The Characteristics of Children Referred to a Child and Adolescent Psychiatry Outpatient Clinic for Crisis Counseling

Yıl 2020, , 365 - 369, 31.12.2020

Burcu Ersöz Alan

https://doi.org/10.24938/kutfd.525826

Cited By: 1

Öz

Objective: The children’s ability to cope with events depends on their cognitive and emotional development and the reactions of their families to the environment. For healthy emotional and psychosocial development, age specific developmental crises and external events such as divorce should be successfully overcome. Families can apply to child and adolescent psychiatry to get suggestions in accordance with life events or developmental issues. In this study, the characteristics of the patients who applied for counselling were evaluated.

Material and Methods: The data of 33 patients who applied to Kırıkkale University Child and Adolescent Psychiatry outpatient clinic between May 2017 and March 2018 were analyzed retrospectively.

Results: It was found that 33.3% (n: 11) of the patients were male and the mean age was 9.21±3.90 years (minimum: 1.24 years, maximum: 15.52 years). Most of them were the first child (51.5%, n:17), followed by the second (27.3%, n:9), and the third child (6.1%, n:2). The most common reasons were assessment for problems due to developmental period characteristic crisis (48.6%, n:18) and divorce (37.1%, n:13). Communication and attitude problems within the family were related to separation-individualization, autonomy, boundaries and identity development.

Conclusion: The dominance of girls may be related to the design of the study as issues related to any psychopathologies were excluded. Independent from gender, children's responses to divorce depend on the events before, during and after the divorce. Resources, centers and trainings should be planned for families to have access to the right information in terms of protective mental health.

Anahtar Kelimeler

child, adolescent, psychiatry, counseling, crisis

ÇOCUK VE ERGEN PSİKİYATRİSİ POLİKLİNİĞİNDE KRİZ DÖNEMİNDE DANIŞMANLIK ALAN HASTALARIN ÖZELLİKLERİ

Öz

Amaç: Çocuğun olayları değerlendirmesi ve onlarla başa çıkabilmesi bilişsel ve duygusal gelişim özellikleri ile ailesinin ve çevresinin verdiği tepkilere bağlıdır. Boşanma gibi dışsal olayların ve yaşa özgü gelişimsel krizlerin uygun çözümlenmesi sağlıklı duygusal ve psikososyal gelişim için gereklidir. Aileler yaşam olayları ya da gelişim dönemiyle ilgili konularda uygun davranabilmek için çocuk ve ergen psikiyatrisine başvurabilir. Bu çalışmada ailenin ya da çocuğun işlevini bozduğu için kısa süre içinde danışmanlık gerektiren, belirgin bir psikopatoloji tanısı almayan, gelişimsel ve durumsal yaşam olayları nedeniyle yapılan başvurular değerlendirilmiştir.

Gereç ve Yöntemler: Mayıs 2017-Mart 2018 tarihleri arasında Kırıkkale Üniversitesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi polikliniğine ayaktan başvuran 33 hastanın verileri retrospektif olarak taranmıştır.

Bulgular: Hastaların %33.3’ünün (n:11) erkek olduğu ve yaş ortalamasının 9.21±3.90 yıl (minimum:1.24 yıl, maksimum:15.52 yıl) olduğu saptanmıştır. En fazla ilk çocuk (%51.5, s:17), sonra ikinci (%27.3, n:9) ve üçüncü çocuk (%6.1, n:2) getirilmiştir. En sık başvuru nedenleri ailede iletişim ve/veya disiplin/tutum sorunları (%48.6, n:18) ile boşanma (%37.1, n:13) olmuştur. Kız ve erkek çocuklarının sayısı boşanma nedeniyle olan başvurularda birbirine yakındır. Ailede iletişim ve tutum sorunları ayrışma-bireyselleşme, özerklik, sınırlar ve kimlik gelişimi ile ilgilidir.

Sonuç: Kız çocuklarının daha fazla başvurmaları çalışmaya psikopatoloji riski olan başvuruların dahil edilmemesi ile ilgili olabilir. Çocukların boşanmaya tepkileri cinsiyetten bağımsız olup boşanma öncesinde, süresince ve sonrasında yaşanan olaylara bağlıdır. Koruyucu ruh sağlığı açısından ailelerin doğru bilgilere ulaşabileceği kaynaklar, merkezler ve eğitimler planlanmalıdır.

Anahtar Kelimeler

çocuk, ergen, psikiyatri, danışmanlık, kriz

Kaynakça

• 1. Westefeld JS, Heckman-Stone C. The integrated problem-solving model of crisis intervention: Overview and application. The Counseling Psychologist. 2003;31(2):221-39.
• 2. Akbaş S. Uyum Bozukluğu. In: Çuhadaroğlu Çetin F, Çoşkun A, İşeri E, Miral S, Motavallı N, Pehlivantürk B, Türkbay T, Uslu R, Ünal F, ed(s). Türkiye Çocuk ve Genç Psikiyatrisi Derneği Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları kitabı. 1. baskı. Ankara. HYB Basım Yayın, 2008:587-94.
• 3. Kaya M, Yıldırım T. Liselerde çalışan psikolojik danışmanların okullarda yaşanan kriz durumlarına ilişkin algıları. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi. 2017;6(2):835-857.
• 4. Gil T. Krizden uyum bozukluğuna: Bir kavramın tıbbileştirilmesi mi? Türk Psikiyatri Dergisi. 2013;24 (1):58-62.
• 5. Uçar HN, Vural AP, Kocael Ö, Köle IH, Dağdelen F, Kırtıl IY. Bir çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran hastaların yakınma, tanı ve ilaç uygulamaları karakteristiklerinin değerlendirilmesi. Uludağ Üniv Tıp Fak Derg. 2014;40(2):75-83.
• 6. Türkoğlu S. Çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran hastalarda tani dağilimlari. Selçuk Tıp Derg. 2014;30(3):118-22.
• 7. Demirkaya Karakoç S, Aksu H, Yılmaz N, Özgür BG, Eren E, Avcil SN. Bir üniversite hastanesi çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine başvuran olguların tanıları ve sosyodemografik özellikleri. Meandros Med Dent J. 2015;16(1):4-8.
• 8. Tanrıöver S, Kaya N, Tüzün Ü, Aydoğmuş K. Çocuk psikiyatrisi polikliniğine başvuran çocukların demografik özellikleri ile ilgili bir çalışma. Düşünen Adam Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi.1992;5(1-3):13-9.
• 9. Fidan YT. Bir çocuk-ergen ruh sağlığı ve hastalıkları polikliniğine başvuran çocuk ve ergenlerin ruhsal belirtileri ve risk faktörlerinin değerlendirilmesi. Konuralp Tıp Dergisi. 2011;3(1):1-8.
• 10. Sarı BA. Batman’da çocuk psikiyatrisi polikliniğine başvuran hastalarda belirti ve tanı dağılımları. Klin Psikiyatr Derg. 2013;16(1):7-17.
• 11. Kuzucu Y. Değişen babalık rolü ve çocuk gelişimine etkisi. Türk PDR Dergisi. 2016;4(35):79-89.
• 12. Kocayörük E. Ergen gelişiminde aile işlevleri ve baba katılımı. Türk PDR Dergisi. 2010;4(33):37-45.
• 13. Özmert EN. Erken çocukluk gelişiminin desteklenmesi-III: Aile. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2006; 49(3):256-73.
• 14. Bertan M, Haznedaroğlu D, Yurdakök K, Güçiz BD. Ülkemizde erken çocukluk gelişimine ilişkin yapılan çalışmaların derlenmesi (2000-2007). Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 2009;52(1):1-8.
• 15. Görker I, Korkmazlar Ü, Durukan M, Aydoğdu A. Çocuk ve ergen psikiyatri kliniğine başvuran ergenlerde belirti ve tanı dağılımı. Klin Psikiyatr Derg. 2004;7(2):103-10.
• 16. Akdemir D, Çetin FÇ. Çocuk ve ergen psikiyatrisi bölümüne başvuran ergenlerin klinik özellikleri. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi. 2008;15(1):5-13.
• 17. Morrison DR, Cherlin AJ. The divorce process and young children’s well-being: a prospective analysis. J Marriage Fam. 1995;57:800-12.
• 18. Sandler IN, Tein JY, Mehta P, Wolchik S, Ayers T. Coping efficacy and psychological problems of children of divorce. Child Dev. 2000;71:1099-1118.
• 19. Kleinsorge C, Covitz LM. Impact of divorce on children: developmental considerations. Pediatr Review. 2012;33(4):147-54.
• 20. Hetherington EM. Divorce and the adjustment of children. Pediatr Rev. 2005;26(5):163-9.
• 21. David G. Schramm & Graham McCaulley. Divorce Education for Parents: a comparison of online and in-person delivery methods. J Divorce Remarriage. 2012;53(8):602-17.