Postmodernizm kavramına kadar olan süreçte geleneksel ve modern anlatılar üzerinden öykü anlatan sinema, 1980’li yıllar ile birlikte postmodern anlatıya kavuşmuştur. Özgün biçemlerin olmadığı bu yeni anlatıya, pastiş ve parodi egemendir. Shangay’lı yönetmen Won Kar-Wai’nin filmolojisi incelendiğinde, her filmde yönetmenin karakteri hissedilmektedir. Film kahramanları, filmlerarası bir evrende yaşamakta; filmin görsel dünyasını oluşturan renkleri, kamera açıları ve konumları Kar-Wai’nin bir “imza”sıymış gibi kendini tekrar etmesi ile karşılaşılmaktadır. Ancak postmodernizm’in temel dayanaklarından biri olan “ödünç alma”, tıpkı Kar-Wai’nin filmlerinde kameranın bir duvarın arkasına gizlenişi gibi film içinde yerleşmiştir. Bu çalışma da Wong KarWai’nin The Grandmaster 2013 filmindeki postmodern unsurları ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır
Telling stories based on traditional and modern narratives in the process that continued until the concept of postmodernism, cinema reached the postmodern narrative in the 1980s. This new narrative, which does not contain unique styles, is dominated by pastiche and parody. When the filmology of the Shanghainese Director Won Kar-Wai is examined, the character of the director is felt in each of his films. Film characters live in an inter-film universe and we find repetition of the colours, camera angles and positions that form the visual world of the films as if such elements are a signature of Kar-Wai. But as one of the basic fulcra of postmodernism, "borrowing" is settled in the films just like the hiding of the camera behind a wall in Kar-Wai's films. The current study aims to reveal the postmodern elements in The Grandmaster 2013
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 24 Sayı: 1 |