu. Milli Folklor Dergisi, 25(100), 110-119.05
  • Tekedere H., Arpacı F. (2016). Orta yaş ve yaşlı bireylerin internet ve sosyal medyaya yönelik görüşleri. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 377-392.
  • Tekinalp, Ş.(2011). Karşılaştırmalı radyo ve televizyon. İstanbul: Beta Yayınevi.
  • Yıldırım, A. Şimşek, H. (2000). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9. Basım)
  • Ankara: Seçkin Yayıncılık. Radyo Dinleme Eğilimleri Araştırması 2014 (www.rtuk.org.tr)
  • TUİK 2015 (www. tuik.gov.tr)
Toplam 15 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil İngilizce
Bölüm Research Article
Yazarlar

Özgül Birsen Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Cilt: 25 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Birsen, Ö. (2017). OLD AGE SECOND SPRING PROGRAMS IN TURKISH RADIO STATIONS. Kurgu, 25(3), 120-135.

19150