Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

MASTER’S DEGREES IN DISTANCE EDUCATION IN TURKEY AND OPINIONS OF STUDENTS

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 1, 91 - 107, 30.06.2018

Öz

The number of undergraduate students who want to specialize in their own
fields or in others are increasing. For this purpose, they do master’s degrees.
However, graduate students who also work cannot achieve their purpose, because
of reasons such as class hours clashing with working hours, or long distance
between work and school. Some who enroll programs cannot complete them, and
some others cannot attend master degree programs since the programs they want
to enroll are in other towns, or since they lack foreign language skills. Master’s
degree programs in distance education eliminate the time and distance
constraints for graduate students who work. The aim of the present study is to
get the opinions of master’s degree students on distance education system via a
questionnaire by which they can evaluate it. The questions revolving around
success factors of distance education were sent to students through social
media online. It is difficult to determine clear limits of success factors of
distance education models, however the study focused on rather general
criteria. Specific missions of each and every university may well imply new
criteria and exclude some others. The questionnaire of the present study
includes questions on comprehensive criteria in institutional management, assessment
and improvement of education, technical service, educational mediums,
educational designs, etc. The questionnaire with 32 sections was conducted with
the students enrolled in 2016-2017 spring semester. A random sample of 247
volunteers participated the questionnaire and the data were presented in tables
with their frequency and percentage. The findings include suggestions for
practitioners and researchers. 

Kaynakça

  • Al, U., ve Madran, O. (2004). Web Tabanlı Uzaktan Eğitim Sistemleri: Sahip Olması Gereken Özellikler ve Standartlar, Bilgi Dünyası, 5(2): 259-271. Allen. I. E., and Seaman, J. (2005). Growing by Degrees: Online Education in The United States, e Sloan Consortium. Ally, M., (2004). Foundations of Educational Theory for Online Learning. Theory and Practice of Online Learning(3-31). (Ed: T. Anderson ve F. Elloumi). Athabasca: Athabasca University,
  • Aydın, C. H., (2011). Açık Ve Uzaktan Öğrenme: Öğrenci Adaylarının Bakış Açısı. Ankara: Pegem Akademi.
  • Bates, A. W., (2005). Technology, E-Learning and Distance Education (Second edition). New York: Routledge, pp.3.
  • Chantanarungpak. K., (2010). Development Of Success Indicators of E-Learning System For Higher Education Institutions in Thailand. Ph.D. Thesis, Bangkok: Chulalongkorn University. Cheawjindakarn. B., Suwannatthachote. P., and Theeraroungchaisri. A., (2012). Critical Success Factors for Online Distance Learning in Higher Education: A Review of the Literature, Creative Education, Supplement 3: 61-66 Çetinsaya, G., (2014). Büyüme, Kalite, Uluslararasılaşma: Türkiye Yükseköğretimi İçin Bir Yol Haritası. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi.
  • Duran, N., Önal, A., ve Kurtuluş, C. (2006). E-öğrenme ve Kurumsal EğItimde Yeni Yaklaşım Öğrenim Yönetim Sistemleri, Bilgi Teknolojileri Kongresi IV, Akademik Bilişim, Bildiriler Kitabı, Govindasamy. T., (2002). Successful Implementation of E-Learning; Pedagogical Considerations. E-Internet and Higher Education, 4(3-4): 287-299. Kantar, M., İbili, E., Bayram, F., Hakkari, F., ve Doğan, M. (2008). Uzaktan Eğitim Yönetim Sistemlerinde Yazılım ve İçerik Oluşturma, II. Uluslararası Gelecek İçin Öğrenme Alanında Yenilikler Konferansı, İstanbul.
 Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara: Nobel Yayınevi
  • Kaya, Z., (2002). Uzaktan Eğitim. Ankara: Pegem Akademi.
  • Keegan, D., (1986). The Foundations of Distance Education. London: Croom Helm.
  • Koçdar, S.ve Doğan Görü, T., (2015). “Türki̇ye’deki̇ Açık ve Uzaktan Öğrenme Programlarının Bir Anali̇zi: Eğilimler ve Öneri̇ler”. 
Journal of Research in Education and Teaching, 4(4):29. Kürşad, Y.ve Horzum, M. B., (2005). Küreselleşme, Bilgi Teknolojileri ve Üniversite. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(10): 103-121.
  • Moore, M. ve Kearsley, G., (2005). Distance Education: A System View. Canada: Wadsworth.
  • Moore, M. G. ve Kearsley, G., (2012). Distance Education A System View Of Online Learning (Third Edition). Belmont: Wadsworth.
  • Okur, M.R., (2012). “Açık ve Uzaktan Öğrenmede Öğretim Elemanlarına Yönelik Çevrimiçi Destek Sistemi Tasarımı” Anadolu Ünv. Sos. Bil. Ens. Basılmamış Doktora Tezi. Eskişehir
  • Özkul, A. E., (2000). Anadolu University, Turkey. İçinde V. V. Reddy ve S. Manjulika (Eds.), The World of Open and Distance Learning, New Delhi: Viva Books Private, (95-112).
  • Selim. H. M., (2007). Critical Success Factors For E-Learning Acceptance: Confirmatory factor models. Computers & Education, 49(2): 396–413. Simonson, M., (2001). Distance Education and Online Instruction: Profession or Field? The Quarterly Review of Distance Education, 2(4): 301-302.
  • Turkan. Y.S., ve Chan. A. (2015). “Açık ve Uzaktan Öğrenmenin Türkiye’ye Katkısı ve Ülkemizde Bu Alandaki Karar Alma Uygulama Süreçlerinin Kritik Başarı Faktörleri Kapsamında Değerlendirilmesi”, IJODE, 2(1): 51-60 Volery. T., ve Lord. D., (2000). Critical Success Factors in Online Education. International Journal of Educational Management, 14(5): 216−223.
Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 1, 91 - 107, 30.06.2018

Öz

Kaynakça

  • Al, U., ve Madran, O. (2004). Web Tabanlı Uzaktan Eğitim Sistemleri: Sahip Olması Gereken Özellikler ve Standartlar, Bilgi Dünyası, 5(2): 259-271. Allen. I. E., and Seaman, J. (2005). Growing by Degrees: Online Education in The United States, e Sloan Consortium. Ally, M., (2004). Foundations of Educational Theory for Online Learning. Theory and Practice of Online Learning(3-31). (Ed: T. Anderson ve F. Elloumi). Athabasca: Athabasca University,
  • Aydın, C. H., (2011). Açık Ve Uzaktan Öğrenme: Öğrenci Adaylarının Bakış Açısı. Ankara: Pegem Akademi.
  • Bates, A. W., (2005). Technology, E-Learning and Distance Education (Second edition). New York: Routledge, pp.3.
  • Chantanarungpak. K., (2010). Development Of Success Indicators of E-Learning System For Higher Education Institutions in Thailand. Ph.D. Thesis, Bangkok: Chulalongkorn University. Cheawjindakarn. B., Suwannatthachote. P., and Theeraroungchaisri. A., (2012). Critical Success Factors for Online Distance Learning in Higher Education: A Review of the Literature, Creative Education, Supplement 3: 61-66 Çetinsaya, G., (2014). Büyüme, Kalite, Uluslararasılaşma: Türkiye Yükseköğretimi İçin Bir Yol Haritası. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Basımevi.
  • Duran, N., Önal, A., ve Kurtuluş, C. (2006). E-öğrenme ve Kurumsal EğItimde Yeni Yaklaşım Öğrenim Yönetim Sistemleri, Bilgi Teknolojileri Kongresi IV, Akademik Bilişim, Bildiriler Kitabı, Govindasamy. T., (2002). Successful Implementation of E-Learning; Pedagogical Considerations. E-Internet and Higher Education, 4(3-4): 287-299. Kantar, M., İbili, E., Bayram, F., Hakkari, F., ve Doğan, M. (2008). Uzaktan Eğitim Yönetim Sistemlerinde Yazılım ve İçerik Oluşturma, II. Uluslararası Gelecek İçin Öğrenme Alanında Yenilikler Konferansı, İstanbul.
 Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara: Nobel Yayınevi
  • Kaya, Z., (2002). Uzaktan Eğitim. Ankara: Pegem Akademi.
  • Keegan, D., (1986). The Foundations of Distance Education. London: Croom Helm.
  • Koçdar, S.ve Doğan Görü, T., (2015). “Türki̇ye’deki̇ Açık ve Uzaktan Öğrenme Programlarının Bir Anali̇zi: Eğilimler ve Öneri̇ler”. 
Journal of Research in Education and Teaching, 4(4):29. Kürşad, Y.ve Horzum, M. B., (2005). Küreselleşme, Bilgi Teknolojileri ve Üniversite. Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(10): 103-121.
  • Moore, M. ve Kearsley, G., (2005). Distance Education: A System View. Canada: Wadsworth.
  • Moore, M. G. ve Kearsley, G., (2012). Distance Education A System View Of Online Learning (Third Edition). Belmont: Wadsworth.
  • Okur, M.R., (2012). “Açık ve Uzaktan Öğrenmede Öğretim Elemanlarına Yönelik Çevrimiçi Destek Sistemi Tasarımı” Anadolu Ünv. Sos. Bil. Ens. Basılmamış Doktora Tezi. Eskişehir
  • Özkul, A. E., (2000). Anadolu University, Turkey. İçinde V. V. Reddy ve S. Manjulika (Eds.), The World of Open and Distance Learning, New Delhi: Viva Books Private, (95-112).
  • Selim. H. M., (2007). Critical Success Factors For E-Learning Acceptance: Confirmatory factor models. Computers & Education, 49(2): 396–413. Simonson, M., (2001). Distance Education and Online Instruction: Profession or Field? The Quarterly Review of Distance Education, 2(4): 301-302.
  • Turkan. Y.S., ve Chan. A. (2015). “Açık ve Uzaktan Öğrenmenin Türkiye’ye Katkısı ve Ülkemizde Bu Alandaki Karar Alma Uygulama Süreçlerinin Kritik Başarı Faktörleri Kapsamında Değerlendirilmesi”, IJODE, 2(1): 51-60 Volery. T., ve Lord. D., (2000). Critical Success Factors in Online Education. International Journal of Educational Management, 14(5): 216−223.
Toplam 14 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil İngilizce
Bölüm Makale
Yazarlar

Gülsen Serap Çekerol

Yayımlanma Tarihi 30 Haziran 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 2 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Çekerol, G. S. (2018). MASTER’S DEGREES IN DISTANCE EDUCATION IN TURKEY AND OPINIONS OF STUDENTS. Kırklareli Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 91-107.