Bağlama Eğitimine Yönelik Örnek Eser Analizi Modeli

Yıl 2019, Sayı: 51, 60 - 89, 27.07.2019

Alper Börekci , Esra Dalkıran

Öz

Bağlama, Türk Halk Müziğinin zengin yapısının
icrasında kullanılan en önemli halk sazlarından biridir. Çalgı eğitiminde etüt
çalışmaları, gerekli teknik ve müzikal gelişmeyi sağlamak için zorunlu
çalışmalardandır. Araştırmada bağlama eğitimine yönelik yapılan literatür
taraması sonucunda hazırlanan etütlerin genelde eserlere yönelik hazırlayıcı
nitelikte olmadığı, birbirini takip eden motif yapıları olarak çoğunlukla
egzersiz amaçlı hazırlandığı görülmüştür. Bu bakış açısından hareketle
araştırmada, yapılan teknik ve müzikal analizler ile eserin icrasına yönelik
oluşturulan alıştırmalar çerçevesinde, bağlama eğitimine yönelik genelden özele
bir bakış açısının sunularak örnek bir çalışma modelinin oluşturulması
amaçlanmıştır. Araştırmanın
betimsel kısmında, “Şalako” isimli Azerbaycan halk ezgisi müzikal ve teknik
açıdan analiz edilerek toplamda sekiz adet teknik güçlük tespit edilmiş ve
tespit edilen bu güçlükleri gidermek amacıyla yedi adet ön alıştırma
yazılmıştır. Deneysel aşama için on altı kişilik çalışma
grubuna ön testte Şalako isimli ezgi çaldırılmış ve deney ve kontrol grupları
oluşturulmuştur. Deney grubu, bir hafta süre ile araştırmacı tarafından teknik
güçlükleri gidermeye yönelik hazırlanan teknik çalışmaları çalışmış, kontrol
grubu ise kendi yöntemleri ile eseri bir hafta süre ile çalışmışlardır.
Uygulanan son testin ardından yapılan analizler sonucunda deney grubunun, kendi
yöntemlerini kullanarak çalışan kontrol grubuna oranla daha başarılı olduğu
tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Müzik Eğitimi, Bağlama Eğitimi, Eser Analizi, Türk Halk Müziği

Kaynakça

• Asiltürk, O.(2009). Türkiye’de Bağlama Başlangıç Eğitimi İçin Hazırlanmış Metotların İçerik Açısından Değerlendirilmesi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Balcı, A .(2001). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntem. Teknik ve İlkeler. Ankara: Pegem.
• Büyüköztürk, Ş. (2001). Deneysel Desenler. Ankara: Pegem.
• Işıldar, Z. (2004). Bağlama Metotlarının Çalgı Eğitimi Bakımından Değerlendirilmesi, (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Uludağ Üniversitesi, Bursa.
• Karaosmanoğlu, M. K. ve Taşçı, F. (2014). Türk musikisi için Symbtr sembolik derlemi üzerinde otomatik ezgi analizi, Porte Akademik: Müzik ve Dans Araştırmaları Dergisi(10), 98-114.
• Onuk, Ö., (2009). Köhler’in Op:33 Vol:2 4 numaralı flüt etüdünün analizi, Gazi Üniversitesi Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(3), 655-666.
• Önal, H. (1990). Bağlama Öğretimine Giriş, (Yayımlanmamış Sanatta Yeterlilik Tezi), Selçuk Üniversitesi, Konya.
• Punch, K.F. (1998). Introduction To Social Research, Quantitative And Qualitative Approaches. London:Sage.
• Say, A. (2005). Müzik Sözlüğü. Ankara: Müzik Ansiklopedisi.
• Sözen, İ. (2002). Anadolu Güzel Sanatlar Liselerinde Bağlama Eğitimi Ve Çok Sesli Yapılanma Çalışmalarının Bu Sürece Yansımaları, ( Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
• Temiz, E. (2006). Panofka 24 Vocalizzi Etüt Kitabında Yer Alan 2 No’lu Etüt Analizi, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(4), 397-407.
• Uçan, A. (1994). İlköğretim Kurumları Müzik Öğretim Programı. Ankara. Milli Eğitim Basımevi.