Öz
Amaç: Çalışmalar, obstrüktif uyku apnesinin, atriyal fibrilasyon gibi artmış disritmi riskine işaret ettiğini ileri sürmektedir. Atriyal elektriksel aktivitenin başlangıcı ile atriyal kontraksiyonun başlangıcı arasındaki zaman aralığı, atriyal elektromekanik gecikme olarak tanımlanmış ve uzamış atriyal elektromekanik gecikme, atriyal fibrilasyonun bir prediktörü olarak önerilmiştir. Bu çalışmanın amacı, solunum manevraları yoluyla obstrüktif uyku apnesini simüle ederek atriyal elektromekanik gecikme üzerindeki akut etkilerini değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya toplam 50 sağlıklı birey dahil edildi ve simüle edilmiş obstrüktif apne (Mueller manevrası), istemli ekspirasyon sonu santral apne ve normal solunum esnasında doku Doppler görüntüleri kaydedildi. Bu kayıtlardan intra-atriyal ve interatriyal elektromekanik gecikme ölçüldü.
Bulgular: Tüm sağlıklı deneklerde Mueller manevrası ve istemli ekspirasyon sonu santral apne sırasında interatriyal elektromekanik gecikme (Mueller Manevrası sırasında + 10.1ms; istemli ekspirasyon sonu santral apne sırasında + 8.7ms; p <0.001) ve sol intra-atriyal elektromekanik gecikme (Mueller Manevrası sırasında +7.3 ms; istemli ekspirasyon sonu santral apne sırasında + 6.7ms; p <0.001) normal solunumla karşılaştırıldığında arttı.
Sonuç: Simüle edilmiş obstrüktif uyku apnesi, sağlıklı deneklerde intra-atriyal ve interatriyal elektromekanik gecikmeyi artırdı. Bu bulgular, obstrüktif uyku apnesindeki akut intratorasik basınç değişikliğinin atriyal fibrilasyonun bağımsız bir tetikleyicisi olabileceğini gösterebilir.