DEĞİŞİM SÜRECİNDE MOTİVASYON YAKLAŞIMLARI ÖLÇEĞİ’NİN GELİŞTİRİLMESİ: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 2, 345 - 360, 15.07.2017

Mehmet Akif Helvacı Seval Koçak Kübra Mıdık

Öz

Bu çalışmanın amacı, okul yöneticilerinin değişim dönemlerinde kullandıkları motivasyon yaklaşımlarını tespit etmeyi amaçlayan geçerli ve güvenilir bir araç geliştirmektir. Bu kapsamda alanyazına dayalı olarak oluşturulan 45 maddelik madde havuzu, uzman görüşüne sunulmuştur. Verilen öneri ve görüşler doğrultusunda hazırlanan 36 maddelik nihai form, Uşak ilinde görev yapan 349 öğretmene uygulanmıştır. Ölçeğin yapı geçerliği, açımlayıcı (AFA) ve doğrulayıcı (DFA) faktör analizleri ile test edilmiştir. AFA sonucunda 25 maddeden oluşan “Değişim Sürecinde Motivasyon Yaklaşımları Ölçeği”nin üç faktörlü bir yapıya sahip olduğu görülmüştür. Bununla birlikte ölçeğin, varyansın %72,23’ünü açıkladığı tespit edilmiştir. Madde analizlerinde, madde-toplam korelasyonuna ait değerlerin ve madde ayırt ediciliğinin yüksek olduğu ortaya çıkarılmıştır. Yapının doğrulanması için gerçekleştirilen DFA, üç faktörlü yapıya ait uyum iyiliği değerlerinin mükemmel uyuma işaret ettiğini göstermiştir. Boyutlara ve ölçeğin bütününe ait Cronbach’s Alpha katsayıları ise, ölçeğin güvenilir olduğunu göstermiştir. Tüm bu bulgulara dayalı olarak ölçeğin okul yöneticilerinin değişim dönemlerinde kullandığı motivasyon yaklaşımlarını belirlemede kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir araç olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Değişim, Motivasyon, Değişim Sürecinde Motivasyon Yaklaşımları Ölçeği, Geçerlik, Güvenirlik

Kaynakça

• Bayrakcı, M. (2009). Eğitimsel değişimin moral, is doyumu ve motivasyon üzerindeki etkileri. Bilim Eğitim ve Düşünce Dergisi, 9(1). Erişim Adresi: http://www.universite-toplum.org/text.php3?id=386
• Birdal, İ. ve Aydemir, N. (1992). Yönetim teorileri. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş.(2007). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Çelik, H. E. ve Yılmaz, V. (2013). Yapısal eşitlik modellemesi. Ankara: Anı Yayıncılık
• Eren, E. (2000). Örgütsel davranış ve yönetim psikolojisi. İstanbul. Beta Yayınları
• Helvacı, M.A. (2015). Eğitim örgütlerinde değişim yönetimi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Öğüt, A.; Akgemci, T. ve Demirsel, M.T. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi bağlamında örgütlerde işgören motivasyonu süreci. Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 277-290.
• Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modeling. New York: Guilford