Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

ÇİNDE FARS ESİNTİSİ

Yıl 2020, Cilt: 10 Sayı: 1, 161 - 172, 31.01.2020

Öz

Bu makalede İran ve Çin ülkesi hakkında kısa bir tanıtım yapıldıktan sonra aralarındaki tarihsel bağın hangi dönemde, hangi etmenler sonucu başladığı ele alınıp incelenmiştir. Çalışmamızda her iki ülkenin tarihî, edebî ve kültürel gelenekleri arasındaki köprü bağının oluşum süreci anlatılmaktadır. Bu makale, özellikle Farsçadan Çinceye odaklanan çeviri uygulamalarının önemine dikkati çekmek için yazılmıştır. Çalışma Farsçadan Çinceye çevrilmiş eserleri ana hatları ile ele almayı ve genel bir bakış açısı sergilemeyi amaçlamaktadır. Çinceye çevrilmiş Farsça eserlerin nasıl bir role sahip olduğunu anlamak, iki ülkenin günümüzdeki ilişkilerini analiz edebilmek adına gereklidir.

Kaynakça

  • ABDULVAHİT KAŞGARLI, R. (2018). Salar Türkçesindeki Çince Unsurlar. İstanbul: Journal of Turkish Language and Literature. AKÇADAĞ ALAGÖZ, E. (2016). Çin'in Enerji Güvenliğinin İran ile İlişkilerine Etkisi. İstanbul: The Turkish Yearbook of International Relations. BEDİİ, N. (1992). Der Çin Edebiyat ı Farsi. Kelk, 140-146. BEKSAÇ, E. (2000). İran. 2019 tarihinde TDV İslâm Ansiklopedisi. adresinden alındı ERGİN, B. (2015). Çin ve Çeviri Bilim. Türkiye: Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu. GARTHWAITA, G. (2011). İran Tarihi. İstanbul: İnkılap. HAKİMİ, İ. (1996). Revabet i Ferhengi İran ve Çin. Aşina, 99-103. HOURCADE, B. (2000). Çin. TDV İslam Araştırmaları Merkezi. https://www.nisanyansozluk.com. (2012-2019). Etimoloji Türkçe. Türkiye. Huizhu, T. (1376/1996). Der Çin Erebi ve Farsi Hattı i Nushe ha yi Name i Berresi. Kelk, 543-551. HUY, C. (1992). Nizami Gencevi ve Çin. Aşina(8), 29-31. İMAM, S. C. (2012). Muselmanan i Çin ve Hetti Çeharrom. Peyam i Beharistan, 176-181. JAFERİ, A. E., & PAŞAZANUS, H. R. (2013). Çin der Şahneme i Firdovsi. İsfehan: Danişkede i Edebiyat ve Ulum i İnsani. MİNG, Z. (2005). Destur i Zeban i Farsi der Çin. Sohen i Işk, 32-41. NASKALİ, E. (2000). İran. 2019 tarihinde TDV İslâm Ansiklopedisi. adresinden alındı Pekin - İran Kültür Müsteşarlığı. (1398/2019). Edebiyat ı Klasik Fars der Çin. 1-3. Pekin. SABİKİ, A. M. (2015). Revabet i İran ve Çin: Gozeşte, Hal ve Ayende. Revabet i Ferheng i İran ve Çin: Gozeşte, Hal ve Ayende, 1-9. İran: http://am-sabeghi.blogfa.com/post/72. SHENG, Z. (1984). Fars i der Çin. Neşr i Daniş, 32-35. ŞAHİT, B. (2015). İran'ın Etni Yapısı. http://araznews.org/tr/?p=500. TDİ. (1993). Çin. TDV İslam Araştırmaları Merkezi.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Güngör Levent Menteşe 0000-0001-5568-9384

Yayımlanma Tarihi 31 Ocak 2020
Gönderilme Tarihi 3 Ocak 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Cilt: 10 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Levent Menteşe, G. (2020). ÇİNDE FARS ESİNTİSİ. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(1), 161-172.

İletişim

Telefon Numarası: +90 0318 357 35 92

Faks Numarası: +90 0318 357 35 97

e-mail: sbd@kku.edu.tr

Posta Adresi: Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Müdürlüğü, Merkez Yerleşke, 71450, Yahşihan-KIRIKKALE

Creative Commons Lisansı
Bu eser Creative Commons Alıntı-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.