TÜRKİYE VE AMERİKA BİRLEŞİK DEVLETLERİ’NDE ANASINIFINA DEVAM EDEN ÇOCUKLARIN OYUN DAVRANIŞLARININ İNCELENMESİ

Yıl 2011, Cilt: 1 Sayı: 1, 279 - 298, 01.03.2011

Gökhan Duman Z. Fulya Temel

Öz

Bu araştırma, Türkiye’de ve Amerika Birleşik Devletlerinde anasınıfına giden çocukların serbest zaman oyun davranışlarını ve oyun davranış özelliklerini incelemek amacı ile yapılmıştır. Araştırma nitel bir araştırma yöntemi olan gömülü teori kullanılarak yapılmıştır. Araştırmada bilgi toplamak için her iki anasınıfına devam eden çocukların serbest zaman oyun etkinlikleri video ile kayıt altına alınmıştır. Video kayıtları izlenerek çalışmanın önce davranış kategorileri ve alt boyutları belirlenmiştir. Daha sonra çocukların serbest zaman oyun davranışları oyun alanı, oyuncak tercihi, oyun türü, oyun dışı davranışlar ve oyun davranış özellikleri boyutlarında incelenmiştir. Analiz sonuçları, aynı gelişim özelliklerine sahip farklı kültürdeki çocuklar arasında uygulanan program ve cinsiyete bağlı olarak oyun alanı kullanımı, oyuncak tercihleri, oyun türleri, oyun dışı davranışları ve oyun davranış özellikleri arasında farklılıklar olduğunu göstermiştir. Çocukların gelişim dönemi özellikleri, oyun davranış özellikleri ile örtüşmektedir. Bu çalışma içerisinde çocukların sosyal oyun, sosyal ilişki ve oyun içerisindeki tutumlarının gelişim dönemi özelliklerine uygun olarak, daha çok sosyal oyun oynadıkları, olumlu sosyal ilişki ve tutum geliştirdikleri bulunmuştur. Oranlar ise, çocukların bireysel özelliklerine ve sınıfta uygulanan öğretim yöntemlerine göre değişmektedir. Oranlardaki değişimlerin yönü ve etkileyen faktörler, oyun alanı kullanımı, oyuncaklar, oyun türü ve oyun davranış özellikleri içerisinde açıklanmıştır

Anahtar Kelimeler

Çocuk, Anasınıfı, Oyun Davranışı, Serbest Zaman

Kaynakça

• Aral, N., Gürsoy F., Köksal A. (2000). Okul Öncesi Eğitiminde Oyun. Turan Ofset, İst.
• Baykoç Dönmez, N. (1992). Çocuğun Sosyal ve Duygusal Gelişiminde Oyunun Rolü. Okul Öncesi Dergisi 43. s: 10-12.
• Borja-Alvarez, T., Zarbatany, L., & Pepper, S. (1991). Contributions of Male and Female Guests and Host to Peer Group Entry. Child Development, 62, 1079-1090.
• Büyüköztürk, Ş.; Çakmak, E.; Akgün, Ö.; Karadeniz, Ş.; Demirel, F. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Pegem.
• Davaslıgil, Ü. (1989). Yaratıcılık ve Oyun. Eğitim ve Bilim, 13(71), 24–32.
• Erikson, E. H. (1985). The Life Cycle Completed. New York: Norton.
• Frost, J. L. & Sunderlin, S. (1985). When Children Play. Association for Childhood Education International, Circle Pines, MN pp. 215–219.
• Glaser, B. & Strauss, A. (1967). The Discovery of Grounded Theory: Strategies for Qualitative Research. Chicago, Aldine Publishing Co.
• Knox, S. H. (1997). Play and Play Styles of Preschool Children. PhD thesis, University of Southern California.
• Parten, M. (1933). Social Play Among Preschool Children. Journal of Abnormal and Social Psychology, 28, 136-147.
• Piaget, J. (1962). Play, Dreams, and Imitation in Childhood. Norton, New York. Rubin, K., Fein, G. and Vandenberg, B. (1983). Play, in Mussin, P. (ed).
• Handbook of Child Psychology, Vol IV. New York: John Wiley and Sons. p. 694-774.
• Saracho, O.N. (1999). A Factor Analysis of pre-school Children’s Play Strategies and Cognitive Style. Educational Psychology, 19 (2), 165-180.
• Smilansky, S. and L. Shafatya. (1990). Facilitating Play. Psychosocial and Educational Publications.
• Vygotsky, L. S. (1966). Play and Its Role in the Mental Development of the Child, Soviet Psychology, 12(6), 62-76.
• Williamson, P., (1998). The Relationship Between Agressive Behavior and Choice of Play in Kindergarten. Ph.D Thesis, Caldwell University.
• Yavuzer, H. (2000). Çocuğunuzun İlk Altı Yılı. (11. Basım). İstanbul: Remzi Kitapevi