Objective: The aim of this study was to investigate the effects of
Dimethyl Sulfoxide (DMSO) and Piracetam on experimental renal injury in a rat
model of unilateral uretheral obstruction (UUO).
Material and Methods: A total of 24 Sprague-Dawley rats were divided
into 4 groups with 6 rats each as Group 1: sham group, Group 2: UUO (control
group), Group 3: UUO + DMSO 3.8 g/kg, Group 4: UUO + Piracetam 500 mg/kg. Total
antioxidant capacity (TAC), and total oxidant statüs (TOS) were analyzed
biochemically in tissue and blood samples. Tissue samples were also examined
histopathologically.
Results: Biochemical and histopathological renal injury were
evaluated. When the tissue total antioxidant capacity was measured, there was a
statistically significant increase in Group 3 and 4 compared to Group 1 and
Group 2. There was a statistically significant increase (p <0.001) between
Group 3 and Group 4. When the tissue total oxidant status was examined, the
oxidant level in Group 3 and Group 4 was significantly decreased compared to
Group 1 and Group 2. Also, there was a significant decrease between Group 3 and
Group 4. A statistically significant decrease in OSI values was observed in
Group 3 and 4 when compared to Group 1 and Group 2. Histopathologic examination
showed no significant difference in Group 3 and 4 when compared with Group 2 in
kidney tissue.
Conclusion: Antioxidant
effects of DMSO and piracetam were determined on biochemical level of tissue.
However, it has not been found to be protective histologically. Therefore, it
is thought that antioxidant properties of tissues can be determined by studies
to be performed with different doses and durations of these drugs.
Ureter Obstruction Dimethyl sulphoxide Pyacetam Oxidative Stress Antioxidation
Amaç: Dimetil Sülfoksit (DMSO) ve Pirasetam’ın deneysel unilateral
üreter obstrüksiyonu (UÜO) oluşturulan ratlarda böbrek hasarını azaltıcı
etkilerinin incelenmesi.
Gereç ve Yöntem: Çalışma her biri 6 Sprague-Dawley rattan oluşan 4 deney
grubunda yürütüldü. Grup 1: sham, Grup 2: UÜO (kontrol grubu), Grup 3: UÜO +
DMSO 3.8 g/kg grubu, Grup 4: UUO + Piracetam 500 mg/kg grubu olarak tanımlandı.
Total antioksidan kapasite (TAK) ve total oksidan seviye (TOS) ölçümleri ve
histopatolojik inceleme için doku ve kan örnekleri alındı. Doku örnekleri
histopatolojik olarak da incelendi.
Bulgular: Biyokimyasal
ve histopatolojik böbrek hasarı incelendi. Doku Total Antioksidan Kapasite
(TAK) düzeyleri değerlendirildiğinde Grup 1 ve Grup 2’ye göre Grup 3 ve 4’de
istatiksel olarak anlamlı bir artış olduğu görüldü. Grup 3 ve Grup 4 arasında
ise istatiksel olarak anlamlı bir artış olduğu saptandı (p<0.001). Doku
Total Oksidan Seviye (TOS) değerleri incelendiğinde Grup 1 ve Grup 2’ye göre
Grup 3 ve Grup 4’de oksidan düzeyinde istatiksel olarak anlamlı bir azalma
olduğu; aynı zamanda Grup 3 ve Grup 4 arasında da istatiksel olarak anlamlı bir
azalma olduğu saptandı (p<0.001). Doku Oksidatif Stres Indeksi (OSI)
parametresi incelendiğinde Grup 1 ve Grup 2’ye göre Grup 3 ve 4’de OSI
değerlerinde istatiksel olarak anlamlı bir azalma olduğu tespit edildi. Histopatolojik
inceleme de böbrek dokusunda Grup 2’ye göre Grup 3 ve 4’te histopatolojik
olarak istatistiksel olarak bir fark saptanmadı.
Sonuç: Dokuda
biyokimyasal düzeyde DMSO ve Pirasetam’ın antioksidan etkili olduğu aynı
etkinin histolojik olarak koruyucu etkinlik oluşturmadığı saptanmıştır. Bununla
birlikte bu ilaçların farklı doz ve sürelerle yapılacak çalışmalar ile doku
antioksidan özelliklerinin saptanabileceği düşünülmektedir.
Dimetil sülfoksit pirasetam oksidatif stres üreter obstrüksiyonu
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Nisan 2018 |
Gönderilme Tarihi | 18 Eylül 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 |
Bu Dergi, Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Yayınıdır.